Hall

Victor

- Doskonale wiem co robię. - szczera prawda. On na prawdę miał coś nie tak z myśleniem. - Proszę cię tylko o jedno. - trochę się uspokoił, chociaż teraz był bardziej zdenerwowany niż wkurzony. - Przestań pracować jako dziwka, masz na to za dużo godności, no i... najlepiej będzie jeśli... po prostu o mnie zapomnisz. - dokończył ciszej wpatrując się w drzwi wyjściowe.

Veronica

-Wiesz co robisz? -warknęła- Więc co zamierzasz teraz oprócz standardowej ucieczki hmm? -lekko, jak na wampira, pchnęła go ręką.
-Zapomnieć tak? -pokiwała głową- W takim razie burdel to bardzo dobre miejsce na zapominanie. Szef też jest niczego sobie... -mruknęła od tak.

Victor

No i masz. Wkurwił się. - Ku*wa mać, Ver! Nie oczekuj, że powiem ci to samo, że cie przytulę i powiem, że wszystko będzie dobrze! Nie jestem taki, do chuja! Zrobiłem błąd, nie miałem do tego dopuścić. Teraz uciekam, bo nie potrafię zmierzyć się z problemami, których sam narobiłem! - mówił podniesionym głosem gapiąc się Ver w oczy. Jakieś drzwi znów się otworzyły i ciekawskie twarze przyglądały się dwójce kłócących się wampirów.

Veronica

-Więc mnie więcej nie dotykaj. Nie przychodź do mnie. Nie rozmawiaj ze mną. Nie patrz się na mnie TAK, JAKBYM WYBIŁA CI POŁOWĘ RODZINY. Zresztą... Wątpię żebyś kiedykolwiek jakąś miał. Nie zasługujesz nawet na życzliwy ton w rozmowie z Tobą... -warknęła nadal patrząc mu prosto w oczy. Nie spuściła spojrzenia, w którym malowały się wszystkie jej uczucia.

Victor

Dał za wygraną. Nie miał siły by się dalej kłócić. - Właśnie, masz całkowitą rację. - przyznał potakując głową. - I zrobię co każesz, wyjadę gdzieś, najlepiej najdalej od tego miejsca. Ty będziesz szczęśliwa, a ja... zajmę się czymś. - dokończył trochę koślawo. Odwrócił się i otworzył drzwi. - Żegnaj. - mruknął i wyszedł.

/Ulica

Veronica

-Pie***l się!!!! -wrzasnęła jeszcze na niego- TO Ci najlepiej wychodzi... -dodała złośliwie wiedząc, że słyszy. Omiotła spojrzeniem korytarz, wskutek czego wszystkie pokoje zamknęły się z hukiem. Ver powoli przeszła w kierunku swojego pokoju.

/Pokój Callie Grey.

Norman

/ Galeria handlowa

Kiedy tylko wszedł do środka zaufane głosy powiedziały mu mniej więcej co się stało podczas jego nieobecności. - Panie wybaczą, mam coś do załatwienia. - Pozostawił im torby by pozabierały swoje rzeczy. Swoje podał jednej z prostytutek i rozkazał zanieść pod drzwi własnego pokoju.
Udał się do pokoju Callie i nie zawracając sobie głowy uprzejmym pukananiem wszedł do środka.

/ Elegancka sypialnia Callie Grey

Juliette

Juliette zgarnęła swoje torby.
- Carmi, zajrzę do Ciebie jak pójdzie juz pan Black - uśmiechnęła się i wjechała prywatną windą prosto do swojego apartamentu.

//ap. J

Veronica

/Pokój Callie

Kiedy weszła do hallu przytulona do Normana postawiła swoją torbę przy drzwiach.
-W porządku... -uśmiechnęła sie delikatnie- Znajdę jakiegoś upośledzonego... -zaśmiała się- Ale czy... mógłbyś chociaż pocałować mnie na pożegnanie? -zapytała przygryzając lekko dolną wargę ust. Norman, mimo iż pewnie nie robił tego umyślnie dał jej odrobinkę spokoju. Kiedy siedziała u niego na kolanach, było jej najzwyczajniej w świecie dobrze. Czuła się bezpieczna ii... spokojna.

Norman

Uśmiechnął się nie znacznie. - Tyle chyba mogę. - jakby nie patrzeć nie sprawiała kłopotów. Mieszkała tu króciutko, ale zdążył się przyzwyczaić jak do każdej. Nachylił się i pocałował Ver tak jak tego chciała. Wyprostował się i uśmiechnął pokrzepiająco. Dasz radę.

Veronica

-Właśnie dlatego zawszę będę żałowała, że nie jestem człowiekiem... -odsunęła się od niego powoli, jakby wcale nie chciała tego robić. Uśmiechnęła się delikatnie cofając się w kierunku drzwi. Była smutna i smutek wpełzł na jej śliczną buźkę, mimo iż nieznacznie uśmiechała się do Normana.

Marika Knight

/ Old Pub / Forks

Taksówkarz sprawnie dowiózł ją na wskazany adres. Zapłaciła mu i zgrabnym ruchem wyskoczyła z auta. Spojrzała na budynek i cicho gwizdnęła. Nie wahając się weszła do budynku znajdując się w hallu. Rozglądała się uważnie, zastanawiając się gdzie może znaleźć Carmen.

Norman

- Człowiek jest marną istota. - powiedział jej na pożegnanie. Miał już wracać na górę, ale obejrzał się za siebie raz jeszcze. - Marika! - odwrócił sie i podszedł do niej - Martina nie ma...

Carmen

/ garaż

Weszła do hallu i ujrzała Marikę.
- Marika - powiedziała radośnie i podbiegła do niej i przytuliła

Veronica

Uśmiechnęła się jeszcze do Normana i wyszła z Podwiązki.

/? xD

Marika Knight

- Norman - zawołała radośnie i przytuliła go po przyjacielsku po czym odsunęła się od niego. Wtem gdy miała już coś mówić to w nią wtuliła się Carmen. - Carmen. - powiedziała niezbyt naturalnie i radośnie. Zalatywało lekko od niej alkoholem. - Ja wcale nie przyjechałam do Martina, czy już mi nie wolno odwiedzić przyjaciół? - zapytała unosząc lekko brew górę.

Carmen

Zaśmiała się i od razu wyczuła, że dziewczyna musiała sobie najpierw trochę wypić.
- I jak się czujesz? Wszystko ok? - spytała patrząc na nią tak jakoś inaczej

Norman

Wycofał się i zostawił kobiety same sobie. Poszedł na górę, do siebie. Chwilowo lekko zdruzgotany nie chciał nikogo widzieć.

/ Pakamera Normana

Marika Knight

- Powiedźmy, że tak. - wzruszyła lekko ramionami. - Macie tu jakiś bar musze się koniecznie napić. - rzekła desperacko. Po raz pierwszy potrzebowała się przed kims otworzyć i wyżalić.

Carmen

- Kochana, za dużo tego idziemy na górę - wziął ją za rękę i pociągnęła do windy

Marika Knight

- Nie.. - wyrwała jej się. - Ja chce się napić. - powiedziała dobitnie. - No chyba że na górze masz alkohol to pójdę. - powiedziała z nadzieją w głosie.

Carmen

- Mam - wywróciła oczami - co się stało? - spytała odgraniając jej włosy z twarzy

Marika Knight

- Faceci..to dranie. - rzekła z przerażeniem w głosie. - A więc chodźmy do Ciebie moja droga, napijemy się porozmawiamy i w ogóle. - westchnęła ciężko.

/ Apartament Carmen [ Zaczynaj :* ]

Seth

//--

Seth wlazł do hallu, czuł się lekko nieswojo tutaj, ale lepiej niż za pierwszym razem. Wtedy przyszedł robić zdjęcia panienkom, o zgrozo... To było mocne przeżycie. A teraz wpadł od tak, spytać się jak sobie wiszą zdjęcia. Rozejrzał się jak kretyn na boki, pusto... Poprawił skórzaną torbę na ramieniu.

Juliette

// kasyno i bar

Zamyślona wyszła z kasyna. Cały czas zastanawiała się czy Norman bedzie w ogóle pamiętał ich rozmowę. Jeżeli nie, to... westchnęła i wzruszyła ramionami. To życie potoczy się dalej. W końcu sama obiecała mu że to nie randka. Zwykłe wyjście do kina. Na randkę by w życiu nie poszedł. Z dziwką która u niego pracuje? Wolne żarty... Zacisnęła usta na chwilę w wyrazie kompletnej frusstracji.

Norman

/ PN

Zszedł do hallu ciężkim krokiem i widząc półwampirzycę powiedział - Powiedź, że masz tabletki przeciwbólowe... - podszedł do niej i skłonił się na 'dzień dobry' - I... - podniósł lekko dloń - oszczędź mi kazań.

Seth

Seth poczuł się niezręcznie.
-To może, ja wpadnę później. Najpierw zadzwonię, zdecydowanie..- machnął ręką niedbale, powoliutku się wycofując, odruchem delikatnie się spiął w kręgosłupie, jak puma.

Juliette

- Mam tabletki - spojrzała na niego rozbawiona moze trochę - I nic nie mówię. - uśmiechnęła się szeroko. Zerknęła na drugiego mężczyznę. Chwilę szperała w pamięci - Pan Paxton - wyciągnęła do niego rękę - Pan wybaczy. Szef miał ostatnio zdecydowanie za dużo na głowie - uśmiechnęła się uroczo. - Proszę chwilkę zaczekać. Prosze nie uciekać. Ja za moment wrócę. - zniknęła na chwilę w pomieszczeniu kuchennym sąsiadujacym z barem.

Norman

Uśmiechnął się trochę krzywo i pokiwał głową. Chwycił się za skronie i spojrzał na meżczyznę. Odciagnął jedną dłoń do głowy i podał ją Paxtonowi. - Co pana do nas sprowadza?

Seth

-Przyszedłem się spytać jak zdjęcia.- wiedział, ze to brzmi jak "jestem miłośnikiem dziwek, ale nie lubię się do tego przyznawać". Podał mu rękę z tym swoim firmowym uśmiechem.
-Może jeszcze cos by się przydało, otworzyłem zakład fotograficzny w Forks, sporo się zmieniło odkąd byłem tu ostatni raz i mam wizytówki ze sobą. Mogę się przydać. Ostatnio nie narzekaliście.- wzruszył ramionami.

Juliette

Wróciła z dwiema tabletkami i szklanką soku z cytrusów. Wręczyła Normanowi jedno i drugie.
- Wypij. Do dna. I nie marudź - uważała żeby się nie uśmiechać za bardzo. Nie chciała mu bardziej psuć humoru. Uśmiechnęła się zalotnie do Paxtona. W sumie przydałby się jej ktoś taki na odreagowanie nadmiaru zgromadzonych uczuć.

Norman

- Wiszą - odpowiedział krótko. Łyknął tabletki i upił trochę soku. Kwśne... Otrzasnął się lekko - Wiszą i prezentują się dobrze. - skoro już mu przypięto broszkę która mówiła o tym że mizia sie z każdą... Co też mi szkodzi... Nachylił się i ucałował policzek Juliette - Dzięki. - wypił bez ociągania resztę.

Seth

-No to ja się będę zbierał, jak coś to to jest moja wizytówka.- czuł się jak piąte koło u wozu i kretyn skończony wyciągając dłoń z wizytówką w jego stronę. No ale cóż, zdarza się i tak w życiu, że nie zawsze czujemy się dobrze sami ze sobą.

Juliette

Spojrzała na Normana z pytaniem w oczach. Pocałował ją w policzek.. No czasem mu się zdarzało. Powiedział dziękuję. No czasem mu się zdarzało. Ale wypuszczać interes z łap jakim były zdjęcia za pół darmo? Albo za godzinę jej pracy... To było dziwne.
- Panie Paxton - zerknęła przelotem na wizytówkę. - Seth.. A moze napijesz się u nas drinka? - uśmiechnęła się lekko - no chyba ze obowiązki służbowe wzywają.

Norman

- Proszę zostać. - Norman jakoś zaczął odzyskiwać władzę nad mózgiem - Ponawiam zaproszenie Juliette... - wyciągnął zachęcająco dłoń w stronę kasyna. Na jej nieme pytanie nic nie dopowiedział.

Seth

Ty dziwkarzu... Seth własnie roztrząsał posiadanie drugiego ja, które kocha dziwki.
-Jeden drink.- pokiwał głową, napije się nic więcej, to sobie obiecał. Spełnianie obietnic względem siebie było na poziomie -2.

Juliette

Uśmiechnęła się uroczo. Zakołysała biodrem biorąc Setha pod ramię.
- Będzie nam bardzo miło - prowadziła do baru. Przelotnie zerknęła na Normana. Powstrzymała westchnięcie. Uśmiechnęła się do niego normalnie jak to ona zwykła się uśmiechać.

Norman

Odwrócił się słysząc jak woła go Lucy. Zaciekawiony ruszył w jej stronę. Kiedy powiedziała mu co i jak, wbił spojrzenie w drzwi. Ta, która szarpała się z nimi od środka doprowadzała go tym do szewskiej pasji. Pchnął je silnie - Przestań! - zawołał kiedy znalazł się w pokoju.

/ Pokój Lucy

Seth

Usłyszał tylko to 'przestań!', no cóż. Pozostawił to bez komentarza.
-Pani wybaczy. Nie pamiętam Pani imienia...- westchnął ciężko dając się prowadzić, po drinku na łepek i sie zbierze. No jak matkę wielbi...

Juliette

- Juliette - powiedziała miękko. Ona załatwi te darmowe zdjęcia. Westchnęła bezgłosnie. - Widocznie nie miał pan przyjemnosci.. mnie poznać - dokończyła ciepłym tonem.