Dom Takeo

Takeo

- Nosek, usta, dłonie... całego ciebie. - powiedział cichutko. Obrócił się w jego stronę, Muskając go opuszkami palców po policzku, a druga dłoń cały czas tkwiła w włosach chłopaka. Pocałował go delikatnie i krótko. Odsunął trochę głowę od jego twarzy.

Gość

- To dobrze.? - zapytał się chłopaka. Teraz to on przybliżył bardziej twarz do jego twarzy. Uśmiechnął się lekko, przechlając głowę w bok. Ponownie musnął lekko jego wargę.

Takeo

Odpowiedział na zadane pytanie chłopakowi uśmiechem. Zjechał dłonią do jego szyi. Czuł, jak krew pulsuje pod cienką osłoną skóry. Przejechał językiem po jego wargach. Nie rozglądał się, nawet nie słuchał, co się dzieje wokół. Byl tylko skupiony na Ryu.

Hikari

Powoli zaczął wybudzać. Był w jeszcze w fazie snu, lecz słyszał czyjeś głosy dochodzące z salonu. Słysząc rozmowy dobudził się, a umysł skupiał się na rzeczywistości. Burknął jakby coś pod nosem, przeciągając się, a przy tym rozprostowując palce u rąk. Miał ciągle oczy zamknięte, iż był zbyt leniwy by je otworzyć. Westchnął głośno po czym przytulił się do poduszki. Skulony był cały okryty kocem, iż tylko głowę trochę było widać.

Gość

W przeciwieństwie do Taki'ego, Ryu nie był skupiony na jednej rzeczy. Usłyszał, że Hi się rusza, lec zjakoś szczególnie mu to nie przeszkadzało. Niech się nawet obudzi, nie mój problem . Powoli przyzwyczajał się do tego, że Takeo zawsze był zimny. Pocałował chłopaka, trochę bardziej zachłannie i 'ostrzej' niż zwykle.

Takeo

Łatwiej mu było zapanowac nad sobą, gdy skupiał się na jednej rzeczy, ale i tak było mu trudno. Trochę go zaskoczył swoją reakcją, co można było przez krótki moment zobaczyc. Odwzajemnił pocałunek w taki sam sposób, napierając nieznacznie na rudowłosego.

Gość

- Coś się nie podoba.? - mruknął, gdy zauważył jego lekkie zaskoczenie. Został lekko przywarty do ściany, więc oparł się o nią całymi plecami. Cały czas swój wzrok miał skupiony na chłopaku. Przygryzł lekko jego górna wargę.

Hikari

Słysząc brata otworzył powoli oczy przecierając je. Przeciągnął się ponownie szukając jeszcze nieobecnym wzrokiem obecne osoby w pomieszczeniu. Zauważywszy je, chciał coś mruknąć, lecz przypomniała mu się ostania rozmowa z Takeo. Pozostał bez słowa patrząc się na niego, nie zwracając uwagi na Ryu.

Takeo

- Wręcz... przeciwnie. - stwierdził, opierając się jedną ręką o ścianę, drugą zaś ciągle trzymając na szyi Ryu. Uwolnił delikatnie swoją wargę, musnął jego usta. Po chwili pocałował go mocniej i namiętniej. Zbliżył się do jego ucha, które złapał wargami, nie chcąc przypadkiem go ugryźc.

Gość

Uśmeichnął się lekko na słowa chłopaka. Teraz to już w ogóle nie zwracał uwagi na brata. Zanim Takeo chwycił jego ucho, oddał pocałunek tak samo jak on. - I co teraz zamierzasz.? - mruknął cihco do ucha chłopaka.

Hikari

Jakoś widok dwóch płci męskiej razem mu nie przeszkadzał za bardzo. Nie zwracał na to zbytniej uwagi, iż ciągle miał wzrok utkwiony Takeo, a myśli było pogrążone w ostaniach wspomnieniach. Wszytko stawało się coraz dziwne, zapomniał już o istnieniu brata w tym pomieszczeniu.

Takeo

- Zamierzam spełniac twoje zyczenia. - powiedzial bardzo cicho, lecz nie był to szept. Odsunął rękę od jego szyi, zaraz przykładając ją do policzka Ryu. Dłoń była teraz ciepła. Spojrzał na niego radośnie. Pocałował go jeszcze raz, nie spuszczając z niego wzroku. Na moment zerknął na pomieszczenie. Zamarł nieco, gdy zobaczył Hiku.

Gość

- A jeżeli takowych nie mam.? - zapytał się. Nie spuszczał wzroku z Takeo. Widząc, że chłopak 'nieco zamarł' postanowił dać mu chwilę, aby wszystko ogarnął. Zresztą, sam Ryu oddech miał lekko przyśpieszony, więc potrzebował chwili na odetchnięcie. Był tylko człowiekiem, no nie.?

Hikari

Nie wykonując prawie żadnych ruchów, prócz tymi życiowymi przyglądał się Takeo. Wbrew pozorom nie zastanawiał się nad tym co widzi, iż nie jest to codzienne, lecz o tym co widział. Z jednej strony nie wierzył w to i wydawało mu się wszystko absurdalne, ale i tak go to przerażało. Nawet gdy zobaczył, że Takeo na niego patrzy nie zareagował jakoś specjalnie, dalej się wpatrywał.

Takeo

Widząc, że Hikari'ego trochę przymurowało, z nie bardzo jasnego powodu, powoli odwrócił wzrok z powrotem w stronę swojego kochanka. - To utkniemy w martwym punkcie. - westchnął nieco smutno. Pogłaskał go ciepłą dłonia po poliku.

Gość

- I wszystko pójdzie na mnie.? Nie ma tak. - wymamrotał do chłopaka. Uśmeichnął się lekko. Spojrzał kątem oka na brata, przewracając po chwili oczami. Skupił swój wzrok ponownie na Taki'm.

Hikari

Po chwili skończył swoje rozmyślenia, iż nic nie wywnioskował. Westchnął cicho przenosząc wzrok na podłogę. Po chwili odwrócił się na drugi bok, tyłem do chłopaków i utkwił wzrok w kanapie na której leżał. Zrobiła się dla niego interesująca. Kolor, kształt, miękkość...

Takeo

- No to coś wymyśl! - trącił Ryuji'ego nosem. Delikatnie przywarł do niego, jednak, uważając, żeby przypadkiem go nie przygnieśc. Polizał jego policzek, a w jego oczy tajemniczo błysnęły.

Gość

- Dlaczego ja.? Nie, Ryu się nie zgadza - wymamrotał do chłopaka. - Mam się bać.? - powiedział, patrząc na oczy Takeo. Nie wykonywał żadnego szczególnego ruchu. Oddychał już trochę spokojniej niż przedtem.

Hikari

Westchnął smutno. Wszystko jakby stało się dla niego inne. Jakby bez znaczenia... Kanapa straciła kolor, kształt, miękkość, i wszytko co posiadała. Zaczął się martwić matkę i obwiniać, iż nie powinien jej zostawiać. Zaczął się obwiniać za kłótnie swoich rodziców. Obwiniał się także o wszystko, a także o swoje istnienie.

Takeo

- Dlaczego masz się bac? - zapytał go, odgarniając z jego twarzy kosmyki włosów. Musnął wargami jego usta. - Mój książę. - wymruczał i odsunął się od niego. Roztrzepał jego włosy patrząc na niego z czułością. Podniósł się powoli.

Gość

- Nie wiem, ale czasami czuję, że powinienem - powiedział, patrząc na chłopaka. Nadal opierał się o ścianę. Ponownie spojrzał kątem oka na brata i ponownie przeniósł wzrok na Takeo.

Takeo

Westchnął smutno, spuszczając głowę. - Może powinieneś się bac? Tak pewnie byłoby lepiej. - podążył za wzrokiem Ryu. Ciekawe, o czym tak myśli? Spojrzał na Ryu trochę przybity.

Gość

- Huh, dlaczego lepiej.? - zapytał się. Nie rozumiał, dlaczego chłopak tak powiedział. Widział tylko wyraźnie, że jego nastrój uległ zmianie. Tak naprawdę to Ryu niewiele wiedział o przeszłości Takeo. Czyżby w czasie mojej nieobecności coś się zmieniło? . Domyśleń miał kilka, lecz żadnego nie odważył sie wypowiedzieć na głos. Po prostu patrzył w kierunku chłopaka mając nadzieje, że podpowie mu, co się mogło stać.

Takeo

- Bo ja nie musiałbym się bac, że zrobię ci przez przypadek krzywdę. - powiedział cicho, siadając w fotelu. Oparł się wygodnie o oparcie. - Cociażby pamiętasz jak się na ciebie rzuciłem? Gdybym się w porę nie ocknął, byłbyś... - potrząsnął głową, nie chcąc się przed sobą przyznac, że gdyby wtedy by się nie opanował, Ryu teraz pewnie by leżał na jakimś obskurnym cmentarzu.

Gość

- Nie, nie pamiętam - powiedział. Ryu był typem osoby, która żyje teraźniejszością, nie przeszłością. Stara się nie zapamiętywać co się już zdarzyło, ani tych gorszych ani lepszych chwil. Bo to już było i nie powróci, prawda.? Wolał się skupiać na tym, co przed nim jeszcze jest. Tak było lepiej i łatwiej. - Dlaczego miałbym mi przez przypadek zrobić krzywdę.? -zapytał się, nadal siedząc na tym samym miejscu, gdzie był. Nadal nie rozumiał wielu rzeczy.

Takeo

- Nie wierzysz w różne potwory, upiory i zjawy, prawda? - spojrzał pytająco na Ryuji'ego,chociaż był pewny, że nie wierzył. - Przez swoją głupotęstałem się jedną z tych "postaci fantastycznych". Szkoda tylko, że tą złą. - ostatnie zdanie powiedział cicho, prawie niedosłyszalne dla ludzkich uszu. Nie spuszczał swojego wzroku z chłopaka.

Gość

Nie wierzył. Nie lubił fantastyki. Huuh, nie wiedział co odpowiedzieć. Na jego twarzy jakoś raczej nei było widać zaskoczenia. Cóż, ostatnio Takeo naprawdę się zmienił, ale czy to mogło by być prawdziwą przyczyną.? Nei brał czegoś takiego pod uwagę. W efekcje w ogóle się nie odezwał. W pewnym sensie, wierzył chłopakowi lecz 'ta druga strona' wmawiała mu, ze takie istoty tutaj nie żyją. To było conajmniej, dziwne. Walka pomiędzy sobą i swoimi przekonaniami.

Takeo

Uśmiechnął się lekko, widzc że Ryu nie może uwierzyc, że Takeo może by ą, którą zwykle widzi się na jakiś horrorach.On sam na samym początku nie wierzył, że istnieją wampiry czy inne stworzenia. - Nie uciekłbyś, jakbym ci powiedział, czym dokładnie jestem? - zmarszczył brwi, zastanawiając się, czy w ogóle powinien mu to powiedziec.

Gość

- Skąd mam wiedzieć.? - zapytał się. Huh, chyba by nie uciekł, chcoiaż czasami ciało podpowiada mu co innego. Te drgnięcia na dotyk 'zimna'. Taak, 'zimna'. Oszukiwał samego siebie i innych przy okazji też. Tu nie chodziło o zimno, lecz o sam fakt, że mimowolnie drgął na dotyk. Coś mu kazało uciekać. Ale nie chciał. Powiedział, że się przyzwyczai. Cóż, strach trzeba przezwyciężać, elcz czasami jest to niekorzystne. Tak czy inaczej nadal tu był i siedzał w miejscu. Nie ucieknę

Takeo

Wzruszył ramionami, samemu nie znajac odpowiedzi. - Możesz podejśc? Jeśli chcesz, oczywiście. - powiedział spokojnym tonem. Co jak co, ale nie zamierzał powiedziec po prostu "Jestem wampirem, dlatego jestem blady i lubię krew". Wziął z przyzwyczajenia głęboki oddech.

Gość

Podszedł, dlaczego by nie. Przecież nei ejst z nim aż tak źle, żeby nie podejśc do Takeo. Spojrzał na niego z góry. - Hm.? - mruknął cicho.

Takeo

Sam się podniósł, zbliżając do Ryu. Delikatnie przyciągnął go do siebie, po czym zmusił go do nieznacznego pochylenia się. Przyłożył jego ucho tam, gdzie powinno byc serce. - Słyszysz coś? - zapytał, uśmiechając się nieco krzywo. Wiedział doskonale, że nie usłyszy bicia serca.

Gość

Gdy chłopak go dotknął, ponownie drgnął. Hmpf, już nawet nie umiem nad sobą panować - wymamrotał do siebie. Sam Ryu przyłapał się nawet na tym, że lekko się trząsł. Ze strachu.? Co jest.? - zapytał samego siebie. Tak jak Takeo przypuszczał, nie usłyszał. Co raz bardziej się gubił. - Nie rozumiem - wymamrotał tylko, wiedząc, ze odpowiedź na pytanie nie jest potrzebna.

Takeo

Puścił go, spuszczjąc wzrok. Delikatnie splótł swoją dłoń z jego. Przygladał jej się chwilę, wyczuwając leciutkie drżenie ciała Ryu. Moment potem przyłożył jego dłoń do swojej szyi, odchylając głowę do tyłu. - Nic nie płynie, nie pulsuje, prawda? - powiedział cicho. To tłumaczyło temperaturę ciała Takeo. - Mam też wyostrone zmysły. Dotyk, węch, słuch...

Gość

Zmarszczył lekko brwi - Jak.? - wymamrotał. Nie wierzył, a może raczej nie chicał wierzyć. Sen, tak, to sen, prawda.? Nie, nie możliwe. Ale ja bym wolał seen .

Takeo

- Jak? Chciałem miec więcej, chciałem byc lepszy, chciałem byc idealny. - Westchnął cicho i pokręcił głową. - A wiesz czym się żywię? Zgadnij, może uda ci się. Podpowiedź, kiedy wy mieliście pic herbatę, ja mialem to w szklance. - powiedział cicho, po kryjomu jednak licząc, że Ryu nie zorientuje sie że to była krew.

Hikari

Postanowił co zrobi, lecz na razie nic nie powie, musi porozmawiać z Ryu na osobności. Już nic mnie nie powstrzyma. Naprawię błędy ile będę mógł. - myślał. Kiedy już ustalił wszystko słuchał o czym rozmawiają owe osoby w salonie. Zaczęło go też ciekawić, iż wiedział, że z Takeo jest coś nie tak. I ma nadzieję, że zaraz się dowie. Siedział... albo raczej leżał cicho i słuchał.

Takeo

Uwolnił dłoń z uścisku, czując, że zmniejsza się też naciska na jego szyję. Wiedział, że Hikari nie śpi i przysłuchuje się rozmowie. Podszedł do niego cicho, bezgłośnie. - I też potrafię się poruszac tak, że nikt mnie nie słyszy. - powiedział, nachylając się równocześnie nad młodszym bratem Ryu. - Jak się spało? - zakończył temat, myśląc, że Ryu musi wszystko przeanalizowac.

Hikari

Słych miał dobry, ale Takeo nie usłyszał. Kiedy był ten blisko i powiedział, on drgnął. Nagle w jednej chwili... lecz to nie to. Jak powiedziała owa osoba, Hi wierzył mu, iż potrafi poruszać się bez głośnie. Na pytanie odpowiedział po krótkiej, chwili - ym.. a.. - zaciął się na początku - dobrze... - odpowiedział cicho, nie odwracając nawet głowy do Takeo.