Pokój Emmy

Emma

- Ja Ciebie też. Bardzo mocno. I tęskniłam za Tobą strasznie. - westchnęła cicho i starała się w niego wtulić, ale owinął ją na tyle szczelnie, że ledwo ruszała palcami. Zaśmiała się z tego powodu pod nosem i zamknęła oczy. Było jeszcze późno więc dobrze gdyby się jeszcze przespała. Dobrze dla jej przeziębienia rzecz jasna bo ona wolała porozmawiać z Edwardem.

Edward

- Jutro nie pójdę do szkoły. Spędzę dzień z Tobą - szepnął całując ją delikatnie w nosek.
- Śpij. Musisz wyzdrowieć - przyłożył zimną dłoń do jej czoła żeby złagodzić gorączkę

Emma

- Mmm... tak, nie zabieraj dłoni. Od razu mniej boli... - uśmiechnęła się lekko i wzięła głęboki wdech. Znów słuchała jego głosu, czuła jego obecność i dotyk. Było wspaniale, na prawdę wspaniale.
- Znów nie pójdziesz do szkoły? Będą plotkować o nas... o Tobie. Już i tak pewnie nazywają nas "Piękny i bestia". - zaśmiała się pod nosem i ziewnęła krótko.

Edward

- Raczej piękny i przepiękna - zaśmiał się trzymając dłoń wciąż na jej czole. Drugą dłonią przytulił ją delikatnie do siebie.
- Ludzie wiedzą,że często opuszczam zajęcia A jutro ma być słonecznie więc to norma - przesunął ustami po linii jej szczęki z uśmiechem

Emma

- Opowiedz mi co się działo na balu... Alice ma jakieś problemy? - zapytała już zaspanym głosem o "incydent", o którym wspomniał w jednym z sms'ów. Prawie już spała bo jego dotyk był na prawdę kojący, szczególnie że miał jak zwykle chłodną skórę, a ona cierpiała na ból głowy. Oddychała coraz bardziej miarowo ale starała się nie zasnąć aby wysłuchać opowieści Edwarda.

Edward

- Opowiem Ci jutro przy śniadaniu. A teraz śpij - głaskał ją po boku brzucha i całował delikatnie po policzku,nosku i ustach. Ledwo muskał ją wargami.
- Słodkich snów - szepnął między pocałunkami

Emma

- Pamiętasz roz... - wymamrotała pod nosem, choć nawet Edward pewnie wyłapał ledwo jedno słowo bo reszta to był raczej pomruk przyjemności. Czuła jego chłodne wargi na swojej twarzy co wywołało lekki uśmiech. Rozchyliła nawet lekko wargi czekając aż pocałuje jeszcze to jedno miejsce na jej buźce. Ale chyba się nie doczekała.
- Tak. - powiedziała nagle, zdaje się, że było to nawiązaniem do jej poprzednich słów. Ale na co to miało niby znaczyć?

Edward

Widząc jej rozchylone usta uśmiechnął się lekko i obcałował okolice jej ust drazniąc się trochę z nią.
- No dobra,dobra - zaśmiał się i rozchylił językiem jej wargi

Emma

Była już jedną nogą w krainie snów więc ledwo co odwzajemniła pocałunek, choć starała się to zrobić ze wszystkich swoich sił. Ledwo musnęła koniuszkiem języka, jego język i uśmiechnęła się.
- Kochm. Cię... - wyrmuczała znów i przysunęła się bliżej niego.
- Zgadzam się. - szepnęła spokojnie, starając się już zasnąć. A na co się zgodziła? To już Edward mógłby pokojarzyć lub też będzie to tajemnicą.

Edward

Kiedy zasnęła wtulił ją w siebie i nakrył kocem.
- Zobaczymy - zaśmiał się i zamknął oczy udając,że śpi oxd

Emma

Spała rzecz jasna spokojnie bo był już bardzo blisko. Oddychała miarowo powtarzając co pewien czas jego imię przez sen. Miała zdaje się, specyficzny sen bo mamrotała coś jakby mówiąc do Edwarda, ale tego ze swoich snów.

Edward

Znów zastanawiał się o czym śni. Jak co noc. Jej sen był jedną z najbardziej fascynujących rzeczy na świecie. Dla niego.
Muszę przedstawić ją Alice jak tylko wydobrzeje Alice był dla niego bardzo ważna dlatego chciał żeby się poznały. Dwie najważniejsze osoby jego życia.No dobra...jeszcze był carlise i Esme xd

Emma

Kiedy w końcu za oknami wstało słońce rzucając wredne promienie prosto na twarz Emmy, dziewczyna zamruczała nieco niezadowolona i przekręciła się na bok razem ze swoim szczelnym kokonem stworzonym z dwóch kocy.
- Edward... - wymamrotała wtulając głowę w bok jego klatki piersiowej.

Edward

- Śpij jeszcze - jedną ręką sięgnął do zasłon i zasłonił je. Słuchał czy przypadkiem mama Emmy nie idzie po schodach czy coś

Emma

- Emciu! Ja wychodzę już! Jak wstaniesz to zjedz śniadanie! - krzyknęła Elizabeth, oczywiście nie chcac obudzić córki. Emma stęknęła głośno i zaśmiała się pod nosem tuląc się do swojego anioła i przesunęła czubkiem nosa po boku jego klatki piersiowej.

Edward

- Słyszysz Emmciu . Zrobię Ci śniadanie - zachichotał i kiedy jej mama już poszła odkrył z siebie kołdrę.
- Jak się spało?

Emma

- Nie mów tak do mnie, to okropne. - zaśmiała się i ziewnęła przeciągle, zasłaniając dłonią usta. Przetarła jeszcze dłonią oczy i podniosła się do pozycji siedzącej rozglądając się po pokoju.
- Będę mogła dziś Ciebie namalować? - zaśmiała się pod nosem.

Edward

- Jak zjesz całe śniadanie i dasz mi buziaka to możesz - zaśmiał się i poprawił swoją koszulkę.
- To co byś zjadła na śniadanie Księżniczko?

Emma

- Płatki z mlekiem. - zaśmiała się i odgarnęła kołdrę na bok. Wstała powoli i przeciągnęła się jeszcze. Wyjęła z szafki jakieś ubrania i spojrzała na niego.
- Ale ja sobie zrobię śniadanie. Tylko daj mi chwilę, to ubiorę się i będziemy mogli iść razem do kuchni. - umiechnęła się idąc do łazienki.

Edward

Kiedy ona była w łazience on w ekspresowym tempie zrobił je śniadanie i z tacą usiadł na łóżku czekając na nią

Emma

Wyszła z łazienki ubrana w dżinsy i zwykły t-shirt.
- Edward! Jesteś okropny. - powiedziała z oburzeniem i usiadła na łóżku biorąc miskę płatków i bez słowa, z teatralnym fochem zaczęła je jeść.

Edward

- Smacznego - zaśmiał się i pomieszał jej herbatę. Trzymał nadal całą tacę.
- Nie gniewaj się. Masz kwiatka nawet - spojrzał na różyczkę w wazoniku po którą zdążył iść kiedy woda się gotowałą

Emma

- To nie fair. Bo Ty robisz wszystko a ja nic... jestem zupełnie nieprzydatna. - skrzywiła usta w podkówkę i odstawiła miskę na stolik nocny. Wzięła herbatę i wypiła kilka łyków. Przyzwyczaila się już, że Edward nigdy nic nie jadł.

Edward

- Potrzebuję Cię do normalnego życia - zaśmiał się i wziął miskę.
- Otwórz buzię - nabrał trochę płatków na łyżkę i podsunął jej łyżkę pod usta

Emma

- Aaaa... - otworzyła usta jak u lekarza i zjadła porcję płatków z łyżki. Po chwili zaśmiała się i pokręciła głową. Jeszcze będzie ją karmił.
- Już wiem jak Cię narysuje... namaluje. Idziemy. - powiedziała wstając. Cóż, dostała weny artystycznej.

Edward

Kiedy nakarmił ją do końca wstał .
- Prowadź - akurat modelem mógł być bo nie mógł się nie ruszać przez kilka dobrych godzin.

Emma

- Chodź. - uśmiechnęła się do niego szerzej i złapała go za rękę. Zostawiła niepościelone łóżko i miskę po płatkach na stoliku. Pociągnęła go ze sobą i wyszli na dwór do ogrodu.

| Taras