Ulica

Gość

/??
Bridget wbiegła jako wilk na ulicę. Nie wiedząc, co zrobić, pobiegłą do La push

/ulica la push

Benjamin

Opadł na oparcie ławki. Zanosiło się na dłuższą rozmowę. Że też mi zawsze wiatr wieje w oczy. Czy ja o tak wiele się proszę? Raptem dziesięć minut rozmowy... Ale, nie... Westchnął cicho i zaczął bawić się zamkiem kurtki.

Aprilan

Zerknęła na faceta. Półwampir-od razu oceniła. [/i]Mogę gadać o tym wszystkim przy nim[/i].
-Kim jestem nie jest najważniejsze-powiedziała April spokojnie-Głownie chodzi mi o to, że nie chcę, by pańskie dziecko stało się sierotą. Może zacznę od tego, że na świecie żyją nie tylko normalni ludzie... Są też... inne istoty.
Zerknęła na policjantkę. Zaraz mnie zamknie, bo pomyśli, że jestem wariatką.
-Wiem, że to brzmi nieprawdopodobnie. Ale nie zauważyła pani czegoś szczególnego w facecie któremu pani przed chwilą wlepiła mandat?

Demetri

- Zauwazyłam tylko to, że był chamski i zbyt pewny siebie - odpowiedziała, wzdychając. - I w ogóle pani nie rozumiem. O czym pani mówi w ogóle? Co za inne istoty? W UFO nie wierzę <lol2>

Aprilan

April westchnęła i zerknęła na Bejnamina wzrokiem typu Pomóż mi, co? Dobrze wiem czym jesteś.
-Na przykład... wampiry-April zerknęła na nią-Na razie mówmy tylko o wampirach.

Benjamin

Benjamin popatrzył na blondynkę jak na idiotkę słysząc jej słowa. Jeszcze tego mi brakuje. Milczał uparcie. Chciał żyć na tyle normalnie jak to tylko możliwe. Czy ja zawsze muszę mieć takiego pecha?

Demetri

- Taaa, pewnie - pokiwała głowa. - I może jeszcze mi pani powie, że wilkołaki też istanieją.

Aprilan

-Co za tchórzliwy gość...No jasne, pół-wampir, nie wiadomo, czy człowiek, czy nie-warknęła tak cicho by tylko on mógł ją usłyszeć. Tak naprawdę nic nie miała do mieszańców, ale wkurzyła ją ta jego bierność.

Benjamin

Popatrzył na nią i wzruszył ramionami. Syknął cicho - Oczywiście że tchórz. Przecież nie taki idiota jak ty.

Demetri

Liv nadal patrzyła na kobietę, jakby ta się dopiero co z księżyca urwała. Odsłuchała wieści od kolegów i znów spojrzała na blondynkę.

Aprilan

-Wolę być idiotką, niż tchórzem-odwarknęła wkurzona.
Odwróciła się do kobiety i gdy zauważyła jej wzrok westchnęła.
-Może pani mi wierzyć lub nie. Mnie to mało obchodzi-tutaj skłamała. Po to była łowczynią, bo chronić ludzi przed takimi istotami. Ale może w ten sposób jakoś przekona policjantkę.
-Tak, wampiry. Nie takie, jak w legendach. Nie rozsypują się w proch przy słonecznym świetle, nie zabije się ich kołkiem. Ale tylko jedno się zgadza-spojrzała na nią uważniej-Zabijają ludzi. Wysysają z nich krew.

Spojrzała na policjantkę.Jak boga kocham ona mnie zaraz zamknie i wsadzi w ciasny biały kaftan

Benjamin

Uśmiechnał się ironicznie.... I żyja i siedzą obok ciebie i staraja się o posadę niańki dla dziecka... Za co?- spojrzał na panią oficer - Zamknij ją, zamknij....

Demetri

- Nie wierzę w takie istoty i nie uwierzę bez dowodów - powiedziała, twardo trzymajac się swoich przekonań.

Aprilan

Zauważając ironiczny uśmiech wampira wściekła się na dobre.
-Słuchaj, wampirku, z łaski swojej,odwal się, bo nie chcę ci zrobić krzywdy-powiedziała przesadnie słodkim tonem, ale tak by nie usłyszała ją pani policjant.
-Może mi pani nie wierzyć, ale proszę, niech pani to weźmie-April zajrzała do jednej z wielu kieszeń w swojej kurtce i wyjęła podobny pistolet do tego który miała ukryty pod dżinsami przy bucie - Jeśli ktoś..hm sporo silniejszy będzie zagrażał pani życiu, niech pani użyje tego. I strzela w głowę.

Benjamin

Wzruszył ramionami i nie powiedział ani słowa. Odpowiedział jej jedynie dla swojej przyjemności w myślach A cóż ja takiego robię? Nie ja wychodzę na osobę, która jest niezrównoważona psychicznie. Chciał to zakończyć jak najszybciej i dowiedzieć się tego, co go interesowało.

Aprilan

Samolub, nic nie obchodzi go życie innych-pomyślała marszcząc brwi.
-Przyjmie to pani?-spytała już zmęczona tym wszystkim. W dodatku ramię ją niemiłosiernie szarpało i znów krew z otwartej, jeszcze własnoręcznie niezszytej rany zaczęła przesiąkać przez białą bluzkę.

Demetri

- W porządku, wezmęgo - powiedziała, nie zważajac na nic. - Ale mam swój pistolet... - westchnęła. - Ale i tak musisz mi przedstawić jakieś dowody na istnienie... wampirów.

Aprilan

-Twój nic ci nie da jeśli będziesz walczyła z jednym z nich-pokręciła głową. -Słuchaj, ja wiem, że to brzmi jak jakiś tani horror. Ale taka jest prawda. I z tą prawdą walczę od najmłodszych lat. Dowody?-April zastanowiła się-Czy ten facet, któremu wlepiłaś mandat... przyjrzałaś się może jego oczom?

Benjamin

Benjamin pomyślał, że tym pytaniem daleko nie zajdzie. Kolor można było wytłumaczyć soczewkami, ot facet ma taką zachciankę i je nosi. W przebłysku idiotyzmu pomyślał, że byłoby o wiele zabawniej gdyby wskazała na niego i powiedziała - To on! On jest wampirem! - skarcił się jednak za tą myśl zadowolony że ani oficer Calahan, ani blondynka nie potrafią czytać w myślach. Uśmiechnął się pod nosem. Cóż serce mi bije... A ze blady jestem? Nie lubię słońca. Pomyślał o albinizmie. Nie to napewno nie... Milczał czekając na reakcję pani Calahan na te rewelacje. Przygryzał paznokieć, zapominajac że na sprawiać dobre wrażenie.

Takeo

Patrzył do na Liv, Bena i nieznajomą. O czym oni właściwie mówili? Wydął wargi przysłuchując się - nie wyglądało to na jakąś bajeczkę. Przysunął się lekko do Benjamina i spojrzał na niego pytającym wzrokiem.
- A tak po za tym, smacznego - spojrzał znacząco na paznokcie Bena XD

Benjamin

Takeo był dla Benjamina zbawieniem. Nie mógł juz słuchać tego co mówiła blondynka. Chce świat na głowie postawić? Popatrzył na Takeo - Dzięki. - mimo tego nadal obgryzał je po kolei nie mogąc czuć sie swobodnie - Co zrobiłeś z włosami? - Widzac pytający wzrok chłopaka pokiwał znacząco głowa wskazujac na April. Patrząc na niego chciał mu przekazać: nie normalna.

Takeo

Zerknął na swoje włosy.
- Miałem po prostu dobry humor... - powiedział trochę ponuro, bo po dobrym humorze bardzo nie wiele zostało. Popatrzył jak wskazał na April i na jego gest.
- To dlaczego tak ze strachu te paznokcie obgryzasz? Normalnie byś nie zwrócił na to uwagi.

Benjamin

- Nie ze strachu! - syknał wsuwając dłonie do kieszeni. Już dziś raz został nazwany tchórzem. - Poprostu... Nudzę się słuchajac bajek o wampirach.

Takeo

Złapał go za ucho i pociągnął, jak matka małe dziecko, które coś nabroiło.
- Ale przy takich bajkach powinieneś się bać T_T - wymruczał i spojrzał na niego 'oburzony' tym faktem, jak to się stało, że się nie boi takich strasznych bajek Laughing

Benjamin

Klepnął go po dłoni - Zostaw, ja nie jestem dzieckiem - popatrzył na niego koso - Taaa.... Posłuchaj tego przez chwilę to również zmienisz na ten temat zdanie. - co mu miał powiedzieć innego. Nie ma czego się bać Takeo. Jak widzisz ja nie gryzę.

Takeo

- Jak ja się nawet pająków boję - wymruczał chowając rękę do kieszeni. Spojrzał na chmury i zagwizdał cicho. Po chwili spojrzał na Benjamina - A co tak po za tym, stary?

Benjamin

- A powoli. Byłem w lesie. Porozmawiałem z jedna miła... wampirzycą. - przypomniał mu się wyraz twarzy chłopak kiedy wyszedł ze swojej posesji na ulicę - A ciebie co ugryzło przedtem?

Takeo

Kiwnął głową. Już powoli mąciło mu się w głowie od tego wszystkiego.
- A mnie? - tu zamilkł na chwilę i przygryzł wargi - Cóż... Nic... Pojechała już - powiedział lekko wymijającym tonem

Benjamin

Popatrzył na niego badawczym, przeszywajacym wzrokiem. - I? - zarządał więcej wyjaśnień - To tak cię trapi?

Takeo

Spojrzał na niego, lecz widząc jego wzrok, zaraz swój wbił w ziemię.
- No... Pojechała. - Nerwowo przeczesał ręką włosy. - no i nie wiem kiedy wróci. Obiecała odwiedzić. - powiedział siląc się na szczęśliwy ton, chociaż wyszedł dość posępnie.

Bella · Gość

Przysłuchiwała im sie i przyglądała, czyzby ta kobieta mogła coś wiedzieć. Spojrzała na Takeo i Bena

Benjamin

Widzac jego skrępowanie Benjamin nie wiedział czy ma się roześmiac czy rozpłakać. Postanowił go nie urazić więc zachował poważny wyraz twarzy. - Takeo... Wy się znacie jeden dzień. - powiedział cicho, by nikt prócz niego tego nie usłyszał.

Bella · Gość

Położyła dłoń na ramieniu Takeo chcąc go pocieszyc

Takeo

- Myślisz że nie wiem? - warknął cicho do niego. Spojrzał na niego z lekkim zakłopotaniem. - Jeden dzień i przewróciła mi świat do góry nogami. - dokończył, lecz już cichym syknięciem. Westchnął cicho, zastanawiając się, kiedy ją zobaczy, bądź czy kiedykolwiek go zobaczy.

Benjamin

Benjamin uśmiechnął się do chłopaka chcąc go powieszyć. Zacisnął przy tym jednak dziwnie usta. - Ciesz się. Masz dla kogo żyć. - zerknął na April i oficer Calahan. Jak tak dalej pójdzie...

Takeo

- Tak mam. - westchnął cicho i przysiadł na pobliskieł ławce. Złapał się z tył głowy i spojrzał w niebo. Uśmiechnął się lekko do niego. Wyglądało to trochę jakby dziękował Bogu, że zesłał jej Lily.

Benjamin

Opadł spowrotem na oparcie swojej. Zazdrościł Takeo powodów do radości. Zastanowił się nad tym czy Syriusz jest jeszcze w domu. Milczał uparcie czekając aż April skończy swoje wywody.

Bella · Gość

A ona zastanawiała sie czy Ginewra przygotowała już to o czym rozmawiały

Takeo

- Martwię się że nie wróci.... - powiedział cicho zerkając na Benjamina. Po chwili jednak znów zaczął sie wpatrywać w chmury, które powoli płynęły po niebie. Były takie spokojnie...

Benjamin

Obrócił głowę w lewą stronę patrząc na Takeo. - Dlaczego miałaby nie wrócić? Zrobiłeś jej coś? - poczuł nagle, że nie chce znać odpowiedzi na to pytanie. Ugryzł się w język.