Ulica

Takeo

// Biblioteka miejska
Wyszedł z biblioteki i zamrugał parę razy. Z kieszeni wyciągnął klucze i zerknął na Drzwi biblioteki. Po chwili ruszył w stronę domu.

//Dom Takeo

Victor

- Nowe mięsko. - wyjaśnił, pochylając się lekko nad kierownicą. Wlepił wzrok w jej dekolt. Wspomnienia momentalnie wróciły. - Właśnie leży w szpitalu, czekam aż trochę wyzdrowieje. - mówił dalej. - Co tu robisz? - zapytał.

Gość

Przesunęła dłoń po delikcie widząc jego zainteresowanie po czym wzięła go pod brodę aby spojrzał jej w oczy.
- To co zwykle... szukam przygód. Znudziła mnie Europa więc jestem tutaj. - zbliżyła się nieco do niego i krótko pocałowała go w usta przygryzając mu delikatnie dolną wargę. - Mmm... nadal smakujesz tak samo. - Odsunęła się i podeszła do swojego samochodu.
- Ty i te Twoje polowania. Nie nudzi Cię to?

Benjamin

Skręcił w uliczkę prowadzącą do niebieskiego domu. W drzwiach przepuścił Lily.

/ Dom Takeo

Veronica

/Old Pub

Do Veronicy dołączyła jej pokojówka- również wampirzyca. Rozglądała się dookoła w poszukiwaniu jakiegokolwiek sklepu z butami. Nudziło jej się. Chciała wracać do Seattle, gdzie przebywała ostatnio... lecz wiedziała, że nie popisała się tam ostatnio. Musiała odczekać jakiś czas. Wściekła, skupiwszy się spuściła powietrze ze wszystkich kół pojazdów, znajdujących się na ulicy.
-Pani... -mruknęła młoda wampirzyca- To nie jest... -zaczęła kiedy Veronica tylko zmierzyła ją wymownym spojrzeniem.
-Ja, robię to co chcę... Ty robisz to co chcę ja. Czego w tym układzie nie rozumiesz?
Veronica pokręciła głową. Nie zauważyła Victora. Kiedyś na prawdę za nim przepadała... Do momentu.. A zresztą. Czy to ważne? Przeszła przez ulicę. Mężczyzna jadący granatowym bmw zatrąbił widząc piękną blondynkę. Nie lubiła takich 'komplementów' niecałe 2 metry dalej w aucie zepsuł się silnik.
-Kiedy oni zmądrzeją.... -westchnęła.

Victor

Polizał niezauważalnie wargę. Smak był bardzo znajomy. - To mi się nigdy nie znudzi. - wyjaśnił z ogniem w oczach. - Ale najwyraźniej tobie znudziła się Volterra. - powiedział mierząc ją wzrokiem. Wciąż siedział uparcie na motorze. Gdyby zszedł pewnie doszłoby do sytuacji +18. Wtedy zauważył Veronicę. Chciał z nią pogadać. Ale nie w takim miejscu. Dziewczyna miała na niego dziwny wpływ. Nie chciał by ktokolwiek widział go w 'takim' stanie.

Gość

- Znudziła. Później byłam w Paryżu. Ale ta plotka o mistrzowskiej... miłości to samo kłamstwo. Nie ma tam nic prócz szampana. - oparła się o swój samochód. - Mieszkasz już gdzieś? Bo nie mam się gdzie zatrzymać a teraz strasznie mi się nudzi. - wzięła głęboki oddech i oblizała lekko wargi.

Victor

- Zapomniałaś już, że na polowaniach zawsze obijam się po okolicy? W zamkniętym pomieszczeniu tylko bym się bardziej wkurwiał. - mruknął, wodząc wzrokiem za Veronicą. - Tu jest chyba jakiś motel, czy coś...

Veronica

Wygłodzona zawsze była zła i poddenerwowana. Zrobiłaby wszystko dla łyku świeżej krwi. W dziwny sposób stawała się bardziej uległa. Zaśmiała się sama na myśl o swojej naiwności. Jak na razie wynajęła sobie piękne mieszkanie w jednym z budynków w centrum. Jednak nie chciała jeszcze wracać do czterech ścian Odesłała pokojówkę po czym ruszyła w kierunku lasu. Miała ochotę na małą przekąskę...

/las

Gość

- Nie rozśmieszaj mnie... nie będę spała w motelu. - otworzyła drzwi samochodu - Skoro nie masz jak mi pomóc to znajdę coś sama. Powiedz mi tylko jeszcze... - rozpięła żakiet i zdjęła go, rzuciła na siedzenie pasażera. - Jak się nazywa twoja nowa ofiara? - teraz Rose została w bluzce na ramiączka z sporym dekoltem.

Victor

Victor podgrzał silnik, który zawarczał cicho. - Mógłbym ci powiedzieć, ale tego nie zrobię. - nawet głęboki dekolt go nie przekonał. Jeszcze raz podgrzał silnik. - Sama się dowiedz. Masz przynajmniej jakieś zajęcie. - śmiejąc się gardłowo, odjechał.

/Las

Aya

Po jakimś czasie przyglądania się rożnym ludziom ruszyła przed siebie.
Lubiła na nich patrzeć. Na Swój posiłek, który ostatnimi czasy przestał jej smakować.
Szła wolno, zastanawiając się, czemu tak się dzieje.

Gość

Will włóczył siępo ulicy bez celu, zastanawiając się, co teraz dzieje się z Mel i co właściwie było to za stwory. Nagle poczuł, że na kogoś wpada.
- Przepraszam, nie widziałem pani - powiedział do potrąconej dziewczyny.

Aya

Uśmiechnęła się do chłopaka.
-Nie szkodzi, nie ty pierwszy i nie ostatni na mnie wpadasz-powiedziała rozsiewając się melodyjnie.-Taki już mój los.
Dodał patrząc uśmiechnięta na chłopaka.

Gość

- Przepraszam, naprawdę - powiedział jeszcze raz. - Zamyśliłem się i tak jakoś...wyszło - dodał zakłopotany. Przepraszam, że tak pytam na samym początku, ale czy ty jesteś...? No wiesz kim - zaczął powoli już odróżniać wampiry spośród ludzi, ale postanowił się upewnić.

Aya

-Wampirem?-spytała i uśmiechnęła się do niego ukazując kły-tak jestem
potwierdziła.
-I nie przepraszaj mnie już tak, stało się.-dodała z niezachodzącym z ust uśmiechem.-Jestem Aya-przedstawiła się.

Benjamin

/ Dom Takeo

Jakiż to ja jestem genialny... Że też zawsze coś mi idzie nie tak... Uznał że całe jego życie jest pomyłką. Zaczęło się od urodzin... a później już tak się za mną ciągnie... Naciągnął na siebie kurtkę i szedł szybko do domu, chcac się w nim zamknąć.

Gość

Aya

Złapała dłoń i przy okazji cmoknęła go w policzek, ot tak, na powitanie.
Taka była Aya, bezpośrednia i dziwna.
spojrzała na chłopaka.
-zależy o jak duża znajomość ci chodzi.

Gość

/Forks, obrzeża, ulica

Stanął w pewnej odległości od mieszańca i cmoknął z dezaprobatą. - Niedobrze... Jest z kimś... - powiedział - Z wampirzycą... Cholera, nigdy nie zrozumiem, jak można lubić mieszańca.

Gość

Gość

/?

Szedł sobie chodnikiem wpatrzony w drogę przed sobą, w ręku trzymał małą walizkę. Nagle telefon w jego kieszeni zawibrował. Oliver wyciągnął go i odebrał. - Tak? Tak, dokładnie. ... Dlaczego tak późno? ... No dobrze, tak, dziękuję. Do usłyszenia. - odłączył się. Świetnie. - pomyślał kpiąco. Krzywiąc się co rusz ze zdenerwowania, szedł dalej.

Kejsi

Gość

- Nie znasz tej wampirzycy jak sądzę? - raczej stwierdził niż zapytał. - No dobra, poczekajmy chwilę, może mnie zobaczy.

Aya

Kejsi

- pewnie że nie znam - powiedziała z uśmiechem. Znów próbowała wyczytać coś z jego oczu

Gość

- Nie łatwiej byłoby zapytać o czym teraz myślę? - spytał z uśmiechem.

Kejsi

- hm, nie lubię chodzić na łatwiznę - powiedziała z troszkę złośliwym uśmiechem na twarzy

Gość

- To o czym teraz myślę według ciebie? - zapytał. - Już czegoś się chyba dowiedziałaś?

Gość

Kejsi

Melanie

Mel w końcu podniosła się z ziemi.
I nie zrobiła tego dlatego, że jej się tak chciało-bo jej się nie chciało.
Nie zrobiła tego, bo musiała-bo nie musiała.
a Właściwie musiała, zmusił ją do tego jej żołądek, który domagał się jedzenie.
Rozejrzała się i weszła na chodnik, ruszyła ulicą mając nadzieję, że uda jej się trafić na jakąś wegetariańską knajpę. idąc tak, zauważyła jak wiele wampirów jest w tym mieście. Już minęła jakąś blondynkę i chłopaka którzy rozmawiali, i żadne z nich na pewno nie było człowiekiem. Właśnie zbliżała się do kolejnego wampira, poznawała ich od razu. Ten jednak nie pachniał tak słodko jak inne wampiry. Podniosła brwi i spojrzała na niego. Potem uśmiechnęła się wyzywająco zaszczycając jednym spojrzeniem w oczy, które również były inne niż normalne wampirze oczy. puściła mu oczko i minęła go.
Stanęła na rozwidleniu dróg, zastanawiając się w którą stronę powinna iść.

Gość

Błyskawicznie odwrócił się w stronę mieszańca ukazując zęby. Jego twarz wyglądała, jakby chciał powiedzieć "Dla mnie jesteś śmieciem, lepiej byłoby d;a ciebie gdybyśmy się więcej nie spotkali"

Kejsi

przyjrzała się im obu a potem skierowała wzrok na jakiegoś kundla

Caroline · Gość

Gość

Kejsi

spojrzałą z pogardą na wampira rozmawiającego z kundlem. coraz bardziej staje się to dziwne, skierowała swój wzrok na mieszańca

Aya

Melanie

Gość

Warknął ostrzegawczo - Ciesz się, że jesteśmy w środku miasta - powiedział lodowatym głosem - Volturi powinni zrobić z mieszańcami, tak samo jak z nieśmiertelnymi dziećmi. - dodał z pogardą i odwrócił się widząc wampira z kundlem. - Do czego to doszło - powiedział pod nosem. Kejsi, chodźmy stąd - zwrócił się do dziewczyny.