Dom Takeo

Takeo

-Nie możesz mi po prostu uwierzyc na słowo, że jestem do tego zdolny. - westchnął zrezygnowany, wrzucając szklo do śmietnika w kuchni. Wrócił do salonu. Uśmiechnął się do nich. - Ile masz lat? - spojrzał na Hikari'ego, zmiatając drobne szkielka. Resztki wrzucił także do kosza, i usiadł obok Ryu.

Gość

- Wierzę ci - rmuknął do Takeo. Kiedy chłopak ponownie koło niego usiadł, oparł głowę o jego ramię. Dopiero teraz zaczął sobie naprawdę zdawać sprawę, że zawsze jest zimny, niezależnie od sytuacji. Na początku myślał, że Taki żartuje i tyle. Jeszcze raz ziewnął.

Takeo

Roztrzepał czule czuprynę Ryu, dotkając lekko wargami jego skóry. Czuł, jak pulsuje w nim krew. Westchnął do siebie i przyciągnął go do siebie. Zacisnął na moment powieki. Dobrze, że zanim tu przyszedł, był na polowaniu. Trudno mu było przewidziec, że gdyby przyszedł tu głodny, to Ryu i jego brat lezeli by w kalużach własnej krwi. Odwrócił głowę w stronę Hikiego. - Potrzeba ci czegoś?

Gość

Nie chciał się za bardzo przytulać do Takeo, żeby jego brat nie czuł się 'nie na miejscu'. Nadal miał zamknięte oczy. Szczerze mówiąc, prawie przysypiał.

Hikari

Przez cały czas stół w ciszy patrząc na dziejącą się sytuacje. To co mówił nowo poznany owy człowiek było dla niego dziwne, a i tak za bardzo nie wierzył niektórym jego słowom. Po chwili doszło do niego pytanie Takeo - 15... - odpowiedział, patrząc na niego. A to co widzi wmawia sobie, że on tak jest zmęczony, że widzi... i słyszy rzeczy, które się nie dzieją.

Takeo

- Czyli powinieneś chodzic do szkoly. - uśmiechnął się wesoło. Spojrzał za okno. Kiedy zaczął znowu mówic, cały czas przypatrywał się ludziom na ulicy. - Cokolwiek chcesz, to bierz, jezeli kogos chcesz przyprowadzic to nie musisz mówic, no chyba że chcesz byc sam w domu, to pisz zeby nie przychodzic. - posłał najmłodszemu chłopakowi uśmiech.

Gość

Otworzył jedno oko, słuchając rozowę chłopaków. Uśmiechnął się lekko. Oddeach miał miarowy, spokojny, tak, jakby za chwile miał zasnąć. - Arigatou - mruknął do Taki'ego tak, żeby tylko on usłyszał. Ponownie przymknął oczy.

Hikari

- hym.. fajnie, dzięki - na jego twarzy zawadniał lekki uśmiech, nie spodziewał się, że taki będzie przyjaciel i na tyle pozwoli. Może wtedy gdy wyszli Ryu z nim pogadał.... huh, nie wiem, ale jest fajnie . - to ja... rozejrzę się po domu - powiedział cicho, lecz dosłyszalnie i poszedł zrobić jak powiedział.

Takeo

Wstał, kładąc Ryu na kanapie. Nachylił się nad nim i uśmiechnął się lekko. Po chwili podniósł się i westchnął. Zerknął na Hikari'ego, który zniknął za drzwiami. Sam ruszył w kierunku drzwi. Spokojnie wyszedł z pokoju i podszedł do drzwi wejściowych. Otworzył je i wziął małego kociaka na ręce. - Gdzie ty byłeś? - mruknął cicho do zwierzaka.

Gość

Otworzył oczy i spojrzał za Hi. Odchylił lekko głowę, aby móc patrzeć w stronę Takeo. Podkulił trochę do siebie kolana, obracając się całkowicie na bok.

Hikari

Najpierw obejrzał pomieszczenia znajdujące się na dole, dokładnie się wszystkiemu przyglądając. Jak małe dziecko, był ciekawy wszystkiego i co mu się napatoczyło musiał dotknąć, dokładnie zobaczyć, obejrzeć z każdej strony. Stwierdził, że dom mu się nawet podoba, bo pamiętał ten dom gdzie żył w nim ok. 14 lat, a zawsze był tam śmietnik, a puszki po piwie zawsze walały się po całym domu.

Takeo

Wrócił do pokoju z kotem na rękach, usiadł na fotelu naprzeciwko Ryu. Kot położył się na kolanach Takeo, lecz widac było, że zwierzę się boi. Westchnął cicho, odchylając głowę do tyłu. Zamknął leniwie powieki, starając się wyzbyc z głowy głosów, zapachów i innych. Było to trudne, gdy nawet cichy oddech kota był dla niego głośny. Starał przywołac chocby na chwilę stan otępienia, który i tak nie zastąpi mu snu.

Gość

Po chwili usiadł , odwróciony w stronę Takeo. - Nuuudzi mi się - mruknął, patrząc błagającym wzrokiem na chłopaka. - Wymyśl coś.! - powiedział, niczym naburmuszone dziecko, które nie manic do roboty.

Hikari

Chwilę później widząc schody skierował się na nie i wszedł na góry. Obejrzał pokoje jakie się tam znajdowały. Wszedł do jednego z nich {sam nie wie, do kogo należał ten pokój} i położył się na łóżko. Było mu tak ciepło i przytulanie. Westchnął cicho i zwinął się w kulkę, iż lubił tak spać skulony. Zamknął oczy i odpoczywał. Czuł, ze zaraz zaśnie, iż podróżą był dość zmęczony.

Takeo

Uniósł powieki i spojrzał na Ryu. Westchnął zrezygnowany, podnosząc się. - Mam parę pomysłów, ale tobie się raczej nie spodobają. -powiedział, uśmiechając się dosyc chytrze. Pokonał kilkoma krokami odległośc dzielącą go od chlopaka.

Gość

- Chcesz sprawić, ze będę się ciebie bał.? - powiedział, uśmiechając się troszku jakby ironicznie. Wstał powoli, stojąc po chwili centralnie przed chłopakiem. Nadal się tak uśmiechał.

Hikari

Przykrył się kołdrą, otulając się nią. Jego powieki 'opadły' na dół, zakrywając oczy. Sam był śpiący i powoli zaczął oddawać się w objęcia morfeusza.

Takeo

- Nie chciałbym, żebyś się mnie bał, ale czasem powinieneś. - mruknął delikatnie pchając chłopaka na ścianę. Sam oparł się jedną ręką o ścianę. Drugą zaś, głaskał Ryu po policzku. Po chwili jednak przeniósł ją na szyję. Zamruczał cicho, czując pulsowanie płynącej krwi.

Gość

- Nie mam powodu, by się ciebie bać - odparł. Stał spokojnie, patrząc na twarz chłopaka. O dziwo, był rozluźniony, wiedział a może raczej tak myślał, że Takeo nic mu nie zrobi. Nadal się tak uśmeichał. Był pewny siebie.

Hikari

Kiedy zasnął przez chwilę miał spokojny sen, lecz chwile potem to się zmieniło. jego sny zaczęły go dręczyć a sam miał niespokojny oddech, i przerzucał się z boku na bok.

Takeo

Przybliżył wargi do jego szyi. Mimo, iż był 'najedzony', miał ochotę wbic swoje zęby w ciało chłopaka. Jęknął cichutko, starając się stłumic to cie. Podniósł głowę, pszysuwając się do Ryu. Przylegał do niego , mocno go obejmując, jakby się bał, że go straci. Oparł głowę o ramię. Zaczął nasłuchiwac. - Źle śpi. - mruknął cicho.

Gość

- Nie przejmuj się nim - powiedział. Nadal nei rozumiał, jakm cudem Takeo wszystko słyszy, ale to było nieważne, no nie.? Wzdrygnął się lekko, czując chłód od chłopaka. Po chwili jednak przyzwyczaił się do tego uczucia.

Hikari

Chciał odpocząć, lecz nie mógł. Przewijał się z boku na bok i majaczył coś cicho. To go wykańczało, a miał nadzieję, że chociaż tutaj będzie miał spokojne sny. Skulił się bardziej lekko dygocząc.

Takeo

Podniósł głowę lekko i kiwnął nią. Starał się zignorowac, to, co słyszał. Pocałował chłopaka nadal nie wypuszczając go z objęc, jednak poluźnił go, bo znając humory Ryu, można było się wszystkiego spodziewac. Otarł się polizkiem o jego policzek.

Gość

Nie reagował na to zbyt szczególnie. Po prostu 'oddawał' sie chłopakowi. Nadal sie lekko uśmiechał. Mruknął tylko cicho, po czym lekko oddalił twarz od twarzy Takeo.

Hikari

Tłumiony przez niego strach dawał się słyszeć kiedy śpi. Strach, niepewność, przerażenie jakie doznawał, były zawsze skrywane przez niego. Kiedy spał wszystko to objawiało mu się to we śnie, a on nie był dolny tego potrzymać. Jego jęki były tłumione, lecz nie do końca. Można było by powiedzieć, że piszczał prawie przez sen.

Takeo

Przybliżył isę do twarzy chłopaka i pocałował go ponownie. Po chwili odsunął sie od niego. Posłał mu ciepły uśmiech i pogłaskał po szyi. Usiadł na kanapie i sięgnął po filmy, które nie zmieściły się w jego sypialni. Zaczął czytac tytuły poszczególnych filmów, starając wybrac jakiś najciekawszy. W końcu odłożył filmy i wstał. Bez słowa wyszedł z salonu, wszedł po schodach i bez problemu znalazł pokój, w których młody chłopak się znajdował. Usiadł na skraju łóżka i przytknął zimną dłoń do twarzy. - Obudź się. - mruknął cicho, nieco zaniepokojony.

Gość

Wręcz cały czas się uśmiechał. Spojrzał na filmy. Huuh, nie lubił oglądać niczego, bo to tak czy inaczej się nigdy nei zdarzyło, prawda.? Po chwili skierował swój wzrok ku Takeo. Domyślił się, ze idzie do Hi'kiego. Cóż, sam Ryu nie słyszał prawie niczego, więc nie mógł wiedziec co jest nie tak. Poownie usiadł, tym razem na podłodze.

Hikari

Kiedy ktoś wszedł do pokoju, w którym spał jego sen zaczął słabnąć. Na dotknięcie mało zareagował, lecz na słowa się obudził. Zawsze tak było, iż tak reaguje na dotyk kiedy śpi. Otworzył gwałtownie oczy patrząc na niego z z lekkim strachem, oddychając niespokojnie.

Takeo

- Spokojnie. - powiedział z niemą ulgą. - Tu ci nic nie grozi. Tak myślę. - uśmiechnął się jeszcze. Mimo to nie wstawał, tylko tkwił w tym samym miejscu. - Aż takie złe? - zapytał, mając na myśli koszmary.

Gość

Wstał z lekka leniwie z ziemi i skierował się ku górze. Słysząc głosy szybko doszedł do pokoju, gdzie znajdowali się chłopacy. Oparł się lekko o drzwi, słuchając.

Hikari

- e co.. - powiedział jeszcze będąc pół przytomny, położył rękę na swoim czole i przeanalizował słowa które usłyszał - ym... czasami - odpowiedział cicho. Powoli jego oddech zaczął się uspokajać jak on sam. Wzrok zwrócił w stronę gdzie znajdował się brat. Ich obecność go uspokoiła, czuł się bezpieczny.

Takeo

- Mogę ci kupic pluszowego misia, jeśli boisz się spac sam! - podsunął pomysł z lekkim uśmieszkiem.Zsunął się z łózka na ziemię, opierając się o nie plecami. - Teraz nie mam, ale myślę, że Ryu by się zgodził na rolę tymczasowego misia do przytulania. Może herbatki na uspokojenie?

Gość

- Pff, jeszcze czego - oburzył się lekko, przez to, że Taki chciał go wydać jako misia do przytulania. - Nie ma chleba - mruknął. Zaśmał się cicho, słysząc słowo 'herbata'.

Hikari

Swój wzrok przeniósł na Takeo. Mało go znał, lecz zaczynał go lubić, chociaż kilku rzeczy nie rozumiał, ale jakoś mu to nie przeszkadzało. - ty! - na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech, a w głosie można było usłyszeć lekki bulwers - nie jestem dzieckiem, że potrzebuje niańki, ne...! a zwłaszcza jego - mruknął, patrząc w stronę Ryuji'ego - phi! - był ciągle oburzony - w ogóle ja nie lubię herbaty! - teraz już wiedział, że obydwaj są przeciwko niemu, ale wiedział, ze się nie podda i... nie wypije herbaty.

Takeo

- Ale ktoś musi wypic tą herbatę! - jęknął, udając zdesperowanie. Zaczął mu przytakiwac. - Tak, tak, nie jestes dzieckiem, jestes doroslym mężczyzną, który powinien chodzic do pracy, miec żonę oraz gromadkę rozwrzeszczanych dzieci. - nadal kiwał głową, niezmieniając ani na chwilę swojego poważnego tonu, lecz na jego twarzy plątał się jakis uśmieszek.

Gość

Z lekkim rozbawiniem obserwował całą sytuyacje. Uśmiech nie schodził mu z twarzy. To dobrze, no nie.? - Pogódź się z tym, że tutaj jesteś najmłodszy - powiedział, wytykającc lekko język w stronę brata.

Hikari

- eeej, no! - mruknął z niezadowoleniem zakładając ręce - jestem tylko trochę młodszy i tyle! - burknął, robiąc oburzoną minę. - A co do herbaty... - tu zwrócił się w stronę Takeo - to ty ją wypij.! W ogóle mówiłem Ryu, żeby jej nie robił, ale on chyba nie rozumie! - ciągle miał założone ręce i oburzenie w głosie. Przez nich czuł się jak dziecko.

Takeo

- Nie mogę już pic herbaty. - powiedział, nieco smutniejąc. Po chwili na jego twarzy pojawił się uśmiech, starając się ukryc smutek. - To co ja mam z nią zrobic? - mruknął zrozpaczonym głosem. Oparł głowę o materac. Spojrzał na Hikiego.

Gość

- Jeszcze Hi zauczy się ją pić - powiedział - Zobaczysz - dopowiedział jeszcze. Nadal patrzył w ich stronę, lecz już nie uśmiachając się tak. Wsadził ręce w kieszeni, opierając się już tylko ramieniem o drzwi. - Hi, ale ja rozumiem. Chcę cię tylko nauczyć pić herbaty, jeszcze nie jest za późno - powiedziął, wytykając ponownie lekko jezyk.