Pokój Chiary i Vei

Chiara

Uśmiechnęła się.
- Nie ma dla mnie nikogo lepszego niż Ty. - zaśmiała się.
- Od dzisiaj postaram się nie zamartwiać kiedy Cię nie ma przy mnie. - pocałowała go czule w usta.

Gość

Oddał pocałunek.
-Właśnie. - Uśmiechnął się i przytulił ją. Niczego nie trzeba mu było do szcześcia. No może oprócz Versace

Chiara

Wtuliła się w niego i delikatnie wodziła dłońmi po jego plecach.
- I masz się więcej nie zamartwiać bo zobaczysz.... - zaśmiała się i stanęła na
palcach delikatnie całując jego szyję.

Gość

-Tak, a co mi zrobisz? - Zapytał zaintrygowany. Objął ją obiema rękami i delikatnie przycisnął do siebie.

Chiara

Zaśmiała się.
- Hmm..... nie wiem, może to... - delikatnie pocałowała go za uchem - i to -
- zaśmiała się i przejechała ręką wzdłuż jego kręgosłupa.
- Może być taka kara? - zamruczała mu do ucha.

Gość

-W takim razie możesz mnie tak karać codziennie. - Zamruczał jej do ucha. Wziął ją na ręce i posadził na komodzie. Teraz ich twarze były na równej wysokości.
-Juz mnie w kręgosłupie strzyka od tego nachylania się nad tobą. - Zażartował i pocałował ją czule w usta

Chiara

- Ale tak codziennie kara...no nie wiem bo jeszcze mnie znienawidzisz-powiedziała
udając poważny ton. Oddała pocałunek i delikatnie klepnęła go w ramię.
- Ej, wiesz jak ja się męczę tak stojąc na palcach cały czas - zaśmiała się i włożyła
ręce pod jego koszulkę. Delikatnie wodziła opuszkami palców po jego
umięśnionym torsie.

Gość

Było mu dobrze od jej dotyku. Pocałował ją delikatnie w czoło.
-W takim razie będe bardzo niegrzeczny, wtedy będziesz musiała mnie karac. - Zamruczał

Chiara

Udawała zamyśloną.
- O nie! Masz być grzeczny - zaśmiała się delikatnie całowała jego szyję.
- A jak Ci się zdarzy być nie grzecznym...- zaczęła przeciągając wyrazy - to wtedy dostaniesz straszliwą karę, obiecuję. - zachichotała.

Gość

-Okej, będę grzeczny. - Uniósł ręcę w geście pojednanie jednocześnie zdejmując koszule. Wyszczerzył się głupkowato i pocałował Chiarę w usta. Dłuugi, namiętny pocałunek...

Chiara

Odwzajemniała jego pocałunek.
- Mam nadzieję. - zaśmiała się i delikatnie zaczęła całować jego tors.
- Będę tu tak siedzieć? - zachichotała i delikatnie ukąsiła go w tors.

Gość

-Niewykluczone. - Mruknął, ale po chwili zastanowienia zdjął ją z szafki i usadził na łóżku. Pocałował ją czule w usta, po czym odchylił się nieco, aby spojrzeć jej w oczy.
-Może przejdziemy się do lasu, co? - Zaproponował

Chiara

Odwzajemniła jego pocałunek i spojrzała mu w oczy. Westchnęła cicho.
- Nie rozumiem ich, kompletnie.... - zaśmiała się sama do siebie.
- Ok, tylko robi się już ciemno ale wezmę tylko bluzę a Ty włóż koszulkę -
spojrzała na jego tors.

Gość

-No tak. - Mruknął uprzytomniając sobie, że jest do połowy goły. Zarzucił na siebie ciemny T-shirt i stanął w drzwiach pokoju czekając na Chiarę

Chiara

Podbiegła do niego i chwyciła go za rękę.
- Idziemy ale ja prowadzę - zaśmiała się. Poszli w stronę lasu.

/ salon

Chiara

/ Wyspa Vivien

Wrócili do domu i weszli do pokoju.
- Dom stoi, w miarę czysto... - zachichotała wchodząc do pokoju. Opadła na łóżko.
- Nic mi się nie chce - zaśmiała się.

Gość

/WV

-Mi też. - Westchnął rzucając walizki na podłogę. Usiadł obok Chiary.
-Nigdzie więcej nie jade. - Mruknął, bardziej żartobliwie, niż na serio

Chiara

Zaśmiała się.
- Leń z Ciebie - zachichotała - chodź tu do mnie - zaśmiała się i poklepała miejsce obok siebie.

Gość

Przusunął się do niej.
-A żebyś wiedziała. - Przymknął na chwilę powieki. Miał ochotę wybrać się na plażę, jednak nie byłoby to zbyt mądrre

Chiara

Głaskała go delikatnie po włosach.
- Dzisiaj tu wyjątkowo cicho, nikogo nie ma - zaśmiała się.
- Może kupimy sobie wyspę? - zażartowała.

Gość

-Czemu nie? - Wzruszył ramionami.

Chiara

Zaśmiała się.
- Chciałbyś? - spytała z uśmiechem .
- Czy Tobie nie chce się spać? - zaśmiała się widząc jego zachowanie bez życia. xD

Gość

-Niee... - Mruknął przeciągle, jakby ziewając xD
-Tylko jakoś mi tak... dziwnie.

Chiara

Zdziwiła się.
- Dziwnie czyli...? - jak to Chi znów się zaniepokoiła.
- Tylko nie mów, że to nie ważne - powiedziała.

Gość

-No bo nieważne. Te ostatnie wydarzenia z Versace mnie zmęczyły. - Westchnął i przetarł oczy

Chiara

- Ale to normalne? - spytała trochę zaniepokojona.
- Wiesz, że ja zawsze panikuje - tłumaczyła się ze słodkim uśmiechem .

Gość

-Noramlne, normalne. - Uspokoił ją. - Przeżywam to i tyle. Mimo wszystko - to moja siostra.

Chiara

Uspokoiła się trochę.
- Nigdy nie miałam rodzeństwa - uśmiechnęła się - zawsze chciałam ale już Ci mówiłam jak wyglądało moje dzieciństwo - westchnęła bawiąc się jego ręką.

Gość

-Tak. - Odpowiedział i uśmiechnął się lekko.
-Nie ma czego żałować. - Zaśmiał się. - Same z nimi problemy

Chiara

Zaśmiała się .
- Uwierzę na słowo - uśmiechnęła się.
- Opowiedz mi coś więcej o sobie - powiedziała i spojrzała za okno - chyba, że nie masz ochoty - zaśmiała się i pocałowała go w policzek. Przytuliła się do niego.

Gość

-A co chcesz wiedzieć? - Spytał. Nie wiedział, co mógłby powiedzieć.
-Urodziłem się w Livorno, ale to już chyba wiesz. Mieszkaliśmy z mamą i ojcem w ciasnym domku, gdzie nie dawno urzędowała Versace. Mój ojciec pewnego dnia wyszedł po pieczywo i... - Zawahał się i przełknął trzęsący się ton głosu. - Nie wrócił. Podejrzewam, że 'wpadł na obiad' do Volturi. - Zacisnął zęby ze wściekłości.
-Potem zostałem 'porwany' przez wampiry w Volterry. Kajusz ułaskawił mnie i zrobił sobie ze mnie chłopca na posyłki. Zmienił mi imię nazwisko, załatwił fałszywe dokumenty i ukrył przed światem. Nigdy nie powiedział mi prawdy o ojcu. - Zatrzymał sie na chwilę, wziął dwa głębokie wdechy i kontynuował.
-Kajusz... Myślę, ze on widział we mnie kogoś więcej niż pazia. Jakby... syna.
Ostatecznie zamilkł wpatrując się tępo w baldachim łóżka

Chiara

Westchnęła smutno.
- Też nie miałeś zbyt kolorowego życia - powiedziała smutno głaszcząc go po ręce.
- To już wiem o Tobie chyba wszystko - uśmiechnęła się delikatnie .

Gość

-Okłamałem cię. - Westchnął ciężko. Przetarł oczy.
-Rachel żyje. - Mruknął jakby zawstydzonym tonem. - Jest wampirem, mieszka na Dworze tej pieprzonej świętej trójcy. Obcieli jej język, żebyśmy nie mogli rozmawać i zamknęli w jednej komnacie... - To już cedził przez zęby, po policzkach skapywała mu krew. - i... robi za błazna. Śpiewa, gra na skrzypcach... Dlatego stamtąd uciekłem... Nie byłem w stanie...
Przymknął powieki. Nic więcej nie był w stanie powiedzieć.

Chiara

Zamurowało ją. Odsunęła się od niego i zeskoczyła z łóżka.
- Czemu mnie okłamałeś? - spytała tonem pełnym smutku .
- To znaczy, że możesz wrócić do Włoch kiedy chcesz? - spytała gapiąc się w podłogę. Nie wiedziała co ma myśleć i zrobić. Nagle po policzkach spłynęło parę łez bo uświadomiła sobie coś .
- To znaczy.... to znaczy, że mnie nie kochasz, że chciałeś tylko postarać się zapomnieć o Rachel ? - spytała szeptem.

Gość

Podniósł się do pozycji siedzącej, powtarzając cichutko słowo K***a.
Popatrzył na nią smutny.
-Nie. Jestem tu, bo cię kocham i tak zostanie. I nie mogę już wrócić do Włoch. - Wydukał tylko. Na nic innego nie było go stać.
-Rachel również kocham - Przyznał się. - Ale to nie jest istotne. Ona jest przeszłością. Teraz jesteś ty.

Chiara

Wciąż była smutna. Podeszła do niego i otarła jego policzki .
- Jak można kochać dwie osoby naraz? - spytała nieśmiało .
- Czemu nie powiedziałeś mi wcześniej? - stanęła na przeciw niego .

Gość

-Można, wierz mi. - Mruknął urażonym tonem. Uniósł głowę jednocześnie kierując wzrok na jej oblicze.
-W ogóle nie miałem zamiaru ci tego mówić.

Chiara

- Przepraszam za to pytanie. Po prostu.... - nie dokończyła. Jej ton był wciąż przepełniony smutkiem . Zdziwiła się gdy powiedział, że nie miał zamiaru jej o tym
poinformować.
- Wolałeś mnie okłamywać niż powiedzieć mi prawdę? - spytał już trochę poważniejszym tonem .

Gość

-Wolałem ci o tym nie mówić, żeby nie doprowadzić do takiej sytuacji. - Powiedział chłodno. Spojrzał na swoje ręce, uświadamiając sobie, że właśnie podarł pół prześcieradła w drobny mak. Rzucił Chiarze przepraszające spojrzenie

Chiara

- I tak miałam zmieniać pościel - powiedziała siadając na krzesło na przeciw niego.
Schowała twarz w dłoniach .
- Dobra - westchnęła po paru minutach - co teraz zamierzasz? Zostaniesz ze mną ? - spytała prawie płacząc .