Lotnisko

Alice Cullen

- Tam będę mogła się uspokoić - wcisnęła się w niego jeszcze bardziej - Po prostu wiem to i już - nie zamierzała się nad tym rozwodzić. Za nimi przetoczyła się kolejna fala ludzi. Wycieczka. - Boze niech to sie skończy już - załkała - Niech ich wszystkich szlag trafi - mruknęła pod adresem kogos blizej nieokreślonego. - Alice. Jestem Alice. Dobrze ćie poznać Yoru. W odpowiedniej chwili - coś na kształt uśmiechu wypełzło na jej usta

Gość

- Jak bardzo chcesz, mogę się ich pozbyć, bez robienia im krzywdy... Przynajmniej fizycznej - Pokręcił głową i położył dłoń na głowie Alice. Dziewczyna była przerażona. Wyglądało, jakby nie wszystko do niej docierało. Podniósł ją lekko i zaczął przeciskać się przez tłum ludzi. Dopiero, gdy znaleźli się przed budynkiem, postawił ją na nogi. Było tu czuć znacznie mniej zapach ludzi i czyste powietrze wypierało aromat krwi, chociaż nie do końca. - Nie jestem pewien czy dobrze i odpowiednią - westchnął, odsuwając ją od siebie. Głowę miał wciąż spuszczoną. Przejechał dłonią po włosach.

Alice Cullen

- Odpowiednią - odetchnęła z ulgą. - Gdybyś się nie napatoczył to rzuciłabbym się na tego chłopca -skrzywiła się - Jak ja nienawidze tego miejsca - powiedziała. - Dobrze. Emmet kupił bilety. Zdążę na samolot - mogła jaśniej mysleć. Wizje byly wyraźne. Emmet doszeł do słusznego wniosku ze ona sobie jakos poradzi. Uśmiechnęła sie w końcu.
- Przepraszam za histerię. Zazwyczaj zachowuję się bardziej racjonalnie. - wyjaśniła

Gość

- Co właściwie się takiego stało, że dostajesz istnej histerii czując krew ludzką? - zapytał, opierając się o ścianę. Z kieszeni wyjął papierosa i włożył do ust, zapalił. Zaciągnął się leciutko. - Przynajmniej miałem darmowe przytulanie przez całkiem ładną wampirzycę - powiedział, z lekkim uśmiechem. Nie było w tym zdaniu żadnych podtekstów, ot tak, żartobliwy ton. Nie miał siły się już denerwować. Stracił zbyt dużo siły na idiotów, którzy go tu wzywali - Za ile dokładnie masz samolot? - zapytał. Strzepnął proch z papierosa.

Gość

//Sala balowa we Dworze

Pokonali odległość dzielącą dwór i lotnisko w kilkadziesiąt minut. Sean zaparkował samochód. Będąc świadomym, że widzi go po raz ostatni, nawet nie trudził sie by go zamknąć. Mógł wyjaśnić wszystko April teraz, lub kiedy będą wsiadać do samolotów. Tak, samolotów, bo nie lecą w to samo miejsce. Zastanowił się chwilę i pociągnął zaskoczoną dziewczynę za sobą.
-Więc tak... Wchodzimy do środka, kupuję dwa bilety; jeden na Alaskę, drugi do Kanady. - Oznajmił jej z wielce skupionym wyrazem twarzy. - Ty jedziesz do Kanady. Potem stamtąd możesz jechac gdzie ci się żywnie podoba, bylebyś nie wracała do Włoch. A... - Stanął jak wryty, bo do jego nozdrzy doszedł znajomy zapach. Gwen... Rozejrzał się dookola wiedząc, że i tak jej to nie znajdzie, nie w tym tłumie. Musiał podążyć za zapachem. Jednocześnie teraz Aprilan wie o jego zamiarach i może najzwyczajniej w świecie wrócić do Volturich i wszystko im przekazać. Stał chwilę nieruchomo tocząc wewnętrzną bitwę. W końcu znalazł rozwiązanie. Złapał April za nadgarstek i pociągnął w stronę znajomego zapachu. Wylądowali przed damską toaletą.
-No tak... Mogłem się tego spodziewać. - Westchnął nieco zirrytowany. Na drodze do przyjaciółki stoją mu drzwi z mosiężnym kółkiem przypiętym na wysokości jego głowy. Wpadł na pewien pomysł.
-Wiem, że pewnie się nie zgodzisz, ale... - Zwrócił się do April przybierajac łagodny ton. Rysy jego twarzy rozluźniły się na tą chwilę,a na ustach wykwitł delikatny uśmiech. Czaruś pierwsza klasa. - Mogłabyś tam wejść i znaleźć rudą dziewczynę? Jest mniej więcej twojego wzrostu i... Nie pachnie jak człowiek.

Aprilan

April przez kilka sekund w ogóle się nie ruszała, tylko patrzyła na niego zaskoczona, nie będąc pewna, co się dzieje. Nic praktycznie nie rozumiała z tego, co mówił, to wszystko działo się znacznie za szybko jak dla niej. Ale po chwili wyrwała mu swój nadgarstek z dłoni wściekła.
-Chcesz się mnie tak szybko pozbyć, tak?-powiedziała wściekle mrużąc oczy-Nie poniesiesz żadnych konsekwencji, za to co zrobiłeś, tak?
-A teraz jeszcze robisz do mnie maślane oczka, bym ci w czymś pomogła?-ostatnie słowo prawie syknęła. Po chwili wyprostowała się, uśmiechnęła wrednie
-Chyba sobie kpisz, Don Juanie-powiedziała kpiąco.

Gość

-Chyba nie... - Mruknął, nadal z uśmiechem. - Jeśli wrócisz tam z powrotem, ciebie zabiją, nie mnie. Ja wyświadczam ci przysługę. Więc bądź łaskawa tam wejść i sprawdzić, czy nie ma tam mojej przyjaciólki.

Aprilan

April westchnęła zrezygnowana i posłała mu spojrzenie, które miało być mordercze. Wyglądało to raczej dość zabawnie na nadal okrągławej twarzy 18 latki.
-Normalnie witki opadają-mruknęła ponuro do siebie i otworzyła drzwi damskiej łazienki.
Były tam jakieś chichoczące nastolatki, która poprawiały makijaż przed lustrem. Przestały zawstydzone, widząc nienaganną cerę April. Skąd mogły wiedzieć, że to tylko dlatego, że jest wampirem? Wyszły z łazienki pospieszając się kuksańcami w bok.
W toalecie została tylko jedna dziewczyna i April od razu poznała w niej przyjaciółkę Seana.
Nie będąc pewna co zrobić, uniosła nie pewnie ręką w przywitaniu.
-Um, hej-powiedziała nieporadnie.

Alice Cullen

Gość

Aprilan

-Kim jestem, nie ważne-pokręciła głową-Ale... wysłał tu mnie twój przyjaciel...Sean, tak?-upewniła się.
Widząc, że dziewczyna była nie w humorze, April uśmiechnęła się do niej niepewnie.
-Wszystko ok?-spytała z nikłym uśmiechem.
Spojrzała na jej prawą rękę. Czyżby złamana?-zmarszczyła brwi.
-Co ci się stało?-spytała podejrzliwie. Pamiętała ją jeszcze z balu i była pewna, rękę miała zupełnie w porządku. Jeśli to wina jej hmpf, 'przyjaciela', to na pewno nie pomogę mu w tym-lekko skrzywiła wargi. Nie ufała Seanowi, czy jak mu tam było.

Gość

- Mały wypadek pośród wampirów. Zdarza się, gdy... nad sobą nie panują - uśmiechnęła się smutno.
- Sean... jest tutaj? - zapytała z nadzieją. - Jak masz na imię?

Aprilan

Zawahała się. Jak miał znowu wypaść z równowagi i ją skrzywdzić, wolała jej nic nie mówić. Widziała jednak po jej wyrazie twarzy, że chce go zobaczyć i że mu ufa.
Westchnęła cicho i pokręciła lekko głową. Kobiety...
-Tak, jest na zewnątrz-wskazała luźno ręką na drzwi-Szantażysta jeden-mruknęła do siebie, na tyle, by Gwen jej nie usłyszała. W końcu postawił jej warunek - albo tam idzie, albo wraca do Volturi gdzie ją zabiją. April zrobiła usta w dzióbek i zmarszczyła brwi lekko, udając obrażoną. Po chwili jednak wróciła do normalnego wyrazu twarzy i otworzyła drzwi łazienki. Jedną ręką przytrzymała drzwi, by Gwen mogła wyjść a drugą wykonała zapraszający gest.
-Proszę bardzo, twój Don Juan jest tam-mrugnęła do niej-Poza tym, nazywam się April.

Gość

Kiwnęła głową.
- Miło cię poznać April - powiedziała szczerze. Nie oceniała nikogo, zanim nie poznała go dobrze. A wampiry wcale jej nie wadziły. - Nie oceniaj Seana po tym, co już zobaczyłaś. Nie znasz go takim, jakim ja go poznałam wiele lat temu. Oni go zmienili. Volturi... - przez jej twarz przemknął cień. - Nie chciał tego, a potem... sama widzisz - odetchnęła.
- Dokąd się udamy? On, ty, no i ja w końcu? - spytała niepewnie. - Chciałam go odnaleźć i zabrać do Walii. Chciałabyś?

Gość

Alice Cullen

- Tylko dwa - potwierdziła - Kolejne dwa mozesz dostać w prezencie - roześmiała się jak chochlik - A okulary... - rozejrzała się - Chodź - złapała go za rękę i pociągnęła za sobą w stronę jakiegoś sklepu przy lotnisku. Wciągnęła go do środka i szła między półkami pewnie, doskonale wiedząc gdzie się kieruje. Zdjęła z jednego z wieszaków okulary i podała wampirowi.
- Te powinny wystarczyć - uśmiechnęła się ujmująco i odwróciła się na pięcie
- No choooodź - zachęciła go i ruszyła w kierunku kasy. - Nie. - odpowiedziała na niezadane pytanie - Nie mam nic innego do roboty - zerknęła na niego spod ciemnej roztrzepanej grzywy. - I tak. Właściwie tak - odpowiedziała na inne pytanie, które chciał zadać. Ponowne pytanie o widzenie przyszłości - Ale cicho - odwróciła się nagle i położyła mu palec na ustach - To tajemnica - puściła mu oczko po czym z podskokiem znów ruszyła w stronę kasy.

Aprilan

Gość

Kejsi

Uśmiechnęła sie tylko do niego.
Nadal patrzyła na drzwi w których zginęła Gwen.
- Ivan...? Jak to dokładnie było z tą twoją niby śmiercią? Wszyscy mówili że zginąłeś podczas bitwy. - spytałą go spokojnie,.

Gość

Westchnął, a po chwili odpowiedział cicho.
- Opowiem Ci później.
Uśmiechnął się do Kejs wesoło i znowu zapytał.
- Co teraz?

Kejsi

Zamyśłiła się.
- nie wiem. Chyba poczekamy na Gwen - powiedziałą spokojnie.
Robiła się powoli głodna więc rozglądałą się po okolicy kocim wzrokiem

Gość

Gość

Gość

Wreszcie wyszły z tej cholernej toalety. Westchnął z ulgą, a jednocześnie widok ręki Gwen boleśnie przypominał mu o tym, co zrobił. Podszedł do niej powoli.
-Gwen... Wiesz, że nie chciałem. Przepraszam. - Wyszeptał i nawet nie patrząc na jej reakcję, najnormalniej w świecie się do niej przytulił. Jak kiedyś.

Emmett

Emmett kupił bilety na Alaskę. Samolot odlatywał za 15 minut. To, że nie było obok niego Alice sprawiało mu coraz większy dyskomfort. Miał się nią opiekować, a tak łatwo dał się jej zgubić. Rozejrzał się dość nerwowo dookoła. Gdzie ona była do cholery? Martwił się.

Alice Cullen

Zapłacili za okulary.
- Emmett mnie szuka - stwierdziła. Zlokalizowała miejsce, w którym ją znajdzie. - Chodź - pociągnęła Yoru za rękę. - Samolot odlatuje wcześniej. - westchnęła. Złapała wampira pod rękę i prowwadziła pod tablicę odlotów na lotnisku. - Yoru, ja musze być za chwilę pod tablicą odlotów. Nie zrobię tego sama. Po prostu zaprowadź mnie tam i poczekaj ze mną na Emmetta dobrze? - nie czekając na jego odpowiedź pociągnęła go w tłum. Gdzieś w połowie drogi znów wtuliła w niego nos obejmując ciasno. Drgnął ale się nie zatrzymał. Alice wstrzymywała oddech. Dotarli na miejsce. Przytulała się mocno do nowo poznanego wampira.

Emmett

Emmett minął jakieś sklepiki, by po chwili stanąć przy tablicy odlotów. Sprawdził jeszcze raz godzinę odlotu. Musiał ją znaleźć i to jak najszybciej... Westchnął. Wybrał numer do Tanyi, by poinformować ją o ich przyjeździe.

Alice Cullen

Alice wtulała się w Yoru. Zaczęła powoli oddychać.
- Dziękuję - powiedziała cicho i wspięła się na palce cmokając wampira w policzek. - Ty jesteś całkiem miły - zaśmiała się. Humor jej wracał. Wiedziała ze złapie równowagę. Widziała to. Nawet wizja jej i Emmetta nie bolała już tak bardzo jej poczucia rodzinnej lojalności.

Emmett

Zauważył ją i odetchnął z ulgą.
-Aliiceee... -podszedł do niej i pogłaskał ją po głowie. Jego ręka delikatnie drżała.
-Gdzieś Ty była? -mruknął.

Alice Cullen

- Emmieeeee! -krzyknęła rzucając mu się na szyję. Zadziorny, perfidny, kochany, piskliwy chochlik. Jak nic. Nadal miała szkarłatne oczy, ale przynajmniej zły humor jej minął.
- Zgubiłeś mnie - stwierdziła. - Yoru mi pomógł - uśmiechnęła się wskazujac na wampira.

Emmett

Przytulił ją do siebie ale zmierzył ją zdziwiony wzrokiem. Westchnął.
-Al... -szepnął- Aliice... Dobrze się czujesz? -jej entuzjazm ją poraził. Zdziwił, ale pozytywnie.

Alice Cullen

- Już tak. Po pierwsze dlatego, ze mnie znalazłeś. Po drugie, bo wiem że wrócę do siebie na Alasce. Po trzecie, Tanya się w końcu odczepi od Edwarda. A po czwarte... - westchnęła - Yoru mi poprawił humor.

Gość

Aprilan

April przyglądała się im już przez jakiś czas i w końcu przewróciła oczami znudzona sceną. Szybkim ruchem nagle znalazła się tuch przy nich i objęła ich obojga ramionami równocześnie prawie ich nie dotykając.
-Dosyć tego mazgajenia, gdzie ruszamy?-wyszczerzyła się do nich złośliwie. Lubiła być jednak w centrum uwagi a tak na uboczu nie czuła się w ogóle sobą. Od razu po wypowiedzeniu zdania odsunęła się lekko od nich i położyła ręce na bokach. Nie przepadała za zbyt bliskim kontaktem z ludźmi i innymi istotami, wolała się trzymać trochę dalej. Spojrzała na nich wyczekująco.

Alice Cullen

Alice miała kolejną wizję. Nie mogła zabrać Emmetta. Nie mogła zabrać ze sobą nikogo. Ktoś czekał na nią, a oni by nie pozwolili na ich kontakty. Alice podświadomie czuła że to spotkanie jest dla niej ważne. Wywinęła się Emmettowi i okręciła na pięcie, wyminęła kilka osób i ruszyła biegiem w stronę lotniska. Odwołali ich lot. Wiedziała o tym. Miała tylko kilka minut by dostać się na pokład innego samolotu. Do Kanady. Pod granicę z Alaską. A stamtąd biegiem do Denali. Paul jej tam nie znajdzie. A tam musi się z kimś spotkać.

//Alaska / Denali / rez. Tanyi

Sylvia

//Seattle

Wysiadła z samolotu.W końcu Włochy.
Rozejrzała się.I tyle.Nie miała czasu na podziwianie widoków.
Udała się w bardzo znanym jej kierunku.

//Dwór Trzech Braci

Gość

Gość

- Na Alaskę? - zdziwiła się. - Czemu akurat tam? - zapytała, nie ukrywając jednak lekkiego zawodu. Miała nadzieję, że wyjadą do Walii, gdzie nikt ich nie będzie nękać. Ale i tak wola przyjaciela, była dla niej najważniejsza.
- Może być? - zerknęła na April. - Kto wie, może otworzę tam jakiś kram ze swoimi ziołami i nalewkami - uśmiechnęła się.

Aprilan

-Ja tam wolałabym się gdzieś wyszaleć, ale wszystko mi jedno-wzruszyła ramionami
-Byle tylko się stąd wydostać. Ta włoska wampirza trupa działa mi na nerwy-zmarszczyła dziecinnie nosek. Volturi naprawdę ją denerwowali. Myśleli, że są nie wiadomo kim, a te wampirze wypierdki ich jeszcze słuchały z nabożną uwagą.

Gość

- Na Alasce jest chyba inaczej. Przynajmniej słyszałam, ze mieszka tam jakaś rodzina, która za Volturi nie przepada. Ale nie wiem. Sean chyba zna się bardziej - pogładziła go po ramieniu zdrową ręką.
- April, mam nadzieję, że poradzisz sobie z nowym życiem. Jakoś to będzie, zobaczysz. Pomożemy ci. Pewnie znajdzie się ktoś jeszcze.