Kawiarenka.

Maria

-Tak, poznałyśmy się nad wodospadem. Zaczęłyśmy rozmawiać i zaproponowała mi pomoc. Mieszkałam w grocie za wodospadem, uznała, że chyba należy mi się coś lepszego i postanowiła mi pomóc. To dobra dziewczyna.

Julia

-Tak, - powiedziała. -Czasami jednak nadopiekuńcza Np.jak chciała mnei bronić przed Blakiem

Maria

- Nie mając dokąd pójść zgodziłam się z nią zamieszkać. Prawie nikogo tu nie znam, a jeśli to tylko z opowieści - jak Edwarda - spojrzała na niego.

Edward

- Zawsze mogłaś przyjść do nas i dalej możesz jeśli chcesz - zaproponował.

Maria

- Nie wiem czy powinnam. Najpierw chyba powinniście mnie wszyscy poznać. Dla większości twojej rodziny ciągle jestem tą złą - powiedziała ze smutkiem w głosie. - I nie ma się co dziwić. Ale ty i Jasper możecie poświadczyć o tym, że to, o czym słyszeliście to już historia.

Edward

- Możemy tym bardziej, że znam Twoje myśli a Alice przewiduje przyszłość. Z Carlisem nie będzie problem i z Esme raczej też nie. Emm jest pozyrywnie nastawiony do wszystkiego. A Rose.... Rose się nie liczy - zaśmiał się

Maria

- Ładnie tak podsumowywać siostrę? - spytała z uśmieszkiem, błądzącym na twarzy. - Najpierw porozmawiam z Alice i Carlislem. Nie powiem, dobrze byłoby mieć kogoś, w rodzaju rodziny.

Edward

- Rose, jak na blondynkę przystało [ bez obrazy to tak tylko Very Happy

] nie ma tam zbyt wiele w tej pięknej główce - zaśmiał się.
- Tak, rodzina to jedna z ważniejszych rzeczy w życiu - powiedział poważnie.

Maria

- Moją zabito. Wszystkich - co do osoby. Nie muszę mówić jak, domyślasz się - spojrzała na Edwarda. Teraz moją jedyną rodziną jest Jasper.

Edward

- Przykro mi - powiedział ze współczuciem.
- Myślę, że nie będzie problemu żebyś się z nami zaprzyjaźniła - powiedział szczerze.

Maria

- Nie wiem, to zależy od tego, jak bardzo są pamiętliwi i czy potrafią wybaczać. Od nich zależy najwięcej.

Edward

- Chcą wybaczać. Jak tylko wrócą to się z nimi spotkasz. Jeśli chcesz dziś mogę Cię zabrać do nas. Jestem tylko ja i Esme.

Maria

- No dobrze - pokiwała głową. - Mogę tam pójść już dzisiaj. Chętnie poznam Esme. Peter i Charlotte mówili, że przyjmowała ich zawsze bardzo gościnnie i ciepło.

Edward

- Tak Esme jest kochana. Chyba, że wyszła na zakupy lub na polowanie. Myślę, że możesz się u nas zatrzymać. Nie ma teraz nikogo prócz mnie i jej. - powiedział z uśmiechem.

Maria

- Nie, teraz zrobimy tylko wieczór zapoznawczy. Zostanę teraz u Kejsi. Najpierw muszę poznać twoją rodzinę i ocenić jak mnie przyjmą. Nie chcę wam teraz zawadzać.

Edward

- Jak sobie życzysz. Myślę, że dogadasz się z Esme. Jesteście w podobnym wieku. Mogłybyście kiedyś razem zrobić coś w ogrodzie lub w domu..

Maria

- Nie znam się na ogrodnictwie, ale dom potrafiła bym zmienić. Szczególnie jeśli chodzi o styl starych hacjend - odparła z namysłem. -

Edward

- Emse Cię nauczy. Myślałem raczej o jakiś ozdabianiu czy coś. Alice i Esme mają fioła na tym punkcie. Prawie codziennie przynoszą i dekorują dom świeżymi kwiatami - pokręcił głową.

Maria

- I bardzo dobrze. U mnie w domu zawsze były świeże kwiaty. Od razu jest piękniej. Brakuje mi tego rannego wyjścia do ogrodu i zrywania kwiatów - powiedziała pogrążając się w myślach. - Może kiedyś. Pomarzyć zawsze można.

Edward

- Przynajmniej zawsze jest pięknie i pachnąco - zaśmiał się - może .

Maria

- Mężczyźni tego zwykle nie doceniają. Tak jak i to, że niektóre kobiety żyć bez zakupów nie potrafią - zauważyła. - Nie rozumieją potrzeby kupienia czegoś nowego, albo przygotowania czegoś.

Edward

- Tak tu się kłania przypadek Alice. Nie pozwala nam wychodzić z domu w dwa razy w tych samych ciuchach - skrzywił się

Maria

- Z ubrań można kombinować. Są różne kombinacje. Ale ona musi mieć dobry gust, więc nie macie na co narzekać - uśmiechnęła się ciepło.

Edward

- Może i ma. Przynajmniej biedni z mają firmowe ciuchy. Bo prawie codziennie zawozi im nasze, według niej 'zużyte ubrania' - zaśmiał się.

Maria

- To pięknie z jej strony, że dzieli się tym co ma. To się ceni, nawet bardzo - pokiwała głową, wpatrując się w swoją kawę. - A co ty lubisz? Co ci zajmuje czas?

Edward

- Ja - zastanowił się - przebywam dużo czasu w lesie na rozmyślaniu. Wieczorami gram na fortepianie a teraz każdą chwilę spędzam z Emmą - uśmiechnął się

Maria

- masz dziewczynę? To piękne. Wspaniale jest mieć u boku drugą osobę, którą się kocha, na której można polegać. Gratuluje - powiedziała szczerze.

Edward

- Dziękuje ale ona jest... ona jest człowiekiem - powiedział ze smutkiem.
- Cały czas boję się, że mogę jej coś zrobić

Maria

- To zrozumiałe. Ciężko jest zapanować nad sobą w niektórych sytuacjach. nawet nie wiesz jak trudno mi było przemienić Jaspera, mimo iż panowanie nad sobą nie było dla mnie wyzwaniem. Nigdy nie spotkałam się z takim zapachem. Musisz być ostrożny przy niej.

Edward

- Staram się jak mogę. Chyba uzależniłem się od jej zapachu. Ciągle uważam żeby nie przytulić jej zbyt mocno, nie nadepnąć... - westchnął ciężko.

Takeo

/ Park

Wszedł do kawiarenki, siadł przy stoliczku.

Bella · Gość

/park

Weszła za chłopcami i od razu dostrzegła znajomą sobie postać, cały jej dobry humor prysł w jednej chwili

Benjamin

/ Park

Wchodząc do kawiarenki rzucił okiem na pobliskie stoliki. Jakaś dwójka wampirów siedziała w pobliżu. Nie czuł się gorszy od nich, lubił siebie. Usiadł przy stoliku i skinął na kelnerkę. Kiedy podeszła poprosił cicho. - Jedno ciastko z kremem. - ruchem ręki zachęcił resztę do składania zamówienia.

Takeo

- Ja poproszę herbatę i także ciastko z kremem. - zerknął na Bellę - A dla ciebie?

Bella · Gość

- Ja poprosze herbate z kwiatów wiśni i ciastko

Benjamin

Spoglądał na parę sobie podobnych. Nie mam czego zazdrościc... Odwrócił wzrok i zapytał Takeo - Długo już tu mieszkasz?

Maria

Takeo

- Właściwie to nie. Dużo podróżuję. Ale ostatnio dużo przebywam w Forks - lekko się skrzywił, gdyż tu nigdy nie było jakiś wielkich tłumów, jakie on uwielbiał.

Edward

- Tak - westchnął - ale zaczynają się nią interesować inne wampiry - miał na myśli Marcusa - na razie jest dobrze. Już nie chcę jej zabijać, tak jak na początku chciałem - powiedział i zmieszał się.

Benjamin

- Podróżujesz? - zapytał zaciekawiony. - Co widziałeś?