Pokój Emmy

Edward

- Już się namyślałem i zdania nie zmieniłem - pogłaskał ją po policzku.
- Proszę, nie złość się na mnie - wtulił ją w siebie

Emma

- Ech... nie chcę Ci sprawiać przykrości. - wtuliła się w niego mocno.
- Ale to będzie okropne... ja stara, pomarszczona, siwe włosy... a Ty... ech... - westchnęła i zamknęła oczy.

Edward

- Dla mnie zawsze będziesz śliczna i piękna, nawet taka pomarszczona - zaśmiał się i pocałował ją w czubek głowy. Potem Wsadził nos w jej włosy

Emma

- Jasne... skończe 30 i wymienisz mnie na nowszy model. - westchnęła i zaczęła go głaskać po plecach delikatnie. Zaraz potem delikatnie przesunęła ustami po jego szyi.

Edward

- Nigdy do tego nie dojdzie - mruknął kiedy go dotykała.
- Kocham Cię i nic tego nie zmieni. Nawet zmarszczki - uśmiechnął się

Emma

- Teraz tak mówisz. Może i teraz Ci się podobam. Ale co będzie za 30, 40... wrrr... 60 lat? Ty nadal będziesz wyglądać jak najwyższej klasy model! A ja tak samo jak moja babcia. - mruknęła nieco rozżalonym tonem i wtuliła się w niego. Jego zapach był jak zwykle odużający.

Edward

- Przestań już narzekać i chodź, zrobię Ci śniadanie - zaśmiał się i dał jej buziaka w policzek. Złapał ją za rękę i pocałował.
- To jak? Idziemy na śniadanko? - spytał z uśmiechem

Emma

- Możemy iść... a tak się zastanawiałam ostatnio. Co byś powiedział na naukę tańca? To znaczy Ty uczysz mnie... chociaż to dość ryzykowne. Jeszcze Ci krzywdę zrobię. To głupi pomysł, cofam tę propozycję. - uśmiechnęła się i pocałowała go w policzek. Wstała powoli z łóżka i przeciągnęła się. Wyciągnęła do niego rękę i uśmiechnęła się.

Edward

- To bardzo dobry pomysł - stwierdził z uśmiechem.
- Można prosić? - ukłonił się nisko.

Emma

- Cofam ten pomysł! Każdy mój tanic kończy się katastrofą. - zaśmiała się i zrobiła krok w tył.
- Zresztą nie tańczy się bez muzyki. To już wolę śniadanie. - przewróciła oczami i uśmiechnęła się.

Edward

- Skoro wolisz najpierw śniadanie - uśmiechnął się i dał jej buziaka w policzek .
- Kocham Cię - powiedział z szerokim uśmiechem

Emma

- Nie najpierw, tylko w ogóle! Taniec odpada. - pogłaskała go po policzku.
- I ja Ciebie też kocham. - pocałowała go delikatnie i krótko w usta.

Edward

- Przed naszym ślubem dam Ci osobiste lekcje tańca - zachichotał i przeczesał jej złote włosy.
- A co na śniadanko dla Pani? - spytał z uśmiechem

Emma

Na wspomnienie o ślubie Emma kaszlnęła kilka razy, zadławiła się chyba powietrze.
- Żebym ja się czegoś nauczyła to trzeba dużo czasu, oj duużo. A szczególnie tańca. - uśmiechnęła się lekko.
- Na śniadanko... może płatki? - podeszła do niego i przytuliła się.

Edward

Tłumił wybuch śmiechu na jej reakcję.
- A więc płatki. Zaraz Ci przyniosę - cmoknął ją w usta i w sekudnę był już z płatkami w jej pokoju

Emma

- Mógłbyś pracować jako kelner... nie byłoby problemu z opóźnionymi zamówieniami. - zaśmiała się i wzięła miskę płatków. Usiadła na łózku i zaczęła powoli jeść.
- Skusisz się? - zaśmiała się i uśmiechnęła do niego.
- Lubisz tańczyć?

Edward

- Lubię - przyglądał jej się jak je.
- Moge odrobinkę i kelnerem mogę być ale tylko Twoim osobistym - usmiechnął się

Emma

- Jeśli mowisz poważnie... to częstuj się. - wyciągnęła miskę w jego stronę. Troche zdziwiła się jego reakcją.
- Ech... czyli, że ja powinnam się nauczyc skoro lubisz. - skrzywiła się lekko.

Edward

Wziął sobie tak na samym końcu łyżeczki i zjadł. Potem wziął kolejną łyżkę i ją nakarmił.
- Nie musisz ale z miłą chęcią Cię nauczę - uśmiechnął się dając jej kolejną łyżkę

Emma

- Ech... dobrze. Spróbować możemy. Ale zobaczysz, że skończy się to katrastrofą. - westchnęła i uśmiechnęła się przełykając kolejną porcję.
- Karmisz mnie jak dziecko. -zaśmiała się.

Edward

- Nie skończy - uśmiechnął się i odłożył łyżeczkę.
- Smacznego , możesz jeść sama - zaśmiał się i spojrzał na nia

Emma

- Dobrze mi z Tobą, wiesz? - odstawiła miskę płatków i przytuliła się do niego.
- Nie jestem już w sumie głodna. A Ty? - zaśmiała się cicho i zaczęła głaskać go po ramieniu.

Edward

- Ja też nie - uśmiechnął się i wziął do ręki jej dłoń. Przyglądał jej się a potem głaskał ją.
- Mi z Tobą jest cudownie. uzależniłem się od Ciebie - zaśmiał się

Emma

- Kocham Cię bardzo... - pocałowała go w policzek.
- To co z tymi lekcjami tańca, panie Cullen? Zapewne tańczysz świetnie. - uśmiechnęła się i przytuliła do niego.

Alice Cullen

Zadzwonił telefon Edwarda i o.

Edward

- Przepraszam - powiedział i odebrał telefon.
- Alice - powiedział z ulgą - co się stało, że dzwonisz? - spytał radośnie

Edward

- Rozumiem. Następnym samolotem jaki będzie. Alice, wytłumaczysz mi o co chodzi? Martwię się o Ciebie - dodał równie szybko co ona

Emma

Emma uśmiechnęła się tylko i wstała. Postanowiła wykorzystać chwilę na ubranie się. Wyjęła z szafy trochę ubrań i przeszła do łazienki. Tam szybko umyła się i przebrała w jedną z niewielu sukienek. Zaraz potem założyła koczylki, zastawiała się też czy Edward nie wolałby, żeby zaczęła się malować. Wzruszyła ramionami i wróciła do pokoju.

Edward

Słuchał Alice a na jego twarzy malowało się coś na rodzaj smutku.
- Dobrze, już wychodzę. A gdzie mam go szukać? Co mam mu powiedzieć? - pytał szybko żeby Emma nie umiała go zrozumieć

Emma

Usiadła spokojnie na łóżku i przechyliła lekko głowę krzywiąc się. Nie zrozumiała ani słowa. Widziała minę Edwarda jednak, czuła, że coś jest nie tak. Weszła dalej na łóżko i podciągnęła kolana pod brodę.

Edward

- Ja Ciebie też Alice - powiedział i schował telefon do kieszeni.
- Emmo - usiadł obok niej - muszę wyjechać na jakiś czas - poglaskał ją po policzku

Emma

- Ale... jakto wyjechać? - zrobiła smutną minę i delikatnie przytuliła się do niego.
- Dokąd? Na długo? - westchnęła i zaczęła głaskać jego dłoń.

Edward

- Alice mnie potrzebuje w Bilox. Muszę jej pomóc odnaleźć jej przyjaciela. Będę dzwonił tak często jak się da, obiecuję - głaskał ją po policzku.
- Uważaj na siebie. Muszę iść już - powiedział smutno i pocałował ją namiętnie w usta.

Emma

- Idź... rozumiem. Uważaj na siebie, dobrze? - przytuliła się jeszcze na chwile i pocałowała go w policzek.
- Będę bardzo tęsknić. - uśmiechnęła się i pogłaskała go po policzku.
- No ale idź już. Musisz pomóc siostrze. Pozdrów ją ode mnie.

Edward

- Dobrze . Kocham Cię , pamiętaj - pocałował ją ostatni raz i zniknął.

Kupił bilet itp i poleciał do Bilox.

/ bilox, lotnisko

Emma

Emma zaczęła tęsknić za Edwardem gdy ten tylko wyszedł. Westchnęła i wstała z łóżka. Poprawiła sobie jeszcze nieco włosy i założyła płaszcz. Wyszła z domu, w końcu co miała tutaj robić sama?

//Forks/Park

Edward

// ??

Wszedł po cichu do jej pokoju i położył się na łóżku. Nie było jej w domu. Czuł się cudownie czując jej zapach wypełniający pokój, widząc jej rzeczy. Znów się uśmiechał

Emma

//Park

Weszła do domu, była już nieco zmęczona, ale i zmarźnięta. Odwiesiła kurtkę i ruszyła w stronę swojego pokoju. Kiedy otworzyła drzwi na jej twarzy pojawił się radosny uśmiech.
- Edward! - zawołała szczęśliwa i gdyby nie zwichnięta kostka to zapewne podbiegłaby do niego, teraz jednak szybko podeszła i weszła na łóżko.
- Tęskniłam strasznie. - zapomniała się zupełnie. Pocałowała go w usta i przytuliła mocno do niego.

Edward

- Ja za Tobą też - przytulił ją mocno wsadzając nos w jej włosy i wdychając jej śliczny zapach.
- Kocham Cię. Tak mi Ciebie brakowało - westchnął bawiąc ję kosmykami jej włosów

Emma

- Ja Ciebie też... bardzo bardzo. - wtuliła się w niego mocno.
- Tęskniłam strasznie. Jak było? - pocalowała go w policzek, znów czuła przyjemny chłód jego skóry.