Ulica

Kejsi

- z chęcią - odparła i ruszyła w kierunku domu. Pociągaląc Michael'a delikatnie za rękę

Gość

Caroline · Gość

Nie wiedziała, że wampiry i wilkołaki się kolegują. Była niemal pewna, że się nienawidzą. W kożdym razie chciała sprawdzić, jak to się dalej potoczy. Oparła się o ścianę budynku i przyglądała się im badawczo

Melanie

Ściągnęła wzrok z jezdni i znów spojrzała na chłopaka.
Już miała coś odpowiadać, gdy zaburczało jej w brzuchu.
Roześmiała się i powiedziała.
-Byłam tu kiedyś w knajpie takiej i jej właśnie szukam.
Podniosła brwi i spojrzała na niego.
Wampir zaczynający rozmowę z wilkołakiem, cóż, nie spodziewała się tego w Forks.
-Chyba powinnam się na ciebie rzuć.-zaśmiała się zakładając jedną rękę na biodro-jesteś moim przerażającym wrogiem.

Gość

- A ty moim. - odpowiedział grobowym tonem. - Też powinienem się na ciebie rzucić. - po chwili się uśmiechnął. - Ale tego nie zrobię. A więc szukasz knajpy. - zrobił zamyśloną minę. - Wydaje mi się, że niedawno koło jednej przechodziłem. Ale to była knajpa wegetariańska, więc pewnie cie nie interesuje. - uśmiechnął się i spojrzał na nią.

Melanie

Klasnę w dłonie entuzjastycznie szczęśliwa.
-Właśnie tej szukam-oznajmiła radośnie-mięso nie przechodzi mi przez gardło.
wyznała, po czym zaśmiała się.
Spojrzała na niego podnosząc jedną brew.
-Więc, dlaczego się na mnie nie rzucisz?-spytała z uśmiechem na ustach-na swojego wielkiego i odwiecznego wroga?

Gość

Gość

- Osobiście nic do wilkołaków nie mam. - powiedział. - Dla innych wampirów cuchniecie, ale dla mnie, dziwnym trafem, nie. - wzruszył ramionami. - To zaprowadzić cię do tej knajpy? - zapytał uprzejmym tonem głosu i uśmiechnął się.

Melanie

-Może to twój dar-powiedziała uśmiechając się i poprawiając torę na ramieniu.-Jasne, za chwilę umrę z głodu-dla wzmocnienia efektu poklepała się po brzuchu.
-Lewo, czy prawo?-spytała zastanawiając się, czy dobrze chciała pójść.

Aya

Gość

- Tędy. - skręcił w lewo. - Mój dar? - zapytał kiedy dziewczyna do niego dołączyła. - To można mieć dwa dary? - wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Nie, sądzę, że to wpływ pewnych wydarzeń. - przypomniał sobie, że się nie przedstawił. - Tak w ogóle jestem Oliver. - śmiało podał jej dłoń.

Melanie

Opuściła ramiona.
-Mój zmysł orientacji jak na wilkołaka jest tragiczny-powiedziała po czym przeczesała włosy ręką-chciałam iść w prawo.
Wyznała.
Spojrzała na niego.
-wiesz, nie pachniesz tak słodko jak wszystkie wampiry-uśmiechnęła się-jednak nadal mdląco.
Ściągnęła z siebie bluzę, w której było jej gorąco od dłuższego czasu.
-Więc jaki jest Twój dar?-spytała podając mu rękę-Melanie.
Przedstawiła się.

Gość

Uścisnął jej gorącą, wręcz parzącą dla niego dłoń. - Mój dar... - wyssał jej przez dłoń trochę energii. Wystarczająco by dziewczynie zakręciło się w głowie. Na jego twarzy pojawił się wyraz zadowolenia. Energia wilkołaków była najlepsza, najmocniejsza. Szybko musiał się opanować. Zabrał dłoń. Jego oczy zmieniły kolor. Z zielono-brązowych były teraz identyczne jak oczy Mel. - Tak, kilka osób powiedziało mi to samo. To tak jakbym stanowił odrębny gatunek. - zaśmiał się cicho. - Krwi nie piję, pachnę inaczej, mam przyjaciół wśród wilkołaków. To dziwne, ale... prawdziwe. - uśmiechnął się.

Gość

Melanie

Czuła, jak coś z niej wysysał. Czyżby energia, tylko na co mu ona? Przyłożyła dłoń do czoła, zakręciło jej się w głowie. Lekko ugięły się jej nogi.
-Na następny raz poproś o pozwolenie-powiedziała słabo.
Uśmiechnęła się blado, nienawidziła czuć się tak słabo.
-U mnie nie potrafią zrozumieć, jak mogę mieć przyjaciółkę wśród wampirów.
Spojrzała w jego oczy, były teraz... takie jak jej?
-Twoje oczy...-mruknęła nie odrywając od nich wzroku.

Gość

- Wybacz, następnym razem spytam. - uśmiechnął się. - Możesz iść? - zapytał z obawą w głosie. - Właśnie pozwoliłaś mi się najeść. - wyjaśnił. - Pożywiam się energią życiową. - Mel zaczęła gapić się mu w oczy. - Coś z nimi nie tak? - zapytał. Na prawdę nie wiedział o co chodzi. Rzadko kiedy zerkał w lustro. Zwyczajnie nie musiał. Przecież zawsze wyglądał idealnie.

Melanie

-Oh-wymsknęło jej się. Czuła już się dobrze, jak to wilkołaki mają szybko się do zdrowia przywróciła.-Mam nadzieję, że chociaż dobrze smakowałam.
Powiedziała śmiejąc się. To wyjaśniało dlaczego ów wampir mógł przebywać z wilkołakami.
-Twoje oczy, są dokładnie takiego koloru jak moje.-powiedziała-chyba-dodała i zbliżyła się z twarzą do jego twarzy. Spojrzała w jego oczy. Patrzyły na nią tęczówki identycznego koloru co jej. Piwne, przesiewane ciemniejszymi i jaśniejszymi paskami w odcieniach brązu, oraz z małymi kropkami zieleni. ona znała te oczy, to były jej oczy.

Aya

Gość

- Niestety smaku nie czuję. - powiedział z żalem w głosie. Chętnie chciałby znowu poczuć smak. Obojętnie czego. Tylko nie krwi. Dziewczyna zbliżyła się. Czuł gorąco bijące od jej skóry. - Chcesz mnie spalić? - zapytał śmiejąc się cicho pod nosem. - No tak, już dawno nikt nie wspominał o moich oczach. Kiedy zabiorę komuś sporą część energii, zmieniają kolor na identyczny jak u mojej "ofiary". - na ostatnie słowa zaśmiał się ponownie. Zbliżali się do knajpy.

Melanie

-Ale to są moje oczy-powiedziała z udawanym oburzeniem, którego efekt zepsuł jej uśmiech.
-przepraszam-dodała-nie chciałam cię spalić.
Zaśmiała się. Spojrzała na niego.
-marudzisz tak samo jak Amy.
Powiedziała, przypominając sobie przyjaciółkę.

Gość

- Wybacz, że ukradłem ci twój kolor oczu. - powiedział z udawanym znudzonym tonem. Uśmiechnął się po chwili. - Amy? Wampirzyca? - zapytał. Domyślał się, że o to chodziło. Dotarli do baru. Otworzył przed Mel drzwi. - Zapraszam.

Melanie

-Jakoś ci to wybaczę-powiedziała śmiejąc się i przechodząc przed nim.

/Knajpa wegetariańska

Gość

/Knajpa wegetariańska

Benjamin

Widząc natłok ludzi na ulicy skierował swe kroki na dłuższą a mniej uczęszczanę trasę. Przeszedł nią szybko jak to czynił wiele razy. Po 10 minutach był już na obrzeżach, a po chwili szczęśliwy trafił do domu.

/ Obrzeża / Dom Dutton'a

Gość

Aya

ruszyła w kierunku parku.
Spojrzała na Williama
-Jasne, pytaj-powiedziała uśmiechając się.

Gość

- Od jak dawna jesteś wampirem? - zapytał. - Chodzi mi o to, że jestem ciekaw ile mogłaś już widzieć na świecie i czy spotkałaś kiedyś jakiegoś pół-wampira.

Gość

//Dom Coralie

Luna gdy tylko wjechała do miasta zwolniła jazdę. Kto jak kto, ale ona nie chciała potrącić nikogo przez swoje zamiłowania do szybkiej jazdy. Przejechała po ulicy oglądając przydrożne budynki, potem ruszyła w stronę La Push.

//La Push/Ulica

Aya

-krótko-odpowiedziała Will'owi-ale wampirów widziałam już sporo.
Uśmiechnęła się.
-Pół-wampirów też-dodała.
Powoli zbliżali się do wejścia do parku.
-We Włoszech jest ich dość sporo.
Wyjaśniła wchodząc do parku

/Park(odpisz w parku)

Veronica

/las

Kiedy tylko dojechali natychmiast zeszła z motoru. Spojrzała na niego wściekła. Wiatr skutecznie potargał jej włosy, które między innymi miękko owinęły się wokół pełnych ust. Zmierzyła go wzrokiem. Nie odzywała się. Jej ubranie również było lekko sfatygowane. Ręką rozprostowała materiał sukienki na udzie.

Victor

Po chwili zszedł z motoru i spojrzał na Ver. Parsknął złośliwym śmiechem. - Nadal uważasz, że to rzęch? - zapytał. W międzyczasie głęboko wdychał powietrze by wyłapać jakiś smaczny zapach.

Veronica

-Co ty k*rwa? Bawisz się w jakiegoś Ghost Ridera? Jeździsz jak jakiś psychol...-nadal mierzyła go bezczelnym wzrokiem. Nie przeklinała często. Starała się w ogóle tego nie robić. Jednak dziwnym trafem, mimo wszystko czuła się w jego towarzystwie dość swobodnie. Przygładziła dłonią zmierzwione włosy i zerknęła na niego z uwagą.

Victor

- Uhuhu, jakie ostre słowa. Tak mi mów. - chyba pierwszy raz słyszał przekleństwo w jej ustach. I podobało mu się to. Uśmiechał się pod nosem. - Zawsze tak jeździłem i będę jeździł. - wzruszył ramionami. Odwrócił się gdy wyczuł jakąś smacznie pachnącą krew. Przyuważył dwie dziewczyny wychodzące właśnie z baru.

Veronica

-Nie zamierzam przeklinać bez powodu... -mruknęła głupio i przekornie. Trzymała go na dystans, którego nawet nie próbowała ukrócić. Spojrzała w kierunku kobiet.
-Jakby pachniały jaśminem.... -zaciągnęła się powietrzem- Nie lubię jaśminu.

Victor

- Mi ten zapach odpowiada. Nie chcesz ich, to znajdź sobie kogoś sama. - uciął. Okręcił się na pięcie i ruszył w kierunku podpitych panien. Podszedł je od tyłu, zarzucił im luźno ręce na ramiona. - Cześć dziewczyny. - przywitał się z uśmiechem, który totalnie do niego nie pasował. - Wracacie z imprezy? - zapytał. Dziewczyny z początku się przestraszyły, ale gdy ujrzały twarz Victora zaczęły uśmiechać się zalotnie.
- Właściwie to byłyśmy w barze. - poprawiła brunetka. Druga nie wiedzieć czemu, zachichotała.

Veronica

Pokręciła głową powoli idąc w jego kierunku. Udała, że go nie zna. Zbliżając się do dziewczyn uśmiechnęła się delikatnie. Latarnia, przy jej pomocy zgasła. Jej oczy jednak jakby nadal świeciły dzikim wręcz blaskiem.
-Przepraszam... Macie może ogień? -zapytała przyjaźnie wyciągając z malutkiej torebki paczkę drogich, cienkich papierosów. Jedna z dziewczyn zaczęła szukać w torebce zapalniczki. Veronica przez moment zmierzyła się z Victorem spojrzeniem, przenosząc je chwilę później na dziewczynę. Druga z nich nadal chichotała pod wpływem dotyku mężczyzny.

Victor

Victor spojrzał na Veronicę, potem przeniósł wzrok na rozchichotaną blondynę. Na ulicy nie było nikogo oprócz nich, więc Victor niewiele się zastanawiając przyciągnął dziewczynę bliżej siebie i wgryzł się w jej szyję. Blondynka chyba z początku sądziła, że Victor chce ją pocałować, ale potem na jej twarz wstąpił wyraz bólu. Wampir zakrył jej usta dłonią zanim zdążyła zacząć krzyczeć. Pijąc krew dziewczyny uparcie wpatrywał się w Veronicę.

Veronica

Druga z dziewczyn rzuciła się do ucieczki. Veronica jednak nie zamierzała za nią gonić. Za pomocą telekinezy trzasnęła dziewczyną o pobliski, wysoki mur. Brunetka osunęła się po ścianie, nie dałaby rady nawet sama się podnieść. Ver dzięki sile umysłu podniosła ją, wcześniej podchodząc do człowieka. W mgnieniu oka w ciemności nocy zabłyszczały jej zęby. Wbiła je w szyję ofiary sącząc nieśpiesznie krew. Kiedy stwierdziła, że ma dość, porzuciła ciało i zbliżyła się do Victora. Po podbródku, z kącika ust, spływała jej kropelka krwi.

Victor

Wypił wszystko, co do kropelki. Rzucił zwłoki na ziemię jak jakiś śmieć. Podbródek miał ubrudzony krwią, jak zwykle gdy się pożywiał. Veronica podeszła do niego. Palcem starł kroplę krwi spod jej ust po czym oblizał owy palec. Zastanowił się krótką chwilę. - Moja była smaczniejsza. - stwierdził.

Veronica

-Ale śmierdziała tanimi perfumami... -zmarszczyła nosek. W oddali zauważyła jakiś przechodniów. Zgasiła kolejną z latarni. Ciemność nocy ukryła tę zbrodnię... A raczej udany posiłek. Veronica uśmiechnęła się delikatnie.