Ulica

Anthony

| Seattle | Ulice miasta

Minąwszy tabliczkę ze znakiem ,,Forks" niewielki żółty pojazd zaczął zwalniać, aż w końcu ostatecznie zatrzymał się na poboczu niezbyt ruchliwej ulicy.
Anthony zapłacił i podziękował za przejazd kierowcy, na co ten odpowiedział uśmiechem. Wiedział, że licznik wybił dużą kwotę, a on jak każdy człowiek był łakomy na pieniądze.. I co się dziwić, że był miły dla klienta ?
Chłopak wygramolił się wolno z taksówki i rozejrzał po okolicy. Żadnej żywej duszy. Jedyne co zauważył to niewielki budynek na choryzoncie. Podszedł ponownie w stronę kierowcy, który siedział za kierownicą i zapukał w szybę. Siwiejący mężczyzna uchylił drzwi, patrząc pytająco na chłopaka ...
- Wie pan może, co to za budynek ? - odezwał się Anthony, wskazując w stronę odległego obiektu.
- To kawiarnia, tam zaczyna się miasto - odpowiedział facet, ponownie zaciągając się papierosem.
Nieważne.. pomyślał młody de Silva i ruszył przed siebie.

| Forks | Kawiarenka

Gość

/Dom Shopie

wyszedł na ulice. I ruszył przed siebie. Powinien napisać do June, ale uznał że zrob to za chwilę. Szedł przed siebie bez jakiegoś konkretnego velu, przynajmniej na razie.

Gość

/??

Tameka przeszła na drugą stronę ulicy nerwowo ściskając kryształ. Była wyraźnie przestraszona. Alex ją wkurzał. Ale dopiero teraz uzmysłowiła sobie, że jedynym niefortunnym gestem mogłaby go zabić. A, że gracja i jakiekolwiek poczucie równowagi nie wchodziło w kanon najlepszych cech dziewczyny Tam potknęła się o wystającą część chodnika. Mimo, że nie straciła równowagi czarny kryształ wypadł jej z dłoni i potoczył się pod nogi jakiegoś chłopaka.

Gość

Schylił się i podniósł coś co wyglądało jak naszyjnik.
-To Twoje?-spytał wciągając rękę w stronę rudej dziewczyny.

Gość

Zanim zdążyła pisnąć wisior już znajdował się w ręce chłopaka. Kiedy tylko utwierdziła się w swojej pionowej postawie, szybkim krokiem podeszła do chłopaka. Zabrała kryształ z jego reki.
-Nie dotykaj tego... -szepnęła- Dla Twojego dobra....- westchnęła nadal lekko zaniepokojona tym co mogłoby się stać.

Gość

Uśmiechnął się i podniósł ręce w obronnym geście.
-przepraszam, że chciałem pomóc.
Powiedział wesoło.

Gość

Tameka speszyła się spuszczając głowę. W tym momencie kontemplowała czubki swoich butów.
-To ja przepraszam... -mruknęła przekładając przez głowę ów wisior. Ruda grzywka skutecznie przysłaniała jej twarz. Dopiero po chwili dziewczyna podniosła głowę by spojrzeć na Daniela z delikatnym uśmiechem.

Gość

-Nie ma za co-powiedział odwzajemniając uśmiech-musi być dla Ciebie ważny.
Wskazał wisior znajdujący się już na jej szyi.

Gość

-To nie tak...- mruknęła nadal zawstydzona.
-Po prostu powiedzmy, że jest lekko niebezpieczny dla otoczenia... -westchnęła skruszona.

Gość

-Pożera wszystkich którzy go dotkną?-spytał uśmiechając się lekko-czyli dużo życia mi nie pozostało.
Stwierdził beztrosko.
-Daniel jestem-przedstawił się dziewczynie

Gość

-Tameka...- mruknęła nadal nieśmiało. Wzrok wbiła w ziemię.
-To znaczy... Ja nawet nie wiem co mogłoby się stać. TO naprawdę dziwne... -próbowała pokrętnie się tłumaczyć.

Gość

-Miło poznać-powiedział do dziewczyny z uśmiechem.
Zaśmiał się.
-Nie wiesz co by się mogło stać, a tak bronisz tego kamyka jakby miało coś z niego wyskoczyć na mnie

Aprilan

April wyszła z jakiejś bocznej uliczki i zauważyła chłopaka i dziewczynę o czymś rozmawiających. Nie zwróciła by na nich uwagi, gdyby nie wisior który ruda dziewczyna kurczowo trzymała. Z czymś jej się kojarzył...
Niemożliwe!-mruknęła do siebie zaskoczona-Skąd taka młoda dziewczyna miałaby to mieć? Pewnie to zwyczajny wisiorek, zdaje mi się... April pokręciła głową próbując odpędzić się od natrętnej myśli.
Chociaż... nie zaszkodzi sprawdzić.-mówiąc to skierowała się ku chłopakowi i dziewczynie. Wiedziała, że mogą pomyśleć, że zwariowała, ale przywykła do tego. W końcu czasami nawet ona sama nie mogła uwierzyć w rzeczy które widzi, chociaż to była jej "praca'.

Gość

-Bo mogłoby! -pisnęła przerażona. Zerknęła w stronę nadchodzącej dziewczyny. Nie obchodziło już ją, że wyjdzie na idiotkę.
-Nienawidzę Cię Alex... -szepnęła pod nosem, tak by nie mogli jej usłyszeć i uciekła.
//??

Gość

Spojrzał za oddalając się dziewczyną. Uśmiechnął się lekko.
-Ciekawa osobowość-mruknął do siebie

Aprilan

Cholera...-mruknęła zauważając, że dziewczyna zaczęła uciekać.
Nie było sensu jej doganiać, skręciła w jakąś inną uliczkę, a April nie chciało jej się za nią ganiać. Prawdopodobnie przewidziało jej się, nie miała pojęcia skąd TO miałoby się znaleźć w posiadaniu takiej młodej dziewczyny.Poza tym, była w moim wieku, na pewno umiałaby sobie poradzić.

Po pewnym czasie ruszyło ją sumienie. Już nie była pewna, gdzie się skierować, do chłopaka, by wypytać go o nią, czy w stronę tego zaułka,by sprawdzić, czy nic jej się nie stało. W końcu wybrała zaułek.
Ohh czy ja muszę być taka nadopiekuńcza?-westchnęła i przewróciła oczami.

/zaułek

Luc

//Kawiarenka.

Wyszedł z kawiarni, włożył ręce w kieszenie. Spojrzał do góry. Cóż, ładna pogoda, już noc. Czego więcej chcieć od życia? Rozejrzał sie znużony po prawie pustej ulicy. Forks nie należało do najbardziej ruchliwych, przynajmniej w jego odczuciu. Ruszył przed siebie.

Constantine

//--

Szedł dachami. Pusto tu jak na stypie. Dostrzegł kogoś. Wampir na bank. Zatrzymał się stojąc na dachu budynku, ktory miał ledwo pierwsze piętro.

Luc

Uniósł spojrzenie na faceta na dachu. Ach ta dzisiejsza młodzież. Wzruszył ramionami, ruszył spokojnie dalej. Cóż, w sumie mógłby się zatrzymać, spojrzeć na faceta, porozmawiać z nim, albo chociaż kazać zleźć z dachu.

Constantine

Zszedł z dachu po cichutku, powoli. Nie miał pojęcia czy to tutejszy czy nie. Słyszał tylko o Cullena i nagłym przyroście naturalnym wampirów. Zrównał krok z Luc'iem. Nie zwykł witać sie z nikim, ani zbytnio żegnać.
-Nagły wykwit czy wyrównanie poziomu społeczności właśnie w tym miejscu?

Luc

- Wyrównanie.
Rzucił, spojrzał na niego kątem oka.
- A ty?

Constantine

-Wolny strzelec.- rozmowa jakby nigdy nic.
-Wiele widziałem, ale tylu wampirów w jednym miejscu to czuć nigdy nie czułem...- wywrócił oczami. Mówił szybko, niezrozumiale dla ludzi, jednak szedł równo z Luc'iem.

Luc

- Kretyni....nierozważne bachory, tyle można na ich temat powiedzieć.
Mruknął chłodno, wsunął ręce w kieszenie płaszcza.
- I jeszcze przystają na ten pakt Cullenów....
Mruknął jakby zażenowany tym faktem.

Constantine

-Pakt?- spojrzał an niego z lekka zaciekawiony. Znalazł sobie świetne źródło informacyjne. O Cullena i wegetarianizmie słyszał, ale o pakcie? Nie za bardzo, jak widac mało plot słyszał.

Luc

- Ziemi....nie mogą atakować ludzi, wchodzić do lasu tych psów. Co za tym idzie, tego robactwa też tępić nie mogą.
Wyliczył spokojnie.
- Lada dzień zobaczymy nieczyste wampiry pochodzące ze związku z wilkiem.

Constantine

Teraz to poczuł się mocno zniesmaczony. mieszańce człowiek-wampir widział, ostatecznie tolerował, ale wampir-wilkołak. To istny wstyd i hańba dla rodu.
-Ja wiem, że to dziwne pytanie, ale szanowna Rada z Włoch nic nie robi?

Luc

Spojrzał na niego chłodno. Cóż, ubodło go to.
- Lucas de Voltera, miło mi ciebie poznać
Rzucił, jakby tłumacząc co tu robi.
- Jak widać robi, ale my z Cullenami niewiele możemy zdziałać. Możemy tylko tępić to co się narodzi

Constantine

-Przepraszam.- poczuł się z lekka speszony.
-Leonard Constantine Mechtold.- skinął głowa z lekka.
-Służe pomocą, póki jestem. Mnie pakty nie obowiązują, żadne. Mogę jedynie pomagać, gdy widzę w tym sens.

Aprilan

/Motel

April uruchomiła silnik i wyjechała na ulicę. Widząc, że droga jest jak na razie pusta, przyspieszyła, nie zważając na to, że silnik zaczął jej rzęzić.
Chyba powinnam ją zabrać do warszta---przerwała w połowie słowa gdy silnik wydał z siebie ostatnie sapnięcie i umilkł. April zmarszczyła czoło i przekręciła kluczyk jeszcze kilka razy.
Ze środka samochodu dobiegło soczyste przekleństwo. April nadal mamrocząc coś pod nosem, nie wiadomo czy wściekła na siebie czy na samochód, wysiadła z niego i zaczęła go pchać. Powoli bo powoli, ale samochód się przesuwał.
Nigdy nie pytała innych o pomoc, bo nie lubiła, jak inni jej pomagali, czy ją wyręczali, więc i tym razem musiała poradzić sobie sama.
No to teraz do najbliższego warsztatu. Świetnie-mruknęła-Ciekawe czy tu w ogóle jest jakiś warsztat na tym zadu*iu.

Luc

- I bardzo dobrze
Uśmiechnął się nikle. Chociaż dobrze wychowany.
- Myślę, ze pomoc sie przyda. Aczkolwiek do czasu, gdy przebywasz na tym trenie niestety obowiązują cie te pakty

Constantine

-Ja tu przejazdem., znając życie zniknę w ciągu paru chwil. Zbyt wielce miłuję słodką krew.- zgarnął włosy do tyłu. Czyjś zdechły samochód go guzik obchodził, mimo tego, ze go słyszał. Nie był jednak pewien jak daleko jest od nich.

Luc

Uniósł głowę, spojrzał w stronę dobiegającego go dźwięku. Wzruszył tylko ramionami, ruszył dalej.
- Słodka krew zdecydowanie jest lepsza. A ludzie tutaj naprawdę dobrze pachną.
Mruknął cicho, spojrzał na swego rozmówcę.

Aprilan

April nie zauważając spadku, popchnęła samochód mocno i obserwowała ze zdziwieniem, że toczy się prawie sam. Dopiero gdy był już kawałek dalej pacnęła się w głowę poirytowana swoją głupotą i zaczęła za nim biec.
No to teraz muszę przedstawiać dosyć niecodzienny widok-powiedziała ze znaną sobie znudzoną i z lekka rozbawioną nutką w głosie.

Constantine

-Każdy pachnie tak samo, jak dla mnie. Nie rozróżniam grup krwi pod względem smakowym.- przez chwilę uchwycił spojrzenie Luc'a.
-A wiec nie zajmuję już czasu. Jakby co to jestem pod ręką przez kolejne parę dni. Nie trudno raczej mnie będzie tu znaleźć.

Luc

- Jesteś dość....charakterystyczny
Uśmiechnął sie znowu nikle. Czuł tą kobietę kręcącą sie w okolicy. Cóż, będzie musiał później zobaczyć z czym ma do czynienia.

Constantine

-To był komplement.- pokazał równą klawiaturę i zniknął gdzieś w cieniu,a potem poszedł w swoje ulubione miejsce, czyli na dachy miasta. To jest to, można sobie tam odpuścić pilnowanie się...

//--

Luc

Spojrzał za nim, wzruszył ramionami, ruszył przed siebie. Dziwny człowiek. Rozejrzał sie po ulicy. Znowu, cisza jak makiem zasiał, tylko tamta dziewczyna, w której kierunku właśnie się zbliżał.

Aprilan

April patrzyła nieporadnie za odjeżdżającym jej samochodem. Rozejrzała się dookoła.
Zobaczyła jakąś starą damkę. Znów rozejrzała się dookoła, doskoczyła do roweru i zaczęła pedałować na całego. Gdy w pewnym momencie rower zaczął osiągać dość niebezpieczną szybkość, April zaczęła szukać hamulców.
Przecież to stary rower, w nim się hamuje pedałami....
Spróbowała, ale to nic nie podziałało. No jasne, to ja już rozumiem dlaczego nic tej damki nie chroniło. Złodziej i tak się zabije próbując na niej uciec.-mruknęła z podniesioną jedną brwią.
W pewnym momencie samochód zaczął zwalniać, a ona znajdując się blisko niego, krzyknęła "Raz kozie śmierć" i zeskoczyła z roweru na samochód.
Stanęła na dwóch nogach ale od razu przewróciła się na plecy.
Mierda! -przeklnęła po hiszpańsku czując ból w ręce, ale kucnęła i pochyliła się nad szybą samochodu. Wyjęła pistolet i jego drugą stronę skierowała w stronę szyby. Sorry, Impala, ale albo szyba, albo cały twój przód plus ja -mruknęła i walnęła z całej sił pistoletem w szybę. Prawię całe szkło poszło, więc wsunęła się przez szybę (dziękowała sobie, za szczupła sylwetkę o niedużym biuście i biodrach) i w ostatnim momencie nacisnęła hamulec. Spojrzała na drzewo metr przed samochodem i westchnęła.

Luc

Spojrzał na samochód szczerze rozbawiony. Cóż, czego ci ludzie nie zrobią, żeby mu życie uprzyjemnić, a on szedł dalej, swoim tempem przed siebie.

Aprilan

April przypominając sobie, że silnik nie działa warknęła wściekła, odłożyła pistolet na sąsiednie siedzenie i wysiadła. Spojrzała na swoją rękę, która ją piekielnie bolała. Była nienaturalnie wykrzywiona. April sama się skrzywiła. Nie zważając na to, że stała na środku ulicy wieczorem i dla wielu mogła wyglądać na bezbronną dziewczynkę, urwała kawałek bluzki i owinęła nią swą rekę tworzać temblak i usztywniając ją kawałkiem drewna znalezionym koło drzewa. Robi się coraz ciekawiej, teraz samochód będę pchała jedną reką-mruknęła z lekka rozbawiona sytuacją pomimo rwącego bólu w ręce.