Ulica

Ojciec Bobby

- Świetnie.. - uśmiechnął się - poczekaj chwilę, spróbuję "tamtą"... - westchnięcie - ... ogarnąć jakoś.. - Podbiegł do dziewczyny, pozbierał jej rzeczy. Niby niechcący zupełnie niezauważalnie wrzucił jej do torebki swoją wizytówkę. Było na niej imię, nazwisko i numer telefonu Pastora. Podał jej wszystko - Panienka tak nie biegnie, bo dojdzie do domu naga - uśmiechnął się, a raczej wręcz zaśmiał - Uważaj na siebie, Mała. Następnym razem mam nadzieję spotkamy się w lepszych okolicznościach.. - wykonał prawie pałacowy ukłon. Już dawno tak dobrze się nie bawił. Z tragedii, w której ratował bezbronną pannę zrobiła istna komedia.

Emma

Emma po chwili zadumy nad własnymi butami zauważyła znajomego ze szkoły, uśmiechnęła się mimowolnie i krzyknęła.
- Marcus! - pomachała mu dłonią i podbiegła do niego, dopiero gdy była blisko zaczęła zastanawiać się co o tym wszystkim pomyśli, jak poczuje się Edward.

Gość

Popatrzyła na pastora nieprzytomnym wzrokiem.
-Uuu... przydałaby się taksówka.. - zaczęła obszukiwać torbę , znalazła telefon i próbowała wcisnąć odpowiedni numer.

Constantine

Zapach dziewczyny już kojarzył, został mu na ciuchach... Znajdzie ją potem jak wytrzeźwieje. Trzymał dłonie w kieszeniach i czekał na Bobba, miał ochotę zrobić z niego trochę kretyna, albo wyciągnąć co wie o wampirach...

Ojciec Bobby

- Pomogę Ci.. - wyjął swoją komórkę, wykręcił odpowiedni numer i zamówił taksówkę. Patrzył cały czas na Con'a zastanawiając się, kim naprawdę jest. Na razie wydawał mu się niezwykle intrygujący i chciał go poznać bliżej. Zapalił papierosa. - No to taksówka powinna niedługo być. Poczekać z Tobą? - wydawało mu się, że dziewczyna jest już spokojniejsza

Constantine

-Palący wielebny....- westchnął sam do siebie. Stał i czekał, był pewien, że pastor ma sporo wiadomości an temat wampirów. Nie patrzyłby się tak...

Gość

Usiadła zmęczona na chodniku.
- Taaa... wisi mi to...- stwierdziła opierając głowę na dłoniach.

Ojciec Bobby

Patrzył na nią, nie ruszając się z miejsca co jakiś czas zaciągał się papierosem. - Powiedz mi, po co się sama szlajasz o tej porze po knajpach? Gdybym chociaż trochę się Tobą zainteresował.. - urwał. Wiedział, że i tak do Niej dzisiaj nic nie dotrze - Mieszkasz sama? Jak wrócisz do domu to będzie miał Ci kto pomóc?

Gość

- Hej Emma - przywitał się z uroczym uśmiechem i cmoknął ją w policzek, też w ramach powitania. Miał wystarczająco dużo samokontroli, poza tym nie potrafił się opanować. Ta dziewczyna go zafascynowała.
- Tym razem bez swojego ochroniarza? - ni to spytał, ni to stwierdził, ot tak sobie powiedział.

Emma

- Ochroniarza? - skrzywiła się lekko, ta uwaga była zbędna. - Edwarda nie mógł ze mną iść, bo wybieram się do La Push zrobić troche zdjęć dla Elizabeth. - uśmiechnęła się, wpatrywała się w Marcusa, nieco otępiała. Jego nadludzka uroda przykuwała spojrzenia nie tylko jej, ale i innych miejscowych dziewczyn.

Constantine

-Zostaw ją, nie porwie jej żadne licho.- machnął ręką czekając na Bobby'ego.

Gość

- Och, no tak, przepraszam - powiedział z uśmiechem, bez cienia skruchy. Tak po prostu wypadało. Patrzył na nią intensywnie niebieskimi oczyma, które w przeciwieństwie do innych wampirów nigdy nie zmieniały barwy. Nie zwracał uwagi na dziewczyny, niemal omdlewające na jego widok. No bez przesady, może nie omdlewające, ale na pewno wpatrujące się w niego z zachwytem. On skupił się teraz tylko na Emmie.
- Może cię odprowadzić? - spytał unosząc jedną brew - Przynajmniej tak daleko jak będę mógł.

Ojciec Bobby

Może ma i rację..
- Taksówka zaraz będzie. - popatrzył na Nią. Zdecydowanie wyglądała na kogoś, kto ma pieniądze, więc nie musiał się martwić o opłacenie taksówki. - W takim razie z Bogiem, panienko, i pamiętaj, nie pędź i trzymaj się prosto - zaśmiał się, jednak tym razem cieplej. Odwrócił się i podszedł powolnym krokiem do Con'a. - Wybacz, że tak długo, ale mam takie swoje.. wiesz, pilnowanie owieczek, te sprawy.. - zrobił przy tym gest ramionami "nic na to nie poradzę". To gdzie proponujesz?

Emma

- Nie rozumiem, czemu nie możecie chodzić do La Push? Przecież niedźwiedzie raczej Was nie zjedzą, chociaż mnie może i tak... - wzruszyła ramionami - mam podobno szczęście do pecha, to znaczy do ładowania się w kłopoty.

Gość

- Takie są zasady - uśmiechnął się lekko, wzruszając ramionami. Na wzmiankę o jej pechu, uśmiechnął się jeszcze szerzej.
- Nie martw się, ze mną nic ci nie grozi - powiedział z łobuzerskim błyskiem w oku.

Constantine

-Nie znam miasta. Jestem tu....- zastanowił się.-... przy okazji.- pokiwał głową z tym swoim uśmiechem.
-Nic bym jej nie zrobił, naprawdę...

Ojciec Bobby

Zaśmiał się. W tym momencie nawet o tym nie myślał. - Chodziło mi raczej o to, że jest pijana.. Ale kto wie - może byś zrobił, może nie - puścił do Niego oczko i rzucił peta na ziemię. - Ja jestem tutaj od wczoraj, więc też miasta za bardzo nie znam. Możemy wrócić do pubu. Dziś jest noc, w którą mam ochotę na parę piwek.

Constantine

-Wielebny i alkohol?- podniósł jedną brew.
-Nie wypada.- mówił jednostajnym, wampirzo-ludzkim tonem.

Ojciec Bobby

- Proszę Cię, przynajmniej po Tobie spodziewałem się przynajmniej braku, jeśli nie innej reakcji - spojrzał mu głęboko w oczy, choć było to niezwykle trudne - Jestem tylko człowiek. Głoszenie Słowa Bożego to jedna sprawa. Tylko chodzenia na dziwek się wyzbyłem - zaśmiał się - Nawet nie wiesz jak się cieszę, że w naszym przepięknym odłamie protestanckim mogę w ogóle mieć kobiety.

Constantine

-Jak ja się cieszę, że nie jestem kobietą. Kobiety to przereklamowana sprawa.- spojrzał na niego uważniej.
-Alkohol też.- pokiwał głową.
-Nie spodziewaj sie po mnie reakcji, nigdy nie trafisz.

Emma

- Mówisz podobnie do Edwarda. To jakaś wrodzona cecha wampirów? Czy poprostu lubicie sprawować piecze nad takimi szaraczkami jak ja? - spojrzała na niego z uśmiechem, potknęła się o nierówny krawężnik i odruchowo złapała się jego ramienia. - Przepraszam.

Ojciec Bobby

- Zależy jak dla kogo.. - szli już kawałek. Doszli do ławki, na której siedział jak tylko wyszedł na ulicę. Usiadł na Niej - to co, żadne używki nie wchodza w grę w Twoim wypadku? Nic tylko gratulować i pozazdrościć. - Założył ręce za głowę i spojrzał w niebo. Na jego szyi można było dojrzeć bliznę, choć nie było widać jej dokładnego kształtu.

Constantine

-Jest czego zazdrościć nie powiem...- usiadł koło niego, prosto, grzecznie, staromodnie...
-Mam jedna, ukochaną używkę, bez której nie umiem żyć.

Gość

Uśmiechnął się pod nosem i przytrzymał ją, aby nie upadła. Starając się przy tym nic jej nie złamać.
- Niektóre wampiry raczej nie starałyby się o opiekę nad kimkolwiek - powiedział odwracając głowę w bok. Sam kiedyś taki był. I wstydził się tego.

Emma

- Innych wampirów nie znam, poza tym nie lubię oceniać ludzi stereotyami. Ty jesteś bardzo miły i masz ładne oczy - po tych słowach znów przed oczami stanął jej Edward, czuła się coraz gorzej, więc mina jej nico zrzedła.

Ojciec Bobby

- A jaką, jeśli można spytać? - nie odwrócił wzroku. Astronomia była jego pasją, zaraz obok literatury.

Constantine

-Lubię podróże.- rzucił prawie zgodnie z prawdą. Nie powie nic o krwii, bo głód pójdzie do góry i będzie niemiło.

Ojciec Bobby

- Jak byłem w Twoim wieku zawsze chciałem wyjechać do Europy. Niestety nigdy nie miałem na to pieniędzy i skończyłem w jakiejś dziurze - uśmiechnął się smutno - na niektóre rzeczy nigdy nie przyjdzie czas. Taka Wola Pana - roześmiał się - teraz to naprawdę gadam jak klecha

Gość

- Dziękuję - odpowiedział, patrząc na jej dziwną reakcję. Żałował w tej chwili, że nie potrafi czytać w myślach, tak jak ten cały Edward. Przypatrywał jej się dłuższą chwilę, w całkowitej ciszy.
- Jesteś niesamowicie śliczna, wiesz? - powiedział z uśmiechem, uwodzicielskim i łobuzerskim jednocześnie.

Constantine

-Bilet do Europy to kwestia do załatwienia.- spojrzał w niebo, gwiazdy od tylu lat były takie same.
-Ja Ci załatwie bilet do Europy, a Ty mi kwaterunek na pare dni. Jednak nie licz na to, ze będe służył przy mszy....

Emma

- Wampiry mają spaczony gust chyba... - powiedziała bardziej do siebie niż do niego, zatrzymała się i spojrzała na niego - Co we mnie jest niby tak szczególnie ładne?

Ojciec Bobby

Spojrzał na Niego lekko zdziwiony. - Naprawdę nie musisz, choć przyznam, że propozycja kusząca. A wolny pokój na pewno się znajdzie. Wiesz, podejrzewam, że jedna msza dziennie tu wystarczy, więc przy tym akurat pomocy nie będe potrzebował - zaśmiał się - Od kiedy chcesz zamieszkać?

Gość

Spojrzał na nią znowu, jakby chciał się zobaczyć co takiego ładnego w niej widzi. Jakby nie pamiętał.
- Duże, wyraziste oczy, ich oprawa, usta, twoje sylwetka, to w jaki sposób się poruszasz, twoja kruchość - mógłby tak wymieniać cały czas i pewnie by mu nie starczyło czasu - A chyba przede wszystkim to, że jesteś tak bardzo nieświadoma swojego piękna.

Constantine

-Od kiedy się da, sypiam w dzień.- był pewien, że tu pada w większosci, ale wolał się nei pchać pod nos nikomu. Kościół? Świetne miejsce.

Ojciec Bobby

W dzień? No nie, to już za dużo zbiegów okoliczności.. Przyjrzał mu się uważniej. Już był prawie pewien, z kim ma do czynienia, ale nie zamierzał z tym wychodzić. Widział, że chłopak nie ma wobec Niego złych zamiarów. - W takim razie możemy iść zaraz, jeśli chcesz. Szczerze powiem, że jestem trochę zmęczony, muszę się przespać.

Emma

Skrzywiła się, teraz już na prawdę przesadzali. Powinni pooglądać więcej filmów z ładnymi aktorkami.
- Macie na prawdę spaczony gust. - westchnęła i ruszyła dalej, nadal zastanawiała się jednak dlaczego ciągnie ją do Marcusa, i czy to się nazywa zdradą? Przecież nic złego nie robi, ale jeśli to zaboli Edwarda? Jeśli jej sen był proroczy?

Gość

- Wątpię - powiedział patrząc na nią kątem oka. Uśmiechał się cały czas, co sprawiało że wokół jego oczu pojawiały się urocze kurze łapki. Wlókł się cały czas obok niej, chociaż przy niej jakoś nie przeszkadzało mu to ślimacze tempo.

Constantine

-Jesteś za spokojny i zbyt tolerancyjny, wiesz?- szczelił ze stawów w palcach.
-Jestem grzeczny, jakby co...- uśmiechnął się szeroko do wielebnego.

Emma

- Hmm... daleko do tego La Push? Nie mam ochoty chodzić cały dzień w obcasach - jęknęła myśląc o długiej, nierównej drodze - Mogłam sobie darować te buty. Tak właściwie nic o Tobie nie wiem. Powiedz czym się interesujesz?

Ojciec Bobby

Teraz już był pewien, że grają w otwarte karty. Podobało mu się to, przynajmniej nie krył się z niczym. - Może masz i rację. I może właśnie dlatego skończyłem jako pastor, a nie jako pisarz. - Uśmiechnął się lekko. - Gdzie masz jakieś swoje rzeczy? - O ile takowe posiada..