Sypialnia

Alan

- Co sobie uświadomiłeś? - spytała się patrząc na niego z góry. Jej włosy delikatnie musnęły jego czoło.

Adam Knight

- Że naprawdę jestem idiotą... - dokończył rozbrajająco szczerym tonem. Wstał i sięgnął po swoją herbatę. Wyrwał jej z ręki pilota i włączył znów na mecz koszykówki. Zostanę pasjonatem sportu - pomyślał ironicznie. Spojrzał na Amandę ciągle stojąc - Ach i możesz donieść matce że nie musi się już zamartwiać o moją przyszłość.

Alan

Czyżby rozstał się z Sel? - uśmiechnęła się niezauważalnie.
- Nie mam zamiaru się z nią spotykać w najbliższym czasie. A co się stało? - spytała chcąc się upewnić.

Adam Knight

- Tak spotykać to i zapewne zamiaru nie masz ale zadzwonić zawsze możesz, czyż nie? - zapytał z wyraźnym sarkazmem. Nachylił się nad jednym z kartonów i otwarł. Uśmiechnął się widząc że ma jakieś produktywne zajęcie na najbliższe godziny. - Ona napewno sie domyśli... - mruknął cicho mając na myśli matkę.

Alan

- A chcesz żebym jej to powiedziała? Bo wcale nie muszę i nie miałam zamiaru do niej dzwonić - powiedziała z uśmiechem.
- A poza tym nie wiem co mam jej przekazać jak coś? - spytała ciekawa.

Adam Knight

- Powiedź jej... - spojrzał na Amandę poważnie znad kabli które wyciągał - że moje życie wróciło na właściwe tory. Podejrzewam że niezmiernie ucieszy ją ta wiadomość. - Ciebie już cieszy jak widzę... - Proponuję nie zwlekać. Zbyt dużo zdrowia ją to kosztuje - powiedział ironicznie.

Alan

Zdała sobie sprawę że jest nieszczęśliwy i przybrała poważną minę.
- Przykro mi Adam, pewnie Ci ciężko - powiedziała smutno i poważnie. Miała nadzieję, że nie zachowa się głupio.

Adam Knight

Adam przystanął rozplątując dwa kabelki. Czy jest mi przykro...? Głowił się nat tym manewrując przy czarnych kablach. Jest, nie jest, jest, nie jest... I tak niekogo nie obchodzi co czuję - Skąd, nie jest mi ciężko... - w tym momencie okłamał sam siebie.

Alan

Spojrzała na niego jak na idiote .
- Widzę przecież - zmierzwiła mu włosy i spojrzała na kable, które wyciągał.
- Pomóc Ci? - spytała klękając obok niego.

Adam Knight

- Nie. Nie potrzebuję pomocy. - nie dotarło do niego do końca to co się stało. Gdzieś jakąś cząstką duszy wierzył, że to zły sen i że kiedyś się obudzi.- I nie dotykaj mnie - dodał z obrzydzeniem. Ty nie masz prawa.

Alan

Spuściła wzrok i posmutniała. Było jej przykro, że brzydzi się jakby jej dotyku. Wzięła rękę i położyła na ziemi. Drugą ręką sięgnęła po instrukcję i czytała jak zamontować sprzęt. Ale wciąż myślała o tym, że on jej nienawidzi, nie dawało jej to spokoju. Próbowała skupić się na książeczce ale nie umiała. Czuła jego zapach, jego obecność, jego bliskość. Była rozkojarzona.

Adam Knight

Mruczał pod nosem do siebie nic nie znaczące słowa. Jakieś techniczne mieszanki, które przeplatały się raz po raz ze słowami o życiu, samotności i pracy jaka go czekała. Niecierpiał odgłosu styropianu. Był nieprzyjemny i wywoływał u niego dreszcze. Mimo to miał zajęcie. Nie myślał o tym do czego doszło. Zajęty rozmieszczaniem głośników w pokoju zapomniał o problemach. Na kobietę w swojej sypialni nie zwracał większej uwagi.

Alan

Wstała z podłogi i podała mu parę kabli.
- Te wsadź tu, te tu a potem tu - pokazała mu gdzie ma je włożyć i odłożyła instrukcję do kartonu.
- I jak działa? - spytała biorąc pilota do ręki. Starała się nie myśleć o tym co on o niej uważa i jak ją traktuje.

Adam Knight

- Nie musisz mi tłumaczyć jak małemu dziecku - warknął i wyrwał jej kable z rąk. Lepiej by było gdybyś mi wytłumaczyła dlaczego mnie zostawiła... Mimo iż uważał że postąpiła dobrze to nurtowało go dlaczego zrobiła to tak nagle i gdzie teraz przebywa.

Alan

- Przepraszam - powiedziała i z trzaskiem drzwi opuściła sypialnie. Wyszła przed dom i zapaliła papierosa.

Adam Knight

- A więc - usiadł na łożku i rozejrzał się, zerkajac po kolei na nowe sprzęty - jak juz mam spokój - złapał jedno z pudełek w których były płyty - i nikt mi nie przeszkadza - włożył płytę do odtwarzacza - to mogę zobaczyć co zmajstrowałem... - nacisnął 'play' i uśmiechnął się zadowolony z siebie slysząc muzykę. Enlighten me Reveal my fate Just cut these strings That hold me safe You know my head You know my gaze You'd know my heart If you knew your place I walked straight down As far as I can go

Alan

Stała paląc papierosa za papierosem. Usiadła na schodach do domu. Obcasem dłubała dziurę w schodach, usiłowała.
Bała się wejść na góre.

Adam Knight

Zamknął drzwi do sypialni. Nie życzył sobie absolutnie nikogo. Może z jednym wyjątkiem... Zaczął się zastanawiać dlaczego zrobiła tak a nie inaczej. Nie mógł dojść do żadnego sensownego wniosku. Wrócił na chwilę do parku i nakrył się kocem. Przecież powiedziała...

Alan

Wyrzuciła kolejnego papierosa pod jego schody nie mając zamiaru ich sprzątać.
Przeczesała włosy i odeszła.

/ ??????

Adam Knight

Leżał w otępieniu nie zwracając uwagi na otoczenie. Wszystko to o co zawalczył ot tak w ciagu kilku chwil zostało mu odebrane. Jego ideały, przyszłość którą śmiał po cichu planować. Pstryknął palcami. Nie ma... Selene była dla niego prezentem, choć dobrze wiedział że na nią nie zasługiwał. Co zrobiłem źle? Analizował każdy urywek ich wymiany zdań z dzisiejszego dnia i nie wiedział dlaczego dziewczyna tak postąpiła. Leżał cicho i nieruchomo. Równie dobrze można było go uznać za trupa. Przecież ja okłamywałem sam siebie.. Nigdy, już nigdy na to nie pozwolę... Przymknął oczy szukając ukojenia w śnie. Z pewnością umrę tu w tym pokoju, w samotności. I tak bedzie najlepiej. Dla wszystkich.

Alan

/ korytarz

Weszła do sypialni i położyła się na łóżku opierając się na łokciach. Machałą nogami lekko i czekała na Adama.

Adam Knight

/ Kuchnia

Zamknął za sobą drzwi i spojrzał na Amandę która machała ostentacyjnie nogami. Prowokatorka... Nie lubił jej, wiedział to doskonale. Postawił dwie szklanki na nocnej szafce i usiadł obok niej na łóżku, jednak w znacznej ogległości. Tu nie ma na czym siedzieć. Trzeba pomyśleć nad jakimś fotelem...

Alan

Uśmiechnęła się do niego i podała mu butelkę.
- Możesz rozlać - powiedziała patrząc jak nalewa whisky do szklanek.
- I jak się spało? - spytała z uśmiechem.

Adam Knight

Trochę trzęsącą się ręką napełnił szklanki do połowy. Podał jej jedną z nich. Chwycił swoją i zaczął wpatrywac się w bursztynowy płyn. Zastanawiał się czy jeśli upije się szybko i bez zbędnych kłopotów to Amanda da mu spokój. Zerknął na nią i uznał że napewno nie. Nie po to tu przyszła. - Niezbyt dobrze. Nie wyspałem się.

Alan

Wypiła dość szybko swoją porcję.
- Szkoda. A spałeś tak słodko - zachichotała. Wstała i dolała sobie whisky. Zaczęła przechadzać się po pokoju.
- Co dziś planujesz? - spytała patrząc na półkę z książkami.

Adam Knight

Wypił łyk ze swojej szklanki i skrzywił się niemiłośiernie. Cholera ale to niedobre! Poczuł pieczenie w gardle i w przełyku. Ostrząsnął się. - Dopóki nie przyszłaś miałem zamiar nie opuszczać łóżka. - wzruszył ramionami i oparł się jedną ręka o materac. - Chcę spać. - dorzucił znudzony. Jak najwięcej. I zapomnieć o tym wszystkim.

Alan

- A kto mówi, że masz je opuszczać - stwierdziła i spojrzała na niego ukradkiem.
- Nie smakuje Ci? - spytała i postawiła swoją szklankę na półce biorąc jedną z książek.
- Bardzo ciekawa książka - spojrzała na niego znad lektury

Adam Knight

Ponownie wzruszył ramionami sącząc powoli whisky. Patrzył tępo w jeden punkt n podłodze. W padajacym przez okno świetle wirowały drobinki kurzu. Odpowiedział powoli Amandzie - Jest gorzka... I przez to dobra. - rzucił okiem na książkę którą trzymała w dłoniach. Uśmiechnął się blado i kiwnął głową.

Alan

Odłożyła książkę i usiadła na przeciwko niego.
- To to jest jedna z najlepszych whisky - zauważyła i spojrzała na etykietę. Szklankę zostawiła na półce. Dłonią przejechała po jego ramieniu.

Adam Knight

- Mówię że dobra. - mruknął pod nosem. Kiedy poczuł jej dłoń spiął się cały. Zamrugał kilka razy. Poczuł dreszcze na plecach, nie było to zbyt przyjemne doświadczenie. Sięgnął ręką i strącił jej dłoń. - Zostaw mnie. - powiedział cicho. Przygryzł wargę na której poczuł jedynie gorycz.

Alan

- Czemu? - usiadła za nim i zaczęła masować mu plecy i ramiona.
- Przyda Ci się masaż - mruknęła mu do ucha.

Adam Knight

Wyprężył się w tył. - Bo... - mimo wszystko masaż był przyjemy. Poczuł jak mięśnie na plecach powoli się rozluźniają. Była to zasługa jej rąk i w dużym stopniu tego co ze sobą przyniosła. Adam osuszył szklankę i okręcił głową w kółko. - kobiety są złe. Wszystkie, bez wyjatku - ścisnął mocniej szklaknę w dłoni.

Alan

- Wcale nie - powiedziała mu do ucha. Masowała go coraz pewniej i przyjemniej dla niego.
- Nie wszystkie są złe - dodała uśmiechając się. Musnęła ustami jego policzek.

Adam Knight

- Wszystkie - odpowiedzaił pewnie. Whisky przyjemnie szumiała w głowie. Ale wszystkie można też i wykorzystać - myślał przytomnie i otarł się o jej policzek z premedytacją. Chciał zapomnieć i to jak najszybciej. Sama się o to prosi. Sama przyszła... Zakaszlał cicho. Mi już wszystko jedno...

Alan

Przymknęła oczy i teraz włożyła ręce pod jego koszulkę. Delikatnie kreśliła różne wzroki na jego plecach i kręgosłupie. Musnęła wargami jego wargi.

Adam Knight

Mruknął cicho niezadowolony. Pamiętał jeszcze dotyk innych rąk na plecach. Tamte dłonie były całkiem inne, bardziej kochane. Nie ma co wybrzydzać - pomyślał obracjąc się ku Amandzie. Pochylił się ku niej z twarzą na której malowało się coś dziwnego, trudnego do odczytania. Ni ulga, ni złość. Napewno nie głębokie uczucie. Produkt zastępczy... - pomyślał zabawnie.

Alan

Uśmiechnęła się do niego delikatnie i pocałowała go delikatnie w usta podwijając jednocześnie jego bluzkę. Było jej wszystko jedno czy on coś czuje do niej czy nie i co nim kieruje. Liczyło się to, że choć na chwilę jest jej.

Adam Knight

- Wygnieciesz mi ją - mruknął urażony jej zachowaniem. Odsunął się od niej i zaczął rozpinać koszulę. Powtórka z Nowego Yorku? Tym razem nie jestm z nikim związany. - odpiął ostatni guzik i zerknął na kobietę leżącą obok niego. - Nie jesteś do niej wcale a wcale podobna. Nachylił się i dotknął gorącymi wargami szyji Amandy. Zarówno od niej jak i od niego zalatywało alkoholem.

Alan

Przymknęła oczy i drżącymi rękami wodziła po jego plecach. Wargami muskała jego ramiona i szyję. W głębi bała się, że znów ją zostawi, będzie sobie robił z niej żarty. Ale nie umiała się mu oprzeć.

Adam Knight

Przylgnął do niej z cichym jękiem. Winy? Grzechu? Zniewagi? Było mu to obojętne. Szukał w tej kobiecie jedynie ukojenia swego bólu i niczego więcej. Była mu obojętna tak samo jak uczucia, które nią kierowały. Zapomniał się dając się poniesć endorfiną i whisky.