Dom Blanki

Blanka

-Nie jestem tego pewna...- poczuła dreszcze wzdłuż kregosłupa.

Adam

- Czego? - bardzo delikatnie przygryzł jej płatek ucha.

Blanka

-Że to dobrze, że mnie rozpuszczasz.- przejechała dłonią po jego ramieniu w dół. Położyła swoja znacznie delikatniejszą dłoń na jego.

Adam

- Uznajmy, ze moje zdanie w tym względzie jest ważniejsze - pochylił się nad nią i pocałował nieco zachłannie

Blanka

Wplotła dłoń w jego włosy przytulając się mocniej. Marzyła w tej chwili tylko o jednym. Żeby Amelia dalej spała jak zabita.

Adam

Obsypywał ją pocałunkami. Od czasu do czasu przejeżdzał jezykiem po policzku, szyi, ustach... Oczy płonęły mu wilczym blaskiem

Blanka

Teraz jeszcze stwierdziła, że Adaś się nie zapomni w całej swojej zapalczywości. Spokojnie poddawała się jego pieszczotom wodząc dłońmi po jego plecach i ramionach.

Adam

Adam przesuwał dłonie po ciele Blanki głaszcząc je delikatnie. Wpił się w jej usta gwałtownie i drapieżnie, a jednocześnie niezwykle czule.

Blanka

Położyła dłoń na jego ustach delikatnie się od niego odsuwając.
-Uważasz to za dobry pomysł?- spytała jakby chcąc potwierdzenia na cokolwiek. jej umysł tego potrzebował, a właściwie moralność..

Adam

Odsunął jej dłoń i ucałował jej wnętrze.
- Zaufaj mi - szepnął i przyciągnął ją do siebie. Posadził ją sobie na kolanach i przytulił. - Po prostu mi zaufaj... - gładziłł ją po plecach trzymając w objęciach. Pocałował delikatnie, bez uprzedniej drapieżności.

Blanka

Czuła tą zmianę zachowania. przeszkadzało jej to? Odpowiadało? To były zbyt trudne pytania. Posłuchała go, co dość dziwne w jej wypadku i zaufała mu. Siedzenie na jego kolanach... uznajmy za miłe, acz średnio wygodne, gdy ma się długie nogi. To jest minus kościstych, długich nóg.

Adam

Delikatnie złapał jej nogi pod kolanami, lekko uniósł i położył na kanapie.
Zsunął ją ze swoich kolan i usiadł tak by mogła oprzec się o jego klatkę piersiową plecami. Objął ją i mruknął do ucha - Odnosze wrażenie, ze tak Ci będzie wygodniej.

Jak dla niego to mogli tak przesiedzieć całą noc.

Blanka

-Troszeczkę.- westchnęła czując ciepło zewsząd. Przytułały ją 42 stopnie. To było zaprawdę przyjemne uczucie.

Adam

Musnął ustami jej włosy.
- Dobrze mi tak, wiesz?

Blanka

-Mnie też, ciepło mi, wiesz?- przejechała palcami po jego ręce.

Adam

- Cieszy mnie że nie marzniesz...- Westchnął ciężko i pocałował w ucho. W sumie liczył na coś w stylu: "Mnie tez jest dobrze... Ciesze sie ze jesteś". Trudno zeby było jej zimno przy kaloryferze...

Blanka

-Dla mnie czas może się właśnie teraz zatrzymać...- westchnęła kreśląc wzorki palcem na jego wierzchniej stronie dłoni.

Adam

Przykrył jej dłoń swoją dłonią.
- Więc go zatrzymajmy - mruknął - Tutaj - lekko dotknął palcem miejsce, w którym Blanka miała serce

Blanka

[właściwie to płuco jest najpierw, potem serducho; lewe płuco jest mniejsze od prawego, bo ma mniej miejsca Very Happy

]

-Ty nie jesteś przypadkiem taki wiesz... nieśmiertelny?- westchnęła całkiem poważnie, tylko ciekawa.

Adam

- W sensie? - zapytał zastygając na moment

Blanka

-Jak mark opowiadał, mówił, że ten wódz żył długo, bardzo długo... - westchnęła niepewnie bawiąc się jego ręką.

Adam

- Zgadza się - westchnął. Pominął fakt, ze to on opowiadał.- Mogę żyć długo. Bardzo długo... Ale o ile mnie pamięć nie myli, to mogę się również zestarzeć. Jedyne co muszę zrobić to przestać się przemieniać. - pocałował ją w czubek głowy.

Blanka

-Nie zrobisz tego, prawda? Właściwie jak to jest?- westchnęła sobie spokojnie.

Adam

- Być wilkiem? - zastanowił się chwilę - Dziwnie... Nie umiem tego porównać z niczym... - westchnął. - I nie jestem pewien, czy tego nie zrobię... - odpowiedział jej na pierwsze pytanie wodząc delikatnie palcem po jej dekolcie.

Blanka

-A jak Cie poproszę, żebyś nie przestawał to co?- spytała spokojnie przymykając lekko oczy, gdy poczuła jego rękę na sowim dekolcie.

Adam

- Dlaczego miałabys to robić? - otarł się brodą o czubek jej głowy. Palcem nadal niespiesznie wędrował od jej szyi po krawędź koszulki

Blanka

-Z byle jakiego powodu... Nie wiem, ż2eby liczba zwierzat się nie zmieniła, bądź nadal las był bezpieczny.- wzruszyła lekko ramionami.

Adam

- Las będzie bezpieczny bez względu na to czy będę wilkiem czy też nie... - westchnął cicho.

Blanka

-Nie wierzę w to tak do końca, wiesz?- mruknęła pod nosem zamykając oczy.

Adam

- Skąd wątpliwości? - mruknął cicho wodząc palcem wzdłuż brzegu koszulki.

Blanka

-Bo jesteś bardzo troskliwy, a drugiego takiego, ze świecą szukać.- mruknęła z lekko przyśpieszonym oddechem.

Adam

- Chyba przesadzasz troszeczkę - szepnął uśmiechając się ciepło. Przymknął oczy i wciągnął głęboko powietrze. Zapach Blanki oszołomił go ponownie. Zjechał palcem odrobinę poniżej brzegu koszulki. - Cudnie pachniesz, wiesz? - zanurzył nos w jej włosach.

Blanka

-A wg mnei to tylko perfumy...- mruknęła.
-Albo szampon, jeżeli wąchasz mi włosy.- zaśmiała się.

Adam

- Nie... - odetchnął -mówię o Twoim zapachu... Pachniesz niesamowicie... - wciagnął w nozdrza jej zapach jeszcze raz - Pachniesz jak las o poranku, jak letnia bryza.. pachniesz kawą i miodem. Pachniesz spokojem...

Blanka

Przygryzła wargę zaśmiała się cicho ze swoich myśli.
Pachnę jak drzewko do samochodu pomyślała, a myśl ta ją bawiła.
-Skoro tak twierdzisz. Masz czulszy węch niż inni, prawda?

Adam

- Prawda - zamruczał jej do ucha przejeżdżając językiem wzdłuż płatka.

Blanka

-Jeszcze coś powinnam wiedziec, poza tym, ze mam nie używać mocnych perfum, by nie ranić Twego powonienia?- zaśmiała się jakby nie zwracając uwagi an to co robi.

Adam

- W zasadzie mam również wrażliwy słuch, więc bardzo głośne krzyki bywaja ciężkie do zniesienia - wodził palcem pomiędzy jej piersi.

Blanka

Jej to się skojarzyło bynajmniej dziwnie...
-Postaram się zapamiętać, zazwyczaj jestem cicha, w każdej sytuacji.- zaśmiała się i złapała go za nadgarstek.
-Co robisz?

Adam

- Do tej pory wydawało mi się, ze rozmawiam z Tobą.. Myle się?- uniósł brwi, głaszcząc z kolei jej dłoń. No nie jego wina ze mu sie tryb glaskania wlaczył.. ^^