Dom Avii Evans

Avia

Do jakiejś dziewczyny..., nie no... jeszcze mi tego brakowało. Idiota...

Albert

Albert odłożył słuchawkę i westchnął głęboko. - Dlaczego podsłuchujesz? - zapytał wyraźnie słysząc szmery za drzwiami.

Avia

Złapał mnie... Co robić?...Co robić?..,Co mam mu powiedzieć?. Prawdę? Niee, nie powiem mu. Wiem!, trzeba improwizować. Tak jak z kotem... Eeee, no tak przechodziłam akurat. - powiedziała. Tylko niech się nie zorientuje. Proooszę...

Albert

Albert podszedł do drzwi i otworzył je. Spojrzał na dziewczynę. - Nie udawaj. - wyraźnie nie był w humorze.

Avia

Avia spojrzała na niego. Ta rozmowa popsuła Ci chyba humor co? - powiedziała.

Albert

- Jak widać. - warknął i minął Avię posyłając jej złowrogie spojrzenie krwistych oczu. Skierował się w stronę drzwi. Zatrzymał się z ręką na klamce. Nie, no to jest głupie... Nie mogę tam teraz iść...

Avia

Gdzie idziesz? - zapytała obojętnym tonem.

Albert

Oparł głowę o drzwi. - Nie wiem co mam zrobić... - szepnął.

Avia

Avia podeszła do niego. - Coś się stało? - zapytała

Albert

- Wpakowałem kogoś w niezłe tarapaty i teraz ta osoba musiała uciec. Zastanawiam się czy iść za nią. - wyjaśnił ze spokojem zamykając oczy.

Avia

Nieee, nie idź. Jeżeli to ważne, to powinieneś pójść - westchnęła. Pewnie to ta do której dzwonił... aaa... czemu...czemu...weź się w garść...trzymaj fason kobieto... Jeżeli przez to poczujesz się lepiej, to tym bardziej. Tylko nie wpakuj się w jakieś kłopoty. - dodała ze smutnym uśmiechem.

Albert

Albert odwrócił się i spojrzał na Avię z czułością. - Gdybym poszedł czułbym się jeszcze gorzej. - przejechał palcem po jej policzku.

Avia

Więc nie idź... - szepnęła

Albert

- Wiesz dlaczego czułbym się gorzej? - Albert zbliżył się nieznacznie do dziewczyny.

Avia

Avia spojrzała mu w oczy. Skrzywdziłeś tamtą osobę? - zapytała cicho. I znowu przez niego wali mi serce... Jak zbliży się jeszcze bardziej to kardiolog w Forks nieźle się wzbogaci...

Albert

- Tak, skrzywdziłem. Ale czułbym się gorzej gdybym do niej poszedł bo... nie byłabyś wtedy przy mnie. - szepnął patrząc dziewczynie głęboko w oczy.

Avia

No nieźle, cała kasa pójdzie na lekarza...ale co mam mu powiedzieć?...on na mnie leci czy mi się zdaje? Głuuupia on w życiu by tego nie zrobił...mogę tylko pomarzyć... Avia próbowała zażartować. - Lubisz mieć jedzenie pod ręką?

Albert

- Nie traktuję cię jak jedzenia, Avio. - szepnął i nagle zamarł. Odsunął się. - Wybacz, wygaduję głupoty... - rzekł i zniknął.

/biega sobie gdzieś

Avia

Więc kim dla Ciebie jestem? - szepnęła w ciszę. - Kim...? - jedna łza spłynęła jej po policzku. - Chciałabym wiedzieć... Dobrze, że nikt mnie nie słyszy. Jestem żałosna... Głupia czemu płaczesz? Co sobie wyobrażasz? To nie miałoby przyszłości... To nie ma prawa bytu... Naprawdę jestem żałosna... Teraz już nic nie zatrzymywało łez. Av co ty sobie myślisz... okłamujesz samą siebie. Musisz dać sobie z tym spokój. Usiadła opierając się plecami o drzwi. Ukryła twarz w dłoniach.

Avia

Muszę się pozbierać... Av wstała i poszła do sypialni. Położyła się na łóżku. Nie ma to, jak się trochę nad sobą politować... ale już wystarczy... będę silna. Rozmyślając zasnęła.

Albert

/nie wiem

Albert pojawił się w salonie. Smutnym wzrokiem rozejrzał się po mieszkaniu. Mógł tu już nigdy nie wrócić. Z mętlikiem w głowie udał się do sypialni. Przysiadł na łóżku i spojrzał na Avię. Zignorował palące gardło i odgarnął włosy z twarzy dziewczyny.

Avia

Avia otworzyła oczy i spojrzała na Alberta. Co Ty tutaj jeszcze robisz? - zapytała cicho.

Albert

- Przyszedłem się pożegnać. - szepnął patrząc z czułością na dziewczynę.

Avia

Dziewczyna usiadła i odwróciła wzrok. - Nie chcę się żegnać... - szepnęła

Albert

- Muszę odejść. Moi bracia się niecierpliwią. - wyjaśnił i uśmiechnął się smutno.

Avia

Av odwróciła się w stronę okna. Idź już... - powiedziała starając się ukryć drżenie głosu.

Albert

Albert spojrzał smutnym wzrokiem na dziewczynę. Wstał i podszedł do niej. Objął ją delikatnie od tyłu. - Wrócę... Mam taką nadzieję...

Avia

Dziewczyna nie zareagowała. Samotna łza spłynęła po jej policzku. Idź już... - powtórzyła cicho.

Albert

Co mam zrobić? Co mam zrobić? - pomyślał i wtulił twarz w jej włosy.

Avia

Proszę Cię...idź już... - wyszeptała. Zanim znowu się rozbeczę...

Albert

- Av, ja... - urwał bo do pokoju ktoś wszedł. Albert w mgnieniu oka puścił Avię. Pod czarnym kapturem jarzyły się czerwone oczy.
- Panie, ruszamy? - zapytał.
- Tak już. - odpowiedział Albert i podszedł do swego pobratymcy.

Avia

Dziewczyna nie odwróciła się. Dalej patrzyła w okno. Powinnaś wiedzieć że tak będzie. - podpowiadał jej wewnetrzny głos. Jestem żałosna... Nie potrafię się nawet z Nim pożegnać. Nie chcę tego... Idź... - szepnęła kolejny raz.

Albert

Albert zwrócił się do wampira. - Sprawdziłeś dla mnie ten numer? - zapytał.
- Tak.
- Bardzo dobrze. Zabierz mnie tam. - powiedział i spojrzał na Avię. - Uważaj na siebie. - szepnął i zamknął oczy by się rozluźnić i wyrzucić z głowy zbędne myśli. Po chwili razem ze swym podwładnym zniknął.

/Kanada

Avia

Po wyjściu Alberta, Avia poczuła pustkę. Dopiero teraz samotność zaczęła jej naprawdę dokuczać. Jednak miał rację...bedę za nim tęsknić... W mieszkaniu było tak cicho. Przez ten czas przywykła do obecności Alberta. Niczego nie pragnęła tak bardzo jak tego by usłyszeć jego głos. Mam nadzieję, że wróci... Ja bedę czekać... - szepnęła do siebie.

Gość

/ulica
(Nareszcie najedzona błąkała się chwilę po miasteczku, po czym ruszyła dalej. Super, tyle, że nadal nie mam gdzie spać! Jednak po chwili zauważyła mały domek stojący niedaleko lasu. Cóż... Warto spróbować. )

Zapukała. Z biciem serca czekała aż jej ktoś otworzy. Błagam... Tylko żadnych wampirów!

Avia

Avia szybko otarła łzy. Otworzyła drzwi. Tak? - zapytała.

Gość

Zmierzyła dziewczynę wzrokiem. Nie wyglądała jak wampir, a co najważniejsze, nie śmierdziała jak one.
Uff!
- Yyy... Cześć...- podrapała się nerwowo po głowie - Przepraszam za najście, ale mam pytanie... Czy nie wiesz przypadkiem gdzie mogłabym znaleźć jakiś wolny pokój?

Avia

Avia spojrzała na nieznajomą. Tu w Forks jest motel. - powiedziała - Chyba, że szukasz czegoś na dłużej.

Gość

- W sumie to sama nie wiem... Możliwe, że na dłużej, bo i tak nie mam dokąd pójść. Ale co konkretnie masz na myśli?

Avia

Dziwna jakaś. Ale lepsze to niż nic. Że też on musiał wyjechać... Teraz szybka decyzja... mówić, że mam wolny pokój czy nie? A jak on przyjedzie...i ona tu bedzie... Pomartwię sie o to potem, A raz kozie śmierć, przynajmniej bedę miała z kim pogadać. W sumie to mam pokój do wynajecia tylko nie wiem na jak długo, bo mój ... znajomy akurat wyjechał. - powiedziała z wahaniem.