Ulica

Leah

/kawiarenka

Leah wyszła z budynku i poprawiła bluzkę, która lekko podwinęła się jej na plecach. Przyjrzała się sobie w jednej z witryn sklepowych i posmutniała. Nadal nie mogła zrozumieć czemu Sam ją zostawił... A przecież to było tak dawno. Powinna się wziąć w garść i nie zachowywać jak jakieś memło.

Isten

Isten podrapał się po brodzie i rozejrzał się uważnie. Trzeba chyba kogoś zagadać - powiedział w myślach. Zauważył nagle młodą dziewczynę. Postanowił do niej podejść.
- Przepraszam najmocniej - zaczął uprzejmie. - Mogłaby mu pani w czymś pomóc?

Leah

Ponieważ chwilowo była zanurzona w kontemplacji swojego niepowodzenia i rozczulała się nad sobą do granic możliwości miała największą ochotę warknąć "nie!". Jednak uznała, że nie wypada jej już to. Nie może całe życie zachowywać się tak infantylnie.
-Tak. Słucham pana? -zwróciła się do mężczyzny i dopiero potem podniosła wzrok.

Isten

- Jestem tutaj po raz pierwszy i nie bardzo wiem, gdzie można się tu zatrzymać w okolicy. Jest tu chociaż jakiś mały hotelik? - spytał Isten, uśmiechając się przyjaźnie.

Leah

-Hotelik w Forks? -zachichotała- Z tego co wiem... Kiedyś pani Allerdyce wynajmowała pokoje... -mruknęła wskazując na budynek z napisem "u Selene"- To chyba można podpiąć pod motel... -odwzajemniła uśmiech.

Isten

- Aaaaa, dziękuję bardzo za pomoc. Nie ma to jak być nowym w okolicy - mężczyzna postawił na ziemi swoją torbę podróżną. - A jest tu w ogóle coś ciekawego?

Leah

Leah rozejrzała się dookoła.
-Generalnie rzecz biorąc to las... lass... i laas....-zaśmiała się i zerknęła na torbę mężczyzny.
-Jesteś z daleka? To znaczy.. -poprawiła sie- Przyjechał Pan z daleka? -mimo, że mężczyzna wcale nei wyglądał poważnie, widać było, że jest od niej trochę starszy.

Isten

- Proszę mi mówić po imieniu, jestem Isten - wyciągnął ku niej swoją dłoń. - Podróżowanie to moja pasja. Ciągle jestem w drodze. Ale tak w ogóle, to pochodzę z Francji.

Leah

-Parle vous francais? -zaśmiała się i uścisnęła jego rękę- Mam na imię Leah. I nie często się stąd ruszam dalej niż do Seattle...-rzuciła.

Isten

- Świat jest naprawdę piękny - odpowiedział. - Mam nadzieję, że kiedyś zobaczysz ile kryje w sobie tajemnic. Choć przyznam się, że szukam miejsca, w którym mógłbym zamieszkać na dłużej. Ale przecież nigdy nie wiem dokąd rzuci mnie los i co spotkam na swej drodze.

Leah

Leah zmarszczyła lekko swój nienaganny nosek wpatrując się z uwagą w mężczyznę.
-To zabrzmiało naprawdę uroczo...- wyszczerzyła ząbki w uśmiechu.
-Zaprowadzić Cię do tego motelu? -dodała po chwili.

Isten

- Jeśli chcesz - uśmiechnął się serdecznie. - Będę zaszczycony - Isten podniósł swoją torbę i zarzucił ją sobie na ramię.

Leah

Uśmiechnęła się do mężczyzny promiennie i odgarnęła ciemne włosy spadające na zaróżowione policzki.
-To tam...-ponownie wystrzeliła paluszkiem w stronę ciemnego budynku na końcu ulicy.

// Motel "U Selene" pisz pierwszy Isten Razz

Gość

/ dom młodych wampirow

Samantha wyszla na ulice. Wkoncu czuła sie ''wolna''. Miała juz dosyc ciagłego siedzenia w małym domku. Zaczeła iść powoli przed siebie co chwila sie rozglądajac

Isten

/z pokoju Istena

Wyszedł z motelu i szedł przed siebie. cicho śpiewał sobie pod nosem, jakąś mało znaną piosenkę. Jego bystry wzrok wyłapywał ciekawe spojrzenia mieszkańców. Był ciekaw czy nie trafi na kogoś ciekawego.

Gość

Sam probowala sobie ponownie cos przypomniec jednak nie mogła. Była troche zła. Spojrzała gdzies w bok i szła dalej.

Alice Cullen

// Port Angeles

Alice zaparkowała edwardowe volvo przed kawiarenką. Raźno wyskoczyła z samochodu, trzasnęła lekko drzwiami i podskakując weszła do budyneczku.

// kawiarenka

Isten

We are afraid of all the things that could not be. A phantom ago... - urwał nagle, nie kończąc piosenki. Zauważył bowiem idącą w jego stroną młodą dziewczynę. Tak jak i on była wampirem.

Gość

Idac tak zastanawiała sie ile tu jeszcze pobedzie i jak dalej potoczy sie jej zycie. Spojrzała na Isten'a ktory przykol jej uwage.

Isten

Przystanął, patrząc na nią.
- Witaj - przywitał się. Zawsze zagadywał swoich pobratymców.

Gość

Sam zatrzymała się
- Witaj, znamy sie? - zapytała. Miała nadzieje ze to jakis z jej znajomych. W koncu skad mogła wiedziec... Nic nie pamietała. Patrzała uwaznie na mezczyzne

Alice Cullen

// kawiarenka

Alice przeciagając się opuściła kawiarenkę. Cały czas z usmiechem na ustach podeszła do samochodu. Chwilkę poszperała w kieszeni by wygrzebać kluczyki.
Ale jestem ciekawa ich min - roześmiała się głośno do siebie. Otworzyła samochód i zgrabnie wskoczyła do środka. Uchyliła okno, wykręciła i odjechała w stronę domu.

// rezydencja cullenów --> garaż

Isten

- Nie, nie znamy się - odpowiedział. - Dopiero niedawno tu trafiłem, a już spotykam kogoś takiego jak ja.

Gość

- Wiec Ty tez...- mrukneła cicho aby nikt inny nie usłyszał.

Isten

- Jesteśmy na bardziej ruchliwej ulicy, może znasz miejsce, w którym moglibyśmy zamienić kilka słów na osobności? - spytał z nadzieją, że się zgodzi. Dziewczyna bardzo go zainteresowała.

Gość

- Nie znam tu zadnego miejsca - powiedziała spokojnie patrzac na mezczyzne.

Isten

- Rozumiem - odpowiedział krótko. - Mogę spytać jak masz na imię?

Gość

- Samantha - przedstawiła sie

Isten

- Isten - skłonił się lekko. - Też jesteś tu od niedawna?

Gość

- Nie wiem od ilu tu jestem. Mam amnezje - powiedziała i probowała ukryc smutek

Isten

- Przepraszam, nie chciałem cię zasmucić - powiedział ze szczerą troską.

Gość

- Nie przepraszaj bo nie ma za co - usmiechneła sie lekko

Isten

- Gdzie mieszkasz? Co tu robisz teraz? - spytał z ciekawością. - Dawno nie spotkałem na swojej drodze, kogoś takiego jak ja - wyjaśnił powody swojej ciekawości.

Gość

- Mieszkam w jakims domku i znam tylko swoje imie. Tak to nic nie wiem. Moze tu mieszkałam od dawna moze nie, nie wiem - powiedziała.
- Jak narazie to chce odzyskac pamiec

Isten

- To oczywiste... A spotkałaś tu może jakiegoś wampira?

Gość

- Nie - skłamała troche, poniewaz nie znała Istena i tak juz chyba za duzo powiedziała

Isten

- Jestem bardzo ciekawy życia innych wampirów. Podróżuję po świecie, by się czegoś o nich dowiedzieć. I tak oto trafiłem tutaj - zaczał opowiadać o sobie. Nigdy nie ukrywał tych faktów.

Gość

- Rozumiem - usmiechneła sie lekko i wlozyła rece do kieszeni spodni.

Isten

- Dlatego zadaję tyle pytań. Wyszedłem na spacer, by poznać Forks, a tu trafiam na kogoś takiego jak ja. Moze to zabrzmi dziwnie, ale jakoś poczułem się... raźniej - powiedział lekko zakłopotany.

Gość

- Ja w koncu wyszłam z tego domu - powiedziała i spojrzała gdzies w bok a potem na mezczyzne