Kawiarenka.

Julia

Rozejrzała się po kawiarni.jej wzrok przykuła dziewczyna, która przed chwilą weszłą. Kolejna piękna osoba Wiele Julia by dała, by chodzić z taką gracją.
Upiłą łyk kawy z filiżanki, która leżała przed nią na stoliku. Na chwilkę przymknęła oczy. Rzeczywiście pyszna.

Gość

- Dobra, prawda? - powiedział z uśmiechem do Julii. Chociaż sam swojej kawy nie tknął.

Gość

- Też bym się napiła kawy. - nie miała zamiaru, ale jak najbardziej lubiła bawić się kosztem mężczyzn. Po tym krótkim zdaniu, używając swojej projekcji myśli sprawiła iż Boyd zechciał przynieść jej swoją kawę. Uśmiechnęła się do siebie stukając palcami w blat stolika.

Julia

Uśmiechnęła się do Boyda i pokiwała głową twierdząco. Zaczęła się mu przyglądać. Po dłuższej chwili, przeniosła wzrok na Uriela. Zauważyła, że oczy obojga są bardzo podobne. Bardzo ciemne.Czarne.

Gość

Musiał już iść, więc pożeknał się z Julią cmokając ją w policzek i wyszedł.

Julia

Julia odprowadziła wzrokiem chłopaka. Dotknęła dłonią miejsce, w którym przed chwilą dotknął ustami Boyd. Mimo, iż jego usta były bardzo zimne, to miejsce ją piekło. Spojrzała na Uriela.

Gość

- Cześć- powiedział do brata, a wzrok z nowo przybyłej przeniósł na Julię. Poczuł zapach krwi ludzkiej, gdyż węch mu się odblokował wraz z wyjściem Boyda. Choć, by się do tego nie przyznał teraz ta jego blokada węchu, by mu się przydała. Szczególnie, że był głodny.
- A ty, skąd jesteś?- zapytał wolno mieszając kawę srebrną łyżeczką, chociaż nie miał zamiaru jej pic. Chciał się po prostu na tym skupić.

Julia

-Z Florydy -powiedziała -Pensacola. Skierowała wzrok na łyżeczkę którą Uriel mieszał kawę.

Gość

- Nigdy tam nie byłem- powiedział starając się coraz bardziej skupić na mieszaniu kawy. Da radę, musiał dać. A przynajmniej tak myślał. Co do Pensacoli to nie był pewien, czy rzeczywiście nigdy tam nie był. Po prostu nie przypominał sobie, nie miał pamięci do nazw miejsc.

Gość

Westchnęła, oparła się wygodniej na krześle jednak siedząc nadal w dość klasycznej pozie szlacheckiej. Odgarnęła powoli włosy.
- Nie no... czy ktoś mi tę kawę przyniesie? - powiedziała do siebie, tym razem projekcja myśli zadziałała na Uriel'a. Ten zmuszony niezwykłym darem poczuł niesamowitą potrzebę oddania swojej kawy Rose.

Julia

Warto odwiedzić -powiedziała Julka zachęcająco. -bardzo piękne i słoneczne miejsce.
Spojrzała na Uriela, był bardzo zajęty mieszaniem kawy.

Gość

- Pomyślę o tym- obiecał, gdy nagle to co narzuciła mu Rose swoją mocą zaczęło działać. Poczuł niesamowicie silną potrzebę oddania swojej kawy jej. Przestał mieszać.
- Przepraszam Cię na chwilę- powiedział do Juli, po czym wstał z kawą w rękach i postawił ją przed ową wampirzycą.
- Proszę.- powiedział i uśmiechnął się lekko.

Julia

Julia odprowadziła zdziwionym wzrokiem chłopaka. Czy on pracuje tutaj jako kelner? A może przez cały czas, kiedy mieszał tak uporczywie tą kawe, myślał o tym, aby dać ją tej dziewczynie. Julia upiła łyk ze swojej filiżanki, poczuła się urażona.

Gość

- Bardzo dziękuję - uśmiechnęła się do niego, po czym uniosła filiżankę i wypiła łyk kawy, nienawidziła tego smaku ale przyzywczaiła się do picia ludzkich napoi. Na filiżance został odcisk jej czerwnej szminki.

Gość

Przeszło mu przez myśl, że to mogła być jej zdolność. Tak, jak on potrafił przechodzić przez różne przedmioty, tylko, że jego dodatkowa moc nie była tak dyskretna, jak jej. Posłał przepraszające spojrzenie Juli, jednak nie ruszył się z miejsca.

Julia

Spojrzała na Uriela. Rozbawiła ją jego mina. Lekko się zaśmiała. Nie miała zamiaru opuszczać kawiarni, wyjęła natomiast szkicownik, ołówek i zaczęła rysować.

Gość

- Chyba powinien wrócić pan do swojej towarzyszki. To bardzo niegrzeczne tak zostawiać damę. Nawet jeśli jest ciepłokrwista. - upiła kolejny łyk kawy, nadal się uśmiecha.

Gość

- Nie zostawiłem jej z własnych powodów- powiedział nie uśmiechając się tak, jak zwykle. Miał zamiar pójść spowrotem do Juli, ale nie od razu.

Julia

Julia co jakiś czas spoglądała na parę, alby móc odzwierciedlić na kartce ich idealne rysy. Może to rodziny ciąg dalszy - pomyślała i zaśmiała się do swoich myśli.

Gość

- Nie? Rozumiem, że panu się podobam, ale to powód aby zostawiać znajomą? - przekręciła lekko głowę i uśmiechnęła się ponownie. Wypiła kolejny łyk kawy.
- Jeśli nie zamierza pan wracać do koleżanki proszę ją zaprosić do mojego stolika. Chętnie napije się z... z nią kawy.

Gość

Przewrócił oczyma. Dobrze wiedziała o co mu chodziło.
- I tak powinienem już iść.- powiedział, pożegnał się z obiema i wyszedł.

/dom caelum/

Julia

-Cześć ... -powiedziała do Uriela,po czym odprowadziła go wzrokiem. No pięknie, wystraszyłam i drugiego. Cała sytuacja była dość dziwna. Julia schowała niedokończony szkic do torby i zabrała się za dopijanie swojej kawy.

Julia

Julia dopiła do końca swoją kawe. Wstała i wyszła.

/ulica

Gość

W pewnym momencie poprostu wstała. Zostawiła banknot na stoliku, obok filiżanki z kawą. Odgarnęła włosy i założyła okulary przeciwsłoneczne. Zabrała torbę i powolnym krokiem z niezwykłą gracją wyszła na ulicę.

//Ulica

Selene

/Ulica

Weszli do środka i usiedli w najdalszym kącie kawiarni.
- Ostrzegam, że mam dziś niezły apetyt - powiedziała.

Adam Knight

/ Ulica

Adam wciąż uśmiechnięty przywołał kelnerkę i zapytał patrząc na Sel rozmarzonym wzrokiem - Co wybierasz?

Selene

- Do picia czekoladę, a poza tym może... dwa ciastka z kremem i dużą porcję lodów z bitą śmietaną i owocami i moze jeszcze kawałek ciasta czekoladowego. Co dla ciebie? - spytała Adama z rozbrajającym uśmiechem.

Adam Knight

- Herbatę i szarlotkę... - zapomniał reszty patrząc na jej oczy.

Selene

- To wszystko? Tylko tyle? - spytała z uśmiechem. - Chyba ty nie jesteś głodny.

Adam Knight

Opuścił głowę w dół żeby się opanować i zebrać w sobie. Najchętniej zabrałbym ją teraz na plażę i tam juz został.... Podniósł palec i powiedział - Lody. Czekoladowe. Wszystko.

Selene

Selene odpisała na kolejną wiadomość.
- No, to mi się podoba - uśmiechnęła się. - Tak lepiej. Jak szaleć, to szaleć.

Adam Knight

- Szaleć? Ja już dziś dość zaszalałem... - powiedział patrząc na nią. Podparł brodę dłonią.

Selene

- Mam nadzieję, że gdy kupisz meble i urządzisz dom zaprosisz mnie tam - powiedziała cicho. - Jestem ciekawa jak to będzie wszystko wyglądać za jakiś czas.

Adam Knight

- Oczywiście. Jak mogłaś w to wątpić? Jak mógłbym tego nie zrobić...? Co jak będzie wyglądać? Dom czy życie? - przed nimi wylądowały ich zamówiena.

Selene

- No, możemy zajadać - powiedziała wesoło. - Zaczęło mi brakować słodyczy. Szczęście, że nie zostaje mi to tu i tam - zaśmiała się. - Gdybyś widział, ze cośz moim wyglądem jest nie tak, masz powiedzieć.

Adam Knight

- Selene - powtórzył pytanie - Czym się martwisz? Wspólnym życiem? Nie chcesz? - łyżeczka staneła w połowie drogi do ust. Czekał co odpowie.

Selene

- Kochanie, ja już się nie odczepię od ciebie. Nie wiem jak to jest z tobą. A jak ci się znudzę?

Adam Knight

- Musiałbym się uderzyć bardzo mocno w głowę. - odpowiedział z pokrętnym uśmieszkiem. W duchu odetchnął głęboko, kamień spadł mu z serca. Uspokoił się. Był pewniejszy swego.

Selene

- Mam nadzieję, że się nie uderzysz w głowę - odparła, zajadając się lodami. - Choć jeden raz coś mi się udało, nie chciałabym tego stracić.

Adam Knight

- Będę na siebie uważał. - Zaatakował łyżeczką szarlotkę. - Ty też na siebie uważaj, nie mam ochoty użerać się z Morganem, po raz drugi.