Dom Kim Hart

Tomas Grant

Spojrzał na nią i pokręcił głową ze śmiechem
-To gdzie masz tą sukienkę? W mopa się nie ubiorę.
Zaśmiał się wesoło

Kim

Spojrzała na niego przeszywającym wzrokiem.
- Mop jest tylko po to byś przewrócił się na mokrej podłodze - mrukneła z cwanym uśmieszkie i po chwili wybuchła śmiechem. Gdy skończyła zmywać podłogę odniosła mop i zaczeła zbierac szykło.

Tomas Grant

-Bardzo śmieszne Kim. Kolejny zamach na mnie.
Zaśmiał się
Zobaczył jak dziewczyna zbiera szkło i wstał aby jej pomóc.
-Pomogę Ci.
Już miał ukucnąć gdy poślizgnął się i runął na ziemie
-słodko!.
Złapał się za rękę w której coś chrupnęło

Kim

Spojrzał zaniepokojona na Toma i zostawiła swoje zajęcie.
- Tom?! Nic ci nie jest? - spytała wyraźnie poddenerwowana. Pomogła mu wstać i uśiąść na kanapie. Patrzyła naniego lekko zmartwionym i zdenerwowanym wzrokiem

Tomas Grant

Myślał że nic go nie może ruszyć a na pewno taki upad na ziemię. Z pomocą Kim usiadł na kanapie.
-Chyba nic mi się nie stało. Serio Twój dom chce mnie zabić.
Spróbował ruszyć ręką(lewa) i syknął z bulu.

Kim

Spojrzała na niego.
- Tom, przepraszam wykrakałam - powiedziałą smutno. Pomogła mu wstać.
- Jedźemy do szpitala. = poinormowała go i trzymając go pod prawą rękę, żeby znów nic sobie nie zrobił doprowadziła do samochodu. Oboje wsiedli i pojechali do szpitala.

/ Szpital (Ty zaczynasz Razz

)

Tomas Grant

-Nie trzeba Kim. I nic się niestało.
Gdy powiedziała o szpitalu nie protestował. Wisadł grzecznie do samochodu i pojechali

Kim

/Szpital

Kim wraz z Tomem weszli do domu. Skierowali się do salonu i usiadli.
- jesteś głodny? - spytała uśmiechając się delikatnie i niepewnie. Patrzyła mu w oczy pragnąc coś z nich wyczytać. Po chwili zaczeła zbierać tamto feralne szkło od którego się zaczeło. Gdy zebrała wszystkie kawałki wyrzuciła je do kosza. Usiadła znów na przeciwko Tomasa.

Tomas Grant

Tom patrzył jak Kim sprząta.
-Nie rób sobie kłopotu. Zjem coś w domu.
Spojrzał na swoją rękę.
-Ale ze mnie niemota.
Zrobił skwaszoną minę

Kim

Kim cmokneła lekko zniecierpliwiona.
- Chcesz czy nie? To dla mnie nie kłopot - odpowiedziałą i posłałą mu uśmiech.
- I spokojnie to tylko 2 tygodnie gipsu - powiedziała pocieszającio.

Tomas Grant

-No niby tak. Dobrze że mam służbę.
-Możesz mi zrobić herbaty Kim.
Uśmiechnął się do dziewczyny szeroko

Kim

Kim odpowiedziałą uśmiech. Poszłą do kuchni i wstawiła wodę na herbatę. Zajrzałą do lodówki Muszę zrobić jakieś zakupy pomyślała i zaczeła szukać czegoś w szafkach. Gdy znalazła wszystkie składniki, przygotowałą wszystko i zrobiła muffinki. Wstawiła je do piekarnika i zrobiła herbatę. Zaniosła ją do salonu i usiadła w fotelu uśmeichając się cwanie.
- proszą herbatka - powiedziała przyjaznym głosem, nie przestajac się uśmiechać. Spojrzał mu w oczy. Po chwili poczuła delikatny zapach ciastek.

Tomas Grant

-Dziękuję.
Złapał kubek zdrową ręką i upił łyk. nagle poczuł jakiś zapach dolatujący z kuchni.
-Co tak pachnie?
Zaczął wdychać powietrze.
-A tak po za tym mam nadzieje że nic więcej nie czycha na moje życie w Twoim domu?

Kim

Uśmiechneła się cwanie.
- Później się dowiesz - mrukneła cicho i spojrzała mu w oczy. Nadal próbowała coś w nmich wyczytać, ale to raczej z nudów.
- Dobre pytanie. Wiesz chyba mój dom juz Ci nic nie zrobi.. - powiedziała wesoło i uśmiechneła się.
- Jak będziesz dla mnie miły - dodała wesoło po chwili.

Tomas Grant

Uśmiechnął się szeroko do niej.
-Jestem miły cały czas.
Udał zamyśloną minę i dodał.
-To może ja sobie poleżę na kanapie co?? Boję się ruszyć aby znów czegoś sobie nie zrobić a co najważniejsze Tobie

Kim

Uśmiechneła się cwanie.
- Leż, a ja przyniosę jakąś truciznę - powedziała wesoło i zaśmiała się. Poszła do kuchnie i wyjeła muffinki z piekarnika. Ułożyła je ladnie na talerzu i zaniosła do salonu.
- Częstuj się - powiedziała wesoło i postawiła talerz na stoliku.

Tomas Grant

-Tak otruj mnie!
Zaśmiał się wesoło.
Popatrzył jak dziewczyna wstaje i wychodzi do kuchni.
Wraca z talerzem ciasteczek i stawia je przed nim.
Patrzy nieufnie na nie i pyta
-To na pewno bezpieczne?
Zrobił pytającą minę i powiedział z uśmiechem.
-Zjedz pierwsza!

Kim

Uderzyła go lekko w głowę.
- Jakbym chciała Cię zabić to już byś nie żył - powiedziała wesoło i zaśmiała się słysząc jego poprzednią wypowiedź.
- Aż tak się boisz? - spytała żartem. Wzieła kawałek muffinki do ust i przełkneła. Chciała mu zrobić na złość i udała że mdleje. Po minucie podniosła głowę.
- Głuptasie one nie są zatrute! - powiedziała wesoło i dokończyła jeść ciastko.

Tomas Grant

Tom widział że dziewczyna sobie żartuje a gdy udała że mdleje powiedział.
-Wiedziałem że są zatrute wiedziałem.
I wybuchł śmjiechem.
-Wiem wiem że bym już nie żył.
-Dobra próbuje.
Wziął muffinkę do ust i głośno przełknął i zaczął udawać że się krztusi łapiąc się za gardło

Kim

Uniosła jedną brew do góry.
- Nareszcie! Wkońcu udało mi się ciebie otruć - powiedziała wesoło. Lubiła się z nim droczyć. Gdy zobaczyła że wszystko jest w po rządku westchneła głośno.
- a taką miałąm nadzieję - powiedział z zalem i zaśmiałą się.

Tomas Grant

Spojrzał na nią z wyżutem biorąc drugie ciasteczko i jedząc.
-Popsułaś mi całą zabawę!
Zrobił obrażoną minę ale za chwile się uśmiechnął i dodał.
-Kim jeśli pozwolisz kiedyś zbrać się do mnie to pokaże Ci moje domostwo.
Puścił jej oczko.
-Tylko bez żadnych podtekstów ok? Nie jestem już takim podrywaczem jak kiedyś

Kim

Spojrzała naniego badawczo. Nie wiedziała czy mu wieżyć czy nie. Nie chciała zranić jego uczuć. Postanowiła rozegrać to żartem.
- Ależ panie Tomasie! Skąd mogę miec pewność że pan mi nic nie zrobi? - spytała udając obużenie. Zatrzepotała rzęsami patrząc mu w oczy.

Tomas Grant

Tom nie oderwał wzroku od jej oczu. Wiedział że właśnie w oczach ona szuka prawdy.
-Panno Kim ja nie nalegam. Chciałem Ci po prostu pokazać dom.
uCichł ale ciągle patrzył jej w oczy.
-Jeśli Panienka się boi cofam to pytanie i niecha panienka uda że go nie było

Kim

Kim potrzebowała czasu. Musiałą się chwilę zastanowić. Co mu odpowiedzieć? zastanawiała się nad tym kilka minut przeniosła wzrok na swoje buty. Jje zamyślenie trwało kilka minut. Przeniosła wzrok w oczy chłopaka i spowrotem na buty. Nie wiedziałą co mu odpowiedzieć, postanowiła więc chwilowo miczeć. Nadal zastanawiała się co zrobiić. Po chwili odezwała się.
- Spoko, przyjmę zaproszenie - uśmiechneła się delikatnie.

Tomas Grant

Uśmiechnął się do niej.
-Ogólnie to nie musisz. Chciałem zobaczyć czy się zgodzisz
Posłał jej szeroki cwany uśmieszek.
-Nie nalegam. Proponuję. Odwieziesz mnie później i zobaczysz gdzie mieszkam a kiedy będziesz chciała to wpadniezz

Kim

Zmrużyła delikatnie oczy.
- Kto Ci powiedział że Cię odwiozę? - spytała go przekornie. Lubiła mu robic na złość. Uśmiechneła się cwanie.
- Wiesz co, mam ochotę czymś w ciebie rzucić ale nie chcę Cię skrzywdzić - dodała żartem i uśmiechneła się.

Tomas Grant

Spojrzał na nią.
-Wiesz sam bym się odwiózł ale przez Twoją podlogę nie moge jeździć samochodem
Uśmiechnął się cwanie
-No żucaj może teraz złamię drugą rękę a może nogę?
Zachochotał

Kim

Zaśmiała się. Było jej dziwnie wesoło.
- Aż tak chcesz sobie coś zrobić? - spytała nadal rozbawiona i rzuciła mu w twarz poduszką. Wzieła łyk świeżej herbaty.
- Kiedy chcesz jechać do domu? - spytałą spokojnie.

Tomas Grant

-AAAAA Złamałaś mi nos!!
Wbuchł śmiechem i odżucił lekko w nią poduszką.
-a kiedy mnie wypędzasz?

Kim

Też się zaśmiała.
- To co , znów do szpitala? - spytała ze śmiechem, i złapała w łapki poduszkę.
- Wiesz jak chcesz mogę Cię wypędzić nawet teraz - powiedziała wesoło i napiła się swojej herbaty.

Tomas Grant

Upił łyk kawy.
-To już mam sobie iść?-zrobił minę zbitego psa
-Do szpitala??
Zrobił przestraszoną minę i padł na kolana przed Kim.
-Nie tlko nie to!! Ja nie chce tam!

Kim

Uśmiechneła się.
- Jak chcesz - powiedział spokojnie. Gdy upadł przed nią podniosła jedną brew do góry.
- No wiesz co? taki duży chłopiec a szpitala się boi ? - pokręciła głową z niedowieżaniem
- Tak są takie miłe pielęgniarki. - dodała z przekorem i po chwili zaśmiała się.
- Nie mów mi że nei lubisz gorących 50-tek... - pokazała mu język i uśmiechneła się.

Tomas Grant

Gdy powiedziała o starych babciach udał że wymiotuje.
-Jak bym zobaczył taką nago.... o matko!! Dostałbym zawału jak nic.
Usiadł na kanapie i napił się kawy.
-Daj spokój Kim na razie mam szpitali dość.

Kim

Uśmiechneła się cwanie.
- Na pewno? Zawsze da się załatwić żeby Cię kilka miesięcy przetrzymali - powiedziała wesoło.
- Wiesz takie słodkie, stare pielęgniarki by koło Ciebie latały. Niezła perspektywa nie? - spytała ciągle robiąc mu na przekur. Rzuciła w niego poduszką.

Tomas Grant

-Kim błagam bo będę miał koszmary.
Uśmiechnął się smutno a gdy dostał poduszką to od razu ją odrzucił i upił kawy.
-Masz szczęście że akurat nic nie trzymałem w ręku.
Popatrzył na nią chwilę i się zastanowił.
Po chwili zapytał.
-Kim mam takie pytanko. Wiesz no z ciekawości czystej. Masz kogoś?
Spojrzał jej w oczy i czekał na odpowiedź

Kim

Zaśmiałą sie wesoło.
- O to mi chcodzi - powiedziała i pokazała mu język. Gdy rzucił w nią poduszką Kim udała obrażoną. Gdy usłyszałą pytanie spojrzał na niego badawczo. Patrzyła tak jeszcze chwikę.
- Nie. A ty? - odpowiedziała wmiarę luno patrząc mu w oczy. A szkoda dodała w myślach.

Tomas Grant

-No ja też nie. Nie miałem czasu aby się oglądać za dziewczynami. Zresztą jakoś nie mogłem.
Zamilkł na chwilę dopijając kawę.
-No chyba będę się zbierał bo mam jeszcze parę spraw do załatwienia.
Wstał i czekał na Kim.
-To odwozisz mnie czy mam zadzwonić po szofera?

Kim

Uśmiechneła się cwanie.
- To dobrze, bo jedna starsza pani pytała się mnie o Ciebie. Wpadłeś jej w oko - powiedziała żartem i też wstała.
- Przejadę się. - Odparła spokojnie lecz po chwili spytała.
- Ale wiesz, nie zrobisz mi nic? - powiedziała to żartem wychodząc z domu i wsiadając do auta.

Tomas Grant

Zastanowił się chwilę.
-Nie zrobie nic.
-Wpadłem w oko starszej Pani? Jee a ponętna 60-latka?
Zaśmiał się wesoło i wyszli na dwór.

//Obrzeża miasta//Dom Tomasa

Kim

Zaśmiała się cicho i ruszyła.

/Dom Tomasa [zacznij Wink

]