Kuchnia

Leah

Bo co? Zmuszony będzie sie obronić?
-To jest szantaż emocjonalny... -mruknęła patrząc na niego nadal z góry. Znał ją przecież. Wiedział jaka jest uparta. Nie chciała mu nawet powiedzieć o swojej ciąży, a on liczy na to że wybaczy mu tak szybko fakt, że przespał się z jej siostrą.
-Ufam, że przynajmniej jestem trochę do Any podobna... -mruknęła i ugryzła się w język. Mogła do tego nie wracać. A właściwie postanowiła to sobie już wcześniej.

Gaspard

Bo Ci nie walnie!
No i dostał mentalnie w pysk. Spuścił łeb, ale nadal klęczał. Co ma zrobić, by to wszystko naprawić? Cholera wie...
- Lee, daj spokój. Wiem, że jestem stary i głupi. Naprawdę wiem, ale nie chcę Cię stracić. Zamknij sprawę Ann. Proszę. - nie podniósł an nią wzroku, nie bardzo wiedział co ma dalej zrobić. To była ostatnia deska ratunku.

Leah

-Podnieś się do cholery... -mruknęła i sama pomogła mu wstać.
-W porządku. Ja spróbuję. Ale Ty masz mnie na razie nawet nie dotykać... -mruknęła i odsunęła się od niego najdalej jak mogła. Cholera, stęskniła się za nim. W końcu na swój pokrętny sposób był tym jedynym a Clearwaterka tak jakby go kochała. Nawet jeśli był prawdziwym draniem.

Gaspard

Dał się podnieść z kolan. Był wielce zadowolony, że w końcu sie przełamała. Ile też postanowień zrobił.... ten dzień pobił w swym dorobku nowy rok.
- Dziękuję. - wyszczerzył się niczym małe dziecko, chciał ją pochwycić w ramiona, ale skoro nie chciała. Ehhh te baby. Odsunął się grzecznie i sięgnął po otwarte piwo na blacie. Cały czas na nią zerkał.

Leah

Zerknęła na niego. Sama już nie wiedziała czego od niej chce, i czego właściwie ona oczekuje. Drażnił ją i działał jej na nerwy. Lubiła się do niego przytulać. Nie mniej jednak irytował ją sposób jego zachowania. By chociaż na niego nie patrzeć znów zajęła się niemal obsesyjnym pakowaniem filiżanek, szklanek, kubków i innego tego typu cholerstwa do szafek. Kochała tego dupka. Naprawdę. Ale w końcu to była Leah. Sama też od zawsze była lekko powalona. Mimo, że przez te 4 miesiące naprawdę za nim tęskniła... Nie odezwała się do Gasparda ani razu. Czasami tylko wykręcała jego numer dla Jose, by ta mogła sobie porozmawiać z tatą.
-Nie ma za co... -mruknęła trzaskając kolejną szafką. Skończyła sprzątać, więc chyba teraz rozpaczliwie zacznie szukać sobie zajęcia. Właściwie zaczęła żałować, że Gaspard starając się wkraść w jej łaski stał się taki ugodowy. Powiedziała, żeby jej nie dotykał, bo wiedziała, ze go to odrobinę zaboli. Nie spodziewała się, że będzie to przeszkadzać jej samej.

Gaspard

Ile można stać i się patrzyć na Lee i pić piwo? No przestańcie. To jest denerwujące, bardzo denerwujące i nigdy więcej tego nie chce robić, nie! Mówię pewne, zdecydowane: raczej nie!
- Lee...- chwila moment i znalazł się przy niej. Mocno ją ujął, nie bardzo miał siły się jakoś ogarniać. Spojrzał jej w oczu przez chwilę i pocałował. Już czuł, jak dostanie w pysk, należy mu się, a może nie... i będzie miał kolejny powód do radości?

Leah

W pierwszej chwili chciała go od siebie odepchną.c Od taki, odruch. Dopiero kiedy ją pocałował poczuła się zdecydowanie lepiej. Odwzajemniła pocałunek i odkleiła się od niego dopiero po pewnym momencie. Wtedy właśnie oberwał po pysku. I to solidnie. Nie czekając jednak na jego reakcję wspięła się na palce i sama pocałowała go jeszcze raz.... Wariatka.

Gaspard

No i traf tu za taką. Całuje, bije, znowu całuje... Dobrze, że nie przysadziła mu z kolana, bo by się bidulek zgiął w pół i może by nie wstał.
No cóż, nie urwała mu głowy, więc to przeżyje. Odwzajemnił jej drugi pocałunek czując, że trochę go piecze policzek, ale po chwili i to uczucie ustąpiło i została sama radość.

Leah

Mruknęła cicho lekko przygryzając dolną wargę jego ust. Uderzyła go, bo sobie zasłużył a generalnie weszło jej to w krew. W końcu była wilczycą, więc miała odpowiedni ku temu temperament. Znów się od niego odkleiła.
-Kocham Cię, słyszysz? Zrozum to wreszcie i nie spieprz tego, dobrze? Bo następnym razem Cie zabiję. Ale ją wcześniej... -dodała po krótkim namyśleniu.

Gaspard

- Obiecuję,nigdy więcej. - przytulił ją mocniej, od razu jej nie zgniecie przecież. Pogłaskał ją po głowie i oparł się o jej ramię spokojnie.
- Ja Ciebie też kocham. Nawet nie wiesz jak się stęskniłem. - mruknął jej do ucha cicho. Czu się teraz jednym z tych ogromnych szcześciarzy.

Leah

Gdyby wiedziała teraz jaka radość go rozpiera z pewnością przestraszyłaby się tego całego entuzjazmu. Wtuliła się w jego ciało. W porządku. Mogła się do tego przyznać- czuła się z nim bezpiecznie.
-Nie wiem... -mruknęła szczerze z nutką sceptycyzmu w głowie. Nie ufała mu tak do końca. Musiał sobie na to zapracować.

Gaspard

Pierwsze co wpadło mi do głowy 'to już wiesz', ale chyba lepiej, ażeby Gas tego nie mówił. Gładził ja delikatnie po plecach napawając się jej zapachem. Brakowało mu tego przez ten czas, naprawdę.
- Miło, ze chociaż nie kłamiesz, że mi ufasz. - mruknął dleikatnie rozbawiony i powolutku się od niej odsunął. Spojrzał na nią uważnie.
- I nadal uważam, że jesteś piękna.

Leah

Zaśmiała się, poważnie. Czy to czasem nie był entuzjasta kobiet? Dla niego każda była piękna. Leah była lekko niezrównoważona. Najchętniej znów by się na niego rzuciła. Z pocałunkami oczywiście, a nie pięściami. Już oberwał za swoje.
-Ja nigdy nie kłamię... -mruknęła- I nadal uważam, że jesteś dupkiem... -posłała mu piękny uśmiech.

Gaspard

- No dziękuję, Ty jak zwykle swoje. - prychnął niedbale. Miał zdecydowanie lepszy humor. Sięgnął znów po piwo i upił łyk.
- Będziesz się rozbijać tak w kuchni czy idziesz do pokoju? - miał standardowy, lekko cwaniakowaty wyraz twarzy, cały Gas. Miał ogromną ochotę na Leah, ale wiedział, ze co nagle to po diable, a diabłów tutaj nei chcemy...

Leah

Wzruszyła ramionami. Miała ochotę zadzwonić do swojej córy, nie widziała małej już parę dni. Westchnęła lekko i zerknęła na Gasparda.
-W salonie też masz taki burdel jak tutaj? -zapytała, oczywiście bez żadnego podtekstu w słowie burdel! Razz

Gaspard

- Zamknij oczy i udawaj, że nie widzisz nigdzie nic. Wtedy jest znacznie lepiej, mówię Ci. - pokiwał głowa rozbawiony. No co on poradzi, że porządek go nie lubi. Naprawdę, porządek się gdzieś schował i nie chciał wyjść. Może był
- I to jest artystyczny nieład. Tak w ogóle. - zgarnął włosy lewą ręka do tyłu.

Leah

-W takim razie ja zamknę oczy a Ty mnie zaprowadzisz do salonu.. -mruknęła z prawdziwym, delikatnym usmiechem. Gaspard powinien być zadowolony z tego, że po raz pierwszy dziś zrobiła to szczerze.

Gaspard

-Jak sobie życzysz. - zaśmiał się odstawiając piwo, a kij z nim, no dobra, upił jeszcze łyk i gdy zamknęła oczy ujął ją delikatnie w pasie, by poprowadzić do salonu. Jej bliskość była niesamowicie przyjemna, ale myśl, że na razie nie pozwoli mu się tknąć była już bardzo denerwująca.
W tym stanie psychicznym miedzy euforią a zdenerwowaniem prowadził ja do salonu.

//salon, zaczynasz