Old Pub

Benjamin

Ja nie jestem w pełni istotą ludzką - pomyślał ironicznie. Był mu wdzięczny za to, że jednak zgodził się na proponowany stolik. - Nie jest tu aż tak ciemno..

Takeo

Podniósł lekko kącik warg. wziął niezapaloną świeczkę i zaczął ją podrzucać w górę i w dół. Po chwili jednak zaprzestał, zajmując się kruszeniem wosku. Robił to jakby z wielkim skupieniem, chociaż wcale nie był tym zainteresowany.

Benjamin

- To co zjemy? - zapytał biorąc do ręki wysłużoną i zniszczona kartę, która szczęśliwie uchowała się przy ich stoliku. Popatrzył na bar, przy którym siedziało kilka osób. Stwierdził że jednym z nich jest facet widziany przez niego ostanio na motorze.

Mercedez Volturi

//ulica

Mercedez weszła do baru. Gdy staneła w drzwiach pare osob sie obejrzało. Włosy opadały jej na ramiona a suknia odkrywała jej nogę od łuda po same buty. Rozejrzała się po sali. Wyczuła w powietrzu obecność wampirów jak i ludzi. Wampirzyca dostrzegła w końcie sali stolik. Podeszła do niego z wielką gracją i usiadła. Założyła nogę na nogę odkrywając kolano.

Takeo

Wydął lekko wargi w zastanowieniu. Po jakimś czasie patrzenia się w kartę, nawet jej nie czytania, stwierdził, iż wybiera pierwsza pozycję w karcie. Zwykle nie czytał kart, po prostu zamawiał. Kiedy już zamowił, spłótł ręce i oparł je na stoliku.
- Dziwię się, że ciebie nie widziałem. Tak często bywasz, a dopiero teraz cię poznałem - pokrecił lekko głową, z wyraźnym niedowierzaniem. Spojrzał na przybyłą. Mruknął cicho w stronę Bena
- I tak preferuję kolor niebieski xD

Benjamin

Odwdzięczył mu się dziwnym uśmiechem - Nie lubię rzucać się zbytnio w oczy. - Popatrzył jeszcze raz na kartę i zdecydował się na stek. Krwisty.

Takeo

Spojrzał rozbawiony na Bena
- Um... To tak jakby ci powiedzieć, rozmawianie z niebieskowłosym chłopakiem absolutnie nie zwróciło niczyjej uwagi. - usmiechnął się odchylając głowe do tyłu. Zerknął znowu na tą różowowłosą dziewczynę. Włosy były świetnie. W myślach obiecał sobie, iż kiedyś sobie pofarbuj włosy na ten róż. No i bedzie do tego śpiewał I'm a Barbie girl, in a Barbie woorld.

Benjamin

- Wiesz... - zerknął również na kobietę o dziwnym kolorze włosów - Każdy lubi siebie. - poczuł się wytrącony z równowagi. No może nie każdy...

Mercedez Volturi

Mercedez zauważyła że ktoś się na nią patrzy. Spojrzała na niego swoimi czekoladowymi oczami. Zabłysły pod wpływem padającego światła

Takeo

Bez wachania pomachał tej kobiecie, co na niego i b/ena popatrzyła. Cóż, Takeo był zawsze otwarty. Nie bał się tego że ktoś spojrzy na niego jak na idiotę, bądź za takiego uważał. Po chwili odwrócił wzrok w stronę Bena.
- Nie ma osób które nie lubią siebie. Te osoby już się powiesiły. - skwitował krótko.

Benjamin

Sznurek... - spuścił wzrok widząc machajacego Takeo. Boże jeszcze tego mi brakuje... Miał wielka ochotę przymknąć oczy, ale się powstrzymał. - Po co machasz? - zapytał szeptem.

Takeo

- W końcu i tak kiedyś umrę - tu się zaśmiał - Korzystam z życia. Po za tym... nie mam jakiś skrupułów z poznawaniem bądź porozumiewaniem się z innymi

Benjamin

Ukrył twarz w dłoniach. Lecz się Ben, lecz... Odsapnął i spojrzał na Takeo - To dobrze, że nie masz oporów.

Mercedez Volturi

Wampirzyca spojrzała na człowieka który jej pomachał. Kiwneła tylko głową i poprawiła swoje długie włosy aby opadały jej na piersi. Dziwny człowiek. Hmm zresztą nie znam ludz aż tak dobrze. W moich czasach byli całkiem inni

Takeo

- Wyglądasz jakyś się miał zaraz popłakać - uniósł kąciki ust patrząc na Bena.

Victor

Ignorowanie szło mu dzisiaj zadziwiająco dobrze. W barze robiło się coraz bardziej tłoczno, postanowił więc zapalić jeszcze jedną fajkę za zewnątrz. Wstał, rzucił barmanowi jakiś banknot i wolnym krokiem ruszył w kierunku wyjścia. Coś raziło go w oczy. Co to, kur.wa? Zauważył przy stoliku różowowłosą dziewczynę... Dziwka? - automatycznie się zainteresował. Posłał dziewczynie znaczące spojrzenie i wyszedł na zewnątrz.
Tak jak wcześniej: oparł się o swój motor i zakurzył fajkę, leniwym wzrokiem przyglądając się dymowi.

Benjamin

Popatrzył na Takeo zdziwniony. Nie podejrzewał że jest z nim aż tak źle. Cóż, wkońcu inna osoba, obserwator o wiele lepiej wyłapuje takie ekscesy... - Śmiej się - odparł mu. Weź się w garść. Jej tu nie ma. Uśmiechnął się w dziwny, charakterystyczny dla siebie sposób ukazując górne zęby - Nie martw się do tego nie dojdzie. - Pociągnął nosem wyłapując co nieco z pomieszczenia, gdzie musiano przygotowywać potrawy.

Gość

Takeo

- Możesz mi powiedzieć o swojej żonie? - zapytał. Cóż, jak zwykle wkladał nos nie tam gdzie trzeba.

Benjamin

- Mogę, w końcu to nie tajemnica. - zamyślił się chwilę - Poznałem Kate kilka lat temu... Jak zawsze na początku było dobrze - wzruszył ramionami - Później sie pochrzaniło i dobre się skończyło. Obecnie jestem w trakcie sprawy rozwodowej - uśmiechnłą się krzywo. Obrócił obrączkę na palcu. - A to tylko przyzwyczajenie.

Takeo

Gdy słuchał, wpatrywał się w wypaloną świeczkę. Złożył dłonie i przytknął je do ust, chłonąc każde słowo historii. Pokiwał lekko głową i zamyślił się. Myślał to trochę o historii Bena, a trochę o własnym życiu. Tkwiłł tak dłuższą chwilę po czym ocknął się i przeniósł wzrok z świeczki na Benjamina.

Benjamin

- Życie - powiedział cicho widząc że Takeo się w niego wpatruje. - Każdemu może się przytrafić coś takiego. - spuścił wzrok, dziwnie czuł się rozmawiając o tym.

Takeo

Przygryzł lekko wargę po czym powiedział cicho.
- Ja nigdy nie trafiłem na kogoś, z kim mój związek przetrwał dłużej niż kilka miesięcy. - uśmiechnął się smutno.

Benjamin

- Zależy jak na to spojrzeć. - powiedział Ben przekręcajac głowę - Lepiej abyś nie trafaił na kobietę, która by cię miała zostawić po dwóch latach.

Takeo

- Och... Mnie co do partnerów prześladuje pech. Moja pierwsza dziewczyna była chora, powiedziała że wyjeżdża na leczenie, i wróci. Nie wróciła. Po pewnym czasie nie dzwoniła tak często... a na koniec ślad się urwał. Mój drugi partner, to raczej prosta sprawa. Ważniejsza była dla niego praca. Jego całym życiem była praca. Nawet swoją najbliższą rodzinę jak matka zostawił dla pracy - pokręcił z niedowierzaniem głową. - No i dochodzimy do końca. Naomi. -tu zaśmiał się z pogardą i nieco ochryple. Tylko na wspomnienie o niej tak się zachowywał. - Oszukała mnie. Ale w jaki sposób - pokręcił głową i oparł się o stolik. Wciąż miał w głowie dziewczynę to i co zrobiła jego rodzinie.

Benjamin

Benjamin chrzaknął cicho. Partner, partnerka...? Nie moja sprawa. - Cóż w takim razie masz faktycznie większego pecha niż ja. - uśmiechnął się i potarł nos zakłopotany.

Takeo

Po chwili otrząsnął się z myśli i machnął lekceważąco ręką.
- Było, minęło. - powiedział i zerknął na swój talerz, który właśnie otrzymał. Przyjrzał się mu dokładnie, zastanawiając się, co właściwie zamówił.

Benjamin

- Smacznego! - powiedział Benjamin, któremu na widok jedzenia wrócił dobry nastrój. Odkroił kawałek mięsa. Pomyślał z satysfakcją, że chociaż w tym przewyższał swego doskonałego ojca.

Takeo

- Smacznego.
Cóż, jedną z wad Takeo było to, że jeść jedno danie potrafił cały dzień. Wziąl widelec i skubnął troszkę surówki. Efektem tego było, że jedzenia zwykle nie dokańczał. Po chwili skubnął kawałek czegoś, co wyglądało na ziemniaki.

Benjamin

Benjamin w przeciwieństwie do Takeo, posiadał iście wilczy apetyt. Patrzył na niego, żując kolejne kawałki steku. - Nie smakuje ci? Jesz jakbyś się bał o coś...

Takeo

Wzruszył ramionami lekko.
- Nie boję się, tylko po prostu jadłem tak zawsze, no i zostało. - z wielkim trudem wziął większy kawałek posiłku.

Benjamin

Uśmiechnłą się do swojego talerza. Było tak jak mówił Takeo: każdy ma swoje dziwactwa. Nie miał prawa się go czepiać.

Takeo

W swoim ślimaczym tempie konsumował zawartość talerza. nie mógł teraz odpędzić od siebie wspomnień o Iss, Kei i Naomi. Tych wspomnień odkąd pamiętał, starał się unikać. Westchnął cicho, wziął jeszcze kęs dania i odłożył widelec.
- Ja już podziękuję - powiedział. Nie wynikało to z tego, że wspomnienia nie dawały mu spokoju, i przez to stracił apetyt, lecz się najadł tą połową dania.

Benjamin

W czasie, który Takeo zajmował skonsumowanie połowy, Benjamin zjadł wszystko z najdrobniejsza okruszynką włącznie. - Nawet, coś w miarę dobrego potrafią tu ugotować.

Julia

/ulica

Ostrożnie otworzyła drzwi i po chwili znalazła się w środku. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Panował tutaj niesamowity klimat. Rozejrzała sie po stolikach i przy jednym ujrzała Banjamina. Kiedy chłopak spojrzał w jej stronę uśmiechnęła się i pomachała do niego ręką.

Benjamin

Powiew świeższego powietrza, zwiastował nadejście kolejnego gościa. Spojrzał w stronę drzwi i zobaczył Julię. Kiwnął głową na przywitanie.

Julia

Zastanawiała się co ma zrobić. Miała ochotę podejść do Benjamina i pogadać sobie z nim, jednak zauważyła, że z kimś siedzi, a nie chciała przeszkadzać.
Najwyżej mnie wywalą -stwierdziła podchodząc do ich stolika.
-Można - zapytała wskazując na krzesło.

Benjamin

Benjamin pokiwał głową. - Siadaj, siadaj... - spojrzał na nią a później na Takeo. Patrzeli na siebie z ciekawością. - Wybaczcie... To Takeo a to Julia. - powiedział gestykulując przy tym rękoma. Takeo nie miał oporów aby uścisnąć z nią rękę. Ben zamikł na chwilę.

Julia

Uśmiechnęła się i usiadła na krześle. Przyglądała się z ciekawością towarzyszowi Benjamina. Uśmiechnęła się i uścisnęła jego dłoń.
-Dawno się nie wiedzieliśmy-zwróciła się do Bena.

Benjamin

- Jakiś czas... - oddał kelnerce swój talerz. Kiedy Takeo oddawał swój kelnerka spojrzała na niego krzywo, zapewne z powodu ilości jedzenia jaką na nim zostawił - Zmieniło sie coś u ciebie?