Ogrody

Marek

-Dobrze kochanie. To leć do niej

Emily Young

Nieśmiało weszła do ogrodu którego nigdy wcześniej nie widziała na oczy, było to szczerą prawdą bo nigdy tu jeszcze nie była

Marek

Marek zobaczył wychodzącą dziewczynę. Wstał i podszedł do niej.
-Nie wstyć się Emily chodź do altanki. Tam usiądziemy i możemy na spokojnie porozmawiać i poznać się.
Zaprowadził dziewczynę do stoli. Postawił przed nią sok.
-Mam nadzieje że Ci posmakuje.-gdy zobaczył minę dziewczyny od razu dodał-to zwykły sok moja droga. Nie masz czego się tu bać. Powiedz mi czy Leana Ci wszytsko powiedziała dlaczego Cię tu sprowadziła?

Emily Young

- Rozpoznaje że to zwykły sok tak więc sie nie boje - powiedziała i usiadła na jakiejś ławce.
- Tak powiedziała mi dlaczego mnie tu sprowadziła. - powiedziala do niego.

Marek

Jej odpowiedź trochę go spieła. Zapytał trochę speszony.
-Jesteś gotowa do wszystkich poświeceń? A co z tym Twoim Samem czy jak mu tam?

Emily Young

- Nas czyli mnie i Sama już nie ma. On zmienił się i to na gorsze a ja tak nie chce. Dlatego tutaj przyjechałam....I wiem na co sie godze - powiedziała biorąc do ręki szklanke z sokiem

Marek

-Ah no dobrze w takim razie. Trochę to dla mnie sytuacja nie zręczna ale dla swojej córki zrobię wszystko by była szczęśliwa.
Popatrzył na dzieczynę uważnie.
-Powiedz mi jeszcze skarbie czy chcesz zostać pozostać człowiekiem?

Emily Young

- Czy chce pozostać człowiekiem ?. Narazie tak nie wiem co poźniej los przyniesie, wiem z jakimi trudami to się wiążę więc jeżeli przeżyje to wszystko chce zostać czlowiekiem. - powiedziała z nieśmiałym uśmiechem. - O ile to wszystko nie przeszkadza

Marek

-Nie chce odbierać Ci życia. Nie wiem jaki masz do tego stosunek do wszystkiego. Nie chce Cię ranić ale teraz Cię nie będę umiał pokochać. I nie wiem czy tak się stanie. Zgodziłem się ze względu na Leanę

Emily Young

- Rozumiem co pan...ty...mówisz. Wiem że możesz mnie nie pokochać. - powiedziała spoglądając przed siebie

Marek

-Mów mi Marek Emily.Cieszę się że mnie rozumiesz.
Przyjżał się uważnie dziewczynie.
-Wiesz też otym że będziesz musiała pić krew?

Emily Young

- Tak o tym też wiem Marku więc nie musisz się niczego obawiać - powiedziała do niego.

Marek

-Ah to dobrze. Wiesz trochę źle będę się czuł skazując Cię na to wszystko bo moja Lea chce rodzeństwo. Nie powiem też bym chciał mieć jeszcze dzieci ale jakoś poważnie o tym nie myślałem

Emily Young

- Wiem że to może wścibskie pytanie ale ile ty masz lat Marek ?. - zapytała z czystej ciekawośći - Ja wiem na co sie decyduje

Marek

Marek zaczął się śmiać. Nigdy go o to nie pytano chociaż pamięta jak Mercedez też zapytała o to ale to wtedy ich trzech. Jego,Aro i Kakusza.
-Oh Emily powiedziałbym Ci gdybym wiedział. Coś ok kilku tysięcy. No nie wiem może z 6?? Nie myślę że jeszcze więcej

Emily Young

- No to nieźle. A dawałabym ci najwyżej tysiąc choć obstawiałam coś w granicy 560 lat plus minus 50 lat - powiedziała szczerze

Marek

-Emily 500 lat ma jedna moja wampirzyca która stoi zawsze blisko mnie i moich braci. Nazywa się Mercedez. Wysoka różowłosa i ma czekoladowe oczy. Niewaidomo czemu ale po przemianie nie zmieniły koloru. Wyszła zaraz przed tym jak Ty weszłaś do sali.
Popatrzył raz jeszcze na Emily. Gdy wspomniał o wampirzycy to uśmiech wpełz mu na twarz.
-Oh gdybym ja był taki młody. Pamiętam jeszcze jak miałem 1000lat. Ah te młode czasy. Ja Aro, Kajusz i Albert jesteśmy najstarszymi wampirami

Emily Young

- Tu chodzi o to na ile człowiek/wampir sie czuje lat. Można miec 5 tysięcy a czuć sie na 50 lat więc to już kwestia przyzwyczajenia - powiedziała szczerze.
- Widze że humor ci sie poprawił

Marek

-Ah no tak... Yyy rozbawiłaś mnie tym pytaniem po prostu. Ja tam się czuje na 25.-tym słowom toważyszył śmiech.
-A ty Emily ile masz lat?? a i powiedz mi na ile wyglądam lat??

Emily Young

- Niedługo koncze 19 lat. choć szczerze powiedziawszy czuje sie na 23....a wyglądasz góra na 28 jak nie mniej. - powiedziała szczerze

Marek

-To mówisz że mogę podbijać serce nastolatek hmm?? Nie no żartuje. Chodź do środka a poznam Cię z osobą która jest tu chyba najbardziej przydatną. Zawsze jest wszędzie gdzie ja i bracia. Ara nie odtępuje ani na krok.
Złapał Emily za rękę i poprowadził do dworu

//komnata Mercedez

Emily Young

Tak więc wstała i ruszyła za Markiem

/komnata Mercedez

Anna Marie

| Sala audiencyjna

W wampirzym tempie dotarły do ogrodów. Zapach trawy i kwiatów unosił się w powietrzu. Anna Marie zdjęła swój długi czarny płaszcz i przewiesiła go przez rękę. Wydawał się dla niej zbyt gruby i ciężki. Uśmiechnęła się do Cherry.
- Kiedy byłaś tu ostatni raz ? - spytała ni z tąd ni z owąd, stąpając wolno po ścieżce.

Cherry

//Sala audiencyjna

Przyglądała się ogrodom, będąc pod wrażeniem ich piękna. Znów poprawiła włosy, spoglądając w kierunku róż.
-Byłam tu tylko raz. Nie pamiętam dokładnie... Jakieś pięćset lat temu. - odpowiedziała , uśmiechając się lekko.
-Wiele się zmieniło od tamtego czasu.

Anna Marie

Spojrzała na blondynkę i zauważyła jak chłonie wzrokiem piękne widoki. Kiedyś ona sama bywała tutaj bardzo często. Podobała jej się cisza, która była kojąca jak balsam dla uszu.
- Tylko raz ? - mruknęła lekko zdziwiona; wydawało jej się jakby wampirzyca znała całą okolicę, jak własną kieszeń - Pięćset lat .. - pokiwała głową z uznaniem.
- I jak ci się tutaj podoba? Zamierzasz zostać na dłużej i tak jak zaproponował Nick stworzyć z nim nowonarodzonych? - spytała, trącając butem kamyk, które powędrował pod jej stopy.

Cherry

Cherry zwolniła , spoglądała ku koronom drzew z entuzjazmem. Uwielbiała przyglądać się naturze, od zawsze była to dla niej ucieczka.
-Tylko raz.. - powiedziała i po chwili dodała widząc jej minę -Mam dobrą pamięć. Dziurawą , ale ciągle dobrą . - zaśmiała się - byłam tu tylko tydzień- mruknęła już do siebie.
-Nie wiem. Możliwe, ze zauważyłaś .. Nie pałam sympatią do Aro, przebywanie z nim tutaj będzie dosyć.. Nie miłe dla mnie. - spojrzała na Ann uśmiechając się mimo wszystko - Jednak propozycja Nicolasa jest bardzo kusząca.

Anna Marie

- Aro nie jest aż taki zły.. - stwierdziła, zrywając liść z jednego z drzew i obracając go w palcach - Ma poprostu surowe zasady.. - mruknęła, przyglądając mu się. - I jak widać jestem na wolności.. Wciąż. - zaśmiała się pół-ironicznie. Już sama nie wiedziała, czy ma liczyć na karę, czy nie.. Zachowanie wampira nie było jednoznaczne.
- Bardzo kusząca ? - uśmiechnęła się, patrząc na Cherry - Chyba nigdy nie narzekacie na brak rozrywek - westchnęła, poczym kontynuowała, nie oczekując na odpowiedź - Choć muszę przyznać, że to błyskotliwy pomysł...ale raczej nie tutaj. Nie w Volterze. Trzeba by było zrobić to gdzie indziej.. - podsunęła niby to obojętnie.

Cherry

-Och nic nie mam jego polityki! Nie o to chodzi! - parsknęła śmiechem, przysiadając na jednej z ławek i wskazując Ann miejsce obok siebie To coś zupełnie innego..- mruknęła spoglądając w kierunku dworu.
-Tak bardzo kusząca... jednak ja nie patrzę na to jak na rozrywkę . Zbyt długo jestem sama, potrzebuje kogoś u swego boku inaczej zeświruje - powiedziała całkiem poważnie , spoglądając na wampirzycę w dziwny sposób.

Anna Marie

Wyrzuciła wygnieciony liść na ziemię i usiadła na ławce obok Cherry.
- Rozumiem... jakiś uraz... - stwierdziła cicho. Nie chciała dalej kontynuować tego tematu, szanowała jej prywatność. Oparła się wygodnie plecami o oparcie ławki, odchyliła głowę do tyłu i spoglądała na korony drzew. Gdy jej wzrok powędrował na wampirzyce, zobaczyła jak spoglądała na nią w dziwny sposób, którego nie potrafiła jeszcze zdefiniować.
- Chcesz znaleźć sobie .. - starała się wybrać jak najlepsze słowo - życiowego kompana, tak ? - uniosła prawą brew do góry - Dziwne, wydawało by się, że jako piękna bogini i wampirzyca w jednym na brak towarzystwa nie narzekasz.. Ale rozumiem. - wykrzywiła usta w lekkim uśmiechu.

Cherry

-Aaa , tam. Od razu życiowego kompana - wywróciła oczami , spoglądając na nią z ukosa. - Nie jestem z tych co potrafią wytrzymać długo przy jednej... osobie - zaśmiała się krótko -Poza tym... mam wygórowane oczekiwania, nie chcę tracić swojego czasu na pierwszą lepszą osobę z ulicy... - Uśmiechnęła się do Ann odsłaniając przy tym ząbki i przeniosła wzrok w niebo.

Anna Marie

- Aha - mruknęła, nie do końca z przekonaniem. Choć jeśli się dobrze zastanowić przebywać z jedną osobą przez kilka wieków musi stać się nudne i męczące..
- Wygórowane oczekiwania - uśmiechnęła się, bardziej do siebie niż do wampirzycy. Zastanawiała się jakimi kryteriami sama kierowałaby się przy wyborze takiej osoby. Siła? Wygląd? Osobowość? - Najpierw jest dobrze kogoś poznać, zanim się go przemieni ..- stwierdziła - więc to musi zabierać trochę czasu. - stukała palcami o ławkę, wybijając jakiś rytm.

Cherry

-Tak , najpierw najlepiej kogoś poznać... Tyle , że ten ktoś i tak Cię potem zostawi - stwierdziła , siadając wygodniej i zakładając nogę na nogę.
-A Ty? masz kogoś ?- spytała wprost , odkręcając się w jej stronę z żądaniem informacji. Sama nie wiedziała do końca czemu , zadała jej to pytanie w ten dziwny sposób.

Anna Marie

- Niekoniecznie musi się to skończyć rozstaniem - stwierdziła optymistycznie - Jeśli trafi się na kogoś naprawde wartego.. - dodała marzycielskim tonem i odwróciła się w stronę Cherry.
- Ja ? - spytała jakby chciała się upewnić, czy te pytanie było kierowane do niej, choć w pobliżu nie było nikogo innego - Nie mam nikogo, oprócz siebie. - odpowiedziała, przestając na chwilę stukać w ławkę.

Cherry

-Yhymm..taa.. -mruknęła zamykając temat.
-Absolutnie nikogo? - na jej twarzy malowało się nie całkiem szczere niedowierzanie . Uśmiechnęła się do wampirzycy serdecznie - To dziwne. Taka młoda , miła i rozsądna dziewczyna , jest sama.. to bardzo, bardzo dziwne.. - mówiła cholernie miłym i spokojnym głosem. Poklepała Ann pokrzepiająco po ramieniu.

Anna Marie

- Absolutnie nikogo - potwierdziła zdecydowanym tonem. Zmarszczyła lekko czoło, zdziwiło ją niedowierzanie Cherry i jej przesadnie miły i spokojny ton głosu. Nieznacznie pokręciła głową i wreszcie uśmiech wpełzł na jej twarz. - Ta. Bardzo dziwne. - zaśmiała się. -Zazwyczaj nie jestem łatwa w kontaktach. - Poczuła na ramieniu pokrzepujące poklepywanie wampirzycy. - Ale to nie jest dla mnie tragedia. Przyjaźń czy miłość to dość dziwne uczucia..- zmarszczyła czoło - Ludzie robią w ich imie naprawdę okropne rzeczy.
- A pozatym mam jeszcze przed sobą całą nieskończoną wieczność - dodała obojętnie.

Cherry

-Masz rację.. Poza tym.. - westchnęła - Nigdy nic nie wiadomo !- podsumowała , wędrując gdzieś nieobecnym wzrokiem. - Tyle jeszcze przed nami.. za jakiś czas... odległy czas, żadna z nas nie będzie nawet pamiętać tej rozmowy! Tyle właśnie mamy czasu! - Roześmiała się w głos, urywając nagle i spoglądając smutno w głąb ogrodu.

Anna Marie

- Masz dobrą pamięć. Dziurawą, ale dobrą. - przypomniała jej z uśmiechem na ustach. Widząc jak wampirzyca spogląda smutno w głąb ogrodu zaczęła się zastanawiać co by w tej sytuacji wypadało zrobić. - H-hej.. Co jest? - spytała, kładąc swoją zimną dłoń na jej ramieniu. - Wieczność to przecież cudowna sprawa..

Cherry

-Cudowna sprawa. Nie w tym rzecz. - westchnęła, gdy Ann położyła dłoń na jej ramieniu - Tylko , że zbyt wiele zmian zaszło w ostatnim czasie. Nic nie jest jak powinno być. - powiedziała spoglądając w jej stronę, nie pewna czy wampirzyca wie o co jej chodzi.

Anna Marie

Nie wiedziała o jakich dokładnie sprawach mówi wampirzyca. Mogła tylko przytakiwać i przyznawać jej rację.
- Chodzi ci o to, że ludzie i świat się zmieniają? Że nie jest tak jak kiedyś? - spytała, starając się jak najlepiej ją zrozumieć. Podciągnęła nogi na ławkę i owinęła ręce wokół kolan.

Cherry

-Mówię ogólnie. Wszystko się zmienia za szybko.. - skrzyżowała ręce na piersiach i cicho jęknęła.
-Ale nie rozpaczajmy nad tym. To bez sensu. - skwitowała uśmiechając się. Na jej twarzy nie było widać śladu po smutku. Znów była radosna.