Pakamera Normana

Norman

- Faceta? - zainteresował się, ale stwierdził że nie warto drążyć dalej. - Jak się czujesz w Podwiązce córeczko? - zapytał przedrzeźniając Callie z lekka. - Podoba się jak narazie? Spotkałas tego wkurwiajacego wampira? - zapytał od niechcenia. Wiedział że tu był. Nikt z jego znajomych nie jeździł motorem.

Veronica

-Jak można się czuć w burdelu? -skrzywiła się lekko. Bez pytania usiadła na jego łóżku. Zazwyczaj robiła to, na co miała ochotę. Westchnęła cicho. Lekko wysunęła stopy ze szpilek. Było jej w nich dość niewygodnie.
-Spotkałam... -mruknęła z dziwnym uśmiechem. Ledwo powstrzymała się od prychnięcia. Dziwnym trafem dobrze czuła się w towarzystwie Normana, nawet jeśli z racji swojego wieku nie mógłby być jej ojcem Razz

Norman

- Tak myślałem... - chwycił kilka butelek i umieścił je w czarnym worku. Widział z okna że przywióżł ze sobą jakąś nieprzytomną dziewczynę. Nie chciało mu się sprawdzać, która została wyeliminowana. - Staram się... - w jego ustach zabrzmiało to dziwnie - by nie było wam źle.

Veronica

-Wyżre Ci połowę lasek... -tym razem jednak prychnęła zerkając na Normana.
-Staraj się, staraj... Może któraś to w końcu doceni...-roześmiała się cicho posyłając mężczyźnie piękny uśmiech.

Norman

- Wątpię. - wzruszył ramionami. Normanowi nie zależało na tym by składały mu wyrazy wdzięczności. Czasem bywał nieprzyjemny i wtedy bywało różnie. Spojrzał na kobietę kiedy sprawdzał ile jeszcze alkoholu zostało w jednej z butelek. - Coś konkretnego cię do mnie sprowadza czy tak poprostu się nudzisz?

Veronica

-Brakowało mi czyjegoś towarzystwa... -wzruszyła ramionami- Ale wyjdę, jeśli Ci przeszkadzam... -mruknęła zakładając buty.

Norman

- Nie... - nie sprawiała mu problemu. Odkrecił butelkę i rozlał jej zawartość do dwóch szklaneczek. Podał jedną z nich Callie a swoją szybko wychylił. - Zostań jeśli chcesz. Skoro nie masz z kim pogadać.

Veronica

-Dziękuję... -mruknęła cicho podkurczając nogi. Usiadła sobie po turecku na jego łóżku, bez większego skrępowania. Delikatnie sączyła alkohol. Lubiła ten ludzki płyn, jednak w gruncie rzeczy szkodziłby jej w nadmiernych ilościach.

Norman

Pozostawił porządki i usiadł w swym fotelu. Spojrzał na nią i zapytał - Dlaczego? - przekręcił głowę opierając ją na dłoni - Dlaczego burdel? Praca w nim nie jest czymś na co kobiety godzą się z własnej woli.

Veronica

-Nie nadaję się? -zapytała mierząc go bezczelnym spojrzeniem. Nie zamierzała odpowiadać mu tak od razu. Droczenie się było o wiele przyjemniejsze.

Norman

- Powiedziałem coś takiego? - uniósł lekko prawą brew i sięgnął po butelkę piwa.

Veronica

-Zapytałam... -wzruszyła ramionami spoglądając na niego z uwagą. Odgarnęła włosy na plecy nadal z delikatnym uśmiechem.
-W końcu jestem pyskata... -wzruszyła ramionami.

Norman

- Temu nie da się zaprzeczyć - stwierdził otwierając butelkę. Upił łyk. Piwo lubił najmniej ale tylko to mu pozostało. - Powiedź.

Veronica

Demonstracyjnie wypuściła powietrze nosem po czym oparła się o ścianę plecami.
-Chwilowo jestem nieśmiertelna... Żyję już długo... Może się nudzę... -wzruszyła ramionami. Chciała zdenerwować Victora. I co, skoro nawet go to nie ruszyło? Nie powinna się do tego przyznawać.

Norman

Spojrzał na nią krzywo. - Nudzisz się? - pozwolił sobie na dokładne obrzucenie jej wzrokiem. Znał wiele wampirów. Żadnemu nie wiodło się źle - Zapewne stać cię na wszystko a ty wybrałaś dom publiczny?

Veronica

-Może wcale nie zależy mi na pieniądzach? -wzruszyła ramionami i znów obdarzyła go uważnym spojrzeniem.

Norman

- A na czym? - otworzył szerzej zalane oczy - Nie powiesz chyba że zostałaś kurwą z kaprysu...? - zaczął się śmiać. To niedorzeczne...

Veronica

-A jeśli tak? -zapytała podnosząc się. Zbliżyła się do niego ze spokojnym wyrazem twarzy. Szła w jego kierunku, boso stąpając po dywanie.
-Wielu rzeczy jeszcze nie widziałeś Norman... -uśmiechnęła się pokazując mu piękne jak perełki i ostre, białe zęby.

Norman

Zadarł głowę w górę by móc spkojnie ją obserwować. Mała zmarszczka pojawiła się na jego czole gdy pokazała mu ząbki - Jeśli tak... - wzruszył ramionami - to nie mój interses. - przyłożył butelkę do ust - W zasadzie nie powinny mnie interesować pobudki moralne moich dziewcząt.

Veronica

-Boisz się mnie? -zapytała cicho się z niego podśmiewując. Stanęła w miejscu. Skoro tak... To nie ma zamiaru doprowadzić faceta do jakiegoś zawału..

Norman

Pokręcił przecząco głową. Kiedys i tak umrę... - Staram się nie wtrącać w twoje życie.

Veronica

-Pracodawca z poszanowaniem dla prywatnego życia pracowników? -zaśmiała się spoglądając na niego z lekko przekrzywioną głową.

Norman

- Wymagający od pracowników tego samego. - pociągnął z buteki - Choć życie i praca są tak silnie splecione ze sobą że nie ma wyraźnej granicy.

Veronica

-Masz prywatne życie Norman? Jakąś starą żonę na boku... Spokojny dom, gromadkę dzieci? -zapytała dość prześmiewczo nadal mu się przyglądając.

Norman

Przekręcił głowę i prychnął cicho. - Nie... Mam tylko was, moje drogie dziewczynki... - patrzył na Callie mrużąc leniwie oczy - Do szczęscia wiele mi nie potrzeba... Tylko tyle. - rzekł i wskazał ruchem dłoni na to co wokół nich się znajdowało.

Veronica

-Więc Twoje prywatne życie to... Po prostu wódka? -uśmiechnęła się. Nadal przed nim stała. Było to dość nienaturalne, jednak typowe jak dla wampira.

Norman

Wywrócił oczmi - Zaraz wódka... To raczej miły dodatek do rzeczywistości. - zawiercił się na krześle i poprawił - Chodziło mi raczej o Podwiązkę.

Veronica

Zrobiła krok w przód. Do Normana mógł już dotrzeć przyjemny, wampirzy zapach. Veronica uśmiechnęła się delikatnie.
-Juliette pracuje tu najdłużej, prawda? -zapytała cicho znów robiąc krok w jego stronę.

Norman

Uniósł lekko lewą brew i westchnął. - Tak, ma tutaj najdłuższy staż. Już dobre kilka lat. - obrócił zieloną butelkę - Ty chyba nie chesz tu być tak długo?

Veronica

-Zobaczymy ile ze mną wytrzymasz... -zaśmiała się siadając na oparciu jego fotela. Spojrzała na niego z uwagą.

Norman

Norman uśmiechnął się lekko. - Sądzisz że nie dam rady? - popatrzył z boku na jej wdzięczny profil - Zawszę mogę pogadać z Victorem..

Veronica

W oka mgnieniu obróciła się w jego kierunku z wściekłością wymalowaną na twarzy.
-Taaak... I co mu powiesz? -zapytała podnosząc brwi w górę.

Norman

Wzruszył ramionami. Uzyskał to czego chciał. - Przyszłaś tu pracować... - popatrzył na Callie pociągając z butelki. - Za Victorem? - widział jej reackję. Jego usta rozciągnęły się w pogardliwym uśmieszku - Ty za nim, czy on za tobą? A może jeszcze jakoś inaczej?

Veronica

-Mylisz się Norman... -mruknęła niezadowolona. Tak łatwo dała się podpuścić. Musi zacząć panować nad swoimi emocjami.

Norman

- Naprawdę? - zamrugał zdziwiony oczami. I tak wiedział swoje. - I tak mi nie powiesz. - choć ciekawość go męczyła, to nie drążył dalej. Rzucił lekko pustą butelką i trafił do worka. - I nadal nie nudzi cię moje towarzystwo? - zapytał poprawiajac mankiety u koszuli.

Veronica

-I tu masz rację. Nie powiem Ci. Chcę mieć z tego jakąkolwiek satysfakcję... -zaśmiała się osuwając się na jego kolana.
-Jeszcze nie uciekłam z krzykiem. Masz pełne pole do popisu... -mruknęła w odpowiedzi na jego pytanie.

Norman

- Oby ta buda przeżyła wasze potyczki... - powiedział zgryżliwie. Ta 'buda' była jego domem. Jedynym jakim miał. Kiedy przysiadła mu na kolanach, złapał kosmyk włosów i okręcił wokół palca - Mówiłem już że nie mieszam interesów z życiem prywatnym?

Veronica

-Taaak...-mruknęła- I wspomniałeś też, że oba te życia są ze sobą nierozerwalnie powiązane... -odpowiedziała z uroczym uśmiechem. Kwestię Victora zgrabnie pominęła.

Norman

Popatrzył na Callie krzywo - Tak, ale granica też istnieje... - choć w jej przypadku niewiele brakowało Normanowi by tą granicę przekroczyć. Odpychało go jednak coś innego. Obracał się już wystarczająco długo wsród wampirów i uodpornił się na ich piękno. Czuł tylko i wyłącznie jedno. - Poza tym... Jesteś lodowata. - stwierdził z rozbrajajacą szczerością.

Veronica

Dzięki swojej mocy pobrała odrobinę energii z otoczenia. Wskutek czego kwiat stojący na parapecie w ciągu krótkiej chwili- usechł. Veronica na moment stała się cieplejsza.
-Nigdy nie chciałam być wampirem... -wzruszyła ramionami zerkając na niego.