Dom Takeo

Gość

- Mam się bać.? - zapytał się, mając na myśli film, jaki wybierze. Zaśmiał się cicho. - Nie mam pojęcia. Wypadało by umyć włosy i tyle. - powiedział, wstając leniwie z ziemi. Nie mógł iść dalej, jako iż chłopak nadal trzymał go za rękę. - Będzie krócej jak mnie puścisz - powiedział, wytykając lekko język.

Takeo

- Zależy, czego się obawiasz. - Spojrzał na niego rozbawiony. Podniósł się i przyciągnął do siebie Ryuji'ego. Musnął wargami jego policzek. - To ja pójdę załatwić samochód. - Mruknął, puszczając jego dłoń. Przejechał dłonią po włosach, i westchnął. Wyminął Ryu i ruszył w kierunku drzwi. Znikł za drzwiami, by wrócić chwilę później, podrzucając w dłoni kluczyki od samochodu. - Dobrze, mam już samochód. - Zawołał stojąc w korytarzu. Oparł się o ścianę.
[...]
Wrócił sam. Tak, sam. Bez Ryu. Samochód już oddał. Musieli się rozstać. Pierwszy raz nie wyszło, to dlaczego miałby drugi, hm? No dobrze, niezupełnie sam. W rękach trzymał Shoko. Pogłaskał ją delikatnie po policzku. Zaniósł ją do jej nowego pokoiku, już urządzonego. Położył ją w łóżeczku. Mała sobie spokojnie spała. Usłyszy, jak będzie się coś dziać. Wyszedł z pokoju, przeszedł do kuchni. Nie mógł się teraz załamać. Oparł się o blat.

Hikari

/ Mała rezydencja Yoru

Może krótko znał Taki'ego, ale pod jakim względem się za nim stęsknił i postanowił odwiedzić, po tym wszystkim co się zdarzyło. Krótka znajomość, a pod jakim względem lubił sobie z nim pogadać, chociaż wierząc się nie zamierzał. To co słysząc po ostatnim, Yoru zachowa sobie dla siebie. Nie był pewny, skąd wcześniej wiedział, że przebywał z vampirem... No cóż wino mógł czuć, ale vampira? Wszedł do domu; jak zawsze bez pukania. Wszedł do salonu, gdy nikogo tam nie zasnął rozejrzał się.

Takeo

Usłyszał Hikari'ego, ale nie ruszał się z miejsca. Słyszał, jak wszeł do salonu i stanął. Odsunął się od blatu i nie robiąc żadnego hałasu, wszedł do salonu. Stanął za Hikari'm nawet nie fatygował się od oddychanie. Wyczuł wampira, ale milczał. Mógł się tego spodziewać. - Witam z powrotem. - Powiedział spokojnie, swoim zwykłym tonem. Jakby nic się nie stało.

Hikari

Odwrócił się w jego stronę ze spokojem. Coś wydawał się jakiś... spokojny - Hey - powiedział cicho, nie wiedząc co powiedzieć więcej. Nie mając pomysłu, palnął bez namysłu - Co tam...? - Zaciekawiło go, iż nie widzi ruchów klatki piersiowej. Po chwili, już pomyślał, iż zawsze zapomina.

Takeo

Posłał mu nawet ciepły uśmiech. Gdy Hikari zapytał go, co u niego, miał ochotę krzyknąć, że co go to obchodzi. Nie miał najlepszego humory. Zmarszczył brwi i westchnął ciężko. - Twój brat, hm... No, można to nazwać "kłótnią ostateczną". - Takeo wywrócił oczami i usiadł na kanapie. Oparł się wygodniei i spojrzał w okno pustym wzrokiem.

Hikari

Coś wiedział, że z nim nie tak. Patrzył cały czas na Takeo jak podszedł i usiadł na kanapie. Sam stał nie wiedząc co powiedzieć, co zrobić. No cóż niezręczna dla niego sytuacja. Podszedł i na progu wejścia od salony, oparł się. - Czyli... Chyba to nie najlepszy moment na odwiedziny - stwierdził cicho, przenosząc wzrok na podłogę. Nie wiedział,czemu jeszcze nie wyszedł, po swoim mądrym stwierdzeniu i zatruwa mu czas.

Takeo

- Wolałbym chyba nawet, żebyś został. Ta kteraz tu pusto. To znaczy, jest Shoko, tylko... Co ona zrozumie z mojej gadaniny? - Westchnął i pokręcił głową zrezygnowany. Przeczesał długimi włosami włosy, które zaraz opadły na jego czoło i okalały jego twarz. Odchylił głowę do tyłu na kilka sekund, potem spojrzał na Hikari'ego.

Hikari

- Został...? - zamyślił się. czemu nie, no cóż i tak Yoru go pewnie nie znajdzie, nawet nie miał po co. Niewielkie przeżycie i tyle, a matka... Raczej nic się nie stanie. Chciał zapytać, w ogóle gdzie jest jego brat, lecz był cicho. - A... Kto to Shoko? - spytał zaciekawiony. No cóż, był z lekka niedoinformowany.

Takeo

- Shoko? - Takeo momentalnie podniósł się i złapał go za dłonie. Bez wahania pociągnął go w stronę pokoju malutkiej. Zatrzymał się przy łóżeczku małej. Pochylił się i uśmiechnął do śpiącej twarzyczki. - Shoko to moja córka. - Wyjaśnił dość krótko. W tym momencie Shoko się trochę obróciła, tak, że było widać jej twarz.

Hikari

Zaciekawiony dał się pociągnąć do pokoju. Sam zbliżył się do łóżeczka niewielkiej osóbki, i lekko nachylił chcąc zobaczyć jej twarz. Odsunął swoje kosmyki za uszy, by mu nie zasłaniały. Shoko jakby znała jego intencje, obróciła się i ukazała swoją facjatę. - Śliczna... - powiedział cicho, przyglądając się. - Ile ma lat, miesięcy? - spytał zaciekawiony.

Takeo

Zerkał kątem oka na Hikari'ego, zadowolony z jego zainteresowania Shoko (prawdziwy tatusiek Cool

). - Nie ma nawet miesiąca. - Powiedział wesołym głosem, lecz cichym, by przypadkiem nie obudzić dziewczynki. Wpatrywał się jak zaczarowany w niemowlę. Przypominało trochę matkę, bez wątpienia. Po chwili wyprostował się i spuścił nieco głowę. Uśmiechnął się pod nosem.

Hikari

- Młoda... - powiedział cicho nie spuszczając wzroku z małej - Mogę wiedzieć, kto jest jej matką? - zapytał. No w ogóle wydawało mu się, iż Taki woli mężczyzn. Ale cóż dziwnie tak o to pytać, może później. Zamyślił się, a po chwili zerknął na niego kątem oka. Widział po nim, ze mała sprawia mu dużo radości. Uśmiechnął się delikatnie, po czym znów przeniósł wzrok na Shoko.

Takeo

Kaszlnął cicho, nieco speszony tym pytaniem. Kłamanie nie wchodziło w grę, bo każdy by rozpoznał, że to jest wyssane z palca. - Była dziewczyna. - Cóż, ale ukryć prawdę mógł. Szesnastolatka? Znał ją kilka dni? Wolał nie wiedzieć, co młodszy chłopak mógłby pomyśleć. - Może chodź, jeszcze się obudzi... - Mruknął, zerkając na Shoko.

Hikari

Zamyślił się chwilę, patrząc jeszcze na chwilę na Shoko. Nie dopytywał o dziewczynę, gdyż jakby chciał to by powiedział. Uśmiechnął się lekko pod nosem. Coś było w dzieciach. Wyprostował się, po czym odwrócił głowę w stronę Taki'ego i kiwnął. Ruszył ku drzwiom kiedy tak wypalił bez sensu, nie namysłu - A ty... Nie wolisz mężczyzn? - palnął. No cóż, był jeszcze pod jakim względem szczeniakiem.

Takeo

Ruszył za Hikari'm, patrząc uważnie na pokój. Kiedy chłopak go zapytał, trochę go zaskoczył. Nawet dość mocno. Tak, że aż wpadł na chłopaka. Złapał go, zanim upadł. - Gomenasai. Zaskoczyłeś mnie tym pytaniem. - Powiedział zgodnie z prawdą. Chwilę potem był już w salonie. - Podobają mi się i chłopcy i dziewczyny, - Wyjaśnił krótko, z uśmiechem na twarzy.

Hikari

Będąc w salonie usiadł na kanapie. Nie pomyślałem. Westchnął cicho, rozmyślając nad tym. Czasami siedział cicho, ale mógł też walnąć prosto z mostu. - Chciałbyś... Znaczy, mógłbym tu zamieszkać? - spytał się spokojnie, przekładając nogę na nogę, po czym podparł łokieć o kolano, a głowę dłoń tej kończyny. Pytający wzrok zwrócił na Takeo.

Takeo

Przytaknął głową leciutko, dając znak, że tak. Nie chciałby sam mieszkać. A miał teraz jeden pokój, a raczej dwa, bo on juz nie sypiał, wolne. Zlustrował Hikari'ego wzrokiem, lecz zaraz potem odwrócił wzrok, wbijając go w jakiś obraz. Rozprostował palce, na których widniały tatuaże. Chociaż to nie znikło.

Hikari

Posłał mu delikatny uśmiech, po czym przymknął oczy, i odsunął się do tyłu, rozprostowując kości kończyny górnej. Językiem dotknął lekko swojego kolczyka, sprawdzając czy dobrze się trzyma. Nadal trochę bolało, ale uznał, że nie będzie dzieckiem, narzekającym na ból. No cóż, ta pamiątka po nim zostanie. Po co się zgodziłem? Westchnął cicho, a po chwili otworzył jedno oko, przenosząc wzrok na Taki'ego.

Takeo

Dopiero dostrzegł kolczyk. Kiedy Hikari otworzył oczy, Takeo pochylał się już nad nim, oglądając kolczyk. Na pewno nie był wykonany przez jakiegoś amatora, który ie wie, jak się za bardzo posługiwać sprzętem. - Hm... - Mruknął, nadal sie nie odsuwając. Nie zdawał sobie sprawy, że mógłby tak speszyć chłopaka.

Hikari

Chwilę później przymknął oko relaksując się. jakoś nie szczególnie dosłyszał, że Takeo się nad nim pochyla. Słysząc w pewnej chwili mruknięcie vampira, otworzył błyskawicznie szeroko oczy. Nie spodziewał się go blisko, tak blisko. Przyległ bardziej do kanapy wciskając się w nią. Jego oddech, niezmiernie przyśpieszył, a zierenice się rozszerzyły.

Takeo

Odsunął się momentalnie, a rękę zatopił w włosach. - Przepraszam, nie chciałem cię przestraszyć! - Jęknął speszony. Cofnął się do swojego miejsca i usiadł, wbijając wzrok w podłogę. Widział każda najdrobniejszą rysę. Skupił na nią całą swoja uwagę. Nie przypuszczał, że aż tak go wystraszy. Że w ogóle go wystraszy.

Hikari

- Gomen.... - szepnął cicho, dość szybko się uspokajając - To ja jestem taki... przewrażliwiony? hym - powiedział, usadawiając się na kanapie. Popatrzył na Taki'ego Było mu głupio, że się wystraszył jak małe dziecko, no cóż. Wziął głęboki wdech, a po chwili wydech. jego serce w normie; uspokoił się. Wzrok zwrócił w okno. Patrzył na nie, jakby było coś tam interesującego.

Takeo

- Kiedy zrobiłeś? - Zapytał, mając na myśli kolczyk w wardze. Nie podnosił jednak wzroku z ziemi. Był zbyt speszony. Nerwowo roztrzepał swoje włosy, następnie spłótł swoje dłonie, przyglądając się wzorkom na paznokciach. Zerknął kątem oka na Hikari'ego.

Hikari

- Ym... a tak, dzisiaj. - odpowiedział spokojnie. Wzrok przerzucił na Taki'ego i patrzył się na niego z zainteresowaniem. Sam nie widział, co takiego ciekawego. Widać było, że vampir jest z lekka nerwowy, co zaciekawiło Hiku. Oparł głowę o oparcie, lecz nie spuszczał z niego wzroku.

Takeo

Wziął parę głębszych wdechów i wydechów, tylko dla uspokojenia. Uniósl glowę i spojrzał na Hikari'ego. Gdy napotkał jego wzrok, uśmiechnął się przepraszająco. Podkurczył nogi pod siebie i oplótł rękoma. Głowę położył na kolanach, rozmyślając. Zaczął bawić się nogawkami od spodni, nie wiedząc, co zrobić.

Hikari

Widząc, iż ich spojrzenia się spotkały uśmiechnął się cicho. Złączył ręce, po czym odszedł do wniosku, iż jakoś cicho się zrobiło. I co w takiej chwili pwoiedzieć, zrobić? Westchnął, by chociaż ta cisza tak nie dobijała. Lecz nic nie powiedział. A co miał? Poszedł myślami o Yoru, lecz szybko zakończył. Zapomni

Takeo

Po kilku minutach ciszy, sięgnął po pilota, włączył telewizor. Chwilę przełączał programy w zawrotnym tempie, w końcu zatrzymując się na jakiś wiadomościach. Zaczął je oglądać, nie będąc jednak specjalnie nimi zainteresowany. Z nudów, zaczął się leciutko bujać.

Hikari

Wzrok zwrócił także ku telewizor i ze znudzeniem słuchał wiadomości, które i tak go nie ciekawiły pod żadnym względem. Popadł w tok myśleniczany, bo głos z programu zaczął go z lekka irytować; ta monotonność. Myślał, by się gdzieś może przejść z Takeo, lecz nie był pewny, czy można było tak zostawić małą.

Takeo

Spojrzał na Hiku i uśmiechnął się lekko do niego. Zagarnął swoje włosy na bok. Nagle pstryknął palcami.
- Właśnie... Niedługo wprowadzi się do nas dziewczyna... Za kilka godzin powinna być. - Uśmiechnął się przepraszająco

Hikari

Uniusł jedną brew do góry. Dziewczyna, ym?, zaciekawiony popatrzył prostu ku Taki'emu.
- ym... mogę coś o niej wiedzieć...? - spytał, cały czas patrząc w jego stronę.

Takeo

Takeo podrapał się po głowie, myśląc, co o owej dziewczynie wie. Wydął lekko wargi.
- Właściwie o niej wiem tylko to, że ma białe włosy. No i miły głos, jak wywnioskowałem z nią rozmawiając. - Na jego twarzy pojawiła się niezmierna radość, że AŻ tyle wie o owej dziewczynie, która ma u niego zamieszkać.

Hikari

- I... tyle? - zapytał zaciekawiony. jak można wiedzieć tylko tyle, o dziewczynie, która ma mieszkać. Z zaciekawieniem. cały czas wzrok miał zwrócony ku drugiego osobnika w owym pomieszczeniu.

Gość

Niezbyt żywiołowym krokiem kierowała się w strone domu, w którym miała zamieszkać. Spoglądała to na kartke z bazgrołami, to na ulice. Dodatkowo ciągneła dużą, ciężką walize co tylko jeszce bardziej przyprawiało ją o negatywne odczucia całej tej przeprowadzki [...] W końcu staneła u drzwi domu i po sprawdzeniu adresu na kartce, bez chwli zastanowienia zapukała.

Takeo

- Chyba wystarczy, nie? Zresztą, już tu idzie.
Zanim dziewczyna stanęła przed drzwiami, on już podszedł, i otworzył, kiedy zapukała. Sam natychmiastowo przeniósł się do salonu.
- Już jest. Właśnie weszła.- powiedział do Hikari'ego, siadając na fotelu. Odchylił głowę do tyłu.

Hikari

Siedział cały czas, patrząc w stronę gdzie owa dziewczyna ma się zaraz pojawić. No życie coraz bardziej go zaskakiwało. Wyprostował się u oczekiwał, aż zobaczy białowłosą i może się coś o niej dowie.

Gość

- Swietnie - burkneła pod nosem, niesłyszalnie dla lokatorów. Wypadało jej być kulturalną i nie winną.. a bynjamniej narazie. Przekroczyła więc próg i zamkneła za sobą drzwi. Zdjeła buty odruchowo rozglądajac się po pomieszczeniu.
- Gdzie mogła bym.. zostawić swoje rzeczy? - uniosła jedną brew rzucając pytanie w 'powietrze' i czekając na odpowiedź.

Takeo

Na słowo "Świetnie", spojrzał w kierunku korytarza.
- No nie przesadzaj, aż tak źle nie może być. - Powiedział, podnosząc się z powrotem niechętnie. Przeszedł przed korytarz i stanął przed Iku.
- Cześć. Idź do salonu, ja zaniosę na górę. Będziesz miała pokój na piętrze, 2 drzwi od prawej. Mam nadzieję, że znasz strony świata? - Ostatnie zdanie powiedział nieco zakłopotany, bo kto wie, czy dziewczyna na pewno zna kierunki.

Hikari

Siedział cicho przysłuchując się całej rozmowie. Zastanawiał się jakie będzie jego pierwsze wrażanie o niej. Cały czas trzymając nogę na nodze, przyglądał się miejscu gdzie miała zaraz podejść dziewczyna.

Gość

- Um, gome ja po prostu.. jestem marudna - wymamrotała i zacisneła wargi, przez chwile myśląc i starając sie zapamiętać. Aha 2 drzwi po lewej.. chol.era prawej? Tak po prawej na piętrze.
- Jasne, dzięki - chciała go klepnąć po ramieniu jak to miała w zwyczaju, ale w połowie zatrzymała ręke i tylko głupio się usmiechneła, powoli podreptała do salonu.