Kawiarenka.

Kim

- Dzięki - powiedziała spokojnie. Po chwili znów wzięła łyk napoju do ust. Patrzyła mu prosto w oczy. Jak prawi zawsze uśmiechając się słodko.
- chcesz spróbować ? - spytała żartem.

Demitry

- Zostawię tę przyjemność Tobie - zażartował i spojrzał za okno.

Kim

Zaśmiała się cicho. Wzięła kolejny kawałek do ust. Gdy go przełknęła zamyśliłą się na chwilę. Wyjrzała tylko na chwile przez ono po czym skrzywiłą się nieznacznie. Nie lubiła zimna. Natomiast deszcz uwielbiała.
- Widzisz tam coś ciekawego? - spytała spokojnie znów patrząc na niego. Brakowało jej czasem Hiszpanii...

Demitry

- Emmm...deszcz - odpowiedział cicho [xd] - A ty czemu się tu przeprowadziłaś?

Kim

Spuściła na chwilę wzrok.
- Najpierw zdradził mnie mój narzeczony, kilka lat później zmarli moi rodzice. Zbyt wiele rzeczy tam mi o nich wszystkich przypominało. - odpowiedziała spokojnie. Przywykła już do tej myśli.

Demitry

- Mhm...Rozumiem...u mnie z rodzicami to samo...

Kim

Uśmiechnęła się trochę smutno. Nie mówiła nic w stylu "przykro mi", wiedziała że nic to nie pomaga. Spojrzała za okno, na deszcz. Krople rytmicznie uderzały o podłoże.
- Ładnie pada nieprawdaż? - spytała wesoło i wzięła łyk herbaty do ust.

Demitry

Zaśmiał się krótko:
- Ja nawet lubię deszcz....a ty?

Kim

- Nawet bardzo - powiedziała wesoło i z uśmiechem. Dopiła herbatę i skończyła ciasto.
- lubisz chodzić po deszczu? - spytała z cwanym uśmiechem/

Demitry

- Hmm...- zamyślił się - Lubię być mokry, więc tak [^^]

Kim

Zaśmiała się i zostawiła banknot na stoliku.
- no to chodź! - powiedziała wesoło i pociągnęła go za rękę. Wyszli z kawiarenki.

/Park

Demitry

Posłusznie wyszedł z kawiarenki

//Park

Gość

Weszła do kawiarenki rozglądając się wkoło. Była przestraszona i bała się kolejnych czerwonookich świrów. Zamówiła kawę i usiadła przy pustym stoliku w kącie.

Brendon

///?
Stanął przed drzwiami i westchnął.
Pijawka
Wszedł i zaczął się rozglądać podszedł do jakiegoś stolika i zapytał dziewczyny:
- Można?

Gość

Przeszył ją dreszcz.
To ze strachu.
Utkwiła swoje przekrwione, zmęczone z braku snu oczu w chłopaku.
- Naturalnie - powiedziała cicho.

Brendon

Zamówił kawę i usiadł.
- Jestem Brendon - powiedział z uśmiechem.

Gość

- Pixie - powiedziała patrząc na blat stołu. Po chwili upiła łyk kawy i znów rozejrzała się po kawiarni.

Brendon

Rozmowna to ona nie jest [xd]
Napił się kawy i spojrzał na Pixie. Na razie milczał.

Gość

- No więc... Co u ciebie? - spytała cicho, chcąc jakoś nawiązać rozmowę. Zapewne wyglądała strasznie: przekrwione oczy, wory pod oczami, szara skóra. To przez ten brak snu. Przez dziwaków mieszkających w Forks. A zwłaszcza przez Percy'ego.

Brendon

Spojrzał na Pixie zdziwiony:
- No więc dobrze... Gdyby nie jedna pijawka...

Gość

Zmrużyła szybko kilkakrotnie oczy.
- Pijawka? - spytała zdziwiona.
Czyżbym się przesłyszała?

Brendon

-No tak mogła nie wiedzieć.
- Wiesz...że w Forks dzieją się dziwne rzeczy... - bardziej stwierdził niż zapytał.

Gość

Jeszcze bardziej się zdziwiła.
- Mnie ostatnio przydarzają się same dziwne rzeczy. - stwierdziła.
Może on będzie coś wiedział?

Brendon

- Mi możesz powiedzieć wszystko - uśmiechnął się.
Zamówił jeszcze szarlotkę.

Gość

Zawahała się: czy powinna mu była powiedzieć prawdę? A może by tak trochę go podejść, żeby powiedzieć jak najmniej i dowiedzieć się jak najwięcej?
- Ostatnio zauważyłam kilku jakichś dziwnych facetów.. - Spojrzała chłopakowi prosto w oczy. - Z czerwonymi ślepiami. jak jeden na mnie spojrzał, zaczęła mnie boleć ręką, zupełnie bez powodu, a jakiś inny mnie śledził...

Brendon

Pijawka - pomyślał...
- To pewnie przypadek - mruknął i napił się kawy.

Gość

- Nie wydaje mi się.. - zaczęła cicho, po czym wzięła głęboki oddech i dodała:
- Zajmuję się biologią i wiem, że takie rzeczy, jak nagły ból ręki czy też czerwone oczy się nie zdarzają. Nie ma takiej opcji. coś tu jest nie tak i ja dowiem się co.

Brendon

- Szkła kontaktowe? - powiedział - Technika idzie do przodu. To może był jakiś skurcz... - zaczął jeść szarlotkę.

Gość

Prychnęła.
- Wszyscy nagle zaczęli nosić szkła kontaktowe? I to nie był skurcz. Najpierw zabolała mnie prawa ręka, potem le...
Przerwała, bo upór chłopaka stał się nieco dziwny.
- Zaraz, zaraz... Ty próbujesz mnie zbyć! Wiesz coś!

Brendon

Przestał jeść.
- Czy ja wyglądam na kogoś kto coś wie? Nie szukam tylko sensownego rozwiązania - zaczął jeść.
Nagle zerwał się z miejsca. Czuł, że zaraz coś się wydarzy.
- Ja...muszę lecieć...
Powiedziawszy to wybiegł i udał się prosto do La Push.

//Klif

Caroline Thomas

// Ulica

W pomieszczeniu czuć było aromat ciastek i kawy. Kofeina to było coś, czego potrzebowała w tej chwili. Złożyła zamówienie i usiadła do stolika. Po chwili przyniesiono jej zamówioną kawę, którą prawie natychmiast wypiła. Poprawiła włosy, odstawiła kubek i czujac się bardziej na siłach ruszyła w stronę La Push.

// Dom Carol.

Michiko

//Park

Weszła do kawiarenki.Zamówiła kawę i jakieś ciastko.Usiadła przy stoliczku.
-Zamawiasz coś?-zapytała swoją towarzyszkę.

Linda Riviera

//Park

- Tak - powiedziała i zamówiła kawę.
- Przyjemnie tu, prawda? - spytała.

Michiko

-Nawet bardzo przyjemnie-mruknęła.
Po chwili odebrała swoją kawę.Wypiła mały łyczek.
-Mmmm...Pyszna-stwierdziła ciągle się uśmiechając.

Linda Riviera

Linda nie mogła się z nią nie zgodzić. Kawa rzeczywiście smakowała świetnie.
- Hej, czy mogę wiedzieć, jakich ludzi lubisz najbardziej? - zapytała.

Michiko

-Tzn,jaki charakter?Jeśli tak,to tak lubię ludzi miłych,spokojnych,uprzejmych,ceniących piękno wewnętrzne.Gadatliwość nie ma dla mnie znaczenia.A nie lubię osób ciągle chwalących się,wszczynających bójki i dokuczających innym-mruknęła.

Linda Riviera

- Tak, chodziło mi o charakter. Ci wszyscy ludzie, którzy się chwalą, dokuczają innym i wszczynają bójki rzeczywiście są nie do zniesienia.
Linda uśmiechnęła się do siebie. Miały z Michiko wiele wspólnego. Odważyła się zapytać:
- Michiko... Czy miałaś kiedykolwiek przyjaciółkę albo przyjaciela od serca? Takiego, któremu mogłaś się zwierzyć i któremu bezgranicznie ufałaś?

Michiko

-Nie za bardzo.W szkole dziewczyny za bardzo za mną nie przepadały,ponieważ dużo chłopaków latało za mną z wywalonymi jęzorami-wzruszyła ramionami.
Chyba miała z Lindą wiele wspólnego.

Linda Riviera

Nie dziwiła się tamtym chłopakom. Michiko rzeczywiście była bardzo ładna.
- Ja też. Dziewczyny nie lubiły mnie, bo myślały, że skoro moi rodzice są bogaci, to zadzieram nosa. Nigdy też nie próbowałam nawiązywać żadnych przyjaźni, bo wiedziałam, że gdybym kogoś zdążyła polubić, to już wyjeżdżałabym do innego stanu.
Uśmiechnęła się smutno.

Michiko

-Ja na razie nie zamierzam się stąd ruszać-wyznała uśmiechając się-to miejsce jest idealne dla mnie.
Wypiła odrobinę kawy.