Dom Takeo

Takeo

Niezbyt duży, jednorodzinny domek. Mały ogródek otoczony wieloma Domek jest oczywiście pomalowany na niebiesko, wraz z płotem, otaczający posiadłość drzewami.

Takeo

/ Ulica
Wszedł do domu i postawił wszystkie zakupy na korytarzu. Kotka ostrożnie postawił na ziemi i spojrzał jak ogląda każdy zakamarek domu. Zaczął rozpakowywać po kolei rzeczy, które zakupił w sklepie. Poszedł do kuchni i do miski nalał mleka. Postawił na ziemi i zaczął rozpakowywać dalsze rzeczy - piaski, zabawki, karmy...

Benjamin

/ Ulica

- Masz - rzekł do chłopaka oddając mu jego torbę.

Takeo

- Dzięki - powiedział biorąc torbę.
- Rozgość się - powiedział do Bena - Kuchnia tam, salon tam, łazienka na górze, pralnia w piwnicy... - zaczął wymieniać po kolei wszystkie pomieszczenia w domu.

Benjamin

- Nieee. - wyjęczał cicho, robiąc krok do tyłu - Chyba sobie pójdę. - Nie chciał nadużywać jego gościnnosci, chociaż po raz pierwszy od czasów szczęśliwego małżeństwa spędził tak miło dzień.

Takeo

Momentalnie zamilkł i spojrzał na czarnego kociaka. Przysiadł przy nim i pogłaskał go, a ten spojrzał na niego umazany cały w mleku. Zaśmiał się cicho do niego, po czym przeniósł wzrok na Benjamina.
- Chcesz jak najszybciej wyjść, prawda? - powiedział cicho do chłopaka.

Benjamin

- Nie - powiedział i posadził swojego kota obok kociaka Takeo. - Dlaczego tak sądzisz?

Takeo

Wzruszył ramionami.
- Wiele osób tak robiło. - powiedział i na dłuższą chwilę zamilkł.
- Rozmawiali, gadali, nawet już znajomość trwała kilka miesięcy, a jak się dowiadywali że jestem biseksualny, to było wejście "wiesz, ja może już pójdę" i zwykle tych osób już nigdy nie spotykałem. - powiedział i oparł głowę o szafkę.

Benjamin

Zaśmiał się cicho. - Cóż ja też nie jestem do końca normalny. - potarł brodę dłonią patrząc na kotki - Ale to nie ma nic wspólnego z orientacją seksualną- dodał patrzac teraz na Takeo. - Przecież cię nie przeklnę za to. Jesteś jaki jesteś.

Takeo

Uśmiechnął się lekko i również spojrzał na kotki które się bawiły.
- O co jest w tobie nienormalnego? - zapytał chłopaka odwracając ku niemu wzrok, w jego oczach iskrzyły się iskierki zaciekawienia.

Benjamin

- Dużo rzeczy - powiedział przewrotnie. Nie mógł mu powiedzieć kim lub czym jest. Gdyby się wydało nie mógłby już bezkarnie przesiadywać na drzewach, a to stało się jego ulubionym zajęciem od jakiegoś czasu.

Takeo

Uniósł kącik warg i pokiwał lekko głową. Wstał i rozejrzał się po kuchni.
- Głodny? - zapytał zaglądając do lodówki.
- Nie mam zbyt bogatej lodówki... - Takeo zaczął szperać na półkach w lodówce.
- Mogę zrobić... hm... - zamyślił się, co umie robić poza jajecznicą. - sushi, wszelkiego rodzaju zupy, hmm... Pizzę mogę zrobić, chociaż lepsza jest ta z telepizzy -mruknął. - No jeszcze różnego rodzaju domowe dania... Hmm... Carpaccio i tym podobne... Tylko uprzedzam, że mam słabe kubki smakowe i czasem dodaję 'trochę' dużo pieprzu.

Benjamin

- Nie kłopocz się - powiedział wstając. - Masz zwykłą herbatę? Wypiłbym coś, a najadłem się już w pub'ie.

Takeo

Spojrzał z udawanym wyrzutem na chłopaka.
- to na co ja się tyle nagadałem? - mruknął i podszedł do półki w innej części kuchni. Otworzył ją i spojrzał na herbaty.
- Co miałeś na mysli zwykłą? - zapytał Benjamina drapiąc się po głowie, gdy zobaczył zapasy wszelkiego rodzaju herbat. Wyglądało to jakby wszystkie herbaty ze sklepu "Czas na herbatę" w niewielkiej półce.

Benjamin

Zakrztusił się i zaczął kaszleć widząc zasoby szafy Takeo. - Zwykłą czarną. - pokiwał głową - Zwykłą...

Takeo

- Umm... Musze zrobić porządek - zaczął szukać herbaty, o którą Ben poprosił, kiedy ją wreszcie znalazł, a trwało to jakies 5 minut, włączył czajnik.
- W czym pijesz herbatę? - zapytał bruneta, starając mu zaoszczędzić kolejnych widoków wszelkiego rodzaju naczyń.

Benjamin

- Wystarczy szklanka, dzięki. - patrzył na koty pacające się łapkami. - Jak mu dasz na imię?

Takeo

Uniósł brew w zamyśleniu i wziął szklankę. Przygotował w miarę szybko herbatę, lecz miał kolejne pytanie:
- Słodzisz? Jeśli tak słodzik czy cukier? Jeśli cukier to zwykły, trzcinowy.... W kostkach czy łyżeczki? Czy może mieszadełka...?
Zamyślił się na chwilę.
- Nie wiem jeszcze... muszę przemyśleć.

Benjamin

Odpowiedział nadal patrząc na zwierzaki. - Słodzę. Cukier. Zwykły. Jedna łyżeczka wystarczy. - Myślał nad imieniem dla kota.

Takeo

Kiwnął lekko głową i wsypał jedną łyżeczkę cukru do herbaty. Kiedy woda się zagotowała, zalał herbatę. Nucąc sobie jakąś piosenkę podał Benjaminowi gorącą szklankę.
- Czy może zanieść do salonu? - zapytał trzymając gorące naczynie w dłoni.

Benjamin

- Nie gorączkuj się... - powiedział starając samemu się rozluźnic. - Wypiję tutaj.

Takeo

Ostrożnie postawił szklankę na balcie, po czym szybko oderwał rękę od naczynia i zaczął w nią dmuchać i machać samą ręką. Po chwili jednak uspokoił się i powiedział
- Wybacz ale to było... gorące. - uśmiechnął się przepraszająco, lecz z pewnym rozbawieniem.

Benjamin

- To normalne - powiedział Benjamin wstając z kucków. Przysiadł na jednym z krzeseł i złapał szklankę. - Dziękuję.

Takeo

Kiwnął lekko głową.
- Nie ma za co. - wymamrotał słowa, podchodząc do okna. Przez jakąś chwilę lub dwie zapatrzył się w widok za oknem. Po chwili jednak odwrócił się od okna i oparł się wygodnie o parapet.

Benjamin

Benjamin pił w milczeniu herbatę pozwalając sobie rozglądać się po pomieszczeniu. Zastanowił się gdzie też znajdzie miejce dla kota w swoim domu.

Takeo

Po chwili odepchnął się od parapetu i usiadł na fotelu. Wyciągnął po coś rękę. Wziął swoją gitarę i rzeczy potrzebne mu do zadbania o jej stan. Usadowił się wygodnie i zaczął się zajmować dokładnym polerowaniem, wycieraniem z kurzu i tym podobnych rzeczy. Co jakiś czas zerkał to na koty a to na Benjamina,
- I jak smakuje? - zapytał się chłopaka mając na myśli herbatkę.

Benjamin

- Jak herbata. - powiedział wzruszając ramionami. - Zawsze dobra. - patrzył na gitarę i na Takeo który bardzo delikatnie w jego mniemaniu się z nią obchodził. - Jest to jakiś szczególny instrument? - zapytał wskazując brodą na gitarę.

Takeo

- No instrument jak instrument. Uwielbiam grac na niej. Moje drugie maleństwo po koteczku - Uśmiechnąl się lekko obracając gitarę w dłoniach, po czym delikatnie uderzył w nią dłonią. - Mam już ją dość długo. Dziwne że jeszcze po tylu latach ze mną się nie rozleciała.

Benjamin

- Jak o nią tak dbasz... Nie widzę powodów, aby miała odmówić ci posłuszeństwa. - uśmiechnął się unosząc kącik ust. Jego szary kotek przyczłapał się pod jego stopę, zachwiał się i klapnął na ogon. - No masz.. - sapnął i schylił się po zwierza.

Takeo

- Umm... Czy aż tak dobrze? Nie wiem. - odstawił instrument na bok i wskazał pokój naprzeciw salonu - Tam jest pokój gościnny, na górze jest drugi. Wybierz sobie który chcesz. Jeśli chcesz zostać. A teraz... wybacz, ale ja zaraz zasnę. - uśmiechnął się przepraszająco i poszedł na górę. No oczywiste przyziemne sprawy wykonał, jak umycie się itp. Na dół wrócił się jeszcze po kotka, po czym wszedł do swojego pokoju. Mże trwało to 5 sekund - zamknięcie drzwi od pokoju, ulozenie kotka na podusi, położenie się samemu do łóżka i natychmiastowe zaśnięcie,

Benjamin

Zamrugał oczami, wodząc nimi za Takeo. Kiedy zamknęły się za nim drzwi Benjamin został sam ze swoim kotem na kolanach. Popatrzył na niego. No i co? Idziemy do siebie? Mamy własny dom... Tylko jak cię nazwać? Rozejrzał się po kuchni i zobaczył mały notes. Wyrwał z niego kartkę i napisał, krótką wiadomość dla Takeo:

Takeo,
wybacz, ale mam gdzie mieszkać Smile

Nie będę nadużywać Twojej gościnnosci.
Jeśli będziesz się nudził, masz mój numer,
zadzwoń lub wpadnij. Mój dom jest mały i biały.

Benjamin.

Zostawił mu kartę w widocznym miejscu. Złapał kotka i karmę. Szklankę odstawił do zlewu i wyszedł przymykając oczy. Nie miał ochoty spotykać się z kimkolwiek.

/ Ulca / Obrzeża / Dom Dutton'a

Takeo

Obudził się i wstał. Kotek już w najlepsze rozrywał kołdrę. Podszedł do drzwi pokoju i wyszedł z pomieszczenia. Przeciągnął się. Wyjrzał przez okno. Wydął wargi w zamyśleniu, gdy zobaczył że zapowiada się słoneczny dzień. Po chwili ruszył swój szanowny tyłek i zajął się kotkiem - jedzenie, głaskanie i inne potrzebne do szczęścia kociakowi rzeczy. Kiedy zwierze wzięło się za spożywanie danych mu produktów, Takeo poszedł do pokoju. Otworzył szafę. Zdecydował się na dżinsowe spodnie i cienką, białą koszulę. Kiedy ubrał się wziął kartkę od Bena. Postukał parę razy w kartkę, po czym odłożył ją i wyszedł do ogródka. Wziął glęboki wdech. Po chwili wyszedł na ulicę.

/ulica

Takeo

*Dobrz. Ben prosi o kolejkę xD. To tak jak była: ben/ja/lil czy tam lil/ben/ja czy ja/lil/ ben XD*

Otworzył furtkę. Oparł się o nią, czekając na Lily i Benjamina. Spojrzał na dom. Skrzywił się lekko widząc już trochę wyblakły kolor.
- Pomalować. Pomalować. - zanotował sobie w pamięci.

Lily

Doszła wolnym krokiem do furtki.
- Tylko wiesz, ja tylko na jedną noc - przypomniała mu.
- Ile masz lat?

Benjamin

Wszedł do domu i ściągnął kurtkę. Zauważył kotka który przyszwędał się do Takeo. Ciekawe co mój porabia? Kiedy usłyszał pytanie Lily zasępił się. O tym nie pomyślałem...

Takeo

- Hm.... Szczęśliwi czasu nie liczą... a tak serio to dziewiętnaście - uśmiechnął się. Poczuł coś na nodze. Zerknął na dół i zobaczył czarnego kotka.
- Ojej! - wziął go na ręce i wszedł do domu. - Co tam malutki? Tęskniłeś? - mówił do niego czułym głosem drapiąc go i głaszcząc. W odpowiedzi usłyszał zadowolone mruczenie. - Może jesteś głodny? - wpadł z kotem do kuchni i dał mu jego jedzonko. Postawił go na ziemię. Podszedł do umywalki i umył ręce.
- Kawy, herbaty? - zawołał do Benjamina i Lily

Lily

Potrząsnęła głową widząc jego reakcję na kota.
- Nie dzięki - powiedział niepewni wchodzać dalej.

Benjamin

- Dzięki, poproszę herbatę. Taką jak wczoraj - dodał nie chcąc przechodzic przez pytania podobne jak poprzedniego dnia. - Chodź, chodź... - odezwał się do Lily chcąc ja trochę ośmielić. Sam usiadł na krześle, które zajmował wczoraj.

Takeo

- A coś innego może chcesz? - zapytał Lil zaglądając do szafy z herbatami. Znowu mu zajęło trochę czasu znalezienie herbaty dla Bena i innej dla siebie. Włączył czajnik z wodą. Do herbaty Benjamina wsypał jedną łyżeczkę herbaty, a do swojej zaś sześć razy więcej.

Lily

- Wodę - odparła siadając na krześle.
- Znacie Marianne? - spytała z ciekawości.