Teren przed domem

Leah

Dziewczynka zaśmiała się. Wyciągnęła do Cassie rączkę.
-Lubię Deę. Bardzo ją lubię... Ale uraziłam ją chyba swoim wcześniejszym zachowaniem... -powiedziała dość smutno i wymijająco.

Cassie Ordian

- Ona jest dobra, i na pewno cię lubi. Lubi wszystkich. Nawet Gasparda. - Uśmiechnęła się widząc uśmiech małej dziewczynki.
- Jak się nazywa? - Wskazała na małą.

Leah

-Josephine... -mruknęła w odpowiedzi, całując dziewczynkę w czubek głowy. Palcami przeczesała jej blond włoski.
-Ale... stało się coś, że Dea musiała tak nagle z nim porozmawiać? -zapytała.

Cassie Ordian

- Jest jej przykro bo Embry to dupek. - Spojrzała na nią wymownie.
- To znaczy ja tak sądzę. Bo widzisz, nawet gdy się dowiedział że Dea ma urodziny nie złożył jej życzeń tylko wściekły wyszedł z domu. - Zrobiła smutną minkę.
- mówiła że Gaspard dla niej jest jak brat.

Leah

-Embry to mój przyjaciel... -mruknęła Leah- Nie jest dupkiem. Poza tym... Wątpię, żeby wiedział o urodzinach Dei.. Znam go od zawsze i wiem, że przejmowałby się już o wiele wcześniej... Myślę, że mu po prostu nie powiedziała.... A Em już czasami tak ma, że zniechęca go byle co... -powiedziała kołysząc lekko Jose na kolanach.

Cassie Ordian

- Być może. - Powiedziała speszona.
- Ale wiedział. Wiedział bo się wygadałam, miałam nie mówić... - Westchnęła.
- Dea go też bardzo kocha, i też nie pozwala o nim tak mówić.

Leah

Leah westchnęła cicho. W jednej chwili Jose wydarła się z jej objęć i popędziła do kuchni.
-Jeśli chcesz możesz iść za nią... -mruknęła Leah i machnęła ręką.
-Pewnie pobiegła do ojca... -westchnęła.

Cassie Ordian

/Wbiegła za małą do domu.

Leah

Leah po chwili też zawinęła się do kuchni.

Dea

// Forks

Dea zaparkowała przed domem Gasa. Zabrała swoją torbę. Weszła do domu

//salon

Demitry

///Forks//Centrum Miasta/ Ulica

Puka do drzwi i czeka aż ktoś mu otworzyu rozmyślając od czego zacząć...

Dea

// pokój Gasparda

wyszła przed dom.
- Demitri? - zdziwiła się. No tak.. telefon zostawiła w torbie.

Demitry

Miał już odchodzić gdy w drzwiach zobaczył Deę. Powitał ją z uśmiechem. Zauważył jej zdziwienie.
- Wiedziałaś? - powiedział bez powitania - To znaczy... mogę wejść? - był nieco zakłopotany
- Jeśli przeszkadzam przyjdę później - oświadczył.

Dea

- Nie mogę cię zaprosić do nie mojego domu - usiadła na ganku. - Ale siadaj - wskazała miejce koło siebie - powiesz mi o co chodzi?

Demitry

Usiadł koło Dei...
- Czy wiedziałaś... że żyją tu wampiry? - spojrzał na nią

Dea

- Wampiry? - udała głupka. Przecież mu nie powie ze wiedziała. I ze była z jednym na kawie. Ech. I ze w domu za ich plecami sa wilkolaki.

Demitry

- Tak...wampiry! - podciągnął rękaw i bandaż ukazując głeboką ranę - I żeby to odkryć musiałem posunąc się do tego...I...Już wiem jak to jest całować wampira - zaśmiał się

Dea

- Ugryzł cię? - złapała go za rękę - Gdzie? W Forks czy gdzie indziej? - zaniepokojona zerknęła za siebie. Nie słyszeli. Ufff

Demitry

- Nie...nie ugryzł mnie - powiedział wpatrując się w Deę - A co to za różnica czy ugryzłby mnie w Forks czy gdzie indziej? - zapytał

Dea

- Więc co ci suę stało? I lepiej w La Push nie wspominaj o wampirach - westchnęła cicho. - tu są drażliwi na ich punkcie.

Demitry

- Aaa...nic takiego... - powiedział - Prześlij mi SMS-em dlaczego, dobrze? - wstał - Ja już muszę iść - uśmiechnął się

Leah

/pokój Gasparda

Leah cicho zeszła po schodkach. Weszła na werandę, która lekko zakręcała wokół domu. Zerknęła na Deę i jej towarzysza zaniepokojona. Wyczuła zapach wampira, więc lekko się zjeżyła.
-Dea? -mruknęła cicho patrząc na dziewczynę.

Demitry

Wstał i popatrzył na dziewczynę zaniepokojony.

Dea

- to nie jest sprawa na sma, Demitry -stwierdziła - I trzymaj się od nich z daleka. Przynajmniej póki tu mieszkasz. - usłyszała swoje imię. Odwróciła się
- Leah... - przestraszyła się troszkę. - przepraszam.. ja przyszłam tylko po Cass.. zaraz sobie pójdę.

Demitry

- Przykro mi... - uśmiechną się - Nie mogę. - powiedział - Cześć i do widzenia - zwrócił się do Dei i nowo przybyłej dziewczyny. Po chwili oddalił się w kierunku klifów w La Push

///La Push/wybrzeże/klify

Leah

-Myślisz, że jestem aż taka straszna i chce Cie od razu wyrzucić? -spojrzała na nią z uwagą. Starała się unikać nawet dłuższych słów, by nie pokazać nikomu, że cała jest rozdygotana.
-Ten typ... Na kilometr śmierdzi pijawą.... -mruknęła oznajmująco. Spojrzała ciepło i jakby z troską na Deę.

Dea

- Trudno żeby nie śmierdział skoro się z jakąś całował. Nie wnikam - westchnęła - Nie myślę, ze jesteś straszna. Tylko działam ci na nerwy. Wystarczajaco ci je chyba Gas szarpie. Ale on jest osłem... Mnie do tego nie potrzebujesz Leah - powiedziała miękko i podniosła dupsko ze schodków - Poza tym, powinnam się zrobić odpowiedzialna skoro mam być teraz matką - westchnęła ponownie.

Leah

-Mogła go zabić... -westchnęła Leah- Jest tu nowy, prawda? Adam nie ucieszy się, że LA Push zajmuje entuzjasta wampirów... -machnęła ręką.
-Cassie śpi na kanapie. Gaspard zdążył nakarmić obie dziewczynki torbą frytek... Nie zdziwię się jeśli rano obie będą narzekały na brzuszki.
-A co do odpowiedzialności... Przecież Ci jej nie brakuje. Zresztą... Masz pod ręką odpowiedzialnego faceta... -uśmiechnęła się delikatnie. Tak dawno nie widziała Embry'ego.

Dea

- Wyjątkowo mądrze - skrzywiła się myśląc o frytkach. - Odpowiedzialnego faceta... tak... - westchnęła - szkoda tylko ze w tej odpowiedzialności zapomina czasem o sobie - widok zapuszczonego Embry'ego troszkę ją zaskoczył - ale moze się to zmieni. Inaczej będę go golić siłą.... Zgodził się ze mną zamieszkać. - uśmeichnęla się lekko. - Tylko nie wiem czy.. on nie bardzo chyba lubi Cassie - wyszeptała - ja nie chcę żeby ona tu się źle czuła. Kocham Em, ale nie chcę by ona sie przez niego czula jak zawada. Tęsknię za nim... - westchnęła - ale on czasem... a z resztą nieważne. Ty masz swoje problemy. Ja ze swoimi też sobie muszę poradzic. I to zrobię. - wzięła się w garść.

Leah

-Embry boi się, że zejdzie na drugi plan... Znam go od zawsze. Uwierz mi... -uśmiechnęła się ciepło.
-Po prostu tak bardzo Cie kocha, że dostaje świra na myśl, że coś będzie Cię zajmowało bardziej niż jego osoba. To dzieciak. Tak już chwilami ma... A co do golenia... To chyba jakieś nowe standardy... -zerknęła w kierunku pokoju Gasparda przewracając oczami.

Dea

- Lee... Gas przy nim to super zadbany jest. - westchnęła - A wracając do Em... Leah ja mam anielską cierpliwość, ale trudno jest uwierzyć facetowi, że cię kocha jeżeli cię olewa i nie chce nawet dotknąć. Albo wścieka się nie wiadomo o co... Ja wiem.. Gaspard robi to samo... ale Gas to Gas.. A Calma... Calma jest mój - zarumieniła się - mam nadzieję...

Leah

-Gaspard się nie wścieka... Widziałaś go kiedyś naprawdę wkurzonego? On chyba uwielbia pastwić się nad osobami, które rzekomo kocha... -mruknęła pełna goryczy. Nadal nie wiedziała co jej powie.
-Embry nie chce Cię skrzywdzić... -powiedziała siadając na balustradzie, przodem do Dei.
-Wiesz... Po ile my mamy lat... 18-19? U facetów funkcjonuje ten stereotyp... Zaliczyć. Co prawda dyskutowałabym czy z wiekiem im to mija... -zaśmiała się cicho mimo wszystko- Em. nie chce żebyś pomyślała, że dla niego niewiele znaczy Twoja bliskość, bo miał już w życiu parę kobiet. Jesteś wyjątkowa. I on o tym doskonale wie... Ale to jest dzikus. Aaaa co do golenia... Jak zapuści się jeszcze bardziej to oznajmij mu, że zrobimy mu nalot czarownic z maszynkami do golenia... I wtedy obiecuje, że nawet tyłek mu ogole... -wyszczerzyła się delikatnie.

Dea

- A ma włochaty? - Dea uniosła brew. No cóż.. sama nie miała jeszcze okazji sprawdzić. Mimo wszystko zachichotała - Widzisz Leah - oparłą się o balustradę obok Leah - ja nie myślę wcale że jestem nieważna. To znaczy nie myślę tak dopóki on mnie nie zaczyna olewać. Bo gdy to robi.... zaczynam się zastanawiać czy w ogóle mnie zauważa. Innym razem każda moja rozmowa z kimś wywołuje u niego złość. Którą z resztą odreagowuje na mnie... Robi krok w przód... potem się cofa o trzy... on sam chyba nie bardzo wie czego chce. Ja nie mogę się wyłączyć od ludzi - tłumaczyła - ja im pomagam. Czasami mnie to dużo kosztuje, czasami mniej.. ale taka jestem. To robiła moja matka i matka jej matki itd.. A propos.. popros Gasa zeby nie straszył mną Jose. Ja wiem ze jestem czarownicą, ale... on nie musi chyba powtarzac tego małej. Uwielbiam ją a ona się teraz mnie boi. No chyba ze chcecie zebym sie trzymała od niej z daleka.. - wpadła w słowotok - ale wolałabym żebyście mi to powiedzieli prosto w oczy..

Demitry

///La Push//wybrzeże/klify

Znowu pojawił się na choryzocie. Podszedł do dziewczyn i powiedział:
- Przyszedłem się pożegnać... - co chwila zerkał na kobietę której nie znał. Miał wrażenie, że go nie lubiła.

Leah

-Gaspard dobił do pięćdziesiątki. Co prawda wcale nie wygląda na swoje lata... -mruknęła szczerząc się- Ale załączył mu się jakiś kryzys. A skoro Jose straszy nawet własną matką wpajając małej, że mamusia cieszyłaby się gdyby ojcem Jose był Ian... To nie wiem co poradzę nawet na tak urokliwą czarownicę jak Ty... -uśmiechnęła się- A Jose Cie lubi. Naprawdę. Namalowała dla Ciebie obrazek, ale chwilowo boi się Ci go dać. Robi się strasznie nieśmiała... -westchnęła.
-A włochaty tyłek Embry'ego.... Hmmm... Niech Ci się pochwali jak z Quillem i Jacobem skakali nago z urwiska... Cała wioska uznała potem, że nie tylko tyłki ale i mózgi mają jak niemowlęta.
Kiedy podszedł do nich mężczyzna wyciągnęła w jego kierunku rękę. Widać nie miał ochoty się jej przedstawić.
-Leah Clearwater.... -mruknęła spoglądając na niego badawczo.

Dea

Spojrzała na Demitriego
- Pożegnać? Przecież dopiero przyjechałeś.. - nie bardzo rozumiała

Demitry

- Tak, wiem - uśmiechną się - Ale wg. mnie decyzja o przeprowadzce była podjęta za szybko... Wracam do USa, a mam jeszcze kilka sprawd do załatwienia...Spakować się, oddać książki i pożegnać się z Amelią... - spojrzał na kobietę obok Dei. - Pozdrów Phila i Yassmin... i Agnes. Powinnaś ją znać...

Ale miałeś to zedytować! XD

Dea

Spojrzała na niego z lekka nieprzytomnie. Miała ochotę powiedzieć "Ale ty jesteś w USA.." ale ugryzła się w język.
- Dobrze, pozdrowię... - westchnęła - jesteś pewien że chcesz wyjechać?

Demitry

- Tak jestem... - uśmiechnął się - odwiedź mnie kiedyś...

Leah

Skoro została już zignorowana postanowiła się nie odzywać. Patrzyła na Deę starając się nie wybuchnąć śmiechem. Ok. Gaspard był pokichany. Ale tak zakręconego człowieka nie widziała dawno.