Dom Takeo

Gość

- Wybacz, ale trochę sobie poczekasz - powiedział, równie cicho jak Takeo. Wytknął lekko język. Odchlił lekko głowę, patrząc na sufit. Ziewnął. Ta, jużod paru minut czy godzin chciało mu się spać, ale nie zasnął.

Hikari

Nie lubił zbyt, jak na niego zwracali uwagę. A zwłaszcza w tej chwili Taki. Z lekka przerażało go to, lecz pozostanie jakby nigdy nic. Ustalił tak sobie przecież. - hym.? - mruknął patrząc się na Takeo. Pozostanie jakby nigdy nic nie widział. Tak będzie to wyglądać...

Takeo

- Nic, nic. - mruknął cicho do młodszego chłopaka. Zwrócił wzrok na Ryu. - Tak, poczekac. - powiedział bez przekonania, jednak w jego oczach zatańczyły pewne ogniki rozbawienia. - Jeżeli jesteś śpiący, to idź. Ja mogę już robic tylko za przytulankę, bo uwolniłem się od konieczności uzupełniania energii poprzez sen.

Gość

- Nie marudź - skarcił Takeo, za 'tak, poczekać', ponownie wytykając lekko jezyk. - Za chwilę - powiedział i teraz on oparł głowę o ramię chłopaka. Przymknął lekko oczy, jednak nie spał. Nasłuchiwał po prostu co dzieje się wokoło.

Hikari

Stąd Taki miał pomysł, by Ryu został moją przytulanką. Pewnie sam nią lubi bardzo być - powiedział do siebie, przez co wszelaki strach zniknął. Nie bał się było, jak przedtem. Przypomniało mu się także co zamierza zrobić. Może zrobić to bez ostrzeżenia, lub powiadomić brata. Nie wiedział... nie wiedział, czy teraz czy później.

Takeo

- Dobrze, dobrze, będę grzeczny. - pogłaskał swojego chłopaka po głowie. Sam zaczął się wsłuchiwac, co się dzieje. Słyszał jakieś kroki człowieka, idącego po ulicy, kilka samochodów, odległe szczekanie psa, bicie i oddechy Ryu i Hiku. Wydął lekko wargi.

Gość

- Tak, oczywiście, już to widzę - powiedział do chłopaka, nadal mając zamknięte oczy. Jeszcze raz ziewnął. Ruszył kilkakrotnie głową, aby lepiej ułożyć się na ramieniu Takeo.

Hikari

Nie wierzył do końca może to jakieś przedstawienie? Jest w końcu tylko człowiekiem i rządzi czasami nimi ciekawość. Jest teraz spokojnie, miło... Aż szkoda przerywać. Lecz nie możne zawsze siedzieć bez słowa. Podniósł się po pozycji siedzącej, opierając o oparcie kanapy, z podkulonymi nogami i ciągle przykryty, odezwał się wreszcie - naprawdę? - chodziło mu oczywiście czy naprawdę jest vampirem.

Takeo

Przytulił do siebie delikatnie Ryuji'ego. - No, śpij kochanie. - powiedział ciepłym tonem, kładąc swoją głowę na jego. Cały czas go głaskał. - Tak. - powiedział do Hikari'ego, unosząc na niego wzrok. - I uprzedzając twoje prawdopodobne pytanie, nie, nie żywię się ludzką krwią. Staram się zaspokajac swoje pragnienie... zwierzętami.

Gość

- Biedny kot - wymamrotał, nadal słuchając ich rozmowy. Otworzył jedno oko, aby spojrzeć chwilowo na Hi'kiego po czym je ponownie zamknął.

Hikari

Miał potwierdzenie lecz dalej jakoś nie mógł uwierzyć - wiesz... nie chciałem się oto zapytać, ale... dobrze wiedzieć - powiedział cicho. Wpatrywał się w podłogę, znajdującą się obok brata.

Takeo

- Pff.... Kota nie ruszę. - powiedział do Ryu, cały czas go przytulając. Przestał go głaskac, bo nawet dla wampira bylo to męczące zajęcie. - A jakie chciałeś zadac pytanie? - uniósł pytająco brwi.

Gość

- Tak, oczywiście - powiedział, kiwając lekko głową. - Na pewno. - wymamrotał jeszcze. 'Uwolnił' się z uścisku Taki'ego, otwierając oczy. Podreptał do brata i kucnął przy nim. - Tee, stawiam, że kot nie dożyje najbliższych dwóch miesięcy - powiedział cicho, ożywiając się lekko.

Hikari

- A dlaczego uważasz, że chciałbym zadać jakieś pytanie? - spytał cicho zwracając wzrok na Taki'ego. Kiedy brat do niego podszedł i stwierdził pewną rzecz - zobaczymy - odpowiedział także cicho, lekko rozbawionym głosem.

Takeo

- Bo powiedziałeś, że nie o to chciałeś się zapytac, więc o co? - zaśmiał się lekko. Po chwili spiorunował ich dwóch wzrokiem. - Wypraszam sobie! - powiedział oburzony. - Ryu w życiu bym nie ugryzł! Pfff...

Gość

- Czy ty swojego kota nazwałeś Ryu.? - zapytał się, patrząc na Takeo. Przekrzywił lekko głowę. Ponownie spojrzał katem oka na Hi'kiego.

Hikari

- Dobra... to ci zadam pytanie, huh. W jakich zwierzętach preferujesz jeśli nie w kotach.? - zapytał z lekką ironią, patrząc się na niego. - Ryu... to twój kot? ja bym takim imieniem, kota nie nazwał - prychnął.

Takeo

- Um... Co cię tak interesuje moja dieta, hm? - spojrzał na Hiki'ego nieco rozzbawony. - No... właściwie to Ryuuzaki, ale wyszło w skrócie Ryu. - przewrócił lekko oczami. - Po za tym on wie, kiedy ode mnie wiac.

Gość

- Czuję się zniżony do pozioma kota - wymamrotał, patrząc na Takeo. - Hmpf - dodał jeszcze po chwili. - Czuję się gorszy - marudził.

Hikari

- ano, może interesuje. było pytanie, to teraz odpowiedz - powiedział z lekkim uśmiechem na twarzy. - mądry kot... pewnie dlatego żyje - mruknął, po czym zwrócił się do brata - i dobrze! kot cię przewyższa, nie wiedziałeś?

Takeo

- Ostanio ze zwierząt jadłem... niedźwiedzia. - stwierdził po chwili namysłu. - Ryu, skoro tak ci źle, to zmień mu imię! - prychnął. - Dlaczego gooorszy? Ja kota lubic, a ciebie kochac c.c

Gość

- Ph - powiedział na słowa brata. Odwrócił się w stronę Hi'kiego i złapał za jeden z jego nadgarstków i szarpnął lekko, ale na tyle, aby jego szanowny zadek znalazł się na ziemi. - To poczuj się na moim poziomie i też bądź gorszy od kota - wymamrotał. Spojrzął na Takeo, puszczając nadgarstek brata. - Tak, bardzo zabawne. Szczególnie jeżeli kot zareaguje, gdy ty bedziesz mnie wołał a ja zareaguję, gdy będziesz wołał kota. - powiedział.

Hikari

- niedźwiedź... - powiedział cicho pod nosem ohyda . Kiedy brat 'ściągnął' go na dół, nic z tego sobie nie robił, by nie dać satysfakcji bratu. - a do do tamtego to... Ryuuzaki bardzo ładne imię! zooostaw je - powiedział mając ciągle lekki uśmiech na twarzy. - i.. nie poczuje się gorszy od kota, bo nie będę reagował jak ktoś woła jakieś... w przeciwieństwie od Ciebie. - wysunął w jego stronę lekko język.

Takeo

- Ale to jest bardzo mądry kot, i zrozumie, że bedzie miał nowe imię. - zazął bronic kotka v.V Przysunął się do Ryu i Hiku. - Um, a może Hiku? - zaproponował nowę imię dla kociaka. - A czemu uważacie, że kot musi byc gorszy c.c!

Gość

- To ja jestem za 'Hiku' - powiedział, patrząc na Takeo. - Możes zise tak nie czuć, ale to wcale nei oznacza, ze nie jesteś gorszy do kota - powiedział do brata, odwracając się w jego stronę. Ponownie pokazał mu swój język.

Hikari

- Nee... Hiku, nie. Zostaw tamto. - powiedział lekko jakby obrażonym tonem - a no, właśnie mówię, że Aniki jest gorszy, nie kot... Bronie twojego kotna, ne! - powiedział biorąc koc z siebie i kładąc go na kanapę. - ja się tak nie czuję, bo nie jestem.! Jak ty...

Gość

- Ryu jest ładniejsze, ale Hiku bardziej pasuje do tego kota - powiedział. - Jestes i nawet nie wmawiaj sobie, że nie. Po prostu jeszcze nie zdążyłes tego zrozumieć, braciszku - mruknął w stronę Hi.

Hikari

- Nie, nie nie. Pomyliłeś się .Ryu pasuje do kota, bo przecież Taki by go nie nazywał wtedy tak, no nie? - powiedział, a na jego twarzy widniał ironiczny uśmieszek. - i nie jestem! nie możesz tego pojąc, czy co? - zaczynał się bulwersować jak małe dziecko - i rozmawialiśmy już na temat "braciszku"!

Gość

- Ale po skrócenia imienia 'Hiku' wychodzi 'Hi' czyli ogień. To do niego pasuje boo... bo jest taki żywy.! - powiedział do brata. - Nie, to ty nie umiesz tego pojąć. Jesteś, braciszku - mruknał, akcentując ostatnie słowo.

Hikari

- ale Taki, wcześniej zdecydował. ale wiesz... masz racje nie pasuje. Kot jest mądry... - mruknął do brata - i wiesz... Jeszcze raz te 'braciszku'... nie wytrzymam! - burknął - Braciszku -powtórzył z ironią cicho, lecz dosłyszalnie.

Gość

- Jeżeli ten kot jest naprawdę mądry, to Hiku też nie pasuje - powiedział, patrząc na brata. - Ale czego nie wytrzymasz... - powiedział udawanym, spokojnym, pełnym troski głosem - ... braciszku.? - dokończył. Zaśmiał się cicho z zachowania brata.

Hikari

- no właśnie pasuje, bo kot mądry. Sam przyznasz... imię mówi samo za siebie - mruknął. Kiedy usłyszał przeklęte 'braciszku', rzucił się na niego; dosłownie. Wisiał nad nim trzymając go za nadgarstki - jesteś, aż tak tępy, by nie zrozumieć tego co do Ciebie mówi!? - burknął głośno, patrząc zły na brata i z rządzą mordu w oczach.

Gość

- Rozśmieszasz mnie - pwoeidział do brata, słysząc pierwsze zdania. Gdy Hi się na niego 'rzucił', zaśmiał się cicho i wytknął język. - Nie powinienieś być taki agresywny, braciszku - mruknął. Odepchnął lekko brata od siebie tak, ze teraz on był nad nim.

Hikari

- ts.. - warknął - zamknij się! - burknął, odpychając brata i ponowie nad nim wisząc - nie powinieneś mówić, co powinienem robić, a co nie! - warknął cały czas będąc cały czas zdenerwowany. teraz trzymał go mocno za nadgarstki, iż nie da się odepchnąć.

Gość

- Napierw posłuchaj siebie, co mówisz a potem dopiero wywalaj do mnie takie teksty - powiedział a może raczej juz bardziej krzyknął do chłopaka. Nie lubił być przytrzymywany, więc uderzył chłopaka, stosunkowo lekko jak narazie kolanem w brzuch. To było ostrzeżenie.

Hikari

- ja chyba wiem co mówię! - krzyknął do brata, bulwersując się jeszcze bardziej. kiedy został uderzony w brzuch, lekko się skrzywił - pamiętaj, to jest ostrzeżenie - warknął po czym zlazł z brata. Nie pozwoli mu na rządzenie się, iż jest cztery lata starszy. On się nie da. Może, iż jest spokojny, ale łatwo można go sprowokować.

Gość

- Zamknij się. Mówisz, że mam nie mówić, co powinieneś robić a sam to robisz - warknął. - Ostrzeżenie.? Ph - powiedział. - Wielka łaska, braciszku - dopowiedział po chwili. Spojrzał 'morderczym' wzrokiem na brata.

Hikari

- ts... - mruknął - zakładając ręce, od jakieś czasu był chyba za spokojny i to w nim wybuchło- co się tak patrzysz, phm.? Niby mam się Ciebie bać? - mruknął - phi - mruknął, uśmiechając się ironicznie.

Gość

- Kto mówił, że masz się bać. Wystarczy, jak będziesz mnie nienawidził - uśmiechnął się ironicznie, nadal patrząc na brata. - A patrzeć t mogę mogę na co chcę i keidy chcę, przykro mi - ostatnie dwa słowa zostały wypowiedziane ironią.

Hikari

- oj, już widzę jak Ci przykro - prychnął z ironią - ano patrzeć możesz kiedy chcesz, gdzie chcesz ale nie koniecznie na mnie - mruknął po czym wstał i usiadł na kanapie - nie będę zniżał się na twój poziom - powiedział, mając oczywiście na myśli siedzenie na podłodze. Założył nogę na nogę, po czym oparł głowę na ręce, której łokieć opierał się o nogę, po czym popatrzył się z wyższością na brata.