Kuchnia

Gaspard

-Tak, oczywiście...- przytaknął jej na zasadzie "nie znam innego stwierdzenia". Przejechał językiem po jej szyi.

Leah

Podniosła lekko ramię w górę, jakby ją niechcący połaskotał.
-Chyba powinnam się zbierać...-mruknęła.

Gaspard

-Skoro tak twierdzisz nie mam prawa siłą Cię zatrzymywać.- całkowity spokój.

Leah

Wzruszyła ramionami powoli ześlizgując się z jego kolan.
-Po południu mam zajęcia sportowe... -mruknęła.

Gaspard

-Mam nadzieję, ze nie będziesz udawała, że mnie nei znasz potem.- wstał i cmoknął ja w policzek podając jej jej własne spodnie.

Leah

Wsunęła na tyłek swoje spodnie z spoglądając na Gasparda odpowiedziała na pytanie pytaniem- A Ty?

Gaspard

-Nie mam w naturze wypierać się pięknych kobiet.- cmoknął ja w policzek.

Leah

Westchnęła delikatnie, szukając po pokoju swojego stanika i przy okazji rozpinając powoli koszulkę mężczyzny, którą miała na sobie.

Gaspard

-Tego szukasz.- podniósł stanik z podłogi i go jej podał.

Leah

-Dzięki... -mruknęła bezbarwnym tonem głosu.
-Mógłbyś się odwrócić? -zapytała z lekka zakłopotana.

Gaspard

Najpierw go lekko zdziwiła. Rozbierać to się może blisko niego, a ubrać już nie, ale co tam. Odwrócił się grzecznie.

Leah

Zapięła stanik i schyliła się pod stolik po bluzkę.
-Dziękuje...- w sumie była zadowolona, że spełnił jej prośbę.

Gaspard

Wstydzi się mnie? przemknęło mu przez myśl.
Ona jest dziwna. Nie jest wampirem, ale jej oczy... Coś było w nich nie tak. tak se myślał luzem.

Leah

Przeczesała palcami włosy i spojrzała na niego z uwagą.
-Wyglądam jakoś dziwnie? -mruknęła patrząc na jego spojrzenie w jej kierunku.

Gaspard

-Absolutnie nie.- pokiwał głową z lekkim uśmiechem.
-Po prostu ładnie. Zapatrzyłem się.

Leah

-Nie wierzę Ci...-powiedziała, ale po chwili się roześmiała. Zerknęła w duże lustro stojące w jego przedpokoju.
-Przecież wyglądam jakbym się z kimś pobiła...- palcami dotkneła sianowatych włosów.

Gaspard

-Przesadzasz.- stanął za nią.

Leah

-Może trochę... -mruknęła delikatnie pomalowała usta pomadką.

Gaspard

-Dużo.- oparł dłonie na jej ramionach i troche się pochylił.
-Postaraj się nie gadać o tym w szkole, co?- szepnął jej do ucha.

Leah

-Już nie mogę się doczekać, kiedy rozwiesze o tym plakaty w szkole... Czekaj! przypomnij mi, żebym zadzwoniła z tym do ojca. - spojrzała na niego jak na idiotę i wyjęła szczotkę ze swojej torebki.

Gaspard

-Dobra. Zrozumiałem.- zabrał ręce z jej ramion.
-Mam troche pracy.- westchnął zerkając na regał. Już myślami szukał w spisie książek jakiejś, która by mu dała odpowiedź....

Leah

-Spokojnie. Nie zamierzam nikomu o tym mówić... -mruknęła.
-Iii rozumiem. Już sie stąd zabieram.

Gaspard

Już troche go zżarło myślenie.
-Zapraszam na kolejną sesję. Ale tym razem po szkole.- zaśmiał się lekko.

Leah

-Dbasz o moją edukację? -zaśmiała się- Pomyślę... -mruknęła zbliżając się do drzwi.

Gaspard

-Nie. Dbam o jakiekolwiek świadectwo, moje i Twoja.- zaśmiał się.
-Jakby sie coś działo to dzwoń, dobrze?- spojrzał na nią poważnie. Nadal go męczył fakt, że nie wie co z nią jest nie tak.

Leah

-Na angielskim i tak masz już przesrane... -łaskawie mu przypomniała.
-I postaram się nie zrobić sobie krzywdy, żeby nie niepokoić Cię głupimi telefonami...

Gaspard

-Wiesz co? Zadzwonisz jak uznasz to za stosowne. Panika mi nie przeszkadza. Chyba, że nie zdołasz wziąć telefonu.- pokiwał głową. On wiedział o co mu chodzi, wilk nie umie obsługiwać komórki przecież Razz

Leah

Spojrzała na niego zaintrygowana, ale nie skomentowała. Palcem pokiwała na niego zachęcająco, żeby podszedł bliżej.

Gaspard

-Chwile temu się ubrałaś i umalowałaś, wiesz?- podszedł do niej bardzo blisko. Musną ustami jej wargi.

Leah

-Nie chcę żebyś mnie rozbierał... -mruknęła- Po prostu przed chwilą przejechał tędy mój ojciec... -westchnęła- On nie może się dowiedziec. Jest cięty na wszystkich facetów z La Push.... -zmarszczyła nosek głaszcząc Gasparda po policzkach.

Gaspard

-Nie dziwie mu się.- zaśmiał sie cicho.
-Idź już, bo jak nas zobaczy wracając tą drogą to oberwiemy oboje.

Leah

Ukradła mu jeszcze jednego słodkiego całusa i zniknęła za drzwiami. Szybkim krokiem, prawie biegnąc, udała się w stronę swojego domu.

| Dom Clearwater'ów

Gaspard

-Będę martwy. Już to czuję...- westchnął myśląc o jej ojcu. Teraz był pewien, że cos z wilkołaczej krwi płynie w jej żyłach. Ale do cholery jest kobietą... Tego był pewien xD Na poprawę humoru wciągnął skórzaną kurtke na grzbiet i poszedł na spacer. Oczywiście, że czymś musiał siebei zajać to odpalił papierosa i o. Taki szpan.

//klify

Dea

/ klify

Dopchnęła motor na podwórko. Rozejrzała się.
- Sam mieszkasz czy z rodziną? - zapytała.

Gaspard

-Sam.- westchnął wyjmując klucze z kieszeni.
-To jaki jestem? Nie dosłyszałem, albo coś.- przeskoczył dwa schodki na werandę i otworzył drzwi.

Dea

- Powiedziałam, ze niezbyt straszny. Ale ja mam spaczony sposób pojmowania rzeczywistości. Choćbyś miał na czole napisane seryjny morderca, to nie zauważyłabym. - burknęła

Gaspard

-No patrz. Tego bym nie powiedział.- ustąpił jej w drzwiach.
-teraz pytanie gdzie mam bandaże.

Dea

Weszła rozglądając się ciekawie. Dawno nie była u nikogo w domu, tym bardziej u faceta. Znów poczuła dobrze znane zimno.
- Masz chusteczki? Ręczniki papierowe? Zimną wodę? - wypluwała pytania jak z karabinu maszynowego

Gaspard

-Chodź Ci to opatrzę. Może nie wyglądam, ale umiem takie rzeczy robić.- otworzył drzwi do łazienki. Witrażyk w oknie i w ogóle. A mała opteczka stała sobie an półce i czekała na swoje 5 minut. Dziwnie jakoś to wszystko zadbane w porównaniu z kartkami porozrzucanymi w salonie i kubkami po jogurcie na stoliku.

Dea

Wepchnęła się do łazienki i błyskawicznie dopadła umywalki. Odkręciła lodowatą wodę. W samą porę. Na umywalce pojawiły się już pierwsze krople krwi. Zmoczyła szybko ręce i przyłożyła do nosa.
- To się robi nudne... - wywarczała z zaciśniętymi zębami.