Mieszkanie Chiary

Chiara

j.w
[link widoczny dla zalogowanych]

Chiara

// ?

Przyjechała późnym wieczorem ponieważ wtedy było bezpieczniej. Szybko odnalazła swoje nowe mieszkanie. Wynajęte na jakiś czas. Potrzebowała odpoczynku od tego wszystkiego. Wtaszczyła wszystkie walizki i rozsunęła zasłony w oknach. Księżyc świecił prosto do jej okna.Usiadła na parapecie i przyglądała się pustej uliczce, na której tylko od czasu do czasu pojawiał się jakiś rudy kot. Oparła się plecami i głową o ramę okna. Zastanawiała się czemu akurat jej życie się nie układa. Nawet w czasach kiedy była człowiekiem życie dawało jej popalić a teraz znów. Straciła wszystko co kochała.Przyjaciół i ukochanego. Sama nie znała odpowiedzi na żadne ze swoich pytań.

Isten

Isten czytał gazetę, szczerze zdumiony wiadomościami. Kiedy skończył artykuł na temat polityki, odsunął gazetę, po czym spojrzał na Chiarę.
- Wiesz... myślę że Volterra to nie miejsce dla nas, jak myślisz? - zapytał. Jak zwykle uprzejmie i rzeczowo.

Chiara

- Nie wiem..już przywykłam - uśmiechnęła się i podlała kwiatki na parapecie. Skóra delikatnie jej zabłyszczała gdyż jakiś promyk słońca wpadł przez okno.
- Czemu tak myślisz?

Isten

- Zawsze jakoś... źle się tu czułem. A i nie chcę byś przesiąknęła ich negatywnymi emocjami. Moze zechciałabyś wyjechać ze mną do Francji? Chciałem odwiedzić rodzinne strony, tak tam pięknie - rozmarzył się. - Nawet zimą. Z resztą co nam zima przeszkadza w kąpieli czy spacerze po plaży.

Chiara

- Możemy pojechać - wzruszyła ramionami. Co prawda czuła się tu jakoś bezpieczniej bo czuła,że jakaś część Vei tu jest i może przez to chciała zostać.
- Możemy pojechać na wakacje - uśmiechnęła się promiennie i zamknęła okno

Isten

- Jestem typem nomada, ciągle gdzieś mnie niesie. Poza tym mam domek we Francji, w Anglii też. Byłoby się gdzie zatrzymać. Cóż, ciągle gdzieś uciekam, coś mnie kusi bym nie stał w miejscu. Ale to pozwala na wiele. Choćby na spotkanie wielu życzliwych osób - wstał z kanapy.
- Tak... dobrze jest mieć przyjaciół.

Chiara

- W takim razie pojedźmy - uśmiechnęła się i szybko znalazła się obok.
- To mam jakiś limit na bagaże? - zachichotała

Isten

- Pomyślmy - zrobił zadumana minę, jakby faktycznie coś chciał przemyśleć.
- No jak dla ciebie, to nie. Za towarzystwo, przyjaźń i chomikowanie mnie tutaj - uśmiechnął się do niej ciepło.
- Bierz co chcesz, nie ma problemu. Wszystko się upchnie.

Chiara

- Jesteś pewny? - spojrzała na swoją obszerną szafę a potem zmierzwiła mu włosy.
- Dziękuję,że jesteś tutaj ze mną - przytuliła się mocno do niego ale nie tak żeby zrobić m krzywdy

Isten

- Jak najbardziej - odpowiedział szczerze. Kiedy go objęła, on pieszczotliwie pogłaskał ją po plecach.
- A ja ci dziękuję, że mi pomagasz. A pomagasz bardzo, naprawdę. I dałaś mi dach nad głową, co tym bardziej jest miłe. I znosisz moje wieczne zakopywanie się w książkach. Poza tym... jestem wrażliwy, od zawsze. I dużo widzę, wiem i przeżyłem. Zrozumienie jest przecież wazne.

Chiara

Spojrzała na niego z dołu i stanęła na palcach. Była trochę bliżej niego ale nic nie zrobiła.
- Taka...obustronna korzyść - uśmiechnęła się leciutko kiedy pogłaskał ją po pleckach przeszedł ja przyjemny dreszczyk

Isten

- Oczywiście, a co myślałaś - nacisnął na jej nosek pieszczotliwie.
- Przynajmniej wróciła mi chęć do życia, jestem jak nowonarodzony. I dobrze, inni tylko skorzystają. W tym ty! O tak, ty najbardziej - już on wiedział co mówi!

Chiara

Zaśmiała się cichutko i nakreśliła jakiś wzorek na jego pleckach.
- To kiedy jedziemy? Przekonałeś mnie do tych wakacji - sama paluszkie trąciła go w nosek co było nie lada wyzwaniem bo była od niego duużo niższa

Isten

- Ciesze się - szczerze się cieszył i zadowolony z siebie, myślał sobie, co też będą we Francji robić. Tak, y jej nie zanudzić, a zaciekawić krajem, jego rodzinnymi rejonami...no i własnym towarzystwem.
- A kiedy chcesz, pewnie znajdzie się jakiś lot do większego miasta za kilka godzin. A myślę, że zbyt wielu podróżnych sienie znajdzie i damy radę. No i zależy to w jakim czasie zdążysz się spakować - mrugnął do niej, rozbawiony.

Chiara

- W bardzo krótkim - otworzyła szafę i raz dwa miała spakowane dwie mega walizki.
- Szybko,szybko bo nie zdążymy - pogoniła go i przebrała buty na wysokie kozaki

Isten

- Ja tam nie mam co pakować - powiedział, nawal wesołym tonem. Ciągle obserwował jak się krzątała tu i tam. Jak to kobiety.
- Plecak, portfel i gitara. Wszystko - powiedział spokojnie, wkładając co miał do dużego, podróżnego plecaka. Portfel z pieniędzmi i dokumentami schował do kieszeni kurtki.
- A ty kochana też się przydasz - włożył gitarę do futerału.
- Widzisz, jeśli o mnie chodzi pośpiech nie jest potrzebny.

Chiara

- Widzę właśnie - stanęła obok niego i ruchem palca przyciągnęła obie walizki obok siebie.
- Zamówisz bilety? - przyciągnęła też swój laptop i podała mu do ręki - w pierszej klasie - uśmiechnęła się słodko

Isten

- Tak, jasne - pokiwał głowa, po czym usiadł na kanapie, z laptopem na kolanach.
Włączył go, a potem włączył przeglądarkę Internetowa i wybrał odpowiedni adres z wyszukiwarki.
Sprawdził informacje, po czym zadowolony odezwał się do Chiary.
- Mamy szczęście. Najbliższy lot jest do Paryża, stamtąd nie będzie nawet daleko do miejsca, do którego zmierzamy.

Chiara

- Super - kiedy skończył wszystko załatwiać spakowała laptopa i wszystki potrzebne do niego sprzęty.
- To jak? Idziemy? - spytała zapinając jeszcze skórzaną kurtkę i założyła ładny szaliczek. Sama ubrała Istenowi jego szalik,który mu z resztą sama kupiła

Isten

- Tak, idziemy - mruknął, rozglądając się po mieszkaniu. Zapomniał o dzienniku, który zaczął pisać kilka tygodni wcześniej, jakoś było mu łatwiej ze wszystkim, gdy pisał. Z resztą to było bardzo w jego stylu.
Znalazła go wreszcie, po czym wpakował do plecaka.
- Tak, teraz już wszystko - wziął gitarę do ręki i wyszedł z mieszkania.
- No to na lotnisko! - zakomenderował wesołym głosem.

Chiara

Wsiedli do taksówki i pojechali na lotsnisko.

//zacznij:)