Kawiarenka.

Melanie

Wybuchła śmiechem.
-nie pomyślałam żeby to zrobić.
Zastanowiła się.
-Chociaż wątpie, żebym była do tego zdolna.

Jacob

- Dobra, nie było tematu. - zmarszczył brwi. - Jak tam twoja kawa? - zapyta cicho. - Trochę mnie tu przydusza... - jęknął mając na myśli okropny smród. Nie chciał poganiać dziewczyny, ale ile jest w stanie znieść jeden wilkołak? Razz

Melanie

Zaśmiała się.
-Cierp, to był twój pomysł.
Dopiła kawę do końcu. Odstawiła kubek odrobinę za głośno.
Upsss
-Dobra, chodźmy bo się udusisz.

Jacob

- Dzięki. - wstał. Kątem oka zerknął na stolik przy którym siedziały wampiry. Ponownie się skrzywił. Spojrzał na Mel. - Idziemy?

Melanie

-Skoro tak bardzo prosisz.
Wstała i zaśmiała się.
Spojrzała w stronę wampirów, dziewczyna wyglądała na naprawdę miłą.

Jacob

Złapał Mel za rękę i nie oglądając się więcej, wyszedł z kawiarni.

/Ulica

Melanie

rzuciła jeszcze spojrzenie w stronę wampirów i dała się prowadzić.
/Ulica

Isten

- Nic na to nie poradzimy. Niektórzy mają problemy tutaj, niektórzy gdzie indziej... No ale my tu gadu, gadu, a czas ucieka. Może w końcu pójdziemy do motelu, hmm? - spytał.

Alice Cullen

Alice przytaknęła milcząco. Zawołała kelnerkę i nie czekając na rachunek wręczyła jej należność wraz z sutym napiwkiem
- Chodźmy - wzięła Istena pod ramię i dokończyła z usmiechem - poznajmy tę Twoją Carrie.

Isten

- Pewnie biedna się tam nudzi sama... - westchnąłem. - Mam nadzieję, że się nie pogniewała na mnie... - mruknął. - Za kilka minut się przekonamy.

/Ulica

Alice Cullen

// ulica

Gość

Dopiero po jakimś czasie zorientował się, że siedzi w kawiarni i patrzy w drzwi.
Potrząsnął czupryną i uśmiechnął się.
On, przystojny jak diabli, się nie zakochuje. Przynajmniej tak uważał.
Nie mógł jednak przyznać że June była słodka i kochana. Mimo iż była wampirem.
Wstał od stolika i ruszył do wyjścia.
Jego pierwszym odruchem było wyciągnięcie telefonu.
Popatrzył na niego i schował.
Przecież nie będe od razu dzwonił
Pomyślał, a jednak bardzo chciał to zrobić.
Postanowił zwiedzić forks, skoro się tu już znalazł i potem do niej zadzwonić.

/Ulica

Jenny

// Ulica

Usiadła przy oknie , zawiesiła torbę na krześle i wpatrzona w telefon nadal pisała smsy. Dopiero kiedy kelnerka zapytała o zamówienie Jenny wymruczała - to co zawsze... mocną kawę... i ciastko czekoladowe .. - nawet nie oderwała wzroku od telefonu.
Kiedy kelnerka przyniosła zamówienie Jenny zaczęła sączyć kawę łyk po łyku.

Dea

// ?? skądś tam...

Dea stanęła przed kawiarenką. Do spotkania z Ronanem miała jeszcze dużo czasu. Postanowiła go spożytkować na wypicie dużej lemoniady. Weszła do środka i usiadła przy swoim ulubionym stoliku. Obok siedziała jakaś młoda blondynka. Dea zamówiła napój i z roztargnieniem obracała w palcach wisiorek.

Selene

/Dom Selene

Dziewczyna weszła do środka i od razu poszła rozmówić się w sprawie swojego zamówienia. Na szczęście udało jej się załatwić tę sprawę.
Zamówiła przy okazji herbatę i lody z bitą śmietaną i usiadła w kątku, próbując zapomnieć o swoim przygnębieniu.

Dea

Dea doczekała się lemoniady. Sączyła ją powoli i przygladała się ludziom. Lubiła to robić. Lubiła ludzi obserwować.

Dea

Zainteresowana wpatrywała się znad szklanki w dziewczyne przy sąsiednim stoliku. Dea bezwiednie obracała w palcach wisiorek po mamie. Blondynka cały czas zerkała na telefon, pisała smsy...
Fajnie tak mieć do kogo pisac.. Ciekawe co by zrobiła gdyby jej się telefon rozładował? Nie można! tak nie można... skarciła siebie za takie myśli.

Jenny

Jenny odczytawszy kolejnego smsa wybuchła głośnym śmiechem. Zawstydzona zatkała ręką usta i rozejrzała się po sali. Uniosła widelec i wsadziła sobie wielki kawał ciasta to buzi , czerwieniąc się przy tym. Ludzie patrzyli się na nią przez chwile , lecz spuścili zaraz wzrok zajmując się jedzeniem. Tylko ciemnowłosa dziewczyna przypatrywała się jej dalej. Jenny kiwnęła przepraszająco głową i spróbowała się uśmiechnąć nie otwierając ust.

Dea

Dea uśmiechnęła się do nieznajomej. Oczami świdrowała ją nadal. Co poradzić, że taki przenikliwy wzrok jej się zrobił? Upiła lemoniady przez słomkę. Studiowała twarz nieznajomej.

Jenny

Blondynka odstawiła ciasto, wrzuciła telefon do torby i zaczęła szukać portfela. Tymczasem dziewczyna nadal się na nią patrzyła. Jenny wstała więc i podeszła do nieznajomej .
- Mogę? - zapytała śmiało i nie czekając na odpowiedź usiadła na przeciwko.
- Jestem Jenny... widziałam, że się na mnie patrzysz i pomyślałam , ze chce Cię poznać - uśmiechnęła się miło.

Dea

- Jestem Dea - troszkę się speszyła. Nie odzwyczaiła się jeszcze od tej swojej postawy strusia [czyt. jak ktos sie odezwie to chowamy głowę w piasek] - Zawsze przysiadasz sie do ludzi, którzy Ci się przyglądają? - zapytała z uśmiechem - musisz uważać, to może byc niebezpieczne. - zachichotała

Jenny

Wyprostowała się - Lubię poznawać nowych ludzi... i mam pozwolenie na broń..- spoważniała -. więc ... zero strachu - powiedziała i zaśmiała się cicho.

Dea

- Szczęśliwa dorosłości - westchnęła Dea - Ale tak naprawdę to czego się bać w tej mieścinie... Chociaż mogę się mylić. Mieszkam tu dopiero od kilku tygodni. Mam nadzieję, że się nie obraziłaś... - uśmiechnęła się lekko - ja lubię obserwować ludzi.

Jenny

-Nie no co TY... tylko patrzyłaś... tym bardziej , że nie wyglądasz na morderce - przyjrzała się jej badawczo - Jak Ci się podoba w tej mieścinie ?

Dea

- Można odnaleźć siebie - uśmiechnęła się znów bezwiednie obracajac w palcach wisiorek - Chociaż zachwycona nie byłam jak mnie tu przywieźli. Ale teraz znalazłam swoje miejsce. Właściwie to pomieszkuje w La Push tuż przy plaży.Tam jest cudnie - rozmarzyła się

Jenny

La Push Na same wspomnienie tego miejsca dostała ciarek. - Często organizujemy tam ogniska...- telefon zabrzęczał jej w torbie - przepraszam...- wyciągnęła go i spojrzała na numer. Odrzuciła połączenie - ehhh .. a tak w ogóle, czekasz na kogoś ? Przeszkadzam Ci ?

Dea

Dea obserwowała ją uważnie.
- Nie przeszkadzasz. Czekam na takiego jednego gościa. - zachichotała ponownie - chce się zrewanżowac lodami za zajęcie mi czasu. Nie lubisz La Push?

Jenny

- Uwielbiam La Push ... kiedy tam jesteśmy... nie da się tego zapomnieć - zamilkła na chwile wspominając - to o wiele ładniejsze miejsce od Forks...

Dea

- Lubię siadać na schodach domku i patrzeć na morze. To mnie odpręża... - uśmiechnęła się ciepło - a i ludzie s przyjaźni. W większości - uściśliła - Często robicie tam ogniska?

Jenny

-Raz lub dwa razy w miesiącu. Zależy do pogody... przez te deszcze ciężko jest cokolwiek ustalić, liczymy szczęście - telefon znowu zaczął wibrować . Jenn wyłączyła go. - mój brat jest niecierpliwy... gdzie mieszkałaś wcześniej?

Dea

- To może odbierz - stwierdziła Dea - w ogóle pochodze z Teksasu, ale ostatnio mieszkaliśmy w Seattle

Jenny

-Nie zamierzam... on chyba nie rozumnie , że świetnie sobie radzę sama .. - powiedziała i zaczęła rozglądać się odruchowo po sali - Z Teksasu ? Jak tam jest? - zapytała zaciekawiona. Jenny uwielbiała gadać dużo i zadawać dużo pytań.

Dea

- Cudownie. Otwarte przestrzenie, lasy.... - Dea wróciła do tych szczęśliwych dni - Ludzie są tacy przyjaźni. Kochaam życie na farmie. Mielismy dom na skraju lasu, niedaleko od jeziora. Chodziłyśmy z mamą na długie spacery. Póki rodzice zyli...

Jenny

- O fajnie miałaś... Ja jak byłam mała mieszkałam w Nowym Jorku... tam raczej nie było takich przestrzeni... - poczuła , że napływa ją fala zmęczenia, wykonała gest ręką w stronę kelnerki , ta od razu załapała o co chodzi i znikła jej z oczu - Ile masz lat? Jeśli mogę wiedzieć..

Dea

- Możesz, przecież to nie tajemnica - zaśmiała się Dea - Jeszcze 17.

Jenny

Zaśmiała się.
-Hmmm... tak myślałam. Czym się zajmujesz? prócz nauki oczywiście...

Dea

- A pałętam się tu i tam... - powiedziała Dea nieco oględnie - jak mogę pomóc komuś w czymś to pomagam. Ale przez większosć czasu czytam i rozwiazuję własne problemy. Czasem rysuję...

Jenny

Nagle w głowie Jenny zaświtała pewna myśl. - To ładnie z Twojej strony... - podeszła kelnerka z wielkim kubkiem kawy - dzięki ... mam dla Ciebie pewną propozycje..

Dea

- Tak? - Dea z zainteresowaniem uniosła brwi

Jenny

Jenny była niepewna w końcu dopiero co poznała dziewczynę, jednak Dea była idealna. Miała odpowiednie rysy twarzy.
- Jestem właścicielką sklepu z biżuterią... i zastanawiam się czy ... - upiła łyk kawy - czy chciałabyś pojawić się w katalogu... Masz idealną twarz... Oczywiście zapłacimy Ci..