Pokój nr 13 -> zajmowany przez Matt'a

Claudia

/?

Przeszła do jego pokoju. Była roztrzęsiona. Nieupięte włosy spływały po jej ramionach. Czekała na Matta niecierpliwie wpatrując się w drzwi.

Matt

// dom Ilu

Zaparkował samochód i wpadł do pokoju jak dzikus. On tez go czuł. Co ten dziad do cholery tu robił.
- Clau...- przytulił ją mocno - No już - powiedział uspokajająco - No juz...

Claudia

Gdyby tylko mogła płakać, na jej policzkach pojawiłyby się łzy. Jednak była tak wściekła, że nawet nie potrafiłaby tego teraz wykonać. Wtuliła głowę w jego pierś.
-Powinnam wrócić do Volterry... -szepnęła przestraszona- Ty tez! -dodała po chwili. Martwiła się, że Johnny w przypływie złości mógłby mu coś zrobić.

Matt

- To niczego nie rozwiąże - wziął ja na ręce i zaniósł na łóżko. Położył się obok i przytulił ją - Nie mozesz przed nim wiecznie uciekać Claudie. Tobie nic nie zrobi. Znam go. - westchnął. Jego sytuacja miała się o wiele gorzej.

Claudia

-Nie mogę? -zapytała przekornie- Oczywiście, że mogę... Robię to już naprawdę długo... -dodała po chwili gładząc go palcem po policzku.
-Ale boję się o Ciebie Matt... To wszystko to i tak moja wina.

Matt

- Daj spokój - uchylił się - było minęło. Nie zamierzam się przed nim ukrywać. Takie rzeczy się zdarzają, a że on... Mniejsza z tym. Facet ma nakopane we łbie. Przepraszam, wiem, ze to twój były niedoszły.. - słowo mąż nie chciało mu przejść przez gardło. - partner. Nie powinnaś żyć jak zaszczute zwierzę. A o mnie się nie bój. Nie zrobi mi nic. Co najwyżej mocno uprzykrzy życie na dworze, ale w odróżnieniu od niego... ja mam gdzie mieszkać - uśmiechnął się krzywo.

Claudia

Zabrała rękę. Teraz leżała obok niego niemal jak kłoda. Łza powoli spłynęła po jej policzku. Taaa... Były, niedoszły mąż. Kochała go i sama wszystko spieprzyła. Uśmiechnęła się delikatnie do Matt'a.
-Przepraszam, że wyciągnęłam Cię... od Ilucorany, tak? -zapytała spokojnie. Cóż... Mógł sobie kogoś znaleźć przecież.

Matt

- Ciebie znam dłużej - westchnął - Claudie... - przygarnął ją ramieniem - Czego ty tak naprawdę chcesz? - oparł głowę na jej brzuchu. Kiedyś byli kochankami... Kiedyś... Teraz trwali w dziwnym związku na pograniczu przyjaźni a namiętności. Claudia była złośliwa, irytująca, ale potrafiła byc czuła i pełna zrozumienia. I żyła w ciągłym strachu, ciągłym niezdecydowaniu. Szalał za nią ale.. właśnie zawsze było ale. A to ALE miało twarz i cholernie drażniący sposób bycia. I nazywało się John de Voltera.

Claudia

Przez chwilę była cicho. Położyła dłoń na jego głowie przeczesując palcami jego włosy. Matt ją pociągał. Od zawsze. Ale kochała Johna, mimo iż wiedziała, że nigdy nie spojrzałby na nią tak jak kiedyś... To nie potrafiła tak po prostu go skreślić. Dlatego nie zaangażowałaby się w pełni w żaden związek.
-Nie wiem... -mruknęła całkiem poważnie. Nie można kochać dwóch mężczyzn na raz?

Matt

Westchnął ciężko.
- Claudie... - spojrzał na nią opierając brodę o jej brzuch - Nie pozwolę ci uciekać. Musisz z nim porozmawiać. Nie mozesz trwać w takim zawieszeniu.

Claudia

-Żeby mnie zabił? -zapytała ze zdziwioną miną- Matt... Wątpię, żeby on w ogóle chciał mnie oglądać... -mruknęła wpatrując się w jego słodki pyszczek.

Matt

- Claudie on cię nie zabije. - stwierdził zdumiony jej insynuacją - Gdyby chciał to zrobić, to uczyniłby już dawno. - uspokajająco głaskał ją po biodrze. - Kiedyś to trzeba będzie zrobic Claudie. Nie zamierzam sędzić reszty życia uciekając przed nim.

Claudia

-On mnie nienawidzi... - mruknęła posępnie- Daj mi jakieś 5 lat to może zdobędę odwagę, by na niego spojrzeć... -mruknęła zakrywając twarz poduszką.

Matt

- Przede mną też tak będziesz uciekać? - błyskiem znalazł się wyżej i zabrał jej poduszkę. Popatrzył na nią chwilę po czym delikatnie walnął ją poduszką w ramię.

Claudia

-Ty nie jesteś narzeczonym zdradzonym przez niewierną, wstrętną babę... -mruknęła- Chociaż inni określiliby tą babę nieco inaczej... -uśmiechnęła sie delikatnie jakby przypominając sobie niepochlebne słowa Johnny'ego.

Matt

- Nie, nie jestem. Ja jestem tylko tym kurewskim gachem z którym wstrętna baba zdradziła narzeczonego - uśmiechnął się lekko znów uderzając ja poduszką - I jestem całkiem pewien że niektórzy nazwaliby mnie inaczej.

Claudia

-Bijesz mnie! -zaśmiała się cicho. Podciągnęła się nieco na łokciach by spojrzeć na niego.
-Zdradzała... -mruknęła po chwili- W tym tkwi chyba największy problem. Uśmiechnęła się lekko i sięgnęła po martini które stało na szafeczce nocnej. Wyglądała więc mniej więcej tak jak na obrazku w podpisie, o.

Matt

- Jaki problem Claudie - mruknął zabierając jej martini. Upił łyka. - Nie histeryzuj mi tu kochanie - odstawił kieliszek i podczołgał się do niej ladujac ciałem między jej nogami. Czoło oparł o jej czoło.

Claudia

-Taki, że to ja go skrzywdziłam Matt.. -pogładziła go po policzku- Na Ciebie może się wkurzać... Ale to ja mu to zrobiłam... -wzruszyła lekko ramionami.

Matt

- Nie pieprz Claudie. Jeżeli nawet go zdradziłaś to sam był sobie winien. Nie powinien był cię tak zostawiać i wyjeżdżać bez słowa. Jest idiotą. A za głupotę się płaci - warknął zły - I myślę, że on sam dobrze o tym wie. - odsunął się od niej i usiadł w drugim końcu łóżka.

Claudia

-Uciekasz ode mnie... -mruknęła szczerze rozbawiona tym, że unika jej dotyku. No cóż... Wróciła do martini. Słowa o Walkerze zdawała się zignorować. Taką przyjęła linię obrony już na samym początku.

Matt

- Nie uciekam od Ciebie - mruknął - tylko jestem zły. A jak jestem zły to wolę się odsunąć. Inaczej oboje możemy znów żałować. - Złość odreagowywał seksem. To go rozluźniało natychmiast. - Właściwie ty mozesz tego załować - uściślił.

Claudia

Spojrzała na niego ze spokojem nakręcając na palec kosmyk włosów.
-Myślisz, że aż tak bardzo tego żałuję? Gdybym żałowała Walker by nie odszedł... -wzruszyła ramionami i posłała mu bystre spojrzenie.

Matt

- Nie Claudie.. myślę, ze tamtego razu nie żałujesz. Ale czy teraz byś nie załowała... - powiedział gardłowym głosem spoglądając na nią pożądliwie - tego nie wiem.. szczególnie teraz... - musnął jej nogę wierzchem dłoni. Oczy rozbłysły mu czerwienią.

Claudia

-A co jest teraz? -zapytała ze spokojem. Lekko podkurczyła nogę, kiedy jej dotknął. Przyjrzała mu się ze spokojem.

Matt

- Teraz on jest blisko. - rzekł lekko udręczonym głosem.

Claudia

Usiadła na łóżku spoglądając na niego z pewną dozą czułości.
-Wracaj do Ilu Matt... -mruknęła- Poradzę sobie już dziś...

Matt

Nic nie rozumiała. Nic a nic. Warknął w odpowiedzi i zaczął nerwowo chodzić po pokoju. Wściekłość zmieniała spektrum zainteresowań. Z seksu na coś zgoła innego.

Claudia

-A Tobie co się dzieje? -podniosła się z łóżka. Zdenerwował ją tym swoim chodzeniem w kółko. Stanęła przed nim zatrzymując go. Dłońmi złapała go za ramiona.

Matt

- Mam ochote mu wpierdolić za głupotę - warknął nadal zły.

Claudia

-Daj sobie spokój... -mruknęła tuląc go do siebie. Od tak, by spróbować go chociaż trochę uspokoić.

Matt

- Dam sobie spokój jak i ty dasz sobie spokój - warknął cicho - i przestaniesz ubolewać tk nad tym wszystkim. Męczysz się. A jak ty się męczysz to i ja się męczę. Od dnia, w którym on rozwalił wasz dom w drobny mak..

Claudia

-Przestań! -mruknęła zatykając sobie uszy rękami niemal jak małe dziecko. Nie chciała o tym słuchać. Johnny wtedy popłynął. Zdemolował cały dom. Dom o który tak dbała, starała się by mogli być w nim szczęśliwi. Wiedział o tym... Dlatego kompletnie go zdemolował.

Matt

Złapał ją za nadgarstek w żelaznym uścisku
- Chodź - pociagnął ją i ruszył w kierunku drzwi. Oczy błyszczały mu wściekle.

Claudia

Chciała się wyrwać, jednak niespecjalnie jej się to udało.
-Matt... Gdzie Ty chcesz iść? Zostaw mnie... Proszę... -mruknęła.

Matt

- Idziemy - pociagnął ją mocniej. - Nie do niego przecież - warknął i wyciagnął ją z pokoju.

//ulica

Claudia

/ulica

Claudia weszła do pokoju zaraz za Mattem. Kiedy tylko znaleźli się w środku wyszarpnęła rękę z jego uścisku. Była zła. I to chyba już bardziej na Matt'a niż na tę cała sytuację. jej pełne usta ściągnęły sie w delikatną kreskę.

Matt

Puścił ją. Zamknął drzwi na klucz. nie zamierzał jej stąd wypuszczac wściekłej. Założył ręce na piersi i oparł się o drzwi.

Claudia

-No słucham pana? -mruknęła mierząc go spojrzeniem- Co mam zrobić? Mam się na Ciebie nadrzeć? Rozebrać się? Albo nawet mogę się nie rozbierać... Tylko chciałabym ściągnąć chociaż buty... -zmrużyła oczy.