Salon

Leah

Dziecko było uparte- niemal jak tatuś. Nie w jej przypadku oznaczało NIE. Stanowczo przylgnęła do Gasparda.

Dea

- Czarownica zrobi sobie sama - westchnęła i wstała. Na bosaka podreptała do kuchni.

// kuchnia

Gaspard

Pokręcił głową wzdychając i usiadł na kanapie z dziewczynką.
-Jak ci tam było z wujostwem, co? - Jeszcze parę tygodni temu nie wyobrażał sobie siebie jako ojca. Teraz było inaczej.

Leah

Josephine wtuliła się w pierś Gasparda, westchnęła cichutko.
-Tęśknilam.... -mruknęła po dziecinnemu.

Gaspard

Odgarnął jej blond-czuprynę z twarzy i uśmiechnął sie. Za chwilę usłyszał pukanie, co było dziwne, bo drzwi nie było. Nawet mu na myśl nie przyszło, ze ktos moze wynieść spokojnie jego 52 calowy TV. Wstał z dzieckiem na rękach i podszedł do drzwi. I wzięlo go prawie wmurowała w podłogę. Prawie, bo się jej spodziewał.
-Marie... - Zaczął poprawiając sobie dziewczynkę na rękach. - Wejdź.

Marie Depont

/ulica

Marie powoli przekroczyła próg. Spojrzała na Gasparda.
-Zawsze piękny i młody -stwierdziła -Witaj -dodała dając mu całusa w policzek -po prostu nie mogła się powstrzymać.
-A ta mała dama to ...?-zapytała spoglądając na dziewczynkę.

Leah

Josephine objęła ojca ciaśniej za szyję. Schowała buzię w jego szyi tak, że było widać tylko burzę jej blond włosów.

Gaspard

Wspomnienia zalały go gwałtownie, wraz z całusem Marie.
-To jest Josephine. Moja córeczka. Nie pierwsza, zdaje się. - Popatrzył na nią znacząco. Jego wzrok krzyczał: Dlaczego nie powiedziałaś mi o Camille?!
Przytulił Jose, głaszcząc ją po bujnych włosach.

Dea

Z kuchni rozległo się wołanie:

- Chcesz też wredny dziadu? - rozległ się głos Dei.

Julia

-Jak widać -powiedziała -dzieci Ci się udały -stwierdziła patrząc na chowającą się w jego rękach dziewczynkę.
-Może nawet nie ostatnie -stwierdziła - kto wie, ile jeszcze twoich potomków chodzi po świecie. -uśmiechnęła się znacząco.
-Przyjechałam po moją córkę. O ile mi wiadomo jest tutaj. -Rzuciła przelotne spojrzenie na mieszkanie.

Gaspard

-O niczym innym nie marzę! - Odkrzyknął, po czym dodał po krótkim namyśle. - Możesz zrobić o jedną więcej. A, Camille, pozwól tu do nas!

Gość

/kuchnie

weszła niepewnie do salonu.
Spojrzała na Gasa i..
-Mama?-wyrwało jej się zdziwione pytanie

Gaspard

-Taaa... - Mruknął. - Rodzinne spotkanie.
Błagam Leah, zostań tam, gdzie jesteś...
-Marie, usiądźmy może. - Zaproponował wskazując na kanapę. Z dzieckiem średnio mu było wygodnie.

Marie Depont

Z kuchni wyszła Camille. Marie przeszła obok Gasparda i przytuliła odrobinę za mocno Camille, po czym dała jej buziaka w policzek.
-Nawet nie wiesz jak się o ciebie martwiłam -powiedziała- przecież miałaś wracać? I dlaczego nie odbierałaś telefonu?-spojrzała z wyrzutem na córkę.

Dea

//kuchnia

Dea wyszła z tacą pełną herbaty
- Gas po co jest doda... - zamarła w progu. - Dzień dobry - powiedziała grzecznie wpatrując się w kobietę.

Gość

Komórka? Przecież nie powiem jej, że rzuciłam jej z klifów
-S..spadła mi z klifów-powiedziała nadal zaszokowana widokiem matki
Miałam wracać?
-postanowiłam jeszcze trochę zostać-wymamrotała.

Marie Depont

-Nie martw się, kupimy Ci nową - powiedziała -najważniejsze, że Tobie nic nie jest -odetchnęła z ulgą. - Idź po swoje rzeczy -popchnęła ją lekko na zachętę.
Marie odwróciła się do Dziewczyny
-Dzień dobry -odpowiedziała z uśmiechem.

Gaspard

-Kazałem jej zostać. - Poprawił ją szybko. - Dopóki wszystko się nie wyjaśni.
Dea właśnie wyszła z tacą herbaty, a Gaspard miał wrażenie, że harbata zaraz zleci na ziemię.
-Dea, to jest Marie... Moja przyjaciółka z Francji. Matka Camille. - W jego ustach 'przyjaciółka' zabrzmiało bardzo dwuznacznie

Leah

Jose odkleiła się na moment od Gasparda lustrując wzrokiem Marie.
-Camille... -mruknęła cichuteńko w stronę dziewczyny- Nie jedź. Źostań... -dodała nadal wtulona w tatę.

Marie Depont

Zaśmiała się słysząc przyjaciółka.
-Z wszystkimi "przyjaciółkami" masz dzieci?-zapytała.
-A co tutaj jest do wyjaśniania? -zapytała. -Camille poznała swojego ojca, tak jak chciała. Zapewne był to dla niej spory szok, ale jak widać już jest wszystko w porządku.

Dea

- Dzień dobry - powtórzyła Dea odstawiając szybko tacę na stolik - Jestem... siostrą Gasa. Przyrodnią. - uśmiechnęła się wyciagając rękę w stronę Marie. - Jestem przekonana, ze Camille nie stanie się nic jeżeli zostanie z nami jeszcze troszkę.

Gość

-Po swoje rzeczy?-powtórzyła za matką
zrobiła dziwną minę.
-Duża część z nich też spadła z klifów.
Przynała.
Spojrzała na matkę.
-ja.. Ja chyba chciałam bym zostać.
powiedziała spokojnie, spoglądając niepewnie na matkę.

Marie Depont

Uścisnęła dłoń dziewczyny.
-Miło mi Cie poznać -powiedziała.
-Camille? - spojrzała na córkę. -Co on Ci nagadał? -wskazała głową na Gasparda. Wiedziała, że dziewczyna jest podatna na wpływ innych osób i wiedziała również jak Gasperd potrawi czarowac ludzi. Tak bardzo chciała poznać ojca, że teraz mógł jej namieszać w głowie.

Gaspard

-Marie, ana chce zostać, niech zostanie. - Mówił tonem miękkim, ale stanowczym. Podszedł do kobiety wystarczająco blisko, żeby poczuć jej dawno zapomniany zapach.
-Ty również mozesz zostać. Mam tu sporo pokoi, zmieścisz się.

Leah

Jose prychnęła cicho nadal będąc na rękach ojca. Zagrodziła mu widok na Marie swoją główką.
-Mamy...! -oznajmiła patrząc na niego spod przymrużonych oczek jakby przywołując go do porządku. Potwierdzenia szukała po chwili w oczach Dei.

Marie Depont

Marie spojrzała w oczy Gasperda, gdy przed jej twarzą pojawiła się burza blond loków.
-To pewne, że nie zostawię jej tu samej -powiedziała.
Podeszła do Gasparda z drugiej strony i przysunęła twarz do jego twarzy tak blisko, że kiedy mówiła niemal dotykała jego policzka.
-Myślisz że mama małej będzie zadowolona?-zapytała szeptem tak, aby tylko on to usłyszał.

Gaspard

No i co z tego, ze Marie była matką jego pierwszego dziecka? On kochał Leah, i już! I Josephine zdaje się, nie pochwalała obecności Marie...
Ale jednocześnie facetem był, i to jakim! Więc sumienie uciekało, a reszta, oprócz serca, które obecnie posiadała Leah, ciągnęło do brunetki.
-Nie sądze. - Wymamrotał, jednak się nie odsuwając. - Ale zamieszkasz tu, przeciez nie będziemy spać razem.

Dea

- Wiesz Gas... - Dea podeszła do nich i klepnęła go lekko w kark - Myślę, że najlepiej będzie jeżeli Pani Depont zamieszka gdzie indziej.... Twoja rodzina mimo wszystko jest dość liczna - uśmiechnęła się uroczo.

Gość

Stała cicho z boku i przyglądała się tej wymianie zdań.
to było takie dziwne!

Marie Depont

Przesunęła lekko twarz zbliżając swoje usta, do jego ust tak jakby chciała go pocałować, jednak po chwili wyprostowała się.
-Wolałabym jednak usłyszeć zdanie pani domu. -stwierdziła -Nie chce sie narzucać.

Dea

- Chwilowo za panią domu robię tu ja - wyciągnęła ręce po Jose. Obawiała się, ze Gaspard moze się wściec. A jak będzie miała dziewczynkę na rączkach to nic jej nie zrobi - I myślę pani Depont, że powinna pani zanocować w hotelu. Ten dom w chwili obecnej nie jest aż tak duży - uśmiechnęła się uroczo.

Gaspard

Westchnąl cicho. Jak on nie cierpiał takiej fałszywej uprzejmości.
-Dea, to jest matka mojej córki. - Powiedział, jakby to, że Marie ma tu mieszkać było oczywiste.
-Leah... Możemy po nią zadzwonić, chociaż jak ją ostatnio widziałem była w kiepskim nastrojuy. Zresztą na pewno jej dobrze z Ianem. - Jego imię niemal wywarczał. Oddał Josephine Dei, ręce musiał mieć puste. Jeden on na 3 baby. Pięknie.

Dea

- Gas... pozwól do kuchni - warknęła przytulajac Jose - teraz. Pani wybaczy - skinęła Marii i ruszyła nie oglądając się. Mijając Gasa rzuciła zaklęcie. Chocby nie chciał to teraz za nią pójdzie.

// kuchnia

Marie Depont

Rodziny ciąg dalszy... -pomyślała patrząc na Deę - A wydawała się taka miła...
-Zaczekacjie -powiedziała -nie mam zamiaru Wam się narzucać.
-Dziękuje Gespard, za Twoją uprzejmość -powiedziała posyłając mu uśmiech -ale jak widać nie wszyscy podzielają Twoje zdanie. -spojrzała znacząco na Deę.
-Zanocuje w hotelu. A teraz, jeśli pozwolisz usiądę i napije sie herbaty, ponieważ trochę jestem zmęczona po podróży. -powiedziała po czym ruszyła w kierunku kanapy lekko zahaczając o Gasperda.

Gaspard

-Poczekaj, zaraz wszystko się wyjaśni. - Mruknął wychodząc za Deą.

//kuchnia

Gość

Stała na środku pokoju, z lekko rozdziawionymi ustami. Jednak rodziło się w niej coś na rodzaj buntu.
-mamo, nie jestem pewna, czy chce w ogóle wracać do Francji.
Powiedziała cicho, czekając na reakcję matki.

Marie Depont

Usiadła na kanapie i wzięła pierwszą herbatę z brzegu. Upiła z niej małego łyczka. Herbata była wyśmienita.
Gdy usłyszała wyznanie córki spojrzała na nią zdziwiona.
-Dziecko, czy Ty wiesz w ogóle co Ty mówisz?-zapytała zastanawiając się czy Camille nie uderzyła sie w głowę.

Gość

-No..
zawahała się.
-wiem.
Powiedziała w koncu. Może kiedyś wróci do Francji, ale teraz chciała poznać bliżej Deę, Gasparada, Leah, Jose i, to już w szczególności, Ian'a

Marie Depont

Westchnęła.
-Przecież nie zostawię Cie tutaj samej -powiedziała podnosząc się i podchodząc do córki.

Gość

-mam 18 lat!-powiedziała gniewnie.-chyba mogę już o sobie decydować.
Wiedziała, że pobyt ich dwóch tutaj jest jeszcze gorszy niż jej samej.