Lotnisko

Matt

- Bo to lepsze od siedzenia na dupie w Volterrze - odpowiedział szczerze. W końcu był aroganckim dupkiem - Dwór mnie męczy. Każdy to wie. - wzruszył ramionami.

Claudia

-Może przekonasz się, ze są osoby które męczą Cię bardziej... -posłała mu delikatny uśmiech.

Matt

- Zawsze mogę wrócić do domu - wzruszył ramionami - Tego nikt mi nie zabroni.

Claudia

-Och Matt... Dajmy już sobie spokój. Nie wytrzymam w takiej atmosferze nawet kilku godzin...-westchnęła- Rozejm? -zapytała wyciągając rękę w jego kierunku.

Matt

- W jakiej atmosferze, Claudie? - uśmiechnął się, ale uścisnął lekko jej rękę.

Claudia

-Nie chcę żebyś wracał... -uśmiechnęła się delikatnie. O dziwo nie kłamała.

Matt

- Przecież mnie nie lubisz - uśmiechnął się o dziwo wcale nie złośliwie.

Claudia

-Bo Cię nie lubię... -mruknęła cicho. Kłamstwo. Piękne, czyste, podane jak na dłoni.

Matt

Uśmiechnął się prawie niezauważalnie.
- W takim razie... - wstał - nie będę Cię dłużej męczył swoim towarzystwem - szepnął jej na ucho.

Claudia

-Jedno nie wiąże się z drugim. Nie powiedziałam, ze mnie męczysz... -wzruszyła ramionami.

Matt

- Nie mogę cię narażać na towarzystwo osób których nie lubisz - uśmiechnął się nieco przekornie. - Poza tym.. kto wie.. może znów zacznę sobie zbytnio pochlebiać - mrugnął do niej.

Gość

W pewnym momencie poprostu wstała z miejsca i ludzkim tempem, choć niezmiernie cicho podeszła do Matt'a i Claudii.

- Kuzynie, siadaj. Niektórzy nie śpią, a próbują. - wskazała głową na siedzenia nieopodal nich. - I raczej Wasze rozmowy im nie pomagają.

- Apropos - spojrzała na Claudię - bardzo ładna bluza, jednak jeśli już zamierzacie przede mną coś ukrywać to starajcie się pamiętać o zapachu krwi. - ostatnie słowa powiedziała bardzo cicho.

- Życzę dalszej miłej podróży i liczę na to, że posprzątaliście. - uśmiechnęła się dziecinnie do Matt'a. - Claudia, jeśli będziesz potrzebować pomocy to wiesz gdzie mnie znaleźć. - Po tych słowach wróciła na swoje miejsce, wzięła książkę zatytułowaną "Tortury w średniowieczu" i zaczęłą ją powoli czytać.

Claudia

Bez słowa wskazała palcem na tytuł książki, którą czytała Jane.
-Rozszerza profesję? -zaśmiała się cicho.

Matt

- Widzisz - zwrócił się do Claudii tak by tylko ona go słyszała - Jane uznała, ze nie potrzebujesz mojej pomocy, bo masz ją... Myślisz że zmieściłabyś się w jej koszulkę - puścił do niej oko i wyszczerzył się. - Być może.. - spojrzał na okładkę książki. - Czy ktoś jej uświadomił że mamy XXI wiek?

Claudia

-Gorzej jeśli zechce przywrócić średniowieczny sposób pozyskiwania informacji w Forks... -mruknęła.

Matt

- Ależ mieliśmy chyba postępować bez rozgłosu, nieprawdaż? - uniósł brwi. - Gdyby Aro chciał rozgłosu to myślę, że leciałby kto inny...

Claudia

-Chcesz się bawić w tatusia... -mruknęła bardziej twierdząco- To idź i jej to powiedz... Ja mam nadzieję, że czyta to tylko z ciekawości... -uśmiechnęła się delikatnie.

Gość

Nagle na końcu pokładu znalazła się stewardessa, wzięła do ręki mikrofon i wszyscy zdołali usłyszeć:
- Prosimy zapiąć pasy, niebawem będziemy podchodzić do lądowania.
Po tych słowach Jane zamknęła książkę, obróciła się aby spojrzeć na Matt'a i Claudię. Nastęnie usiadła spowrotem prosto i zaczęła zapinać pasy.

Matt

- Jestem za młody na ojca - mruknął Matt i wrócił na swoje miejsce. Założył słuchawki i zapiął pas.

Claudia

Claudia znów poczuła się prywatnie obrażona. Że niby ona jest wystarczająco stara?! Młodzik się znalazł. Zdenerwowana zapięła pasy. Przeholował.

Gość

Samolotem nieco szarpnęło. Zza okna widać już było budynki lotniska, a koła spotkały się z asfaltową nawierzchnią pasa startowego. Samolot przez chwilę jeszcze jechał, a następnie zatrzymał. W głośnikach ponownie zabrzmiał głos.
- Prosimy o spokojne udanie się do wyjścia. Mamy nadzieję, że podróż dobrze państwu minęła. Życzymy udanego pobytu w Stanach Zjednoczonych. - po tych słowach ludzie zaczęli odpinać pasy i iść w stronę wyjścia. Jane postąpiła bardzo podobnie, jednak wstała i zaczęła obserwować Claudię i Matt'a, bowiem oni siedzieli o wiele dalej wyjścia niż ona.

Matt

Matt rozpiął pasy i chwycił kurtkę. Na szczęście na dworze panował juz półmrok. Mógł sobie darować kaptur. Podszedł do Jane bez słowa.

// Seattle/ lotnisko

Albert

/Seattle/Lotnisko (w samolocie Razz

)

Podniosłą chwilę przerwał nagle głos z głośnika.
- Za niecałą godzinę będziemy lądować. - poinformował głos, po czym zaśmiał się cicho. - Korzystajcie z czasu. - zakończył.
Albert pokręcił tylko głową.

Lizzy Brown

/Seattle/Lotnisko

Uniosła głowę wsłuchując się w głośnik. Usiadła swobodnie na sofie , odgarniając do tyłu włosy i lekko się uśmiechając.
- Godzina to mało.. - mruknęła niezadowolona.

Albert

- W Volterze będziemy mieli więcej czasu. - zapewnił, uśmiechając się łobuzersko. - Nie widziałaś jeszcze moich komnat, prawda? - zapytał i położył się na sofie. Wpatrzył się w sufit samolotu.

Lizzy Brown

- Nie widziałam... - zaprzeczyła - nie jestem pewna czy chce je widzieć.. - skrzywiła się. Uniosła rękę w którą ugryzł ją Albert.
- Ehh .. będzie blizna...

Albert

- Dlaczego nie jesteś pewna? - zapytał, podnosząc się. Złapał Lizzy za chorą rękę bardzo delikatnie, włożył palec do ust by nabrać na niego trochę jadu i wsmarował go w ranę. - Powinnaś napić się krwi. To przyspieszy gojenie. - mruknął. Nie chciał zrobić jej krzywdy, ale to było konieczne.

Lizzy Brown

-Po to oznacz spotkanie z Twoim rodzeństwem.. auuuu - przerwała wyrywając mu rękę - to nic.. na pewno wszystko pamiętasz? jeśli nie to ugryź jeszcze raz.. na wszelki wypadek -podsunęła mu rękę pod usta.

Albert

- Wcale nie musisz się z nimi spotykać, jeśli nie chcesz. - powiedział. Odsunął delikatnie jej rękę. - Wystarczająco dużo wypiłem. - powiedział z troską w głosie. - Jaką lubisz krew? - zapytał spoglądając na barek.

Lizzy Brown

- Nie chodzi o to , że nie chce.. tylko za to co Ci zrobili mogę niechcący zrobić coś głupiego.. - popatrzyła w stronę barku - Mówiłam Ci , że nie jestem głodna.. wiele krwi polało się ostatnio...

Albert

- Każdemu zdarzają się wybryki. Różnego rodzaju. - skwitował. - A teraz chcę, abyś napiła się krwi, bo inaczej ta rana tak szybko się nie zagoi. - spojrzał na nią surowym wzrokiem. - Chyba, że... - uśmiechnął się łobuzersko. - Chcesz napić się mojej krwi...? - pytanie zawisło w powietrzu. Albert podwinął rękaw koszuli i zbliżył rękę do ust Lizzy.

Lizzy Brown

Odsunęła jego rękę od twarzy .
- Nie... oszalałeś? - wstała i podeszła do barku - Niech Ci będzie.. - wzięła pierwszą lepszą butelkę , otworzyła ją i przyłożyła do ust. Chwile potem ciepły płyn wlewał jej się do gardła. Kiedy skończyła odstawiła butelkę i wróciła na sofę.
- Zadowolony?

Albert

- Tak. - uśmiechnął się szeroko. Po chwili jednak, zamyślił się. - Wiesz... Nie przypomniałem sobie wszystkiego. Znaczy się... Wspomnienia związane z tobą wróciły w całości, ale wciąż nie wiem kim była ta dziewczyna... zaraz jak ona miała na imię? Avia? - zapytał marszcząc lekko brwi.

Lizzy Brown

Zacisnęła zęby.
- Avia... - zaczęła bardzo powoli, zaciskając jednocześnie palce na obiciu sofy - Avia... była człowiekiem... wybiłeś jej rodzinę... a potem spotkałeś ja i zapałałeś dziwną sympatią - urwała zła, że w ogóle o nią zapytał.

Albert

- Hm... Nie przypominam sobie. Za dużo rodzin już wybiłem. - wzruszył ramionami. Spojrzał na Lizzy i przybliżył się. - Jesteś zazdrosna? - zapytał z dziwnym wyrazem twarzy. Po chwili roześmiał się w głos. - O człowieka... - mruknął bardziej do siebie, wciąż się śmiejąc.

Lizzy Brown

-Jestem.. - zmrużyła oczy - nawet bardzo.. jestem i będę zazdrosna o każdą kobietę , która się do Ciebie zbliży.. zapamiętaj to lepiej.. - położyła obie dłonie na ramionach Alberta - obojętnie czy będzie to człowiek czy wampirzyca.. - delikatnie musnęła wargami jego usta - zawsze..

Albert

- To samo tyczy się ciebie. - odpowiedział i ucałował jej usta, tym razem odważniej. Jego ręce powędrowały na jej plecy. Przycisnął dziewczynę do siebie.

Lizzy Brown

Powoli zsunęła dłoń wzdłuż jego klatki pierśiowej, a potem powędrowała palcami pod koszulę. Dotknęła jego umięśnionego brzucha i cicho westchnęła. Znów dotykała jego ciała.... Opanowała się i usiadła wyprostowana.
- Wstrzymajmy się.. niedługo wylądujemy...

Albert

Odsunęła się od niego. - No dobra... - mruknął, trochę poirytowany. Przeczesał ręką włosy i usiadł prosto. Kątem oka wciąż obserwował Lizzy. Szczerze mówiąc, miał ochotę się na nią rzucić. Uśmiechnął się pod nosem na samą myśl.
Samolotem lekko zatrzęsło.
- Podchodzimy do lądowania. - ogłosił głos z głośnika.

Gość

///seattle

Samolot sie zatrzymał,zgrabnie wstałam i wyszłam przez drzwi,rozejrzałam sie do okoła za wyjsciem,było po prawej stronie obok niego znajdowała sie budka z gazetami,poszłam w kierunku drzwi uważając żeby nikogo nie popchnąc.
Na zewnątrz była cudowna pogoda,świeciło słońce a na niebie było kilka chmurek.
Postanowiłam wypozyczyć samochód i wyjechać gdzieś na obrzeża miasta w poszukiwaniu czegość do ''jedzenia''.Po załatwieniu samochodu ,wsiadłam i ruszyłam ...

//las