Chata Sary

Embry

Na wzmiankę o jedzeniu zaburczało mu w brzuchu.
- Tylko śniadanie o 6 rano - przeczesał dłonią włosy

Sara

- Wykończysz się - stwierdziła z przerażeniem - Co ty? Chcesz się w tyczkę na chmiel zamienić? - popchnęła go w stronę kuchni - Dostaniesz jeść ale pomozesz mi w czymś. - uśmiechnęła się cwanie - Musze złożyć meble. Miał mi w tym pomóc ten kretyn, który ze mną mieszka ale się zmył... Jak wszyscy... Ale ty... - trąciła Embryego w ramię - ty mi pomożesz. - uśmiechnęła się uroczo.

Embry

- O nieee....- udał że jest załamany.
- A nie mówiłem, że kretyn. Mówiłem. Słuchaj mnie a daleko zajdziesz - zaśmiał się i usiadł przy stole w kuchni

Sara

- Jaaasne - walnęła go łopatką w główkę - Ustalmy jedno. Nie jestem jego niańką. on robi i chodzi gdzie chce i z kim chce... A meble muszę mieć złożone. Nie zniosę jeżeli on jeszcze raz będzie spał na kanapie. Dziś znalazłam tu jego skarpetki - westchnęła wstawiając lasagnię do piekarnika.

Embry

- Fuj - skrzywił się - skarpety kretyna w kanapie - powiedział tłumiąc śmiech.
- Nie bij mnie bo Ci tych mebli nie skręce. A jeśli to mają być dla niego to może obluzuję jakaś śrubkę? - spojrzal na nią błagalnie

Sara

- Nie bolało cię to. A śrubki mają być dobrze osadzone, bo meble sa dla mnie - pokazała mu język - Moje trzeba będzie przesunąć do jego pokoju. Chyba... Zobaczymy jak skręcimy, bo nie wiem jak one wyglądają - spojrzała bezradnie.

Embry

- Dobra ale rób ten obiad bo z jestem głodny jak wilk - zaśmiał się i rozłożył na krześle. W końcu podreptał do lodówki i wyjął 2 piwa. Otwarł je i jedno podał Sarze a jedno wziął dla siebie. Znów się rozłożył na krześle. Wypił kilka łyków .

Sara

- Mam ci podgrzać to chuchem? - zaśmiała sie - Wytrzymaj trochę. Jadłeś śniadanie. A jak chcesz coś do jedzenia juz to sobie zrób kanapkę - prychnęła zaglądając do piekarnika. Usiadła po przeciwnej stronie stołu i napiła się piwa. Ziewnęła przeciagle.

Embry

- Dzisiaj robiłem naleśniki to wiesz...nie jest tak źle z moim gotowaniem - wstał i wyjął bułkę z szafki. Rozkroił bułkę i zrobił sobie kanapkę z szyneczką o xd
- Chcesz gryza?

Sara

- Daj - niby jadła już obiad i kolcję ale była łasuchem. kochała jeść. Szczególnie gdy nie ona musiała to jedzenie przygotowywać. Wgryzłą się w podstawioną jej bułkę - Wiesz co.. skoro i tak juz robisz kanapki to ja poproszę tez taką. Zdrówko - uniosła butelkę w toaście.

Embry

- Dobra... - powiedział niby zmęczonym głosem. Wsunął swoją kanapkę na jednego gryza i zrobił Sarze kanapkę. Tyle że zrobił na serku keczupem buźkę

Sara

- Dzieciak. - parsknęła widząc buźkę z keczupu - Jesteś wielki dzieciak - roześmiała się - czy ja wyglądam na niejadka? - przeżuwając kawałek bułki.

Embry

- Tak - pokazał jej język i podsunął jej kanapkę pod same usta.
- Smacznego - już jej tą kanapkę prawie chciał wepchnąć do buzi. No cóż..on nie wie jak się karmi ludzi i dzieci xd

Sara

- Mam się udławić? - zaprotestowała odsuwając się gwałtownie - Więcej wyczucia, wielkoludzie - odebrała mu kanapkę i sama zaczęła jeść.

Embry

- Skąd mam wiedzieć jak karmić kogoś? W życiu nie karmiłem nikogo poza mną - oddał jej kanapę bez żadnych wojen.
- Ale chyba muszę się nauczyć

Sara

- Im wcześniej zaczniesz tym lepiej. moze się okazać że jesteś oporny na wiedze i co wtedy? - parsknęła śmiechem i dokończyła kanapkę.

Embry

- Na razie nie ma kogo karmić. No chyba, że Dea się pozwoli kiedyś nakarmić - westchnął znów trochę przybity

Sara

Strzeliła go łopatką w łeb. Znowu.
- Słuchaj mnie wielkoludzie. Masz zamiar się użalać nad soba to nie w mojej kuchni. W tym domu od uzalania się nad sobą jestem jedynie ja - pogroziła mu narzędziem kuchennym do przewracania naleśników - I tego nie zmieniajmy. Jak cię to dręczy to do niej zadzwoń - wywróciła oczami - Albo cierpliwie poczekaj. Zawsze byłeś narwany ale teraz? Zachowujesz się jak stara baba. nie wiesz czego sam chcesz. Zdecyduj sie do cholery bo ja tu oszaleję - bezpardonowa jak zawsze Sara powiedziala co wiedziala.

Embry

- Cicho kobieto. Ja tu mam problemy - zaśmiał się i wziął od niej to narzędzie do naleśników.
- Gdzie masz te meble? Bo jest poskręcam w tym czasie - wstał od stołu

Sara

Zabrała mu łopatkę. - To moje - pogroziła mu - do poganiania leniwych wilków - parsknęła śmiechem - W pokoju - wskazała na pokój Marka. - Pomalowałam go dzisiaj cały. Mysłalam ze mi wszystkie kończyny w dupę wejdą. Zmachałam się jak głupia, ale dzieki temu jakoś to wygląda. - ruszyła przodem odkładając łopatkę na szafkę. W ostatniej chwili chwyciła butelkę piwa. Wpuściła Embry'ego do pokoju. - Wiesz.. nie ma tego dużo, ale sama nie dam rady...

Embry

- Boże...do czego to doszło. Ja w jego pokoju - mruknął niby załamany. Rozpakował jakiś karton z jakimś meblem.
- Dobra...od czego zaczynamy?

Sara

- Przeżyjesz - zaśmiała się i odstawiła piwo na podłogę koło starego fotela. - Może od tej duzej szafy? - wskazała jeden z pakunków. - Potem bieliźniarkę, regały na książki, biurko i łóżko. - westchnęła zakasując rękawy.

Embry

- Już się robi - podszedł do największego kartonu i rozpakował go . Chwycił za jakiś śrubokręt i zaczął skręcać odpowiednie części ze sobą. Według instrukcji

Sara

Lubiła obserwować mężczyzn przy pracy. Widziała jego mięśnie rysujące się pod ubraniem. Zmienił się przez te wszystkie lata. Wyrósł, wydoroślał. Sara zaśmiała się cicho wspominając jak w piaskownicy przyłożyła kiedyś Leah łopatką za co Embry zemścił się na niej ciągnąc ją za włosy. Za kare nakarmiła go piachem. Dostała wtedy wciry od matki. Jak nigdy. Za to ze gnębiła młodszych. Zachichotała ponownie. Teraz nie dałaby rady nakarmić go piachem. Był za duży. I za silny. Ale natura obdarzyła ją kilkoma innymi argumentami w rozmowie. Mimowolnie spojrzała na swoje długie nogi. Nieee... skarciła się w mysli. Przyjacielowi na nerwach grać nie bedzie ale Markowi... Markowi należał się kopniak w dupę za wystawienie jej. Uśmiechnęła sie szeroko.
- Jak będziesz potrzebował pomocy to powiedz - wyciągnęła się na fotelu.

Embry

-Podaj mi tą część - wskazał na jakąś deskę pod ścianą. Uśmiechnął się do niej i odgarnął włosy z czoła. Było mu trochę ciepło w tym sweterku w który go Dea ubrała Razz

Więc najzwyczajniej w świecie go zdjął. Wstał i przesunął odrobinę tą część szafy którą już złożył napinając przy tym swoje piękne mięśnie ;p

Sara

- Tą?- podniosła coś co wyglądało na półkę i odwróciła się do Embry'ego. Z zadwoleniem zobaczyła ze chłopak jest bez swetra. Cóż... Sara miała braci. Typowo męski punkt widzenia w domu sprawił, zę ona też stała się wzrokowcem. A to co widziała w tej chwili bardzo jej się spodobało. Embry schylił się po coś wiec miała okazję dość dobrze zlustrować jego zadek. Doszła do wniosku ze to całkiem przyjemnie umięśniony zadek. Chrząknęla i podała mu półkę. - Gdzieś ją potrzymać?

Embry

- Tak tą - postawił szafę w zasadzie jej część w odpowiednim miejscu.
- Tu możesz - wskazał na dół szafy. Kiedy się schyliła i trzymała tam tą czesc Embry przykucnął żeby ją przykręcić. Przy okazji sobie zerknął za jej bluzkę że mu oczy prawie na wierzch wylazły ;p

Sara

Kątem oka zauważyła ze się jej wgapia w dekolt. - Embry... - zmrużyła oczy - nie gap się tam - zerknęła w dół. No tak. Guzik w koszuli się rozpiął. Poczekała aż dokręci tę półkę i zapięła go czym prędzej.. - Nie gap mi się na cycki. Już je kiedyś widziałeś. A jak się nadal będziesz wgapiał to mimo wieku znów nakarmię cię piachem - zagroziła chichocząc.

Embry

- Taa..tak to co teraz ? - otrząsnął się. No jak każdy facet lubial sobie popatrzeć Razz

- Nie lubię piasku. WIdzisz..zbrzydł mi się jak mnie wtedy na chama nakarmiłaś - zaśmiał się i wstał jak zwykle pokazując swoją piękną klatę.
- Nie za ciepło Ci w tej koszuli? - wyszczerzył się do niej

Sara

- Nakarmiłam cię w akcie zemsty za chamskie ciągnięcię mnie za włosy - ujęła się pod boki - I nie jest mi za ciepło. moja temperatura nie równa się temperaturze grzejnika pokojowego, więc sorry - pokręciła głową - nie zdejmę jej, jeżeli o to ci szło - zaśmiała się i pacnęła go w ramie zupełnie przypadkowo przejeżdżając paznokciem po jego barku - Idę sprawdzic co z twoją obiecan a kolacja. Nie chcę zebyś tu z głodu padł. Jeszcze masz dużo mebli do skręcenia. - zaśmiała się i wyszła delikatnie kołysząc biodrami. Z czystej przekory pełnej kokieterii.

Embry

- Co za kobieta - zaśmiał się pod nosem i wziął się za skręcanie mebli.
- Saruuś Skarbie skończyłem ! - zawołał po jakimś czasie zeby ją trochę powkurzać

Sara

Wyciagnęła lasagnię z piecyka. Doprawiła sałatkę. Embry darł się z pokoju. Skarbie? Jej brew powędrowała wysoko Dzięki Bogu nie powiedział Mała Parsknęła cichym śmiechem
- Embruuuś Skaaaarbie... Kolacyjkaaa - wrzasnęła w tym samym tonie głosem pełnym dławionego smiechu.

Embry

Zaśmiał się i w chwilę znalazł się za nią.
- Mmm....ślicznie pachnie = zamruczał jej do uszka tak na żarty

Sara

- Jak mocno chcesz dostać w głowę? - zaśmiała sie - za obślinianie mi ucha grozi śmierć głodowa - zagroziła żartobliwie nakładając mu jedzenie - Serio już poskręcałeś wszystko? - zdziwiła się. Postawiła talerz na stole. - Smacznego - wręczyła chłopakowi sztućce.

Embry

- Oj nie przesadzaj - zaczął wcinać obiad aż mu się uszy trzęsły.
- Wszystko skręcone

Sara

- Nie przesadzam. Nie lubię mieć oślinionych uszu - wzdrygnęła się - więc raczej trzymaj się od nich z daleka - usiadła naprzeciwko patrząc jak Embry je - Matko, wielkoludzie.. czy ciebie miesiąc ktoś głodził? - zachichotała nakładając mu jeszcze.

Embry

Usmiechnął się takim bananem kiedy zobaczył że ma dokładkę
- Ależ skąd - zaśmiał się.
- A co do uszu... to masz bardzo ładne uszy - zerknął na jej uszy

Sara

- Dziękuję. Wiem. Dlatego wolę zeby mi ich nikt nie próbował odgryźć - wywróciła oczami - To opowiedz mi coś o tej twojej rudej niepokornej... - poprosiła.

Embry

- Hmm...jest śliczna..piękna. Mądra, zabawna, wie jak mnie uspokoić i poprawić mi humor.I zawsze jak się na mnie gniewa tak zabawnie marszcz nosek - zaśmiał się jakby był w innym świecie.
- I jak spojrzę w jej oczy to już nie potrzebuje niczego innego do szczęścia. I ma taką przyjemną skórę. I ładnie pachnie. I słodko wygląda kiedy śpi. Lubię na nią wtedy patrzeć - potrząsnął głową i spojrzał na nią .
- Nie śmiej się. To tajemnica - wyciągnął w jej kierunku palec

Sara

Sara tłumiła śmiech.
_ Embry.. nie myślałam że kiedykolwiek to powiem, ale... - Sara tłumiła śmiech. - jesteś stracony dla świata. Wpadłeś po uszy. - śmiała się -Ty... Casanova miejscowy... - chichotała - trafiłeś pod pantofel...