Dom Claire

Claire

- Szybko - zaśmiała się
- Dziękuje - powiedziała i stając na palcach pocałowała go w policzek.
- To za grzejnik i transport. Jesteś głodny? -spytała.

James

- Nie tak jak wczesniej, ale coś bym zjadł - przyznał. - Wilkołaki to niezłe głodomory, trzeba to przyznać - uśmiechnał się nieśmiało. - A ja przez całe dwa dni byłem ciągle w zwierzęcej postaci.

Claire

Nie ma sprawy - zaśmiała się.
- A na co masz ochotę? Zrobię co sobie zażyczysz - uśmiechnęła się.
- Mam nadzieję, że Cię nie uraziłam tym buziakiem - spytała nieśmiało.

James

- Nie, skąd - pokręcił głową. - To było bardzo miłe. I co? Nie wiem. Byle miało jak najwięcej wartości odżywczych. Nie będę chociaz marudził do obiadu, że jestem głodny.

Claire

Zawstydziła się trochę.
- To dobrze- uśmiechnęła podając mu kanapki.
- Na obiad ugotuję coś specjalnego -zaśmiała się i przyglądała jak wcina kanapki.

James

- Zjem wszystko - zapewnił ją. - Nie jestem wybredny co do jedzenia. Tak wracajac do pewnej sprawy: to bardzo miłe, że mnie tu zaprosiłaś. Obcego faceta... Jestem pod wrażeniem.

Claire

Zaśmiała się.
- Wiesz jakoś nie czuję, że jesteś obcy - uśmiechnęła się i podała mu szklankę z sokiem.
-A poza tym i tak jestem tu sama, nie mam przyjaciół... - powiedziała smutno.

James

- No to jużci nie będziesz sama. A ze mnąsięnudzić nie będziesz. Wilkołaki mają bardzo ciekawe życie. A ja już w ogóle. Hmm, jak lubisz spędzać czas wolny? - spytał. - Musimy sięj akoś zorganizowac.

Claire

- Koniecznie - zaśmiała się.
- Nie mam pojęcia, nim tu przyjechałam w wolnym czasie odsypiałam po pracy i zajmowaniu się matką - westchnęła.
- Zdaje się na Ciebie, pewnie masz wiele ciekawych propozycji - uśmiechnęła się i podparła brodę na ręce.

James

- Czy ja wiem - zamyślił się. - Nigdy nie siedziałem w jednym miejscu na dłużej. Moje życie składa sięgłównie z poszukiwaniem innych wilkołaków i tropieniem wampirów. Nawet nie pamiętyam kiedy ostatnio oglądałem telewizję. Raczej przesiaduję w knajpach, rozmawiam - i zabawiam się - dodał w myślach.

Claire

- Tak ja też nie pamiętam. - zaśmiała się.
- Kiedyś nim matka zachorowała moje życie wyglądało inaczej i byłam zupełnie inną osobą - westchnęła.
- Zwykle znikałam na całe dnie z domu, chodziłam z imprezy na imprezę... - wymieniała.

James

- Czas to nadrobić. Ty wrócisz do zabaw, ja nadrobię zaległości w filmach. Mozemy kiedyśpójść do kina, jeśli zechcesz. Gdzieś chyba macie tu kino, co? - spytał niepewnie.

Claire

- Z miłą chęcią - powiedziała - mamy w Port Angles - zaśmiała się.
- Możemy też iść wieczorem na spacer. Lubię wieczorne spacery - westchnęła.
- Na pewno coś wymyślimy... - uśmiechnęła się .

James

- Jeśli ci wilki nie straszne, to niedługo zobaczysz mnie w mojej zwierzęcej postaci. Muszę wybadac okolicę, a postać wilka jest najlepsza, by się szybciej przemieszczać.

Claire

- Ty jako wilk na pewno nie jesteś straszny - zaśmiała się.
- Ja pewnie pójdę badać okolicę , mam na myśli jakiś spacer po plaży lub lesie, na
nogach - zachichotała.
- Ale to rano bo już jest ciemno i znając życie pewnie coś bym sobie zrobiła - skrzywiła się trochę.

James

- Zawsze mozemy coś obejrzeć w telewizji. No chyba, że nie chcesz, to w porządku. I zawsze mozemy jeszcze porozmawiać.

Claire

- Możemy coś obejrzeć jeśli chcesz i pogadać też możemy - zamyśliła się.
- Chyba, że masz ochotę na coś innego? - spytała patrząc na niego. Nie chciał mu sprawiać kłopotu i trzymać go w domu na siłę.

James

- Póki co nie mam planów, ale nie wykluczam, że jak będziesz spac wyjdę z domu. Pobiegam po lesie. Może kogoś napotkam. Niektórzy lubią nocne wędrówki, a dzień - przynajmniej jego część - poświęcają na spanie.

Claire

Zaśmiała się.
- To od czego zaczynamy? Telewizja czy coś innego? - spytała i wyciągnęła z szafki
paczkę chipsów i zimne piwa z lodówki.
- Tylko jak już pójdziesz to masz na siebie uważać - zachichotała.

James

- Lepiej tu uważaj - wyszczerzył zęby. - jesteś sama w domu z potworem z legend - zaśmiał sięcicho. - Od czego zaczynamy? Nie wiem, ty wybierz - kobiety mają pierwszeństwo.

Claire

- Jeśli przeżyję to możemy obejrzeć jakiś film - zaśmiała się.
- A co mi zrobisz ? - udawała przerażoną .

James

- Zagryzę, podrapię, moze uduszę - lepiej się strzeż - roześmiał się. - Ja tylko tak niewinnie wyglądam - mruknął. - Aż taki zły nie jestem - nie dla ludzi, którzy nic mi nie zrobili.

Claire

- W takim razie będę uważać żeby Ci nie podpaść - zaśmiała się.
- Masz , zanieś to na stolik a ja wezmę piwo - powiedziała podając mu miski z chipsami a sama wzięła piwa.

/ salon

Gość

/Ulica

Gwen szła ulicą i nagle jej się o czymś przypomniało.
- Geniuszem to ty nie jesteś - skarciłą samą siebie, po czym zmieniła się w kotkę. Szukała miejsca, w którym mogłaby się zaczaić, po czym podeszła pod drzwi jakiegoś domu, głośno miaucząc i jak myślała dziewczyna zawsze w tej postaci - czuła się trochęjak idiotka wydzierajac się po kociemu w niebogłosy by tylko jej ktoś otworzył Razz

Claire

Obudziły ją miauki kota. Narzuciła na siebie szlafrok. Po cichu zeszła na dół i otworzyła drzwi.
- Ojej jaki śliczny kotek - wzięła go na ręce

Gość

Taaa, tego się mogłam spodziewac - pomyślała Gwen, patrząc kocimi oczami na dziewczynę.
Tylko pamiętaj: jeden fałszywy ruch i użyję pazurów Razz

- przeszło jej przez mysl, po czym znów miauknęła.

Claire

- Pewnie jesteś głodny albo glodna - spojrzała jej pod ogonek szybciutko.
- Wybacz mała - pogłaskała ją po łebku i poszła z nią w stronę kuchni.

Gość

Ech... - westchneła w myślach. Mogłaś to sobie darować moja droga - dodała, jednak nie miauczała już. Ooo, ten kwiatek się przyda - westchnęła, patrząc na parapet.

Claire

- Zawsze chciałam mieć kota - zamyśliła się .
- Kotki są takie słodkie - wzięła ją wyżej i 'pomachała' nią przed swoimi oczami a potem cmoknęła ją w główkę

Gość

Zaraz zwymiotuję - powiedziała Gwen w myślach. Jeszcze chwila i się zmieniam, nie ma tak dobrze! - mrukneła i wyrwała się dziewczynie, wbiegając do innego pomieszczenia.

Claire

- Ej tam nie wchodź - pobiegła za nią i wzięła kota na ręce.
W końcu nałała jej mleczka do miseczki.
- Pij malutka - zaśmiała się

Gość

Kot uczulony na mleko, super - skwitowała. A moze masz sok pomarańczowy? xD Gwen podbiegła do lodówki, drapiąc po niej pazurkami.

Claire

- Co byś chciała ? - otworzyła lodówkę i podsadziła kotka wyżej

Gość

Kotka wybiegła, ale po chwili wróciła, w swojej ludzkiej postaci.
- Sok pomarańczowy poproszę - odpowiedziała, siadajac na krześle, jak gdyby nigdy nic.

Claire

- Jak? Co? Ty? Kot? - stała z otwartą szczęką i

Gość

- Taaa, chyba widac, że to ja - przejechałą dłonią po swoich lśniących, płomienno rudych włosach.
- Przepraszam za podstęp i najście, ale potzreba mi schoronienia i kulku rzeczy.

Claire

Otrząsnęła się już trochę.
- Ja przepraszam, że bym Cię zagłaskała - powiedziała nieśmiało drapiąc się po czole.
- No a czego potrzebujesz? - spytała podając jej sok

Gość

- Głąskanie to naturalna reakcja, nie ma sprawy - poiwedziała.
- A zwiewam przed takimi, którzy mnie nie lubią i tyle. Widziałam dziś z daleka, że byłas z wilkołakiem, więc podejmując decyzję o ukryciu się, postanowiłam szukać wampira, a wierz mi, że jestem na nie wyczulona szczególnie. Przy okazji widze, że jest tu kilka roślinek, które chciałabym obejrzeć z bliska i mozliwie troszkę wziąć do siebie - wypaliła prosto z mostu.

Claire

- Jasne, możesz je sobie pooglądać - westchnęła i sobie też nalała soku.
- Wiedziałam,że są wilkołaki ale że koty - zaśmiała się pod nosem

Gość

- Zmiennokształtni - poprawiła ją Gwen.
- Ja akurat zmieniam się w kota, w dodatku rudego. Ale inni zmieniają się w przeróżne zwierzęta: wilki, pumy, ptaki, psy, jelenie i takie tam - wytłumaczyła. - I przy okazji, jestem Ginewra Sheahan, dla znajomych po prostu Gwen.