Hall

Ashley

Wchodzisz i pierwsze co rzuca się w oczy to ściany pokryte rysunkami , greckich i rzymskich bogiń.
Białe fotele, szklane stoliki.. Możliwość wypicia wody, herbaty, kawy lub czegoś mocniejszego. Wypełniony zapachem wanilii, pomieszany z dymem papierosowym.

Jenny

/ Ulica

Weszla do domu i prawie odrazu się z czymś zderzyła. Zachichotała - Nawet cię o to nie podejrzewalam... - zrobiła kroków do przodu i chwyciła go za dłon by zaprowadził ją do sypialni. Wiedziała co za chwilę się stanie. Gdyby była trzeźwa nie byłoby szans nawet na to by poszła ze starszym dopiero co poznanym facetem do jego domu - by gdziekolwiek z nim poszła.

Norman

/ Ulica

Wszystkie jesteście tak samo głupie... Uśmiechnął się ironicznie i podszedł do jednej z sypialni. Obrócił Jenny lekko i ucałował w policzek. - Miłych snów - Załomotał pięścią w drzwi i obudził śpiacą za nimi kobietę. - Zaopiekuj sie nią. - rzucił i zatrzasnł drzwi. Blondynka wpadła w objęcia zaspanej kobiety.

/ Czerwona sypialnia

Norman zatrzasnął drzwi i zapobiegliwie zamknął je na klucz. Sam rozluźniony i zadowolony udał sie do swego pokoju.

/ Pakamera Normana

Victor

/Ulica

Wpadł do środka i z miejsca buchnęła na niego mieszanka najróżniejszych damskich perfum, różnych aromatów i takich tam. Musiał na chwilkę przystanąć i jeszcze raz zlokalizować zapach tamtej przepysznej krwi. W końcu mu się udało. Zaczepiła go jakaś kobieta. Odepchnął ją; wylądowała na szklanym stoliku, który potłukł się pod jej ciężarem. Victor ruszył w kierunku pysznego zapachu.

/Różowy Salonik

Norman

/ Pakamera Normana

Zatrzymali się przed drzwiami do czerwonej sypialni - Prosę bardzo, to tutaj... - uchylił przed nią drzwi i wymamrotał - Proszę się rozgoscić.. - parsknął lekko śmiechem. Raz że był niezbyt trzeźwy, dwa potrzebował czegoś by się wybudzić. - Resztę pozałatwiamy później, jak... Poczuję się lepiej... - głowa mu pękała. Zatrzasnęła mu drzwi przed nosem. Wspaniała kobieta...

/ Kasyno i bar

Veronica

// Kasyno i Bar

-A myślisz, że zatrudniłam się w Burdelu bo mam takie chwilowe... Widzimisię? -wyszczerzyła się w uśmiechu do Juliette. Odgarnęła lekko włosy i rozejrzała się dookoła.

Juliette

- Szczerze? - zaśmiała się -Tak wlaśnie pomyślałam. Bez urazy - uniosła ręce. - Jak mniemam, to ma go to - wskazała ręką okolicę - doprowadzic do szału?

Veronica

-Do czego go to doprowadzi to jego prywatna interpretacja...-uśmiechnęła się złowieszczo.
-Więc... Pokażesz mi mój pokój? -dodała po chwili. Nie powinna dzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat Victora. Nie powinno to do niego trafić.

Juliette

- Jasne - weszły po schodach na piętro. - Twój pokój - otworzyła przed dziewczyną drzwi

//elegancka sypialnia blabla

Victor

/?

Wszedł do burdelu wcześniej zostawiając motor przed budynkiem. W ustach trzymał na pół dopaloną fajkę. Rozejrzał się od niechcenia. Nudziło mu się więc wpadł tu by dowiedzieć się kogo mógłby zabić, albo może coś wypić i przelecieć jedną z dziwek... Ruszył hallem w kierunku baru.

/Kasyno i bar

Victor

/?

Zostawił motor przed budynkiem i wszedł do burdelu. Przez ramię miał przerzuconą nieprzytomną dziewczynę - zastępstwo za tą, którą zabił. Umowa to umowa... Przekazał dziewczynę w odpowiednie ręce. W powietrzu wciąż czuł zapach Ver postanowił więc wrócić później i pomęczyć trochę Martina o jakieś zlecenie.

/gdzieś

Juliette

// galeria handlowa

Zaparkowała samochód w garażu i obładowana torbami z roześmianą gębą wlazła do Podwiazki. Od razu pomknęła na górę po drodze dając w łeb kelnerowi, który ją uszczypnął na schodach.

// apartament Juliette

Martin

/ Kasyno i bar

Weszli do hallu dość szybko. Martin miał zacięty wyraz twarzy. Nie przeszli nawet dobrych kilkunastu kroków kiedy spotkali Normana i Julliette. Poprowadził Carmen jeszcze lekko w przód i spojrzał na nich chłodnym wzrokiem. - Norman. - powiedział głosem nazbyt oficjalnym a on już dobrze znał ten głos, zawsze go używał gdy coś się działo. - Jul... - posłał im pytające spojrzenie.

Carmen

Szła przed Maritnem ni zła ni zadowolona.
- Witaj Normanie i Juliette - dziewczynę cmoknęła w policzek i znów stanęła obok Maritna

Juliette

// PN

- Norman a mógłbyś o nim powiedzieć coś bliżej? - stukotała szpilkami po posadzce dotrzymując mu kroku. Natknęłi się na Martina i Carmen. - Martin - uśmiechnęła się -Carmeeeen - objęła dziewczynę ramionami z szerokim uśmiechem.

Norman

/ Pakamera Normana

Miał powiedzieć coś Juliette ale urwał. Spojrzał na Martina i pokiwał głową. - Zajme się nią. - zamachał lekceważąco ręką. Wyciągnął przed siebie worek - I tak wychodzisz... - zaczął ze szczerym uśmiechem - Wyrzuć po drodze....

Martin

Wziął worek od Normana w dłonie. - Tak wychodzę, muszę załatwić interesy. Witaj Jul. - powiedział, ale jego rysy twarzy nawet na moment nie zelżały. - A i jeszcze jedna uwaga, trzymajcie Victora z dala od Carmen bo nie ręczę za siebie i swe czyny. - powiedział najbardziej poważnym tonem na jaki było go stać.

Carmen

Wywróciła oczami i odwróciła się do Martina przodem.
- Martin, kiedy wrócisz? - spytała i pogłaskała go po policzku.
- Ten dzień miał być tylko dla nas - westchnęła

Juliette

Stanęła sobie z boku. Popatrzyła na Carmen i Martina. Zerknęła na Normana. Westchnęła sobie cicho. Postanowiła się nie wtrącać. Martin miał podły humor co nie wróżyło nic dobrego, Norman obściskiwał się z nową co też nie poprawiło jej humoru. Carmen... Carmen była urocza i zawsze trzymały się razem, ale.. Carmen miała Martina i chwilowo on jej przesłaniał cały czas. Juliette założyła ręce na piersi i spokojnie czekała. Z checią wypilaby coś mocniejszego.

Veronica

/Pakamera Normana.

-Victor nie jest samobójcą... -uśmiechnęła się kwaśno do faceta, który mu groził. Minęła całą ekipę, niemal bezszelestnie przesuwając się po korytarzu w kierunku swojego pokoju.

Norman

Potarł twarz dłonią starajac się to wszystko pogodzic. - Dobra, ty jedź. - Skoro z dala od Victora... Obrócił się do kobiet. - Drogie panie... - skłonił się przed nimi lekko - Może ciastko na mieście?

Martin

Popatrzył na Carmen nieprzenikliwym wzrokiem. - Wybacz maleńka, wiem miał być, ale cóż zrobić interesy wzywają, wynagrodzę Ci to kiedy indziej obiecuję. cmoknął ja lekko w usta i rozejrzał po zebranych. - Obyś miała rację - rzekł do nieznanej mu kobiety łypnął na Normana unosząc lekko brew jak by chciał zapytać ' nowy nabytek', ale się powstrzymał. - Trzymajcie się i do zobaczenia niebawem wracam. - powiedział znużonym głosem i z workiem na plecach poszedł w stronę swego samochodu.

/ Garaż/ Seattle/ Forks / Obrzeża Miasta

Carmen

- Jasne - westchnęła i spuściła wzrok. Umiała dość dobrze skrywać swoje uczucia więc momentalnie podniosła wzrok i spojrzała na nich.
- Norman, ja może z Juliette sobie jakoś czas zajmę. Nie zawracaj sobie głowy - uściskała dziewczynę

Juliette

- Zabiorę Carmen do siebie, albo wybierzemy sie na zakupy albo nie wiem sama co, ale coś wymyślę - odetchnęła - masz masę rzeczy na głowie. Carmen ma rację. Nie powinieneś sobie zawracać jej nami. - Mimo ze strasznie chciała by im towarzyszył to zachowała sie dokładnie tak jak zwykle. On był szefem. Ona pracownicą. Tylko praca. Westchnęła cicho nie patrząc na zadne z nich.

Norman

- Gówno prawda... - rzekł i zniknął za jakimiś drzwimi. Wyszedł po chwili z nic nie mówiącym wyrazem twarz. Obiecał coś Martinowi, miał się zająć Carmen, choćby i to miało polegać na siedzeniu z boku w sklepie. Wydał kilka poleceń. U niego wszystko chodziło jak w zegarku. Stanął przed dwójką kobiet. - Bierzecie mnie ze sobą. - powiedział dobitnie - Czy to się wam podoba czy nie. Torby za wami ponoszę.

Veronica

Dziewczyna uśmiechnęła się pokrzepiająco do Carmen, chociaż wcale jej nie znała następnie przenosząc wzrok na Normana.
-Możesz mi kupić gumki do włosów... -zaśmiała się po czym zniknęła za drzwiami swojego pokoju.

/pokój Callie

Carmen

- Dobra, nie da nam spokoju - uśmiechnęła sie do nich.
- To sklepy? - już humor jej się poprawił

Juliette

Ja jej kupię gumki do włosów. A jemu grzebyczek. Będą mogli się czesać i miziać na okrągło Pomyślała przywołując uśmiech.
- W takim razie nie wymigasz się od kupna garnituru Norman. Ten naprawdę powinieneś już wyrzucić. I stawiasz ciastka. Wielkie kremówki. Nam obu - stwierdziła - tatusiu - zamrugała niewinnie oczkami biorąc Carmen pod ramię. - A my słonko zaszalejemy w sklepie z sukienkami - uśmiechnęła się szeroko.

Carmen

- I bielizna też by się przydała - zaśmiała się idą z Julie pod ramie i dyskutując o zakupach.
- I buty oczywiście - dodała i zerknęła na Normana - no chodź, chodź

Norman

Ty sobie na nic nie zasłużyłaś... pomyślał odprowadzając wampirzycę wzrokiem. Spojrzał na Carmen i Juliette. - To już... - zaczął formułować zaprzeczenie ale zrezygnował widząc jej minę - Co chcecie, tylko już... Panie przodem... - powiedział i zamachał dłonią, rzucając okiem po kątach.

Juliette

- I ty prowadzisz - rzuciła przez ramię - A my sobie z Carmen poplotkujemy - zachichotała - Carmen widziałam boski komplet. Taki w sam raz dla Ciebie. Martin oszaleje gdy cie w nim zobaczy - zaczęła paplać po swojemu - I super kieckę. Ale mi poszerza tyłek - zmarszczyła czoło i ruszyła przed siebie stukając szpileczkami i kołysząc biodrami

Carmen

Zaśmiała się.
- Wiesz, za tydzień mamy rocznice to trzeba coś specjalnego kupić - zaśmiała się idąc w stronę auta.
- Hm, dla Ciebie też coś znajdziemy, mnóstwo rzeczy Ci pasuje - spojrzała na nią

Norman

Szedł za nimi i uszy mu więdły od takiej gadaniny. Z cierpiętnyczym wyrazem twarzy wsiadł do samochodu i odpalił silnik. Kiedy kobiety usadowiły swoje szanowne pojechał do centrum rozgladając się leniwie po bokach. Na co ja się zgodziłem?

/ Galeria handlowa

Carmen

Gadała z Julie całą drogę.

/ g.handlowa, wszyscy, Norman zacznij :*

Victor

/ESCG czy jakoś tak XD

Wyszedł do hallu ale zatrzymał się bo nie mógł znaleźć kluczy od motoru.

Veronica

/Sypialnie Callie

Veronica wyszła z pokoju za Victorem. Nie miała na sobie sukienki- nie zdążyłaby jej założyć. Zarzuciła tylko na ramiona satynowy szlafroczek, który i tak wraz z uroczym gorsetem odsłaniał zbyt dużo. Cóż... W końcu to był chyba burdel. Wściekła kobieta rzuciła w Victora kluczykami.
-Mylisz się. I pieprzysz głupoty Victor. Nie znasz mnie. Owszem spędziłeś ze mną kiedyś mnóstwo czasu. Ale nie znasz mnie. Nie znasz nikogo. W innym wypadku musiałbyś się interesować czymś poza czubkiem własnego nosa! Choć w Twoim przypadku to nawet nie jest nos... -warknęła. Chwilami podnosiła głos, chociaż jeszcze nie krzyczała. Mówiła głośno i dobitnie.

Victor

Odwrócił się i bez trudu złapał kluczyki. Słuchał jej ze spokojem. Miała rację. Był stuprocentowym egoistą. Mimo tego widział co działo się wokół niego, a szczególnie interesował się Ver. Może tylko dla własnej przyjemności, kto wie? - Jak zwykle widzisz tylko to co chcesz widzieć. - mruknął. Nie warto było zasłaniać się maską. - Wiem o tobie wszystko Ver, poznawałem cię swoim własnym sposobem. Tak samo jak poznawałem wszystkie swoje ofiary. Ale to po prostu zaszło za daleko... - dokończył ciszej. - Dzięki za klucze. - mruknął i odwrócił się by wyjść.

Veronica

-Ofiary?! -krzyknęła na niego. Ona jeszcze nie skończyła. Drzwi frontowe zatrzasnęły się z hukiem.
-Więc mnie zabij. Tak jak każdą swoją ofiarę... -prychnęła.
-Powiedziałam Ci, że Cię kocham! -znów krzyknęła- A Ty nawet wyszedłeś bez słowa! Trzeba było wyjść wcześniej. NIE wykorzystywać okazji... Skoro dziwek masz na pęczki! -znów warknęła przez co z dwóch pokoi wyłoniły się zainteresowane twarze. Drzwi do tych pomieszczeń również zamknęły się błyskawicznie. Nie potrzebowała publiczności.

Victor

To była dla niego trochę dziwna sytuacja. Zwykle to on unosił się gniewem. Jednak teraz czuł się jak pod ostrzałem. Bez drogi ucieczki. - I to jest właśnie ten problem, Ver! - warknął, mimo wszystko spokojnie. - Niby jak miałem na to zareagować?! Jeśli i ty mnie znasz, powinnaś przewidywać jakoś moje reakcje! - sam nie zdawał sobie z tego sprawy jak bardzo jest skomplikowany.

Veronica

-Masz mnie gdzieś... -mruknęła podchodząc do niego- Więc po co do cholery wykorzystujesz moją słabość hm? -warknęła.
-Znam Cię Victor ? Kto może przewidzieć Twoje zachowanie skoro Ty sam zazwyczaj nie wiesz co robisz?! -znów krzyknęła.