Salon

Gość

-Umieram z głodu-wyznał zaśmiewając się.
Spojrzał na zamyśloną dziewczynę, postanowił wyrwać ja z zamyślenia i trochę z nią pogadać.
-Długo znacie się z cośiem?-spytał pokazując jej rząd białych zębów.

Chiara

Zaśmiała się i wstała.
- Idę do kuchni zrobić mu coś do jedzenia - zaśmiała się i w kuchni przygotowywała mu coś dobrego.

Siobhan Valedhed

Słysząc pytanie skierowane w swoim kierunku instynktownie wyrwała się z zamyślenia swoje myśli zrzucając na dalszy tor,odwzajemniła uśmiech mężczyzny odpowiadając.
-cóż znamy się dość wystarczająco długo,poznałyśmy się gdy przyszłam do jej firmy pracować,dobrze nam się układała współpraca jak i również stosunki poza praca...- spojrzała mu prosto w oczy i zagadnęła odbijając piłeczkę.
-a Wy jak długo się już znacie z Chi???...

Gość

Uśmiechnął się do niej.
-My?-zastanowił się chwilę-długo to to ni będzie.
Roześmiał się.
-ale jest dla mnie jak młodsza siostra.

Chiara

Radosnym krokiem przyniosła Danielowi kanapki z jakimś śmiesznymi dekoracjami.
- Smacznego - powiedziała siadając obok niego.
- O czym mówicie?

Siobhan Valedhed

-widać to po Tobie że się o Nią bardzo troszczysz,a to bardzo dobrze...- na jej ustach zagościł jeszcze szerszy uśmiech posłany Danielowi po czym spojrzała na Chi...
- w sumie to chyba nasza rozmowa zeszła na tory braterskie - roześmiała się wesoło.

Gość

Złapał za kanapkę i wgryzł się w nią.
-choć raz ci wyszły-powiedział ze śmiechem robiąc drugiego gryza.
Spojrzał na chiarę.
-obgadywliśmy cie.

Chiara

- Cieszę się , że chociaż raz - uśmiechnęła się.
- Mnie? No wiecie? - spytała udając obużenie.

Siobhan Valedhed

- na kogoś w końcu musiało paść - roześmiała się po czym lekkim krokiem ruszyła ku oknu znów spoglądając na krajobraz nie przestając się uśmiechać.
-pięknie tu...-rzekła z zachwytem w głosie ni to do nich ni to do siebie.

Chiara

- Specjalnie wybrałam ten dom. Jest duży, blisko lasu.. - wymieniała z uśmiechem.
- Kiedy ostatnio byłaś w Nowym Jorku? - spytała z ciekawości.

Siobhan Valedhed

-Hm...-zastanawiała się chwilę po czym rzekła do Niej...
- dawno bardzo dawno raczej włóczyłam się w innych kierunkach niż Nowy Jork,starałam się odszukać samą siebie - zamyśliła się a po jej twarzy przemknął kolejny smutny acz zarazem bolesny grymas lecz kobieta nie mogła tego zobaczyć bo była obrócona do Niej plecami.Po chwili ciszy ponownie się odezwała...
-wiesz ja na prawdę mam już dość tej ciągłej pogoni, tego włóczęgostwa,chcę,chcę żyć normalnie jakoś się ustatkować i zacząć normalnie funkcjonować -westchnęła jak by z jej ramion ktoś właśnie ściągnął bardzo duży balast już się nie uśmiechała...

Chiara

- Tutaj można żyć normalnie jak każdy człowiek. Jest spokojnie, nikt się Ciebie nie czepia o byle co i co najważniejsze pogoda jest dla nas odpowiednia - powiedziała z uśmiechem wpatrując się w okno. Cały czas myślała co robi Vea i co zamierza zrobić.

Siobhan Valedhed

Spojrzała na Chi starając się lekko uśmiechnąć po czym powiedziała -tak masz rację pogoda nam tu rewelacyjnie sprzyja można się swobodnie poruszać -odetchnęła z ulgą.
-myślę że bardzo szybko się tu zaaklimatyzuje -rozweseliła się nawet.

Chiara

- Jestem pewna, że tak - powiedziała z uśmiechem.
- Jest też szkoła jeśli jesteś zainteresowana - powiedziała śmiejąc się.
- Mogę Cię oprowadzić po domu - dodała

Siobhan Valedhed

Spojrzała na Nią uśmiechając się...- szkoła nawet o Niej nie pomyślałam he he jakież to typowe dla mnie trzeba będzie się zapisać jak mniema, no i oczywiście z chęcią obejrzę resztę Twego pięknego domu...- szczebiotała radośnie do Chi.
-a Ty też chodzisz do tutejszej szkoły? -zapytała z entuzjazmem w głosie.....

Chiara

- Nie - zaśmiała się - ja i szkoła to nie najlepszy pomysł - dodała śmiejąc się.
- Tam jest ogród z basenem, blisko lasu - wskazała palcem za okno - korzystaj kiedy będziesz miała ochotę - dodała.

Siobhan Valedhed

-bardzo kusząca propozycja -zaśmiała się -ale to raczej wolę po zmierzchu kiedy zapadnie mrok i nikt mnie widzieć nie będzie... -roześmiała się i puściła do Niej perskie oczko by zrozumiała co ma na myśli...
- a ja tam nie mam nic przeciwko szkole szczerze mówiąc,nawet jest fajnie i można spotkać wiele ciekawych osób -gdyby mogła to by się zarumieniła...

Chiara

- Tak, bardzo dużo - zachichotała otwierając duże drzwi na ogród.
- Będę Cię odwozić do szkoły to może kogoś poznam - dodała z uśmiechem wyglądając na dwór.

Siobhan Valedhed

-bardzo jest to możliwe -zachichotała wesoło - a może i ja w końcu poznam jakiś fajnych znajomych,przyjaźni nigdy za wiele...-zamyśliła się...
-Twój braciszek nieźle się o Ciebie troszczy,aż miło popatrzeć na to-uśmiechnęła się.

Chiara

- Mówisz o Danielu? - spytała z uśmiechem i spojrzała na niego.
- Troszczymy się o siebie nawzajem - stwierdziła - nie wiem co bym bez niego zrobiła - westchnęła.

Siobhan Valedhed

-tak o Nim no w sumie o was,ale bardzo się cieszę,że ktoś jest taki kto się o Ciebie troszczy -uśmiecha się...
-ja niestety takiego szczęścia nigdy nie miałam,zawsze żyłam w samotności i czas to zmienić -rozweseliła się...

Chiara

- Na nim zawsze mogę polegać - powiedziała ciepłym głosem .
- Tu na pewno kogoś znajdziesz. Dość dużo tutaj osób takich jak my - zaśmiała się

Siobhan Valedhed

-miło wiedzieć,że w tym świecie nie jesteśmy odosobnione...-zaszczebiotała wesoło humor jej wracał...
-wszystko się jeszcze może zdarzyć,a mam przeczucia,że będzie się działo....

Chiara

- Tylko wiesz, nie rozrabiaj - zachichotała.
- Powiedzmy, że się układa - trochę uśmiech jej zbladł i usiadła w fotelu.

Siobhan Valedhed

-ja rozrabiać eee nie gdzież by skąd znowu...-zaśmiała się siadając obok niej na drugim fotelu i spojrzała jej w oczy...
-moja droga czy coś Cię trapi chcesz o tym pogadać?? czasem to dobrze robi, przynosi ulgę -zamilkła wyczekując jej reakcji.

Chiara

Spojrzała jej w oczy.
- Tylko troszeczkę - westchnęła ciężko.
- Widzisz ostatnio nam się nie układa - powiedziała trochę zawstydzona.

Siobhan Valedhed

-nie musisz się tego wstydzić... -powiedziała szczerze i z powagą - widzisz w związkach czasem się nie układa nadchodzą trudne chwile, które trzeba przetrwać i albo związek tę próbę czasu zniesie albo nie...wtedy będzie wiadomo iż nie był tyle wart na ile zasługiwał -zaczerpnęła powietrza- pamiętaj osoba która Cię na prawdę kocha nigdy Cię nie zostawi i zawsze będzie walczyć aż do końca do ostatniej kropli krwi...

Chiara

- Wiem ale wydawało mi się, że on mnie kocha. Ostatnio nawet powiedział, że się ze mną ożeni - westchnęła smutno - a tutaj teraz takie przygody. Już czasem mam ochotę z nim o tym porozmawiać ale on zawsze milczy - skrzywiła się.

Siobhan Valedhed

-a może,może coś się stało albo nie wiem ma jakies problemy i to mu spokoju nie daje -zamyśliła się.
-wiesz może to co powiem jest banalne ale czasem na starą miłość jest najlepsza nowa lub wzbudzenie w partnerze poczucia zagrożenia utraty i zazdrości wtedy działają instynktownie -potarła sobie reka swój blady policzek coś rozważając...

Chiara

- Może masz rację - zamyśliła się - muszę kogoś poznać, bo oprócz Daniela i Austina to nie znam innych mężczyzn z Forks - zaśmiała się.
- Myślę, że można spróbować tej metody - dodała.

Siobhan Valedhed

-albo pomoże albo zaszkodzi jak się mówi albo wóz albo przewóz a na jednym mężczyźnie świat nigdy się nie kończy chyba że by była to prawdziwa i nierozerwalna miłość czas wszystko pokaże- uśmiechnęła się...
-będzie dobrze zobaczysz a i jeszcze możesz się świetnie bawić...

Chiara

- Bawić się może będę i dobrze - uśmiechnęła się.
- Ja to mam pecha. Wszystko było tak idealnie a teraz on ledwo się do mnie odzywa - powiedziała spuszczając wzrok.

Siobhan Valedhed

-Chi nie smuć się widzisz skoro On przestał się do Ciebie odzywać to najwidoczniej tak na prawdę mu na Tobie nie zależy bardzo jak też mówił póki co spróbuj się uspokoić i nie myśleć o tym a resztę już zostaw mnie -zachichotała wpadając na pewien pomysł....

Chiara

- Ale ja jestem spokojna - usmiechneła się.
- O czym myślisz? - spytała. Znała już ten wyraz jej twarzy, który na niej gościł kiedy na coś wpadła.

Siobhan Valedhed

-ja o niczym szczególnym...-roześmiała się - mam pewien plan ale muszę to sobie wszystko na spokojnie obmyślić,przeanalizować i w swoim czasie się dowiesz wszystkiego...-mrugnęła do niej okiem i znów się uśmiechnęła.

Chiara

- Ej no! - powiedziała śmiejąc się - powiedz mi błagam - mówiła i patrzyła na nią błagalnie.

Siobhan Valedhed

-powiem Ci tylko tyle ,że to ma związek z pewnym bardzo przystojnym mężczyzną -uśmiechnęła się łagodnie -a reszta sama wyjdzie w praniu bądź cierpliwa -pogłaskała ją po ramieniu...

Chiara

- Dobra. Zaufam Ci - uśmiechnęła się - tylko mi nie zaszkodź - zachichotała i dała jej buziaka w policzek.

Siobhan Valedhed

-Tobie?? -spojrzała na Nią bardzo zaskoczona,że w ogóle mogła tak sobie pomyśleć, odchrząknęła i uśmiechając przemówiła łagodnym głosem...
-kochana ja nie chcę,ani nawet nie mam zamiaru Ci zaszkodzić chcę jedynie pomóc więc się nie martw i zaufaj mi...-również ucałowała ją w policzek i mocno do siebie przytuliła...
-wiesz dla mnie jesteś jak siostra której niestety nie mam,szanuję Cię i nie mogłabym dopuścić do takiej sytuacji żeby z mojego powodu spotkała Cię krzywda- powiedziała to z prawdziwa szczerością bijącą od Niej...
-A teraz mi wybacz pójdę się rozejrzeć po okolicy i pomyśleć nad pewnymi rzeczami niebawem wrócę więc się nie martw...-mówiąc to ruszyła w kierunku pobliskiego lasku niebawem znikając za drzewami...

Gość

//Załóżmy, ze pokój C&V

Wszedł, w niezbyt pogodnym nastroju. Nadal chodził mu po głowie ów chłopak, z którym przyjechała Chi. W salonie zastał obcą... Wampirzycę... Usiadł na skraju kanapy.
-Teoretycznie powinienem się przyzwyczaic, że nasz dom, to bardziej zajazd, niż nasz dom, jednak... Się nie przyzwyczaiłem. - Zmierzył od stóp do głów wampirzycę. Była ofc piękna, jak każda wampirzyca.
-Vea. - Rzucił niedbale w jej strionę