Dom Blanki

Blanka

-Mnie pomaga jak ktoś siedzi i mówi do mnie.- przetarła lampkę i ustawiła ją na komodzie.
-Pracujesz tutaj?

Adam

- Można powiedzieć, ze wykonuję wolny zawód - uśmiechnął się przekornie - Współpracuję z galeriami na zachodnim wybrzeżu

Blanka

-A jak bys to trochę przybliżył?- spojrzała na niego z lekkim uśmiechem wyciągając w kartonu jakieś szklane bibeloty.

Adam

- Pod warunkiem, ze mnie nie zdradzisz - mruknął przyglądając się rzeczom wyjmowanym z kartonu - nikt tu nie wie, ze to ja. Tworzę pod pseudonimem. Cos tam sobie rzeźbię...

Blanka

Spojrzała na niego zaciekawiona.
-To jakieś hańbiące? Sadziłam, ze rękodzieło jest w modzie.- postawiła szklaną figurkę mężczyzny we fraku na półce w kredensie.
-Nic nie powiem, obiecuję. Ale z czasem będę chciała się poczuć przekupiona.

Adam

- Mam nadzieję, że na drewniane - wskazał głową figurkę mężczyzny - znajdziesz gdzieś miejsce - uśmiechnął się

Blanka

-Na ładne rzeczy zawsze, chociaż to była pasja ojca.- wyjęła figurkę z porcelany. Para przytulająca się do siebie, ręcznie malowana porcelana.
-Lubił takie bibeloty, a ja je lubię ze względu na niego. Drewnianych nigdy nie miałam, ale teraz tu jest od cholery miejsca na wszystko.

Adam

- W takim razie myślę, ze znajde cos co bedzie ci sie podobalo

Blanka

Spojrzała na niego zaciekawiona stawiąc kolejne figurki zakochanych par jak i pojedynczych postaci na kolejnych półkach, ale nie spytała się co to takiego. Lubiła niespodzianki...
-No i sobie poustawiałam...- zerknęła do pustego kartonu.
-Trochę tu przytulniej jak poustawiałam bibeloty z domu, co nie?

Adam

Adam rozejrzał się - Przydałby się jakiś rzeźbiony stoliczek - ocenił fachowo - niewielki. Pasowałby do wnętrza. Ale zrobiło się bardziej domowo. - Uśmiechnął sie ciepło

Blanka

Roześmiała się, rozbawił ją i to tak szczerze.
-Temu się rzeźbionych stoliczków zachciało... Ale siedzisz na podłodze.- schyliła się po karton patrząc na niego.
-Do siedzenia, służy na przykład kanapa, wiesz?- złozyła karton i położyła go na kupkę na parapecie i spoczęła na fotelu.

Adam

- Rzeźbiony stoliczek da się załatwić - zaśmiał się - nawet z podpisem artysty - mrugnął do niej. - A na podłodze lubię siadać. - mimo wszystko podniósł się i klapnął na kanapie.

Blanka

-Naprawdę sobie poradzimy.- Blanka i jej ambicje znowu się odezwały.
-Ale dzięki za troskę.- podwinęła pod siebie nogę. Sięgnęła po kubek i napiła się letniej herbaty.

Adam

Adam spojrzał na nią rozbawiony - Ja tu proponuję jedną ze swoich prac. Reklamuję się jak mogę, a ty się nastroszasz... - pokręcił głową - I dojdź tu z kobietami do ładu - zaśmiał się

Blanka

-Lepiej Ci się opłaci sprzedać to w galerii jakiejś na północ. Widziałam ładny sklep z antykami jak jechaliśmy tutaj. Przy głównej drodze.- pokiwała głową.
-A ze mną dojść do ładu to sztuka...

Adam

- Pewnie lepiej, ale przyjemność z tego nieporównywalnie mniejsza - rzekł Adam z wrodzoną szczerością - Zostawmy już ten stolik - westchnął - Czym się bedziesz zajmować w La Push?

Blanka

-Pracuję przy tłumaczeniach, nadal mogę to robić. Dostaję albo listy albo e-maile, a firma w której pracuję wypłaca tylko pieniądze. Okazjonalnie sprawdzam teksty, taka korekta przed wydaniem.- westchnęła.
-Nic szczególnego i raczej w La Push nie znajdę żadnej sensownej pracy jeszcze.

Adam

- To całkiem niezły układ - zgodził sie Adam - Nie jestes przywiązana do biura. To ma ogromne zalety.

Blanka

-Zależy jak an to patrzysz. Jak pracujesz w biurze to wychodzisz do domu i jesteś w domu, a ja pracuje w domu i odpoczywam. Nie zawsze chce się gospodarować cza si potem jest praca na wczoraj i to nie jest fajne.- pokiwała głową.
-Jak rozmawiałam z Embrym to stwierdziłam, że mam pecha w życiu. Czasem trzeba za szybko dorastać. Sporo bym dała, żeby móc jeszcze chodzić do szkoły.

Adam

Adam przypatrywał się jej w milczeniu.
- Każda moneta ma dwie strony. - odezwał się wreszcie. - A moze spróbujesz porozmawiać w tutejszej szkole... Może potrzebują nauczyciela języka...

Blanka

-Nie o to mi chodziło. Po prostu gdy chodzisz do szkoły wszystko jest prostsze, nawet jeżeli się takim nie wydaje. Nawet jak by potrzebowali pracownika to głupio uczyć ludzi młodszych ode mnie rok, albo i wcale.- zaśmiała się. Zauważyła jak się jej przypatrywał. Trochę ją intrygowało to co myśli, ale chyba nie miała do końca odwagi zapytać.

Adam

- To cena dorosłości - westchnął. - zawsze możesz udzielać korepetycji. Tu już tak mała różnica wieku nie przeszkadza - uśmiechnął się.

Blanka

-Też uważasz dorosłość za przereklamowaną?- pukała palcami w kubek, chyba nie do końca świadomie.

Adam

- Czasami - zamyślony nieświadomy zaczął powtarzać palcami rytm wystukiwany przez jej palce - Ale przynajmniej nikt mi nie mówi, że o 22 musze iśc spac - zachichotał

Blanka

-No patrz, ja Amelię wyganiam o 21.- pokiwała głową.
-Nie podpowiadaj jej zmiany godziny.- w pewnym momencie spojrzała na niego lekko marszcząc brwi. Coś myślała...

Adam

- Zmianę godziny to ona będzie sobie musiała sama wywalczyć - zaśmiał się - powiedzmy za jakieś... 10 lat? Nad czym myślisz? - zapytał nadal uśmiechając się

Blanka

-Czemu wystukujesz palcami melodię z niemieckiego serialu, który bardzo lubię.- pokiwała głową.
-Ja to robiłam?- chwila zastanowienia, Blanka i jej myślenie.

Adam

Adam spojrzał na swoją dłoń i roześmiał się.
- Najwidoczniej. Ale wpada w ucho...Nad czym myslałaś? Jeżeli chcesz sie podzielić, oczywiście.

Blanka

-Nie ważne.- znowu spaliła buraka. Ona jak zwykle, sam fakt swoich myśli ją przerażał.
-A Ty?

Adam

- Ogólnie czy w tej chwili? - uśmiechnął się lekko - W tej chwilli pomyślałem, że do twarzy ci z rumieńcem. Ogólnie, to o niczym szczególnym.

Blanka

No i spłonęła rumieńcem jeszcze większym.
-Komponuje się ze mną czerwień?- chciała pokryć czymkolwiek swoje zażenowanie.

Adam

- Ładnie wyglądasz gdy się rumienisz - zmierzył ją wzrokiem - ale w czerwonych ciuchach również by ci było do twarzy. Komponowałyby się z karnacją. - uśmiechnął się oczami. XD

Blanka

-Artysta...- pokiwała głową rozbawiona.
-Uśmiechaj się tak częściej.

Adam

Uśmiechnął się szerzej.
- Ostatnio nie miałem ku temu zbyt wielu sposobności - westchnął - ale obiecuję, ze się postaram - zachichotał. - Ty się rumień częściej. Dzięki temu wyglądasz jeszcze bardziej uroczo.

Blanka

-Zacznę to robic za każdym razem jak Cie zobaczę.- wywróciła oczami.
-Dałbyś sie wyciągnąć na spacer? - spytała ni z gruchy ni z pietruchy.

Adam

- Wejdzie ci szybko w krew - uśmiechnął się znów - Na spacer? Zawsze.

Blanka

-Jeszcze chwilę tu posiedzę a zwariuję. Zmarznę w dresie?- spojrzała na niego pytająco, choć czy on mógł być dobrą osobą do oceniania temperatury na dworze?

Adam

- Nie możemy w takim razie pozwolić żebyś zwariowała - zaśmiał sie Adam i podniósł tyłek z kanapy. Spojrzał na jej dres - popołudnia zaczynają się już robić chłodne. Może zarzuc cos jeszcze

Blanka

Skinęła głową. W przedpokoju znalazła grubszą, lekko przyduzą bluzę.
-Wszyscy są tutaj tacy?- spytała wciągając adidasy na nogi oparta tyłkiem o ścianę.

Adam

- Jacy? - Adam oparł się o ścianę obserwując Blankę z uśmiechem