Plac

Marcello

/Komnaty Alberta

Pojawił się siedząc na murku wielkiej fontanny umiejscowionej dokładnie w centrum pustego teraz placu. Noc była raczej ciepła, a jemu nie chciało się nic robić. Załączył mu się tryb lenia i chociaż respektował rozkazy Alberta, chwilowo chciał sobie posiedzieć i nic nie robić. Lampił się w gwiazdy spod półprzymkniętych powiek, żałując, że wampiry nie mogą spać.

Aya

/ Ogrody

Czuła się tutaj trochę osoaczona i bała tego, co w pewnym sensie może zrobić z nią to miasto pełno wampirów, żywiących się ludźmi. Była zadowolona z tego, że nie zjada ludzi i nie chciała tego zmieniać. Westchnęła sobie i odchyliła głowę do tyłu spoglądając na niebo. Cieszyła się, że o takiej porze niewiele istot pałęta się po placu. Pruszła się lekko z gracją do przodu, a jej sukienka lekko falowała podczas ruchu.

Marcello

Gibał się tak, siedząc na tym zakichanym murku kiedy wyczuł obecność innego wampira. Jego wzrok prześlizgnął się z gwiazd w dół i spoczął na blondwłosej istotce. Miał takiego lenia, że nawet nie chciało mu się do niej zagadać. Gapił się po prostu. No.

Aya

Aya w tym czasi zdążyła już przejśc cały plac z okoła podziwając jego budowę i kierowała się właśnie w kierunku fontanny, gdy żauważyła, że ktoś na niej siedzi. I to raczej nie ktoś a wampir. Zatrzymała się. Sama nie wiedziała czy ma ochotę n toworzystwo innego wampira. Spoglądała po prostu na niego, zastanawiając się, czy podejśc tam i usiąść, czy odwrócić się i pójśc. A może po prostu zostać na swoim miejscu?

Marcello

No i gapili się tak na siebie jak dwa kołki. No dobraaa, niech już będzie... Wielki ból, ale co zrobić... Zniknął i pojawił się za dziewczyną. - No nie patrz tak, przysiądź się... - powiedział tonem marudy i poprowadził ją bliżej fontanny.

Aya

Odwróciła głowę do tyłu i spojrzała na niego.
-kto powiedział, że przyjmuję zaproszenie?
Odpowiedziała sama marudząc przy tym trochę.
Cóż, każdy mógł czasem pomarudzić. W końcu jakiś cechy człowieka jeszcze w niej istniały. mimo, źe stała się potworem łaknącym krwi.

Marcello

- Nie daję ci innego wyboru. - uśmiechnął się szeroko. Ledwo skończył zdanie i znowu zniknął. Pojawił się siedząc na murku fontanny. Poklepał miejsce obok siebie z zachęcającym uśmiechem.

Aya

Wywróciła oczyma i usiadała obok niego.
-sądzisz, że tylko ty umiesz się teleportować?
Spytała, bo wkurzało ja to, że koleś nie mógł przejśc kawałaka na nogach tylko co chwilia pojawiał się i znikał.
Spojrzała na niego uważnie. Miał przystojną twarz ale wydawał się w gruncie rzeczy... cóż. sama nie wiedziała.

Marcello

- A co? Ty też umiesz? - zapytał z kpiną. No bo przecież dary bardzo rzadko się powtarzały. Również przyjrzał się dziewczynie. Była ładna, to już wcześniej zauważył. Spostrzegł również miodowe tęczówki, co mu raczej nie zaimponowało.

Aya

Przyglądała mu się przez chwilę i zamiast potwierdzić czy też zaprzeczyć po porstu przeteleportowała się na jego drugą stronę. Widziała krwisto czerwone oczy i z kolei to jej nie zaimponowało.
Uśmiechnęła się lekko.
-kolejny Volturi?
strzelła. Właściwe było duże prawdopodobieństwo, że trafiła.

Marcello

Teleportowała się. No dobra, to nowość. Z lekka się zdziwił. - Tiaaa, Volturi, Volturi, plagiatorko. - powiedział gapiąc się na nią z uśmiechem. - Jestem Marcello. - przedstawił się w końcu.

Aya

Wzruszyła ramionami. Co miała powiedzieć
-ja sobie daru nie wybierałam
stwierdziała od tak. Założyła nogę na nogę i położyła na nogach dłonie.
Spojrzała znów w niebo.

Marcello

Spojrzał na dziewczynę i westchnął przeciągle. Zeskoczył z murku i machnął ręką na pożegnanie. - Robota czeka. - mruknął. - Na razie mała podróbo. - uśmiechnął się złośliwie i zniknął.

/?

Shiloh Blake

//??

Weszła na plac z dumnie uniesioną głową. Jako strażnik Volturi musiała trzymać fason. Choć minę miała poważną myślami odpływała na najróżniejsze ścieżki. Stęskniła się za malowaniem. Niektóre misje były bardzo długie i mozolne. Oczywiście od razu odechciewało jej się wracać do zamku myśląc o stosach raportów do wypełnienia kiedy tylko wróci do komnaty. przysiadła na chwilę na jednej z ławek przy fontannie i zaczęła przyglądać się ludziom.

Shiloh Blake

Wiatr przywiał do niej zapach dymu. Zerwała się marszcząc brwi. Szybkim krokiem ruszyła do zamku

//Sala audiencyjna.