Ulica

Demitry

Szedł koło Dei.
- Wiesz...to jest głupie, ale interesują mnie takie tematy jak istoty nadprzyrodzony... - uśmiecha się lekko - Nie chodzi mi tu o wróżki. Ale wampiry itp...

Dea

- Dobrze trafiłeś - uśmiechnęła się - w tej bibliotece znajdziesz ich całkiem sporo. Co prawda w większości z nich same legendy.. ale można wyszperać kilka perełek - co jak co ale ona w tym temacie to była ekspertem XD

Demitry

- Naprawdę? - uśmiecha się - A ciebie co interesuje?

Dea

- Życie - roześmiała się okręcając wokół własnej osi - Od dawna interesuja cie takie maszkary? - nie brzmiało to w jej ustach ani złośliwie ani ironicznie. Raczej jakby żartobliwie mówiła o czymś co sama uwielbia.

Demitry

- Może...- roześmiał się - Ale nie powiem... życie to też ciekawy temat...Dużo jest książek w tej bibliotece? - wskazuje na nią palcem.

Dea

- Wiesz... - szła tyłem do biblioteki, zaś przodem do Demitriego. - To nie to samo co biblioteki w Seattle.. ale jak na takie małe miasteczko, to mogą się pochwalic całkiem nieżłym księgozbiorem. Co prawda ja już przeczytałam dużą część. Bo wiesz.. ze mnie to taki mól książkowy - zaśmiała się. Nie zauważyła jakiegoś wystajacego kawałka płyty i potknęła sie. - i niezdara - parsknęła śmiechem ponownie.

Demitry

Śmiejąc się wyciągnął rękę żeby pomóc Dei wstać.
- Tak, ty lepiej patrz przed siebie - śmieje się - Ja też jestem molem książkowym - uśmiecha się.

Dea

- Dziękuję -uśmiechnęła sie z wdziecznoscia - Jakie ksiażki lubisz najbardziej. Moze wstyd się przyznac ale ja oddalabym wszystko za dobry horror - odwróciła się idąc juz normalnie.Weszli do biblioteki

// Biblioteka. (Pisz pierwszy)

Demitry

- Dokładnie...Horro, komiedia i przygodowe...Heh.
Wchodzi do biblioteki
//biblioteka

Dea

// biblioteka

- Coś ważnego masz załatwić? - kierowąła się ku maszynce Gasparda.

Demitry

//biblioteka
Wychodzi z biblioteki.
- Nie - uśmiecha się i idzie za Deą. - A dlaczego pytasz?

Demitry

- Albo wiesz co... - zaczyna - pójdę pieszo. Chcę się jeszcze rozejrzeć po Forks - uśmiecha się. Idzie w stronę kawiarni i macha Dei.
- No...gdybyś chciała to przyjdź do kawiarenki - uśmiecha się.

//kawiarenka

Dea

- Tak z ciekawości - uśmiechnęła się. Schowała książki do sakwy i wsiadła na motocykl. - Innym razem... Muszę odebrać Cass od Gasparda inaczej on tam dostanie kota. A i jedenastoletnia panna powinna wrócić do domu o normalnej porze - krzyknęła za nim. Odjechała se i o.

//La Push

Amelia · Gość

//kawiarenka
Biegła długo, dopóki starczyło jej sił. W pewnym momencie straciła równowagę i z trudem się zatrzymała. Usiadła na ławce, która stała nieopodal i ukryła twarz w dłoniach. Była równie przerażona jak Agnes i Demitry. Taka sytuacja nie zdarzyła jej się od dawna. Zawsze potrafiła się opanować. Z trudem, ale jednak!
- Co za kretyn zrobił ze mnie wampira. Ja kompletnie się do tego nie nadaję. - pomyślała z goryczą, kiedy się trochę uspokoiła. Jej oczy nadal pałały żądzą mordu, ale ręce przestały drżeć. - Ciekawe jak teraz będę utrzymywać swoją anonimowość. A praca w szkole to już zupełnie odpada. Gdyby tak ktoś zranił się na lekcji? - myślała udręczona. Gardło nadal ją paliło, tak, że miała ochotę rzucić się na najbliższego przechodnia. Objęła się ramionami.
- Weź się w garść, kobieto. Stało się, trudno. Nic już nie zrobisz. Miejmy nadzieję, że Forks jest na tyle dużym miastem, że już nigdy ich nie spotkasz. - Dopiero po chwili zdała sobie sprawę, że w kawiarni zostawiła swój płaszcz. No trudno.

Demitry

Ekhm...znowu nie na temat... Ale przeczytaj zasady gry... przed tym co napisałaś powinno być napisane skąd wybiegłaś czyli:

// kawiarenka.

A na końcu twojego ostatniego posta w kawiarni gdzie się udajesz, czyli:
//ulica

Smile

Demitry

//kawiarenka

Wyszedł z kawiarenki iszedł w deszczu już bardzo długo. Nagle dostrzegł siedzącą na jakiejś ławce kobietę. Uświadomił sobie, że była to Amelia. Rana dalej nie była opatrzona.
- Niech to szlag! - szepnął i schował się za jakimś zaułkiem.

Amelia · Gość

Miała się zbierać, kiedy znowu to poczuła.
- Paranoja. Coś mi się śni. - pomyślała, ale nie mogła się powstrzymać, aby nie iść w kierunku zapachu. Szła właściwie na intuicję, nie patrząc na drogę. Demitry był blisko, czuła to.

Demitry

Westchnął ciężko i gdy zobaczył, że Amelia idzie w jego kierunku wyciągnął telefon i wykręcił numer do Agnes po czym wysłał jej SMS-a.

Amelia · Gość

Znalezienie go było proste. Zbyt proste, jak dla niej. Nie musiała już przecież udawać. Odzyskała pewność siebie. Znalazła go w zacienionym zaułku. Idealnie. Będzie mogła łatwo pozbyć się świadka.
Uśmiechnęła się do niego uroczo.
- Śledziłeś mnie? - spytała w miarę spokojnie, obserwując jego palec, owinięty opatrunkiem.

Demitry

- Nie - warknął - Chciałem dojść tylko do domu.
Demitry modlił się, żeby jakikolwiek człowiek pojawił się w pobliżu.

Amelia · Gość

- Zrobiłeś to specjalnie. - powiedziała, mając na myśli wydarzenie w kawiarni. Zbliżyła się do niego, starając się nie oddychać. - Dlaczego?

Demitry

- Z powodu tego - wyciąga z torby książkę i pokazuje opis wampira idealniepasujący do Ameli - Nie wierzyłem w to, ale teraz...Chciałem się upewnić...

Amelia · Gość

- Gratulacje. - prychnęła. - Nie ma co. Idealny sposób, na sprawdzenie, czy wampiry istnieją: stać się ich ofiarą. - dotknęła jego poranioną dłoń, ominęła jednak ranę. - Wiesz, że większość odkrywców i podróżników zginęła, zabierając swoje sekrety do grobu? Słyszałam, że Ty też nim jesteś.

Demitry

- Tak jestem... - prychnął - Ale nie zamierzam umrzeć. Jeszcze nie!

Gość

//?

Rebeca po przeprowadzce w płaszczu i z parasolem w ręce przechadza się po Forks podziwiając miasteczko. Co prawda pogoda jej nie dopisała. Miała zamiar kogoś poznać i utrzymać swój sekret w tajemnicy. Nie chciała się tu przeprowadzać, ale coś ją tu ciągło. Przeczucie, że znajdzie tu kogoś podobnego. Rebeca podwinęła czarną rękawiczkę żeby sprawdzić, która godzina.

Amelia · Gość

Nie zwróciła na niego uwagi. To ona miała przewagę, nieważne, co Demitry sobie myśli. Z zainteresowaniem przejrzała książkę o wampirach, wyjmując ją z rąk mężczyzny.
- Ciekawe... sprzedają coś takiego o ludziach? - zakpiła.

Spojrzała na niego. Z jednej strony pragnęła jego krwi, pragnęła go zabić. Z drugiej zaś walczyła z pokusą, bo zdążyła go polubić. Nigdy nie zabijała znajomych. Bała się jednak, że ten ją ujawni przed innymi. I wtedy będzie miała kłopoty.

Demitry

- Zastanów się! Mogę wysłać jednego SMS-a i każdy się o Tobie dowie... - prychną wyrywając książkę z rąk Ameli.

Gość

Po kilku minutach spaceru Rebeca usłyszała czyjąś rozmowę. Rozmawiali w ciemnym zaułku. Przywarła plecami do ściany. Przechodząc tędy wyglądałaby bardzo dziwnie i podejrzanie. Na ulicy była tylko ona. Przez chwilę przyglądała się im. Chłopak wyrwał coś z rąk dzieczynie. Żeby być bezpieczniejszą i podejść bliżej bez namysłu przemieniła się w kota. Miała nadzieję, że nikt tego nie widział. Weszłado zaułku cichomrucząc i usiadła w cieniu. Rebeca była teraz rudym kotem.

Amelia · Gość

Gdy się zbliżył, znów poczuła to samo. Stan odurzenia, który przechodził w prawdziwą żądzę.
- Lepiej się odsuń. - poprosiła go, to nie była groźba. - A jeśli zawrzemy ugodę?

Demitry

Spojrzał na kota i posłusznie się odsunął:
- To znaczy? - zapytał chowiąc książkę do torby.

Amelia · Gość

- Chcę Twojego milczenia. A w zamian? Co chcesz w zamian? - zapytała. Zauważyła obecność rudego kota, ale nie zwróciła na niego uwagi. Zwykły podwórkowiec.

Demitry

- Rozejmu - powiedział bez namysłu - Bez kłótni... i żebyś mnie kiedyś odwiedziła... - powiedział nadal patrząc na kota.
Skąd on się wziął tu w taką pogodę?

Amelia · Gość

- W porządku. - odparła. Wydawało jej się to korzystnym wyjściem. Nie, żeby ufała mu do końca... ale postanowiła zaryzykować. - Natomiast jeśli chodzi o odwiedziny, to będzie niemożliwe.

Gość

Dalej przyglądała się rozmowie.
A więc oni się o coś pokłócili?
Zadała to pytanie sama sobie. Przybliżyła się jeszcze trochę, bo bębniący o blachy dachów deszcz troszkę ich zagłuszył. Oboje byli już cały mokrzy.
Co to za sens stać w deszczu? Nie mogli się przenieś do domu?

Demitry

- Dlaczego? - zadał kolejne pytanie - W takim razie możemy się spotkać...w kawiarence - na myśl o dzisiejszym dniu przeszły go dreszcze. - Jeśli Ci to nie przeszkadza... - dodał

Amelia · Gość

- Rezerwat to piękne miejsce, do którego istoty takie jak ja, nie mają wstępu. Tak jest od zawsze. - odpowiedziała. Wyciągnęła dłoń, aby przypieczętować ich umowę. - Ten kot jest dziwny. - stwierdziła, zwracając się do Demitry'ego po chwili.

Demitry

Uścisnął jej dłoń. Była lodowata. Tak jak przewidywał.
- Tego jeszcze nie doczytałem - stwierdził - Zgadzam się... - powiedział patrząc na niego.

Gość

Na te słowa kotka prychnęła.
Nie mogą się dowiedzieć.
Zaczęła się powoli wycofywać. Miała zamiar się dowiedzieć o nich więcej, ale nie teraz. Mogą coś podejrzewać.

Amelia · Gość

- No cóż, w takim razie życzę miłego dnia. - powiedziała, cofając się szybko. Wiedziała, że nie wytrzyma zbyt długo. - Lepiej, żebym już poszła, zanim stanie się kolejne nieszczęście. Przepraszam za to w kawiarence. - powiedziała, patrząc mu w oczy. Rzadko kiedy przepraszała. -

Demitry

- Aaa...To... Nie ma sprawy... - popatrzył ne Amelię...Popatrzył jeszcze raz na kota. Poprawił torbę na ramieniu. - Może Ci się wydawać za wcześnie, ale... - mówiąc to pocałował Amelię w policzek i szybkim krokiem udał się w stronę La Push mijając obojętnie kota.
Co ty żeś najlepszego zrobił?!

///La Push//domy/ Dom Dimitri'ego.