Dom Blanki

Blanka

-Nie.- pokiwała głową przecząco.
-Ale jak mi kubek zabierzesz, to ugryze.- zaśmiała sie pokazując zęby. Poszła do salonu rozłożyć laptopa.

Adam

- Nie zabiorę - zachichotał i zabrał swój kubek. Poczłapał za nią do salonu.

Blanka

Uwaliła na stole słowniki na zas, odpaliła komputer i zabrała się do pracy mamroczac w innym języku coś pod nosem.

Adam

Adaś zaległ na kanapie i popijając kawę przyglądał się Blance z usmiechem

Blanka

Po chwili się zapomniała, oparła nogi na stole, otworzyła słownik i ułożyła go tak nad nogach, by go widzieć i jednocześnie mieć dostep do klawiatury. Pisała skupiona na tym. W pewnym momencie spojrzała w bok.
-Śmiesznie wyglądam?- podniosła jedną brew.
-Nie wolno się śmiać z pracujących ludzi.

Adam

- Wyglądasz uroczo, gdy pracujesz... - uśmiechnał się - poza tym ja się nie śmieję, ja się uśmiecham. Lubię na Ciebie patrzeć...

Blanka

-Aha...- pokiwała głową i wróciła do pracy. Jeden dokument skończyła i wysłała. Zaklęła pod nosem patrząc w drugi dokument.

Adam

- Jakiś problem? - uniósł spokojnie brwi

Blanka

-Ciotki, matki, brata, kuzynki brat ma firmę fonograficzną i zachciało mu się umierać.- spojrzała na Adama z miną "no to miło".
-I nie miał komu tego zapisac, to zapisał drugiej córce ciotki, o.

Adam

- To będzie dziewczyna szczęśliwa - mruknął nadal nie łapiąc w czym problem...

Blanka

-Ja też, jak się nie machnę w tłumaczeniu.- westchnęła i po chwili skupiła się na pracy pisząc dość szybko i wprawnie.

Adam

Adam uśmiechnął się tylko i obserwował jak pisze. Wyglądała uroczo. Niesforny kosmyk włosów opadał jej na policzek. Opanował odruch podejścia i odgarnięcia go. Zamiast tego uwaznie studiował twarz Blanki próbując zapamiętać każdy najdrobniejszy szczegół.

Blanka

Założyła ołówek za ucho i odłożyła słownik na bok wpatrując się cały czas w monitor. Czuła an sobie wzrok Adama, ale jakoś jej nie przeszkadzał, tylko trochę rozpraszał, dlatego utknęła na jednym z akapitów patrząc się na niego jakby mógł przemówić.

Adam

Adam cicho wstał, poszedł nieco na około, przechodząc obok Blanki pogłaskał ją po głowie, zabrał jej kubek i zniknął w kuchni. Wstawił wodę.

Blanka

Już miała ochotę coś burknąć, ale wydała tylko zlepek dziwnych słów w innym języku ją olśniło. Zabrała się za prace uważnie, złapała wenę.

Adam

Adam zrobił po kawie. Wziął oba kubki i wrócił do salonu. Bez słowa postawił obok Blanki i usiadł na kanapie.

Blanka

Dumnie skończyła i siegnęła po kubek.
-Dziękuję.- uśmiechnęła sie do niego szeroko łażąc po poczcie swojej. Otworzyła nową wiadomość i spojrzała w okno z miną "coś kombinuję". Zaczęła pisać:
"Znalazłam nowe natchnienie. Uzyczyć Ci? I to wcale nie był w tym tekście "debil", a szwedzkie określenie "syna". Ale wiesz co? Zrozum to jako "debil"... Też Cię lubię.
Cortez."
Wysłała wiadomość.
-Skończyłam.- wyszczerzyła się dumnie.

Adam

- Świetnie - uśmiechnął się i przesunął się robiąc koło siebie miejsce - Teraz możesz tu usiąść, tak?

Blanka

Spojrzała na kanapę, potem na niego, ale kiwnęła głową. Poszła z kubkiem w ramach tarczy i usiadła obok niego.

Adam

- Znów Cię krępuję? - uniósł brew

Blanka

-Nie.- przytuliła się do niego delikatnie opierając kubek na swojej nodze.

Adam

- To dobrze - objął ją ramieniem i zaczął bawić się jej włosami.

Blanka

-Uważasz, ze moje włosy przeżyją Twoje zabiegi?- spojrzała na niego pytająco.

Adam

- Drażni Cię to? - zatrzymał dłoń w pół ruchu

Blanka

-Nie, ale boję sie o ich stan użytkowalności po Twojej zabawie.- wyszczerzyła się.

Adam

Delikatnie trzepnął ją w ramię
- Bardzo śmieszne - wyszczerzył się - nie ufasz mi..

Blanka

-Troszeńkę w sprawie mojej fryzury.- zrobiła minę "wybacz mi".
-I nie wolno mnie bić, masz za dużą łapę.

Adam

- Nie uderzyłem Cię. To było czułe trzepnięcie... - powiedział nieco urażony

Blanka

-Jak ja bym chciała być czuła, to chyba bym musiała złamac sobie an Tobie rękę.- zaśmiała się lekko złośliwie.
-Ale doceniam Twoje starania. Mnie wystarcza, ze mnie przytulasz, wiesz?

Adam

- Tylko przytulam... - westchnął - znaczy się, ze mam nie robić tak? - przesunał palcami po jej karku

Blanka

-To podchodzi pod przytulanie.- przymknęła oczy i zamruczała cicho.

Adam

- Mhm - mruknął muskając jej włosy ustami. - A to? - błądził palcami po jej szyi. Delikatnie i bardzo powoli

Blanka

-Uznajmy, ze zgadzam się na wszystko, kiedy się nie buntuję.- westchnęła. Jego dotyk sprawiał jej przyjemność.

Adam

- Aż strach się bać - zamruczał gładząc jej ramię. Pocałowal ją w czoło

Blanka

-Aż taka straszna jestem?- spytała z ironią.. Ostawiła kubek i przytuliła się do niego mocniej.

Adam

- Jesteś urocza a nie straszna. Piękna, mądra i urocza - mruknął jej do ucha, w przerwach między słowami całując jej szyję

Blanka

Westchnęła ciężko przymknęła oczy i przygryzła wargę.
-Adam....- mruknęła cicho, ale rozmyśliła się z reszty zdania.

Adam

- Hmmm? - mruknął pytająco błądząc ustami po jej karku

Blanka

-Rozpuszczasz mnie, wiesz?- westchnęła opierając się wygodniej o niego. odstawiła kubek na ziemie koło kanapy.

Adam

- I dobrze - przejechał językiem po płatku jej ucha