Dżungla Amazońska

Ashley

Zamieszkiwana przez niebezpieczne zwierzęta i dzikie , nieucywilizowane plemiona.

Albert

/Włochy

Pojawili się w środku amazońskiej dżungli otoczeni jedynie przez dziką naturę. Marcello skinął do Alberta po czym zniknął.
Albert spojrzał na Lizzy. - Czujesz ten zapach? - zapytał. Wziął głęboki wdech. Słodka woń krwi uderzyła w jego nozdrza. - Chyba trafiliśmy w porę obiadu. - uśmiechnął się chytrze.

Lizzy Brown

Rozejrzała się do koła. Tu było zupełnie inaczej niż w miejscach w których była. Las był wszędzie, powietrze było wilgotne , a odgłosy zwierząt były wyraźne. Wzięła kilka głębokich i spokojnych oddechów.
- Czuję... - woń krwi była wszędzie i była tak intensywna. Źrenice Lizzy natychmiast się powiększyły, a tęczówki pociemniały.
- Jak miło..

Albert

Cały czas nie spuszczał wzroku z Lizzy. Nie musiał upajać się krajobrazem; widział go już tyle razy, że znał go niemal na pamięć. Minął Lizzy, idąc w kierunku kuszącego zapachu. - Chodź, zabawimy się. - uśmiechnął się pod nosem.

Lizzy Brown

Ruszyła za nim, zahaczając suknią o rośliny.
- Jak myślisz widzieli kiedyś białego człowieka ?- spytała odgarniając sprzed siebie jakąś gałąź.

Albert

Zamiast odgarniać gałęzie przed sobą, łamał je. - W takich plemionach krążą legendy. Jestem pewien, że jest w nich coś o białych i o wampirach też. - mówił. Zapach krwi był coraz mocniejszy.

Lizzy Brown

Ręce zaczęły jej drżeć. Czując zapach krwi tak intensywnie ledwo nad sobą panowała.
- Możliwe.. - szepnęła i zacisnęła szczęki.

Albert

Przedarł się przez wielkie krzaki i jego oczom ukazało się plemię. Na środku ognisko, wokół prowizoryczne namioty. I ludzie. Czarnoskórzy kanibale zebrani wokół ogniska wpatrywali się w dwójkę nowo przybyłych.

Lizzy Brown

Spoglądała na nich z nie mniejszym zainteresowaniem niż oni na nią. Powoli zbliżyła się do Alberta. Ci ludzie byli zabawni , każdy z nich był inny a jednocześnie taki sam. Uśmiechnęła się szeroko, jednocześnie wydając z piersi cichy charkot.
- Zdecydowanie nie wytrzymam podobnej zabawy... jestem słabsza niż myślałam...- jej mięśnie same spinały się. Woń krwi wdzierała się do jej organizmu , powodując pieczenie w gardle i wypełnienie ust ogromna ilością jadu.

Albert

Zszedł jej z drogi. Niczym kamerdyner wskazał ręką na ludzi i ukłonił się lekko dziewczynie. Czarnoskórzy przyjęli pozycję do ataku. Albert uśmiechnął się pod nosem, pokazując kły. - Droga wolna, moja pani. - wymruczał.

Lizzy Brown

Przyjrzała się im tylko sekundę. Potem skoczyła. Nie patrzyła ilu zabije, po prostu kaleczyła jednego po drugim. Słychać było tylko trzask łamanych kości , czuć jedynie zapach krwi . Lizzy piła ją łapczywie, wlewała ją sobie strumieniami do gardła, nawet kiedy poczuła się najedzona...

Albert

Stał spokojnie przy drzewie, oparty o pień i obserwował widowisko. Skrzyżował ręce na piersi i pochylił nieznacznie głowę, ukrywając oczy pod grzywką. Uśmiechał się lekko pod nosem, niesamowicie dumny ze swej kobiety. Jad cienką strużką ściekał mu po brodzie. Zacisnął zęby, gdy poczuł ogień w przełyku. Tęczówki przybrały ciemno czerwony kolor, dłonie zaczęły trząść się lekko.

Lizzy Brown

Robiła w najlepsze swoje, jednak kiedy dostrzegła kontem oka Albert przestała. Widziała głód w jego oczach ,więc w sekundę znalazła się przed nim . Chwyciła chłopaka za dłoń i spytała:
- Zapraszasz mnie na obiad, ale nie chcesz ze mą jeść? Mam się obrazić?
W tym czasie ich "posiłek" pełen histerii , spróbował uciekać do lasu.

Albert

- Po prostu lubię patrzeć jak jesz. - próbował się uśmiechnąć, co wychodziło mu raczej marnie w tym stanie. Zauważył, że posiłek ucieka. Nie wytrzymał. W sekundę zastąpił drogę ludziom i zorganizował im taką rzeźnię jakiej jeszcze nigdy nie widzieli.

Lizzy Brown

-Miło... - stwierdziła i tym razem to ona ustała pod drzewem obserwując. W pewnym momencie wybuchła głośnym śmiechem , ocierając usta i szyję z krwi.

Albert

Pozbawił głowy ostatniego żywego i uniósł ją nad swoimi ustami. Krew wpływała strumieniem do jego już dawno zaspokojonego ciała. Rzucił głowę na ziemię, jak jakieś ścierwo i lekko dysząc otarł twarz z krwi. Spojrzał na Lizzy. - No i z czego się śmiejesz? - zapytał z nutą rozbawienia w głosie.

Lizzy Brown

Przyglądała się mu jak morduje tych "ludzi" z dziwną satysfakcją i nieukrywanym zadowoleniem.
- Wyglądałeś... wspaniale.. - mruknęła obracając głowa na prawo i lewo - I nie rozumiem jak mi się to mogło wcześniej nie podobać - zamyśliła się na chwilę.

Albert

- Ja nadal nie rozumiem jak mogłaś chcieć pożywiać się zwierzętami. - zaśmiał się cicho. Podszedł do Lizzy i objął ją w pasie. - Ty wyglądałaś zniewalająco... - szepnął jej do ucha, lekko trącając je nosem.

Lizzy Brown

Wzruszyła ramionami.
- Ja jestem zniewalająca - powiedziała ze niesamowitą szczerością - a spróbował bys tak nie twierdzić - uniosła delikatnie brwi.

Albert

- Gdybyś nie była zniewalająca, pewnie nie zwróciłbym na ciebie uwagi. - przyznał równie szczerze i zaśmiał się cicho. - Co chcesz teraz robić? - zapytał, wcześniej całując ją w usta.

Lizzy Brown

- Nie mam pojęcia... - również pocałowała go w usta - masz jakieś propozycje? - spojrzała mu w oczy - jestem na nie otwarta...

Albert

- Hm... - kiedy tak się do niej kleił na myśl przychodziła mu tylko jedna rzecz. Uśmiechnął się cwanie i jeszcze raz pocałował ją w usta. Tym razem z większym uczuciem.

Lizzy Brown

Odwzajemniła pocałunek , jednak po chwili odsunęła się do tyłu.
- Przeginasz - powiedziała z uśmiechem - Na początek wyjdźmy z tej dżungli.. - przymknęła oczy , by przez chwile napawać się unoszącym się wszędzie zapachem krwi.

Albert

- A może masz ochotę wybrać się w jakieś inne miejsce? - zapytał spoglądając na Lizzy swymi rozjarzonymi jasnoczerwonymi oczami. - W jakie? Jestem na twoje rozkazy. - uśmiechnął się pod nosem, ściszając głos.

Lizzy Brown

-Nie wiem... będziemy tak przenosić się z miejsca na miejsce.. a potem co? - zrobiła krok w bok - Mamy dużo czasu... bo co się spieszyć ? - zaczęła się zastanawiać w poszukiwaniu jakiegoś innego zajęcia.

Albert

Podrapał się po brodzie. - Zawsze możemy odwiedzić Aro. Dałby nam jakąś misję i byłoby ciekawie. Chyba, że nie chcesz. - powiedział i skrzyżował ręce na piersi.

Lizzy Brown

Spacerowała sobie w koło, oglądając z niechęcią i znudzeniem prowizoryczne szałasy. Jednak kiedy Albert wspomniał o misji , zastygła w bez ruchu .
- Mówisz poważnie? Zabrałbyś mnie ze sobą?

Albert

- A co, wolisz zostać w siedzibie, jak każda partnerka Volturich? - zapytał, znając już odpowiedź. Uśmiechnął się pod nosem nie spuszczając wzroku z dziewczyny.

Lizzy Brown

Zrobiła urażoną minę.
- Ja nie jestem i nie będę jak każda partnerka Volturich - położyła nacisk na dwa ostatnie słowa.
- Z radością będę Ci towarzyszyć - powiedziała podchodząc - chyba, że zacznę Cie irytować do tego stopnia, ze mnie spławisz...

Albert

- Taka sytuacja nie będzie mieć miejsca. - powiedział cicho, uśmiechając się nieznacznie. - Mnie irytuje nuda, a ty... - podszedł bliżej i objął ją w pasie. - ...nigdy mi się nie znudzisz. - dokończył i pocałował ją w usta.

Lizzy Brown

Przylgnęła do niego, obejmując rękami wokół szyi . Nieznacznie uśmiechała się przez cały czas, a kiedy odsunęła od niego głowę , powiedziała.
- Jeszcze zobaczymy... przekonasz się jaka irytująca potrafię być , kiedy czegoś chce... szczególnie, ze jesteś to Ty...

Albert

- Skoro tak twierdzisz... - mruknął. - Czekam z niecierpliwością, na twój pokaz. - zaśmiał się cicho. - To jak? Wracamy po jakąś misję?

Lizzy Brown

-Wracamy - szepnęła entuzjastycznie, opierając głowę na jego klatce piersiowej.

Albert

- Marcello! - ryknął Albert. Po chwili tuż obok niego pojawił się wampir.
- Gdzie teraz? - zapytał nudzonym głosem.
- Do siedziby. - odpowiedział.
Zniknęli

/Komnaty Alberta

Lizzy Brown

/Komnaty Alberta