Salon

Nina

/Wejście

Nina, jak to Nina nie zwracała jakoś uwagi na to, że wampir ją dotknął. Ot zdarza się xD
- Proszę, rozgośćcie się - wskazała na kanapy i fotele.

Jason Craig

Westchnął, lekko zrezygnowany i jak powiedziała Nina "rozgościł " się.Torbę postawił obok siebie, a sam usiadł na kanapie, wzrokiem prosząc, żeby Nina usiadła obok niego.Ma on coś do niej, oj ma XD.

Nina

[Ma się Nina bać? xD Bo zainteresowana Razz

]

- A więc widzisz już pierwszą część domu. Reszta jest utrzymana w takim samym stylu. Wnętrze jest jasne, przytulne i eleganckie jak widać - uśmiechnęła się do niego.

Jason Craig

[Jak mnie niczym nie wkurzy to nie Smile

*szczerzy się* ]

-Całkiem nieźle się urządziłaś.-przyznał szczerze-A gdzie wcześniej mieszkałaś?-jak to chłopak, był bardzo ciekaw, co taka ślicznotka robi w takiej dziurze jak ta.Sam ostatnim razem był w stolicy hazardu i innych takich miejscach.

Nina

- Dzięki - rzekła na tę uwagę.
- Mieszkałam w Meksyku - odpowiedziała na pytanie. - Tam się z resztą urodziłam - wyjaśniła.

Jason Craig

-No cóż....-pogładził swoje włosy-Do tego momentu mieszkałem w Beverly Hills, producenci filmowi chcieli mnie wziąć do jakiegoś filmu, pewnie dlatego, że byłem najładniejszym nastolatkiem w okolicy-przechwalał się-Ale nie wytrzymałbym tego, więc wyjechałam... a urodziłem się dosyć dawno temu, w jednym z największych krajów tamtych lat- mówiąc dosyć dawno, trochę przeholował, ale cóż poradzić, taki był...

Nina

Ale chwalipięta - mruknęła w myślach. Przechwałek nigdy nie lubiła. Owszem był przystojny, ale tamten tekst mógł sobie z powodzeniem darować.
- Na pewno dawno - wzruszyła ramionami ze spokojem. W końcu był wampirem i ona o tym wiedziała.

Jason Craig

-Dosyć dawno-spostrzegł, że dziewczyna wie, że jest wampirem.Nie przeszkadzało mu to.Kiedyś wystarczało, że nikt nie zwracał na niego uwagi, ale teraz potrzebował chociaż jednej bratniej duszy, która tak rzadko się zdarzała-Masz jakieś.... hobby?-miał coś innego powiedzieć, ale w porę ugryzł się w język.Jeszcze uznała by, że jest podrywaczem i zboczeńcem, a on taki nie był...

Nina

- Hobby? Tak... poznawanie sekretów wampirów i znalezienie tego, który przemienił moją matkę. Dosyć... trudne to - spuściła nieco głowę. Nie było jej wcale łatwo mówić o tym, co robiła. Ale cóż, takie było jej życie. szukała odpowiedzi za wszelką cenę. - Wiem o tym, ilu ich jest tutaj, o tej rodzince we Włoszech - Volturi. Nawet o waszych wrogach.

Jason Craig

-No popatrz, wiesz tyle samo co ja-powiedział lekko uśmiechając się-A ja szukam tego, kto zamienił mnie...w tego potwora-te ostatnie słowa z trudem przeszły mu przez gardło.Smutek ogarnął jego serce.Ale czy taki potwór jak on miał serce?

Nina

- nie umiesz się pogodzić z tym, kim jesteś, mam rację? - zapytała. - Z resztą sama nie wiem, czy ktoś z tych, których dane mi było spotkać cieszył się z tego, kim się stał. Co innego gdy się umiera, a ktoś przemienia cię po to, byś mógł zyć dalej, ale tak po prostu... - tego chyba nie potrafiła pojąć.

Jason Craig

-Ja... zabijałem ludzi...-wyznał po chwili ciszy-Ale zaraz potem, znalazł mnie jakiś stary wampir i pokazał jak żyć na wegetarianizmie.-nerwowo pogładził włosy-Na początku było mi trudno, nie potrafiłem zostawić ludzi w spokoju, ale potem jakoś wyszło, kwestia przyzwyczajenia...

Nina

- Tak, zauważyłam, że masz takie oczy jak wegetarianie - uśmiechnęła się do niego ciepło, starając się dodać mu otuchy.
- Cóż, wampirzy instynkt jest silny i to wiadome, że zabijanie ludzi jest silną pokusą. Moja własna matka zabija ludzi. Mało brakło, a kiedyś zabiłaby mnie, ale to długa i nudna historia.

Jason Craig

-Moje "życie" jest długie i nudne-odparł ze smutnym uśmiechem i wstał przechadzając się z lekkich nerwów po salonie-Od kiedy mieszkasz sama?-chciał ją bliżej poznać, znaleźć w niej bratnią duszę, ale jeśli ona mu tego nie ułatwi, nic z tego nie wyjdzie.

Nina

- Z Meksyku wyprowadziłam się dwa lata temu. Od tamtego czasu zaczęłam podróżować po Stanach - jej wzrok podążał za nim nieustannie.
- A w Forks mieszkam od kilku tygodni. Okolica to istna kolonia wampirów. Szukam wiec szczęścia tutaj.

Jason Craig

-Z wampirami za sąsiadów?Pierwsze słyszę w ustach człowieka!-zaśmiał się i zapatrzył w okno-Teraz będziesz miała jeszcze jednego, niezwykle żartobliwego wampira na karku--westchnął teatralnie-Ale wiesz, jak mnie ktoś nie wkurzy, to ja mogę z nim żyć w zgodzie-patrzył na nią przyjaźnie.

Nina

- Ja się nie boję wampirów - powiedziała szczerze. W końcu ze sobą zawsze miała cały arsenał na wampiry. Łatwopalne środki, zapałki, zapalniczki...
- Spokojnie, jestem bardzo ugodową osobą, pokojowo nastawioną do wszystkich. Myślę, że nie będziemy się kłócić - również się uśmiechneła.

Jason Craig

-No, wiesz, jak mi coś zrobisz, będę cię ganiał, przez pół miasta-powiedział z udawaną zgrozą.Był bardzo żartobliwym chłopakiem.Lubi się wygłupiać,ale do pewnych rzeczy ma dystans.W pewnej chwili posmutniał i popatrzył na nią oczami pełnymi bólu.

Nina

Zasmiała się, jednak gdy spochmurniał i ona spowazniała momentalnie.
- Jason, co jest? - zapytała ze smutkiem w głosie. - Tak nagle twój humor się zmienił.... - zaniepokoiło ją to bardzo. - O co chodzi?

Jason Craig

-nic....-oparł się o framugę okna-Przypominasz mi moją dziewczynę, zanim jeszcze została zabita-powiedział to z wielkim bólem w głosie.Gdyby wampiry mogły płakać, zaraz zrobiło by się tu mokro od łez.ale on się teraz czuł zdołowany! Tak bardzo mu ją przypominała.Chyba zaczyna czuć do niej to samo co do Sary...

Nina

- Zabita? czy... - nie dokończyła pytania. - Nie chcę być wścibska, ale... jak ona miała na imię? - podeszła do niego, patrząc ze współczuciem. - Hej, nie smuć się - pogłaskała go pocieszająco po ramieniu. - Zobaczysz, ze jeszcze będzie dobrze - sama miała właśnie taką nadzieję. Że oboje będą się mogli cieszyć od nowa, że ich życie się zmieni na lepsze.

Jason Craig

Uśmiechnął się lekko-Dzięki-powiedział i lekko zadrżał pod jej dotykiem.Podobało mu się-A ona miała na imię Sara-odważył się i ręka dotknął jej ręki leżącej na jego ramieniu.Miał nadzieję, że jego życie dzięki niej zmieni się na lepsze...

Nina

- Ładne imię - powiedziała szczerze. Gdy jego dłoń dotknęła jej dłoni, wcale się nie speszyła, wręcz przeciwnie. Uśmiechnęła się do chłopaka ciepło.
- Wiesz, mam wrażenie, że naprawdę możemy sobie wzajemnie pomóc. I osiągnąć jakiś sukces. Mam nadzieję, że tak się właśnie stanie.

Jason Craig

-Trzymam cię za słowo-zaśmiał się gardłowo, po czym spoważniał i wolną ręką delikatnie pogładził ja po policzku-Wiesz, jesteś z wyglądu strasznie do niej podobna, lecz charakter masz inny-uśmiechnął się lekko, ale jego oczy były teraz bardziej wesołe.

Nina

- Naprawdę? Dawno temu ją poznałeś? W sensie... czy też była dziewczyną współczesną, czy może żyła wcześniej, chadzała w sukniach i w ogóle? - zainteresowała się. - Cóż, sama chciałabym się widzieć w dawniejszych czasach. Nie, nie słuchaj mnie. Za dużo gadam - zaśmiała się.
- Hmm, no własnie. Co do charakteru... bardzo jestem zła? - uniosła brwi, jednak chłopak od razu mógł zauważyć, że żartuje. Koniecznie chciała, by był wesoły.

Jason Craig

Jego nastrój ciut mu się polepszył-Ona była współczesna, a co do charakteru, na pewno nie jesteś aż tak bardzo zła-zamruczał i użył swoich nadprzyrodzonych zdolności, mianowicie sprawił, że dziewczyna całym ciałem przylgnęła do niego.Jason tylko się zaśmiał-Jesteś lepsza od niej...-zamruczał jej do ucha.

Nina

- Nie używaj swoich zdolności, przeciwko mnie! - odsunęła się nieco, ale tylko dlatego, by go uderzyć w ramię pięścią.
- Auuu! - syknęła. - Nie myślałam, że aż taki twardy jesteś - zaśmiała się. - Wiesz, mam nadzieję, że nie zanudzę cię tak od razu - stanęła na palcach i też szepnęła mu to do ucha. Objęła go delikatnie i przytuliła.

Jason Craig

-Ty?W życiu....-zamruczał-Obiecuję, że nie będę używał swoich zdolności przeciwko tobie...-objął ją rękoma i przytulił delikatnie do swojej piersi-a ja mam nadzieję, że nie będziesz się mnie za bardzo bala co?-zamruczał jej do ucha.

Nina

- O tak, żadnych demonstracji mocy co do mojej osoby - podchwyciła szybko. -
- Bać się? No coś ty! - uśmiechnęła się do niego. - Nie będę. Przeciwnie, Ufam i, a zaufanie daje wiele nie tylko tobie samemu, ale i mnie. Bo wiem, że niczego mi nie zrobisz. A z resztą... znam się na wampirach troszeczkę. I wiesz co... szkoda, ze nie możesz być trochę cieplejszy - dała mu całusa w policzek.

Jason Craig

Gdyby mógł, zarumienił by się na pewno-Wiesz, nigdy nie przypuszczałem, że spotkam kogoś, kto by wytrzymał ze mną.A jeśli tobie się to uda, obiecuje, że zawsze, czy tego chcesz, czy nie, będę cię chronił i będę przy tobie dopóki ktoś mnie nie zabije-uśmiechnął się lekko i swoimi lodowatymi wargami pocałował ją w czoło, tak delikatnie, jakby to było muśniecie motyla na ulubionym kwiatku.Bo ona była takim kwiatkiem...

Nina

- Dzięki, wiesz... od razu wiedziałam, ze jesteś w porządku - przytuliła się do niego mocniej i na dłużej.
- Szkoda tylko, że będę się starzeć. Będę brzydka i zrzędliwa - zaśmiała się. Ale co tam. Jeszcze trochę. Do tego czasu i tak pewnie uciekniesz. Poza tym - odsunęła się od niego.
- Masz na coś ochotę? Nie wiem, spacer, kino, zakupy, cokolwiek?

Jason Craig

Na wzmiankę o starości jakiś ognik zagościł w jego oczach.Schylił się i delikatnie pocałował ją w szyję-Wiesz,wolałbym cię lepiej poznać, skoro mam przy tobie spędzić resztę "życia"-Jakoś dość mi na razie podróży, przemierzyłem prawie całe stany...

Nina

- Lepiej mnie poznać... hmm, zależy co cię interesuje, amigo - odparła na uwagę.
- Moje życie nie było nigdy fascynujące, ale... owszem kilka rzeczy było ciekawych. Pytaj śmiało. Zaczynając od kolorów, po najbardziej znienawidzone miejsce.

Jason Craig

Zamyślił się-Twój ulubiony kolor?-standardowe pytanie, mogło by mu ułatwić jego dalsze działanie.Znów oparł się o framugę i bacznie się jej przyglądał.

Nina

- Czerwony, chociaż... lubię też czarny i niebiesko. Tak niebieski też jest łądny - odpowiedziała. Oparła się bokiem o ścianę. - Ale i tak wszystkie kolory są fajne w sumie. Ok, następne - zaśmiała się.

Jason Craig

Znów się zamyślił-Ulubione miejsce?Chcę wiedzieć, dokąd mam cię zabierać, skoro mam z tobą zostać do końca-posłał jej olśniewająco biały uśmiech-A propos niebieskiego, przed przemianą miałem niebieskie oczy...

Nina

- Chyba nie ma takiego miejsca. Ale lubię morze i plaże - odpowiedziała z namysłem. Jej oczy utkwione były w obrazie, przedstawiającym zachód słońca nad wodą.
- Błękit nieba, wody.... - mówiła trochę nieprzytomnym głosem. Miałeś niebieskie oczy? Musiały być piękne. Zawsze zwracam uwagę na oczy.

Jason Craig

-Wiesz, za mną oglądały się dziewczyny, nie ja za nimi-postanowił się jej wyżalić-Po śmierci Sary, nie mogłem sobie znaleźć miejsca.Błąkałem się, uciekałem...Aż wtedy, Joe, którego uważałem za przyjaciela przemienił mnie.Stałem się potworem.Nie potrafię się z tym pogodzić-Jego twarz bezpowrotnie straciła wesołość.Osunął się i już siedział na podłodze z twarzą ukrytą w dłoniach.

Nina

- Nie załamujemy się, nie załamujemy! - przysiadła obok. - A to kim jesteś, nie znaczy, ze musisz być potworem z resztą... przecież nie zabijasz, jesteś dobry i miły. Czy to coś złego? - zapytała.
- Nie można ciągle żyć przeszłością. Głowa do góry! Jeśli chcesz, na pewno osiągniesz coś w życiu. Po prostu uwierz. Nie poddawaj się - ściszyła głos i złapała go za ramię.