Ulica

Hikari

- ym? - mruknął - przed chwilą wyglądałeś na takiego co chce jak najszybciej się stąd zmyć, a teraz chcesz wszystkiego wysłuchać? - zapytał - wydawało mi się, że się śpieszysz... - lekko kontem oka zerknął na Ryuji'ego

Gość

- Nie należę do osób cierpliwych, jednak przypominasz mi kogoś ważnego - powiedział. - Chcę wysłuchać - dopowiedział. Stał spokojnie. Jedna ręka była wetknięta w kieszeń od spodni.

Hikari

- ah. tak... - zamyślił się trochęszczerze... a zresztą, mam czas.... mam dużo czasu. A możliwe, że ta osoba mi pomoże znaleźć mojego Aniki - to może... - podniósł głowę - gdzieś wejdziemy? By nie stać na ulicy...? - jego głos cały czas był cichy.

Gość

- Uhm, jakby to powiedzieć, ulica bardziej mi się podoba - powiedział. Taa, żeby se jeszcze ludzie pomyśleli coś głupiego, że idzie sam z jakimś 'dzieciakiem'. Wystarczyło to, że był innej orientacji. - Mów - mruknął zachęcająco.

Hikari

- ulica? - popatrzył w prawo, potem na Ryuji'ego - wolę spokojniejsze jednak miejsce - mam zacząć opowiadać stojąc gdzieś na ulicy...? Uhg... niech jeszcze cała gromadka ludzi się jeszcze zbierze.

Gość

- To usiądź na ławkę, o ile będzie ci tak wygodniej i mów - mruknął. Z lekka zżerała go ciekawość. Ja Hikari. Dosłownie jak Hikari. Nawet nie pamiętam, ile on teraz powinien mieć lat. W ogóle, mało pamiętam - nadal mówił do siebie w myślach. To było dziwne. Ten chłopak był dziwny, jak klon.

Hikari

- taaa... to chodź na ławkę - mruknął ewentualnie, Ruszył wolnym krokiem w stronę najbliżej ławki, zdając sobie sprawę, że zaraz ma powiedzieć całą historię jakieś ciekawskiej osobie, którą spotkał przypadkiem. Przynajmniej patrząc na niego będę widział Aniki

Gość

- dobra, inaczej. Widzę, że nie jesteś za bardzo skonny do mówienia. Czy jesteś Hikari'm Onizuką, chłopakiem pochodzącym z Japonii.? Miałeś starszego brata Ryuji'ego. - mówił spokojnym, opanowanym tonem głosu, patrząc na chłopaka. Jedna rękę nadal trzymał w keiszeni.

Hikari

Zatrzymał się raptem i odwrócił w stronę Ryuji'ego głowę - ta... chyba jednak coś o mnie wiesz - ukrył swoje zaskoczenie, wpatrywał się uważnie w twarz chłopaka. Nagle chce wiedzieć wszytko, a teraz wszytko już wie... Ale skąd...? Ryuji musiał komuś powiedzieć o mnie lub... to jest Ryuji!

Gość

- Kiedy miałeś około 12 lat Ryuji odszedł do szkoły a ty zostałeś z matka i ojcem w domu, czyż nie.? - mruknął. Cóż, chłopakowi zaskoczenie nie udało się ukryć do końca. Czy to naprawdę on.?

Hikari

- Skąd wiesz...? Może dopowiesz co się u mnie działo potem w domu, hym? - odpowiedział. Skąd wie? są trzy możliwości, z czego dwie... a raczej jedna jest najbardziej prawdopodobna... Albo ten ktoś czyta w myślach.. huh, to nie możliwe przecież, lub prawdopodobna wersja, że Ryurji mu o tym powiedział, lub trzecia wersja mało prawdziwa... to jest Ryuji! Ciągle starł się ukryć zaskoczenie, lecz... nie był w tym tak dobry, i był tego świadom.

Gość

- Reszty nie wiem, bo mnie tam nie było - powiedział, uśmiechając się lekko. Położył dłoń na głowie chłopaka i potargał mu lekko włosy. - Skąd się tutaj znalazłeś.? - zapytał się, patrząc na brata. Taak, na brata. Był już pewien, ze to jest właśnie Hikari.

Hikari

Z początku w to nie wierzył, lecz już wierzył. Na jego ustach zawitał delkatny uśmiech, po czym trochę się zbulwersował przy targaniu mu włosów - Skąd...? Szukałem cię... a czy ty musisz targać mi włosy, hym? - dodał z udawanym oburzeniem. Czuł, że jakby miał kilka lat mniej rzucił, by się na niego i przytulił mocno, lecz teraz się od tego czynu powstrzymał.

Gość

- Skąd.? To proste, mieszkam tutaj niedaleko. Z... um, z przyjacielem - mruknął. Taak, za duzo informacji na raz to zły pomysł. - Lepiej ty powiedz, skąd się tu wzięłeś i co się w ogóle działo. Nic nie wiem i czuję się z tym źle, wiesz.? - mruknął.

Hikari

- wiesz... kiedy odeszłaś przeżywaliśmy kryzys, a ojciec zaczął pić, musiałem się stamtąd wyrwać... a potem cię szukałem, i... nie sądziłem, że znajdę cię tutaj. - wpatrywał się w brata, wciąż nie mogąc uwierzyć, że to rzeczywiście on. Tyle brakowało... Jakbyśmy się minęli ii tyle... Nie odnalazł bym go. Pierwszy raz chyba stało się coś dobrego

Gość

Słuchał uważnie każdego słowa, wypowiedzonego przez brata. - Ale jak ty tuu.? Skąd wiedziałeś.? - zapytał się. - Masz tu kogoś czy ejsteś sam.? - zapytał się. Taki chyba się nie obarzi za nowego gościa w jego domu, prawda.? - mruknał do siebie.

Hikari

- ugh... ty musisz wszystko wiedzieć... a no dobra. Jestem tu sam, a dotarłem do Ciebie pytając innych o pomoc. A co nie cieszysz się? - mruknął, patrząc się cały czas na brata Jak mi go brakowało... Ciągle nie wierzę, ze się udało!

Gość

- Tak, muszę wszystko wiedzieć - powiedział, uśmiechając się lekko. - A czemu miałbym się cieszyć.? - zapytał się. No cóż, Taki chyba mniej się ucieszy szczególnie przez to, że Hi jeszcze nie wie o naszych związkach między mną a Taki'm, ale nie będzie źle - pomyślał. Wytknął lekko język do brata. - Rozumiem, że nie masz gdzie iść i zostajesz ze mną.? - zapytał się.

Hikari

- ehem... tak jakoś... jeśli ten. e.. przyjaciel się zgodzi, rzecz jasna... - ledwo dopowiedział, iż ciągle umykało mu jakieś słowo w tworzeniu sensownego zdania. No cóż racja, nie myślałem nigdy co będzie jak już go odnajdę. Nie ma jak planowanie wszystkiego.

Gość

- A skąd wiesz, że mieszkam u 'przyjaciela' a nie we własnym domu.? - zapytał się. On wie z kim mieszkam. Huuh, dobrze, że nie zdazył się czegoś innego dowiedzieć. Mogło by być niezręcznie . - Głodny jesteś, co nie.? - mruknął, patrząc na brata.

Hikari

Gdy tylko coś wspomniał o jedzeniu zaburczało mu w brzuchu - taaaa - odparł już z większym entuzjazmem w głosie niż wtedy - a tak nawiasem, co do tego gdzie mieszkasz, to zgadywałem. I jak widać trafiłem, ha! dobry jestem!

Gość

- To chodź, nikogo w domu chyba nie ma - powiedział, keirując się dosyć szybkim krokiem w stronę domu Takeo. Co jakiś czas obracał się w stronę brata, uważając, żeby go nie zgubić. Po niedługim czasie znaleźli się w domu

/ Dom Takeo

Hikari

Podążał za nim, mrucząc coś cicho pod nosem, że ten tak szybo idzie, a on ledwie ma siły. Nie wysławiając się problemów za głośno doszedł razem z nim do owego domu.

/ Dom Takeo

Martin

/ Biuro nieruchomości

- Psa. - spojrzał na niego i lekko się uśmiechnął. - Hm..może i być pies. - zaśmiał się lekko. - Sam zobaczysz. - powiedział spokojnie wsiadając do auta. Poczekał aż Adam zajmie miejsce obok niego. Kiedy w końcu oboje byli w aucie z tym samym piskiem opon ruszył w stronę obrzeży. Jego wyraz twarzy niewiele zdradzał.

/ Stary hangar na obrzeżach miasta

Tomas Grant

Gość

/Motel

Wyszli przed motel i skierowali się w kierunku miejscowych sklepów. Jared nie odrywał wzroku z Carrie. - Jeśli masz jakieś pytania to wal śmiało. - uśmiechnął się.

Gość

Pytań miała mnóstwo. - A to? Co to jest? - wskazała na parkometr - A tam? - budynek szkoły. Ominęła wzrokiem sklep ze zwierzętami. Nie potrzebowała tego. Tak samo postąpiła z fasadą pubu z którym nie miała najlepszych wspomnień. Pociągnęła Jareda za rękaw czarnej kurtki - A tamten budynek? - pociągnęła nosem i zmarszczyła go. Zapachy z apteki nie były zbyt przyjemne.

Gość

Starał się jak mógł by odpowiadać w porę na jej pytania. - Parkometr... - chciał wyjaśnić kiedy padło kolejne pytanie. - ... co? To jest szkoła. - Carrie wskazała mu jakiś budynek. Jared zerknął w tamtym kierunku. - Apteka. - wyjaśnił. - Kupuje się tam lekarstwa. Mam nadzieję, że wie co to takiego...

Gość

Szkoła? Apteka? Spojrzała na Jareda i zasępiła się. Jak on może mi odpowiadać na takie pytania... Wbiła wzrok w chodnik. Tak jak zawsze jestem niczym innym tylko kulą u nogi. Puściła jego rękaw. Przypomniala sobie że może go ziębić. Pokiwała głową udając że wszystko pojęła.

Mike · Gość

//??

Szedł ulicą nieco zasępiony. Był duszą towarzystwa, a tymczasem nie mógł spotkac nikogo, z kim móglby porozmawiać. Zaczynał zastanawiać się, czy przeprowadzka tu to był dobry pomysł...

Lily

/ ??

Szła zamyślona ulicą i kopała jakiś kamień. Ręce miała włożone w kieszeniach. Przez chwilę nie uwagi potknęła się i prawie wleciała na jakiegoś chłopaka

Mike · Gość

-Hej, uważaj! - Powiedział bardziej rozbawiony, niż oburzony. Złapał dziewczynę w ramiona i uśmiechnął się. - Dokąd się panna tak spieszy?

Lily

- Hej - spojrzała na niego - przepraszam - uśmiechnęła się i przeczesała dłonią włosy.
- Nigdzie w sumie. Chodzę tak bez celu - spojrzała na niego

Mike · Gość

-To nie służy takim ładnym nogom. - Powiedział z uśmiechem bezczelnie wpatrując się w jej uda XD

Lily

Zarumieniła się lekko.
- Ale zbędnym kilogramom czasem służy - uśmiechnęła się lekko

Mike · Gość

-Nie widzę tu zbędnych kilogramów. - Zaśmiał się i wyciągnął do niej rękę. - Chodź, będziesz miała przynajmniej towrzysza w tym chodzeniu bez celu. - Powiedział z usmiechem, poczym dodał:
-Jestem Mike, tak w ogóle.

Lily

- Lily - uścisnęła jego dłoń ale zaraz ją wzięła i wsadziła znów do kieszeni. Ostatnio w obecności mężczyzn czuła się jakoś inaczej. W końcu była z Lex'em.
- Jesteś tu nowy? W sensie w mieście? - spytała

Gość

Gość

Spojrzała na niego, jednak jej wyraz twarzy był daleki od czegoś radosnego. - Apteka. - powiedziała cicho i wsunęła dłonie do kieszeni by przypadkiem niepotrzebnie go nie ziębic.

Gość

- W aptece kupuje się lekarstwa. Lekarstwa z kolei bierze się gdy jest się chorym. Na pewno wiesz co to jest choroba, a jeśli nie, to pewnie niedługo się przekonasz. W takim mieście jak to, nie trudno o przeziębienie. - wyjaśnił spokojnym tonem i na koniec się uśmiechnął.