Salon

Siobhan Valedhed

Zmrużyła lekko oczy. Coś jej tu nie pasowało, ale nie wypowiedziała tego na głos. Zawsze bardzo dobrze wyczuwała czyjeś emocje, te dobre jak i te złe. Miała mieszane odczucia. - Volturi? Dzięki Bogu w całym swoim dotychczasowym życiu nie napotkałam żadnego no teraz się zmienia postać rzeczy jesteś pierwszym i mam nadzieję ostatnim. Wiele słyszałam o was, nie zawsze to były dobre pochwały. A raczej nigdy.... No cóż nie oceniam książki po okładce. - wzruszyła lekko ramionami i poczęła się bawić palcami Benjamina.

Benjamin

Spojrzał na Sobh i uznał ze w domu będzie musiała mu dużo wyjaśnić. Ojciec zawsze tylko nadmieniał o wampirach z Voltery. Mówił że są specyficzni więc Benjamin strzelił. To ze trafił to czysty przypadek. Mówił również że nie mają w zwyczaju opuszczać swego domu. - Czyżby coś nam groziło? - spojrzał na wampira - Nie opuszczacie domu ot tak sobie?

Johnny Walker

- Nie wszyscy z nas są domatorami. Niektórzy to wolne duchy - stwierdził leniwie rozpierając się na kanapie - Z tego co mi wiadomo, to nic wam nie grozi. Ja jestem na wakacjach i jeżdżę sobie po Stanach. Nie zamierzam jedynie zaglądać na Florydę. Za dużo słońca - usmiechnął się - A chwilowo zatrzymałem się tutaj. Czasem mozna znaleźć kogoś kto cię potrafi zrozumieć jak nikt - puścił oczko do Chi. Nie ironizował, naprawdę był szczery.

Chiara

Uśmiechnęła się do Johnniego a potem do Sobhian.
- W sumie to poznaliśmy się niedawno....nawet bardzo niedawno - zachichotała i zaczęła bawić się kawałkiem koszuli wampira obok - ale jeszcze nie zamierzam go wypuszczać stąd - dodała z szerokim uśmiechem

Siobhan Valedhed

Sobhian uniosła lekko brwi w górę. Mimowolnie włosy jej się zjeżyły na karku. - Niedawno, ach tak, bliższe znajomości. - powiedziała cicho po czym się roześmiała. - Ale Volturi jednak zawsze pozostanie Volturi Twojej przeszłości nie zmieni żaden fakt, ja nie mówię, że to źle, lecz od pewnych rzeczy nie łatwo się oderwać. A tak przy okazji nie wiedziałam, że Volturi mają coś takiego jak wakacje. - ponownie się roześmiała. Nie bała się konwersować na takie tematy.

Benjamin

- Jak widać mają Sobh. - powiedział Benjamin śmiejąc się. Kręcenie tematu wokół mężczyzny i jego pochodzenia nie odpowiadało mu. Nie, jeśli wiedział tak mało, a tym bardziej że czuł zmianę w wampirzycy siedzącej obok niego. Roztrząsanie historii poznania się Chiary i jego też niebyt go interesowało. Postanowił nie zabierać głosu.

Johnny Walker

-Ależ ja się nie wypieram mojej przeszłości i nie zamierzam tego robić. Jestem dumny z mojej rodziny i tego co osiągnęli. Nie twierdzę, zę kazdy musi podzielać moje przekonania. Każdy ma prawo do swego zdania. I kazdy ma prawo do wakacji. Nawet takie wredne typy jak ja. Ile mozna siedzieć w jednym miejscu? - wyszczerzył się.

Chiara

- Uwierz, długo - uśmiechneła się szeroko do Johnniego i przeniosła wzrok na Sobh.
- Na razie tylko mówiliśmy co u mnie. A co u Ciebie? Oprócz tego, że poznałaś Ben'a? - uśmiechnęła się ciepło.

Siobhan Valedhed

- Hm..u mnie a tak, zostanę matką chrzestną a Ben ojcem chrzestnym, a tak poza tym to chyba stara bieda choć mam pewien pomysł chce otworzyć salon kosmetyczny, sama dobrze wiesz, że lubię się zajmować takimi rzeczami, a gdzie się najlepiej to robi jak nie w własnym zakładzie. - roześmiała się delikatnie. Ponownie spojrzała na Johnniego. - No cóż ja nigdy nie potrafiłam zagrzać miejsca, zawsze gdzieś wędrowałam od miejsca do miejsca, ale to już inna bajka. Masz rację, każdy ma prawo do wakacji nawet Volturi. Czasem trzeba sobie dychnąć od tego całego smrodu ciągłej władzy i ciągłego ścigania jakiś niesfornych wampirów. - machnęła lekko ręką wygodniej się usadawiając na kanapie. Ten temat spędzał jej sen z powiek, więc postanowiła go szybko skończyć. - A Ty Chi jak interesy idą jeśli chcesz wciąż mogę Ci pomagać tak jak rozmawiałyśmy na samym początku. - posłała jej uśmiech numer 5.

Benjamin

- A czym zajmuje się Chiara? - zapytał z ciekawością bo nie mógł sobie przypomnieć sobie czy Sobh mu o tym wspominała Uśmiechnął się szeroko i powiedział - Nie rozumiem was. W podróżowaniu nie ma niczego fajnego. Najlepiej jest siedzieć w jednym miejscu. Owszem wakacje czasem sie przydają - spojrzał na Johnny'ego - Ale wieczne włóczenie się po świece to nie to.

Johnny Walker

- Dokładnie tak, Sobhian. Czasami trzeba odpocząć od wszystkiego. I nabrać sił do dalszej pracy, nieprawdaż? - stwierdził po prostu. Obrzucił zaciekawionym spojrzeniem Benjamina - Podróżpwanie potrafi byc fascynujące i oczywiście siedzenie w domu bywa przyjemne, o ile jest cokolwiek co cie w tym domu trzyma. Jeżeli nie.. cóż... nie ma wtedy nic lepszego nad podróż...

Chiara

- W najbliższych dniach jadę do Port Angeles lub nawet tutaj,w Forks, żeby kupić jakiś lokal. Chcę ze znajomą otworzyć butki z naszej firmy.Już nawet mamy wszystko omówione - uśmiechnęła się lekko na tą myśl.
- A Ty gdzie chcesz otworzyć salon? Mogłabym wysyłać Ci klientki no i oczywiście sama bym siedziała u Ciebie godzinami na plotki - spojrzała na nią radosnym wzrokiem. Od wczoraj humor bardzo jej się poprawił. W końcu miała teraz przy sobie Johnniego, Sobh no i Ben'a.

Siobhan Valedhed

- Gdzie? Myślałam nad centrum tego miasteczka. Nie chce się zaszywać zbyt daleko. Chyba za bardzo się tutaj zadomowiłam. Dobry pomysł Chi, wierzę w wasz sukces. - uśmiechnęła się lekko. - Podróże nie są aż takie złe, jednakże zależy w jakim celu się podróżuje czy z przymusu czy tez dla przyjemności, ja raczej to pierwsze, szukałam wciąż odpowiedniego miejsca gdzie mogłabym osiąść, ale nigdzie nie było mi dobrze, dopiero tutaj jakoś tak, no czuję się swojsko, a zresztą mam dla kogo tu mieszkać. - pogłaskała Benjamina po policzku.

Benjamin

- Ale... - upierał sie przy swoim - Podróżowanie bez celu jest bezsensowne. - zerknął na Sobh i powiedział - Tu w Forks? A nie lepiej już w Seattle? Albo Port Angeles? To są większe miasta. - spojrzał na obie kobiety - To miasto, miasteczko w zasadzie, uważam że jest zbyt małe.

Johnny Walker

- Ale ja mam cel. Odpocząć. Oderwać się. - zaprotestował rozbawiony Johnny. - A jeżeli chodzi o lokalizacje to zgadzam się z Ben'em - nigdy nie miał problemów z wypowiadaniem swojego zdania - Lepsze byłoby Port Angeles.

Benjamin

Poczuł nagle jak burczy mu w brzuchu. Cała trójka spojrzała na niego a Benjamin gdyby mógł poczerwienialłby. - Wybaczcie. Jestem tylko w połowie wampirem - wytłumaczył się szybko i zerknął na Jonny'ego nagle poddenerwowany. Wiedział jaka opinia panuje o jego rasie. - Sobh. - zwrócił się bezpośrednio do niej - Zostań tu a ja... Skoczę coś zjeść... - nie chciał by każdy w tym pokoju o niebywałym słuchu musiał krzywić się za każdym razem kiedy kiszki grają mu marsza - Porozmawiajcie jeszcze o tej miejscówce dla zakładu. Port Angeles to bardzo dobry pomysł. Mówię to wam. - spojrzał na swoją dziewczynę i na Chiarę. Skłonił się lekko każdemu i wyszedł z salonu.

/ Ulica / Dom Sobhian Blackrose

Chiara

- Jeśli pójdę czegoś szukać to mogę rozejrzeć się za lokalem dla Ciebie - uśmiechnęła się szeroko i objęła mocniej ramie Johnniego.
- Myślałam o wycieczce do Włoch tak jak już o podróżach mówimy - zaśmiała się cichutko

Johnny Walker

Gdy Benjamin wspomniał o jedzeniu Johnny'emu pociemniało w oczach. Uzmysłowił sobie od jak dawna nie jadł.
- Panie wybaczą - Westchnął - Ja również mam swoje potrzeby - wywrócił oczami - a nie sądzę żeby moja dieta paniom odpowiadała, dlatego wybaczcie.. wybiorę się na posiłek sam.. - uśmiechnął się krzywo. - ale wrócę - przyciągnął Chiarę i pocałował ją. Ich mini układ nie wykluczał wzajemnego uprzyjemniania sobie czasu. Pocałował ją namiętnie i mocno, z pewną zachłannością mężczyzny który zawsze dostaje czego chce. Oswobodził się i wyszedł pogwizdując.

//teren przed domem

Siobhan Valedhed

Spojrzała ostatni raz za wychodzącym Benjaminem. - Z tą lokalizacją to się jeszcze okaże ale wezmę pod uwagę wasze propozycje. - Uśmiechnęła się do nich szeroko. Chwilę później i Johnny wycofywał się w stronę wyjścia. - Ach, miłego polowania życzę, ja raczej zostanę przy swoich preferencjach, krew ludzka, nie pijam jej, choć przyznam, że miałam nie raz wielkie ciągoty, ale jakoś udało mi się to zahamować. - rzekła spokojnie. Zostały we dwie w domu, Sobh rozsiadła się jeszcze wygodniej. - Wycieczka do Włoch niezły pomysł, ja chciałam z Benjaminem jechać na Alaskę odwiedzić znajomych, ale niestety na razie jest to nie możliwe. Musimy wybrać się do Nowego Yorku do jego znajomego adwokata. - westchnęła lekko. Nie rozgadywała się konkretniej na ten temat bo nie było sensu. - A Vee?? Opuścił Cię? Tak po prostu moja droga? - nie oceniała go, nie znała całej sytuacji a nie chciała wyciągać pochopnych wniosków. Po prostu chciała poznać powody, dla których ją zostawił. Znała swoja przyjaciółkę wiedziała, że choć na zewnątrz się uśmiecha to w środku jednak ją to trapi i boli.

Chiara

Spojrzała za Johnnym i pomachała mu jeszcze. Potem przeniosła wzrok na Sobh.
- Vea - westchnęła - Vea nie zostawił. Wyszedł na polowanie i nie wrócił. Wysłał list z pierścionkiem - pokazała Sobhian swoją dłoń ze srebrnym pierścionkiem.
- Napisał, że mnie kocha ale musiał pilnie wyjechać. Miał wrócić za tydzień, dwa a tu nie ma go kilka miesięcy -westchneła

Siobhan Valedhed

- Wyszedł i nie wrócił? - pokręciła lekko głową, nie mogła tego pojąć, jak można tak zrobić. - Kilka miesięcy? - zdziwiła się. - Chyba tygodni Chi jak ostatnio tu byłam Vee był przy Tobie. Chyba już straciłaś poczucie czasu moja droga. - lekko się zaśmiała. - Może coś pilnego go zatrzymało i niebawem wróci, trzeba tylko cierpliwie czekać. - uśmiechnęła się do niej lekko, nie komentowała jej zachowania bo to nie była sprawa w którą miała się mieszać. Poczuła brzęczenie komórki w spodniach. Wyciągnęła ją i odczytała sms'a od Benjamina. Zmarszczyła lekko czoło. - Wybacz Chi muszę wrócić do domu chyba coś się stało. Benjamin pisał abym pilnie wróciła, a z byle powodu by mnie nie ściągał. - Wstała z kanapy podeszła do Chi i ją uściskała. - Niebawem Cię odwiedze, albo Ty możesz odwiedzić mnie zobaczysz mój dom. - Uśmiechnęła się do niej promiennie. - Do zobaczenia. - pomachała jej i skierowała się ku wyjściu. Chwilę potem zniknęła za drzwiami kierując się w stronę swego domu.

/ Dom Sobhian Blackrose

Leana

/dom Leany

Wbiegła tutaj z wielkim pudłem
- Chiara ?!

Chiara

Wychyliła głową zza ściany.
- Lea - uśmiechnęła się pogodnie.
- Co się stało? - spojrzała na pudło

Leana

- Szykuje sie powoli do ślubu i chciałam cie prosić o pełnienie roli głównej druchny. A [link widoczny dla zalogowanych] jest suknia dla ciebie

Chiara

- Gratulację - przytuliła ją.
- Czy to Liam jest panem młody?

Leana

- Tak Liam którego kocham nad życie i nie wiem co bym zrobiła gdyby go zabrakło

Chiara

Usmiechnęła sie ciepło.
- Śliczna ta sukienka - zerknęła do pudełka

Leana

- Dziś ją przywieźli a suknia ślubna jest bajeczna do tego długi parometrowy welon z najlepszej koronki

Chiara

- Musi być ślincza. A kiedy ślub?

Leana

- Jeszcze nie ma dokłądnej daty ale to w niedalekiej przyszłośći będzie miało miejsce

Chiara

- Bardzo się cieszę. Ślub będzie tu?

Leana

- Chciałam wybrac Voltere ale jednak tutaj będzie ślub. Zrobie to dla Liama który niezbyt akceptuje Voltere

Chiara

- Jak będziesz potrzebowała pomocy to mów

Leana

- Na początku chciałam wielkiej ceremoni ale teraz zdecydowałam sie na coś skromniejszego

Chiara

Wpadła na pewien pomysł.
- Będę za jakiś czas. Zadzwonię - z uśmiechem wybiegła z domu.
//?

Leana

- No dobra - krzyknęła za Chiarą

Oliver Evans

Wszedł powoli do salonu i położył futerał z gitarą na jeden z foteli. Po czym odwrócił się w stronę Chairy z lekkim uśmiechem na ustach
- Ładnie tu... - przyznał i oparł się o fotel oglądając pomieszczenie.

Chiara

Pokiwała głową i wzięła lekki wdech. Od razu poczuła wszyskie zapachy. June,Vei...zamknęła oczy i zacisnęła dłonie lekko w pięść. Była sama teraz.Całkowicie.Isten musiał jeszcze zostać we Francji.
- Siadaj,tylko trochę zakurzone - mimo wszystko lekko się uśmiechnęła.

Oliver Evans

Lekko odwzajemnił uśmiech i usiadł. Zauważył jak zaciskała dłonie w pięści, lekko zaczął wodzić palcem po fotelu po czym przeniósł wzrok na Chiare.
- Wyglądasz dosyć...smutnie. Czy coś się stało? - spytał, mimo iż znał ją może kilka godzin, czuł że była smutna. Ten dom musiał jej przywoływać jakieś smutne, może złe wspomnienia.

Isten

<a jakoś tak wyszło, ze jest tu i oo>

- Tak, tak... - pokiwał głową, rozmawiając przez komórkę. - Dziękuję panu bardzo - dodał spokojnie, po czym rozłączył się, odkładając przy tym na bok gazetę.
- Chyba znalazłem pracę - uśmiechnął się od ucha do ucha do swojej ukochanej.
- Potrzebują tłumacza z francuskiego, pracować można także w domu. A to dla mnie bardzo dobra nowina.