Ulica

Gość

Alexia szła spokojnie ulicą rozglądając się po witrynach różnorodnych sklepów. Nagle zauważyła jakąś małą knajpkę wegetariańską więc postanowiła do niej wejść. Nie zjeść ale pomyśleć to miejsce wydawało się jej idealne.

//knajpka wegetariańska

Gość

//wegetariańska knajpa

Alexia stanęła gdzieś na rogu i oparła się o ścianę jakiegoś budynku. Jej oczy były czarne jak smoła, nadal czuła zapach krwi. Lecz już wracała do siebie. Otworzyła oczy i popatrzyła na dziewczynę

Amelia

// wegetariańska knajpka

Patrzyła na dziewczynę spokojnie.
-Lepiej już? Musisz coś zjeść aby nie napaść na kogoś na ulicy.
Wiedziała że źle może się to skończyć. Sama napadała na ludzi na ulicy i wiedziała jak to może się skończyć.

Gość

Lepiej - powiedziała - Nie, wytrzymam jeszcze, a nie zamierzam rzucać się na ludzi - dodała patrząc na tłum chodzący spokojnie po chodniku. Jedno było pewne kiedyś na pewno jeżeli wcześniej czegoś nie zje rzuci się na jakiegoś bezbronnego przechodnia.

Amelia

Popatrzyła na nią zdziwiona.
-Ja jeśli nie zaspokoje pragnienia krwi to mogę się żucić na jakiegoś człowieka. Napadałam na nich gdy ojciec mnie zostawił na ulicy we Włoszech
Dodała smutno.
-Może się gdzieś przejdziemy lub coś?
Dodała z uśmiechem.
-Powiedz mi coś osobie. Bo ja raczej rzadko zawieram znajomości i nie wiem czasami jak się obyć.
powiedziała zmieszana

Gość

- Ja też tak czasem mam - westchnęła - ale zwykle żywię się zwierzętami.
- Co tu dużo mówić - powiedziała - o mojej przeszłości Ci nie opowiem bo sama jej nie pamiętam. Od tego czasu gdy to się stało. .... - przerwała na chwilę a mówiąc " to " miała na mysli przemianę w wampira - przemieszczam się po różnych krajach pomieszkując gdzieniegdzie - dodała z lekkim uśmiechem a gdy z powrotem popatrzyła na ulicę jakaś grupa chłopaków zagwizdała na jej widok. Alexia posłała im tylko lekki promienny uśmiech po czym przeniosła wzrok na Amelię.

Amelia

-Ja też od czasu do czasu zapoluję na zwierzę bo nienawidzę siebie za to że zabijałam ludzi.
Grupka chłopaków przechodząc zagwizdała. Amelia spojrzała w ich stronę i odżuciła włosy do tyłu. Rozsunęła trochę skórzany kombinezon i odsłoniła obfity biust.
-Co do mnie to podobno mój ojciec zgwałcił moją matkę a potem czekał aż się urodzę. A to jak ona cierpiała przeze mnie sprawiało mu przyjemność. Gdy się urodziła a raczej sama wyszłam z brzucha matki zabrał mnie i wychował do tąd aż nie stałam się samodzielna. Wtedy pożucił mnie na ulicy. Nie wiem w jaki sposób ale dziadek mnie znalazł gdy miałam 13 lat i opiekował się mną. Przed śmiercią pow że mam brata i abym szukała go w tych okolicach.
Spojrzała w niebo ze smutkiem. Łza zakręciła się w jej niebieskim oku

Gość

To przynajmniej znasz swoją historię - powiedziała - ja nic o sobie nie wiem - dodała przenosząc wzrok na chodnik - Odnajdziesz brata zobaczysz - powiedziała gdy nagle w tym samym momencie ta sama grupa chłopaków podeszła do nich i zaczęli sypać jakimiś komplementami. Alexia próbowała się opanować jakoś od rzucenia się na nich.

Amelia

-No znam a Tobie mogę pomóc poznać. Jestem tropicielem.
Uśmiechnęła się szeroko do Alexi. Nagle podeszła do nich grópka chłopaków i sypali komplementy. Amelia spojrzała na swoją toważyszkę i widziała że ta ledwo się powstrzymuje. Złapała ją za rękę i ścicnęła jak najmocniej.
-Chłopcy moi drodzy nie ładnie jest przeszkadzać w czasie rozmowy.
Posłała im promienny uśmiech a jeden z nich powiedział.
-No sorki że przerywamy ale nie da się przejść obojętnie obok takich pięknych pań.
Amelia widziała żądzę mordu w oczach Alexi więc ścisnęła jeszcze mocniej jej dłoń.
-Bardzo Wam dziękujemy ale żegnamy.
Pociągnęła dziewczynę za knajpkę gdzie znajdował się parking. Podeszła do swojego ścigacza i ze schowka wyjęła butelkę.
-Masz.
Gdy zobaczyła pytające spojrzenie dziewczny powiedziała.
To jest krew. Lwa górskiego. Świeża bo dzisiejsza.

Gość

Skąd ty to masz? - zapytała patrząc na nią - Nie wezmę tego bo może być tobie potrzebna - stwierdziła - Ja mogę się zadowolić tym przystojniakiem z tej bandy - powiedziała patrząc na zaczepiającą ich wcześniej grupę. Gorzej jak by ktoś tą sytuacje widział, jakiś przechodzeń. Wtedy byłoby tyko gorzej.

Amelia

-Ja dziś już jadłam. A krwią mogę pożywiać się od czasu do czasu bo ja mogę też jeść ludzkie jedzenie.
Po słowach dziewczyny spojrzała na chłopaka. Zaśmiała się aksamitnie.
-Owszem przystojny. Jeśli go chcesz zaraz się go zgarnie na przejaszczkę.
Uśmiechnęła się cwanie.
-A i pij jeśli chcesz. A z kąd mam? Po prostu spuściłam krew ze zwierzaka. To na wszelki wypadek. Czasami się przydaję na taką sytuację jak ta.

Gość

Alexia popatrzyła jeszcze raz na dziewczynę po czym wzięła buteleczkę i szybko ją wypiła. Jej oczy zaczynały robić się już złociste. Oblizała delikatnie usta - dzięki - powiedziała uśmiechając się do dziewczyny - gdyby nie ty już by było po nich - dodała - uratowałaś im życie - zaśmiała się

Amelia

Zaśmiała się razem z dziewczyną.
-Nie ma za co dziękować.
Uśmiechnęła się szeroko i radośnie.
-Niech żyją. Młodzi są jeszcze. Przyjdzie na nich jeszcze pora.
Usmiechnęła się jeszcze raz dzo dziewczyny

Gość

Tak - powiedziała z lekkim uśmiechem - Niech jeszcze trochę pożyją, ale kiedyś może przy następnej okazji jak będę głodna do czegoś się przydadzą - stwierdziła - ale na razie niech się cieszą z życia - dodała

Amelia

Zaśmiała się na słowa dziewczyny.
-Taaaaak kiedyś mogą się przydać.
Uśmiechnęła się serdecznie do dziewczyny.
-Nadal nie chcesz wybrać się na polowanie?

Gość

Nie już mi lepiej - powiedziała delikatnie się uśmiechając - Po za tym wybiorę się jak zgłodnieje, a na razie tego nie odczuwam - stwierdziła poprawiając swoje włosy i zakładając niesforny kosmyk za ucho.

Amelia

Uśmiechnęła się wesoło do dziewczyny i położyła kask na siedzenie ścigacza. Spojrzała w lusterko i poprawiła sobie włosy.
-No jak chcesz. Ale w sumie masz rację.
Spojrzała na nią i dodała.
-Jesteś miła i wydajesz się sympatyczna.

Gość

- Hmm......wierz mi nie zawsze taka jestem - powiedziała spoglądając na nią - niektórzy już mieli ze mną starcie i zwykle mnie unikają - zaśmiała się. Alexia z wyglądu wygląda tylko na słodką blondynkę ale jak ktoś ją zdenerwuje potrafi pokazać pazurki.

Amelia

-To tak samo jak ja. Jestem zadziorna, pyskata i wredna suka ze mnie ale gdy kogoś polubię to nie jestem dla niego taka.
Uśmiechnęła się wesoło do dziewczyny.
-Może zamiast stać na tej ulicy przeniesiemy się gdzieś?

Gość

Hmm.... możemy się przenieść tylko gdzie? - zapytała z uśmiechem. W sumie przeniosła się tu nie dawno więc do końca jeszcze nie znała okolicy. Popatrzyła na dziewczynę, coś czuła że się zakolegują

Amelia

-Mam wynajęty pokój w motelu ale z chęcią wybrałabym się na jakiś spacer lub na plażę.
Uśmiechnęła się szeroko. Czuła że ta znajomość może być długa i wyjątkowa

Gość

W sumie to nie mam nic przeciwko - powiedziała - w końcu nie będziemy tak tu stały wieczność - zaśmiała się - A nóż może poznamy jakiś przystojniaków

Amelia

-No własnie kto wie.
Zaśmiała się wesoło i założyła kask.
-Wsiadaj-pow podając jej drugi.-to na wszelki wypadek policji.
Uśmiechnęła się szeroko. Gdy Alexia wsiadła ta odpaliła motor i ruszyła na plażę. Wiedziała gdzie się znajduje bo akurat przejeżdzała tamtędy.

//La Push/ plaża

Gość

Wsiadła za nią na motor i pojechały

//La Push/plaża

Demitry

//Las

Przybiegł na miejsce rozglądając się. Ulica była sztrasznie ruchliwa. Westchnął. Chciał przebiec na drugą stronę ulicy. Potknął się na samym środku ulicy i upadł jak długi. Serce zaczęło mu szybciej bić. Zamknął oczy i...usłyszał warkot motoru. Otworzył je znowu podekscytowany.

Amelia

//plaża// La Push

Pędziła jak opętana przez centrum Chciała odnaleść Alex i położyć się już spokojnie we własnym łożku. Nagle dostrzegła jakiegoś mężczyznę który runął na ulicę. Ledwo wychamowała. Zatrzymała motor i postawiła. Szybko zeskoczyła zdejmując kask i podbiegła do mężczyzny. Ukucnęła koło niego a jej bląd włosy praktycznie dotykały jego twarzy.
-Ni Ci nie jest? Mogłam Cię przejechać!
Krzyknęła

Demitry

Parę razy mrugnął. Oparł się na ręce.
- Mogłaś...
Przyznał i spojrzał na nią. To była ta dziewczyna. Wstał powoli i pokuśtykał na chodnik. Usiadł na ławce sycząc z bólu.
- Znam Cię?...

Amelia

Amelia przestawiła motor na chodnik i wróciła do cłopaka.
-Nic Ci nie jest?
Zapytała gdy usłyszała syknięcie. Na pytanie chłopaka odpowiedziała.
-Raczej się nie znamy.
Wyciągnęła do niego rękę.
-Amelia Hannah Clack
Uśmiechnęła się do chłopaka
-A ty?

Demitry

Masował sobie nogę, ale na słowa dziewczyny znieruchomiał. Spojrzał na nią przez przymróżone oczy.
- Clack?! - prawie krzyknął - Mamy to samo nazwisko...
Zaczął intensywnie myśleć.

Amelia

Na słowa chłopaka aż wstała.
-Demitry Jared Clack lat 25?
Patrzyła na niego z wielkimi oczamia. Czy to było możliwę że go znalazła?
-A Twoja matka miała na imię Hannah Clack? Wychowyła Cię dziadek ale kiedy miałeś 19 lat nagle zniknął?

Demitry

Także wstał nie wierząc własnym uszom. Miał coś powiedzieć, ale zamilkł. Po chwili jednak dodał.
- Albo mi się śnisz...albo mi się śnisz...
Mamrotał coś sam nie wiedząc co.

Amelia

Patrzyła na niego nie wierząc w to wszystko. To niemożeliwe aby go znalazła nie jestem na to gotowa
-Powiedz.. powiedz czy to wszystko pow jest prawdą.
Podeszła do niego łappiąc go za ramiona. Trochę go ścisnęła bo akurat od ludzi była o wiele silniejsza

Demitry

Stał tak chwilę zdziwiony po czym także ją lekko przytulił.
- Czyli Cie znam?
Zamrszczył czoło, asle uśmiechał się.

Amelia

co się dzieje
-Powiedzmy że jesłi jesteś tą osobą której szukam to ja znam Ciebie ale Ty mnie raczej nie. Bo nawet o mnie nie powinieneś słyszeć.
Zamilkła na chwilę.
-Jeśli jesteś tym Demetrym to jestem Twoją przyrodnią siostrą i mam 19 lat.

Demitry

Zrobił wielkie oczy i usiadł na ławce.
- Tak...widać jestem tym Demitrym...
Zamyślił się. Dziwne... Nadal trochę w to nie wierząc dodał już z uśmiechem:
- W takim razie witaj siostrzyczko...
Zaśmiał się cicho.

Amelia

-Przyjmujesz to tak normalnie?
Była na prawdę zdziwiona.
-Ja do tego spotkania przygotowuję się od lat.
Zamilkła na chwilę.
-A Ty... Ty przyjmujesz to tak normalnie.
-Lecz jest coś jeszcze.
Usiadła koło niego

Demitry

Spojrzał na ią.
- właściwie czemu ktoś miałby udawać moją siostrę?
Zaśmiał się.
- Wierzę Ci... Znasz dobrze moją historię...
Spojrzał na zegarek i westchnął.
- Ja...mam zaraz samolot...Muszę wracać do Grecji...
Po krótkiej chwili dodał:
- Może polecisz ze mną?
Uśmiechnął się ciepło do Amelii.

Amelia

-Do Grecji?
Nie wiedziała co powiedzieć. Na pewno musi go poznać to jest pewne.
-Znam Twoją historię bo mi dziadek wszystko pow. Kazał mi Cię odnalęść bo jesteś jedyną żyjącą osobą która jest moją rodziną.
Zamilkła.
-Powiedz mi. Czy Ty się czasem mnie nie spodziewałeś? Gdy leżałeś na tej ulicy wyglądałeś jak byś na coś czekał.
Opuściła głowę i myślała.
-Jestem w połowie wampirem. Wiesz co to jest?

Demitry

- Można tak powiedzieć, że...znam cię z widzenia.
Pomyślał na chwilkę.
- Tak...coś w tym sensie.
Poinaglił ją i podał jej rękę.
- Szybciej!...To jak lecisz? - uśmiechnął się - Porozmawiamy w samolocie...

Amelia

Nie wiedziała co ma robić.
Była zagubiona.
Spojrzała na niego.
Usmiechnęła się i podała rękę.