Kanada

Albert

- To jak? Idziesz ze mną? Czy czekasz? - zapytał i pstryknął palcami. Zakapturzony wampir pojawił się u jego boku.

Lizzy Brown

- gdzie mam z Tobą iść ? - stanęła jak wryta. - do Volturi? chcesz , żeby jechała do Włoch ?- wytrzeszczyła oczy .

Albert

- Gdybyś jednak nie mogła wrócić do Forks, to pomyślałem sobie, że pojechałabyś ze mną do Włoch. - wyjaśnił. - Nie chciałabyś poznać moich braci? - zapytał beztroskim tonem.

Lizzy Brown

- Jaka wesoła propozycja- powiedziała ironicznie. - Nie wiem czy będę mogła wrócić do Forks... - zamyśliła się - zrobimy tak... pójdę z Tobą, jeśli zagwarantujesz mi , że nie będą mnie do niczego zmuszać i że jeśli będzie taka możliwość odstawisz mnie do Forks. - popatrzyła na zakapturzona postać.

Albert

- Możliwe, że Aro będzie chciał przejrzeć sobie twoje wspomnienia, ale nic więcej.
Po chwili dodał: - Na nic więcej nie pozwolę. - uśmiechnął się. - Jeśli wszystko pójdzie dobrze, być może również wrócę do Forks. Zostawiłem tam kogoś... - nie dokończył i chrząknął. Zerknął na wampira w czarnej pelerynie, po czym znów na Lizzy. - To jak?

Lizzy Brown

Spojrzała na niego uważnie. Nie była pewna czy może mu ufać. Bała się tego co ja tam czekać ... jednak była ciekawa. Bardzo ciekawa.
- Dobrze...- urwała, pomyślała o Victorze pomyśli że wyjechałam do Forks...
- Dobrze

Lizzy Brown

Nagle w jej sercu zapalił się pomnień. Jasper Odebrała telefon , który brzęczał jej w kieszeni.
- Jazz... - wydusiła .

Albert

- Chodź. - mruknął Albert do swego sługi, gdy Lizzy odebrała telefon. - Nie będziemy przeszkadzać w rozmowie. - razem ze swym pobratymcą stanęli pod drzewem gdzieś niedaleko wampirzycy.

Jasper Hale

Lizz-szepnał cicho-co u Ciebie? wszystko dobrze?
Zakonczylismy nie dawno spotkanie i zostało ustalone ze...-głos zmienił tonacje. Mozna było wyczuc lekki smutek

Lizzy Brown

Zaniepokoiła się. Nie pasował jej ton Jaspera .
- Że...- powiedziała załamanym głosem.

Jasper Hale

Jazz wyczuł ze mogła sie zmartwic i chciał troszke zmienic swoje podejscie
Nie wiem jak mam Ci to powiedziec-zaczał spokojnie
-Mamy dwa dni na zrealizowanie tego co nam kazali zrobic-miotał sie sam w sobie nie wiedział jak ma powiedziec. Sciszył głos i powiedział musisz wyjechac-przerwał na chwile-I..chyba nie mozesz tu wracac....przynajmniej narazie

Lizzy Brown

Lizzy spojrzała prosto w twarz Alberta. Słuchała Jaspera a na jej twarzy zaczęła malować się wściekłość.
- Narazie? ... powiedz mi jest jakaś szansa , że w ogóle tam wróce? - jej głos był pusty.

Jasper Hale

Nie wiem-szepnał. Mic nie umiem powiedziec. Wiem tylko ze jak to okreslił przywodca rozsarpie winnych jak zobaczy w zasiegu swoich łap i slepi. Zawiesił głos by po chwili dodac - przykro mi Lizz, nic na to nie moge poradzic. Przepraszam...zamilkł

Lizzy Brown

- dobrze.. nie udało się.. trudno - westchnęła. - przepraszam , że wtargnęłam w wasze życie...- wciaż patrzyła na Alberta. - miło było Cie poznać ...

Jasper Hale

Jasper poczuł przygnebiajacy smutek. Zdołał tylko powiedziec - Mi tez było miło Cie poznac, moze kiedys...-urwał i przerwał połaczenie. Westchnął głeboko i schował telefon do kieszeni

Lizzy Brown

Kiedy połączenie się zerwało, Lizzy jeszcze chwile trzymała przy uchu telefon, po czym zmiażdżyła go. Podeszła do Alberta, na jej twarzy nie było uczuć.
- możemy ruszać...

Albert

Albert uśmiechnął się ukradkiem widząc pozostałości po telefonie leżące na mokrej trawie. Spojrzał w oczy Lizzy z nieukrywaną satysfakcją. - Jak sobie życzysz. - szepnął i ujął dłoń dziewczyny. Rozluźnił się i oczyścił umysł by jego sługa mógł przenieść ich do siedziby Volturi.

/Volturi

Lizzy Brown

Na jej twarzy pojawił się wymuszony uśmiech. to będzie ciekawe .

/Volturi

Gość

Biegła pod postacią wilka. Chciała być jak najdalej stąd. Skoro jej tu nie chcą, to proszę bardzo. Słyszała plotki, że podobno w La Push są wilkołaki. Przyspieszyła, żeby jak najszybciej dotrzeć na mejsce.
/La Push - Las

Aya

/Grecja

Nadal siedziała na ziemi.
-nie zabije jej.
powiedziała cicho

Gość

Te "przenosiny" były dość niespodziewane. Zwłaszcza, ze teraz siedzieli gdzieś w lesie i to w dodatku w nocy.
-Nie musisz. Załatwimy to za ciebie. - Powiedział i uśmiechnął się znacząco do Lucasa.

Luc

- Powiedz mi....czy uważasz że Matt będzie odpowiednio wielkim wrzodem na dupie?
Zapytał rozbawiony.
- Ale owszem, dla ciebie, pani, wszystko.
Ucałował jej dłoń.
- Mógłbym nawet zabić boga.

Aya

Nadal siedziała z twarzą w kolanach.
zaśmiała się leciutko, ale jej oczy nadal pozostawały smutne.
-on zawsze mnie bronił,a ja nie zrobiłam nic-mruknęła w swoje kolana.

Luc

Uśmiechnął się.
- Jak to zwykle bywa ze starszymi braćmi.
Gładził ją nadal po plecach, uspokajająco. Przymknął na chwile oczy.
- Zobaczysz...wszystko sie ułoży...Moze Walker zechce to odwrócić.

Gość

-Wątpię. - Wywrócił oczami. - Wiesz, jaki on jest. Zresztą chyba nie specjalnie lubił twojego brata. - Mruknął do Ayi i odgarnął jej włosy z policzka.

Aya

Podniosła w końcu głowę
-właściwe, dlaczego ze mną tu siedźcie?-spytała
popatrzyła na nich,
-dlaczego nie daliście mnie rozszarpać. Nawet mnie nie znacie-mruknęła

Luc

- A) szkoda takiej ładnej buzi...a b) ....ta mała suka mnie denerwuje.
Uśmiechnął sie do niej urzekająco.
- Z resztą...nie chce mi się z nimi polować na Machete...są tacy nieudolni.

Gość

-Mam nadzieję, że mnie w to nie wliczałeś. - Powiedział z uśmiechem do Luca, a Ayi zwichrzył czuprynę
-A wolałabyś tu sedzieć sama?

Aya

Pokręciła głową.
-nie, oczywiście, że nie.
Przyznała, wzdychając i kładąc brodę na kolanach patrzyła gdzieś przed siebie.
-nie wiem, co mam teraz zrobić - szepnęła cicho

Gość

-Z pewnością przydałby ci się odpoczynek. - Westchnął, opierając się plecami o jakieś drzewko. - Karaiby, Majorka? Wakacje, ogółem. Mogłabyś jechać, no nie wiem, z chłopakiem, narzeczonym. - Wymieniał, co mu przyszło do głowy, a po namyśle dodał:
-O ile jesteś w posiadaniu takowego. - Stwierdził, że to będzie grzecznie.

Luc

Kiwnął głową.
- Zrób tak jak mówi...
Podrapał się po czuprynie.
- Jednak najpierw, mogę mieć do ciebie prośbę?
Patrzył na nią przez chwilę. Przenieś mnie tam... Nie wiem, czy Walker z Mattem bez obstawy to dobry pomysł.
Uśmiechnął się do niej krzepiąco, pogładził po włosach.

Aya

Myślała, długo się nie odzywała.
-nie żyją-powiedziała cicho-oboje nie żyją.
ukryła twarz w dłoniach.
-najpierw Lousi, teraz Vea, to jakaś klątwa.
Zajęczała cicho.
pogodziła się ze śmiercią Louisa, nie byli jeszcze ze sobą aż tak związani, ale to nie zmieniało faktu, że ostatnio szczęście się Ayi ie trzymało.

Luc

Słuchał jej z uwagą. Wysłucha jej, a potem do nich wróci. Był przekonany, że Cherry lepiej przyjmie jego, grupowego błazna aniżeli Nicka.
- My, nieśmiertelni, rzadko kiedy mamy szczęście w tych kwestiach.
Mruknął. Miał wiele kobiet. Kiedyś nawet ukochał sobie śmiertelniczkę. Jednak i te ginęły bardzo szybko. Dla niego był to dzień. Dla nich, półwieku.
- Ale wierzę, że kiedyś ci się ułoży

Aya

Spojrzała na niego i pokręciła głowa.
-oboje byli nieśmiertelni-powiedziała cicho, kręcąc przy tym głową.-i co im z tego?
Spytała, jakby sama siebie.
Westchnęła.

Luc

- Cóż...jestem pewien, że kiedyś ci się uda. Musi.
Uśmiechnął się.
- Bo los musi się kiedyś uśmiechnąć. Po prostu musi.
Pogładził ją po łosach.
- Nie nieśmiertelność mówi o szczęściu, na bogów. Tylko ta druga osoba i chęć bytowania.
Spojrzał na Nicka...przydałby się, cholera!

Gość

Klepnał ją w ramię, żeby dodać trochę otuchy. W końcu taka dziewczyna zasługiwała na szczęście.
-Będzie dobrze. Zresztą kiedyś musi się w końcu udać. - Powiedział beztroskim tonem, uśmiechjaąc się jednym kącikiem ust.

Aya

Pokręciła głową
-nie wiem, jaki macie w tym cel, ale w pocieszaniu jesteście beznadziejni.
powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach podnosząc się.
oparła dłonie na biodrach i spojrzała na nich, z lekkim, już bardziej przypominającym aye uśmiechem, jednak z żalem czającym się w oczach.
-no to dokąd panowie?

Luc

Wstał
- Przepraszam, za moją nieudolność.
Skłonił się nisko, ucałował jej dłoń.
- Nie wiem, bella. Decyduj. Jestem zdany na twą łaskę i nie łaskę.

Emmett

/Autostrada Stanowa

Emmett zaparkował auto w niewielkim miasteczku, tuż po przekroczeniu granicy. Znalazł śliczną, klimatyczną kawiarenkę i tu postanowił zaczekać na Juliette. Założył sportową marynarkę. Rozejrzał się dookoła. Było już coraz ciemniej...

Juliette

//Autostrada stanowa.

- To raczej wina rysownika a nie twojej fryzury - przyjrzała się krytycznie rysunkowi. Wyszła z wprawy. Wjechali do niewielkiego miasteczka. Juliette zauważyła nieduży motel, nieopodal niego kawiarnię, a na parkingu samochód Emmetta.
- Zatrzymujemy się tutaj - stwierdziła wpatrując się w czarnego jeepa. - Proszę.... - poprosiła zerkając na Setha. - Obiecałam mu...