Dom Blanki

Adam

Przesunął dłonią po jej udzie kierując się ku biodrom i wyżej. Wsunął dłoń pod jej koszulkę całując ją cały czas. Pieścił ustami jej miękkie wargi. Dłonią muskał skórę brzucha. Masował ją delikatnie.

Blanka

[nie wiem czemu pomyślałam o zarwanym stelażu łóżka...]

Jego dotyk elektryzował, miał coś w sobie z takiej cholernej niesamowitości, której się nie mozna oprzeć. Przez chwile zastanawiała się czy każdy wilkołak dotyka w ten sposób... Ale ta myśl się szybko rozwiała. Delikatnie przejechała dłonią po jego brzuchu.

Adam

[też nie wiem czemu... i ja ci sie pozastanawiam...]

Jego dotyk zyskał na zdecydowaniu, nie tracąc nic ze swej delikatności. Adam podciągnął jej jednym ruchem koszulkę i przejechał językiem po nagiej skórze. Wpił się w usta Blanki jak w soczysty deser, na który czekał całe życie i smakował go teraz z uwielbieniem.

Blanka

[nie żałuj mi. to jedyna nieopodatkowana czynność]

Jego zachłanność wręcz sprawiała z lekka dziwne wrażenie, jakby brał co może, bo za chwilę może to stracić. Taki punkt widzenia przedstawiało spojrzenie osoby spod spodu. Ale cóż, Blanka zyskała an przekonaniu, że właściwie to kto im zabroni... Przejechała dłońmi wzdłuż jego kręgosłupa, jakby liczyła kręgi.

Adam

[żałowanie też jest nieopodatkowane]

- Bardzo lubisz tę bluzkę? - zapytał cicho gdzieś z okolic jej szyi.

Blanka

[chamstwo... w tym temacie przegram z Tobą xD]

Pytanie było dziwne. Blanka potrzebowała chwili, by przetworzyć dźwięk jego głosu jeszcze trzy razy dla pewności.
-Bo ja wiem.... Bluzka jak bluzka.- mruknęła zupełnie zdezorientowana, oparła dłonie gdzieś o jego zebra, jakoś tak. Do czego on zmierzał? Chciał jej wybrac ciuchy na pogrzeb czy jak...

Adam

- Całe szczęście... - mruknął pieszcząc okolice jej obojczyka. Rozerwał materiał jakby nigdy nic i delikatnymi muśnięciami ust wielbił jej ciało.

Blanka

No i Blan została w ten sposób znokautowana. O tym nie pomyślała.... A szkoda. On sobie po prostu od tak rozerwał bluzkę, aha... Wolała nie zastanawiać się co on jeszcze robi 'od tak'.
-Mam nadzieję, że nie potraktujesz tak całej mojej szafy.- mruknęła właściwie rozbawiona już tym wszystkim. Jego pocałunki powodowały gęsią skórkę na cąłym ciele.

Adam

- Myślę, ze raczej nie - zachichotał wsadzając nos pomiędzy jej piersi. Wciągnął zapach głęboko. Zapach, który go odurzał. Przesunął czubkiem nosa po jej ciele. Ten zapach był dla niego jak powietrze.. niezbedny do oddychania. Dłonią masował jej biodra. Delikatnie, powoli... Ciesząc się każdym dotknięciem.

Blanka

-Dzięki Ci Boże...- mruknęła. Jego bliskość elektryzowała i sprawiała, że świat wokół znikał. Gdyby teraz miała zawalić się reszta domu, to właściwie może to zrobić, jeżeli m atylko ochotę...

Adam

Adam wędrował ustami po jej skórze z gardłowymi pomrukami zadowolenia. Kompletnie oszalał na jej punkcie. Całował ją schodząc pocałunkami coraz nizej i niżej. Kierunek? Jej biodra.

Blanka

Za dużo kierunków to on nie ma... W bok to by mu się skończyła szybko Razz

Blanka właściwie to nie była pewna co wyprawia i w ogóle dlaczego... Przejechała dłonią po jego włosach, co jak co, ale Adam potrafił doprowadzić poziom adrenaliny do najwyższego poziomu.

Adam

Dotarł do krawędzi jej spodni. Nie zapytał czy je lubi. Spodnie zostały zdjęte jednym ruchem, ale nie podarł! Pofrunęły gdzieś w pokój. A Adaś kontynuował delikatną i niespieszną podróż pocałunkami. Miał w planach wycałować tak każdy milimetr jej skóry. Bynajmniej nie krępowało go to ze ona jest teraz tylko w bieliźnie a on w pełnym ubraniu Very Happy

Blanka

Tych spodni byłoby żal... Jego pocałunki zaczęły być krępujące dla niej. Poza tym do jasnej ciasnej, on ją rozbierał, a sam to co? Chyba nie sadził, ze ona złapie i rozerwie na nim bluzkę. Kto by nie pomyślał....

Adam

Adaś wyczuł że Blanka delikatnie się spina. Coś jej przeszkadzało. Może to szło zbyt szybko? Jesteś idiotą... pomyślał pod swoim adresem i zrobiło mu się głupio. Wyszedł na chama i prostaka... bez dwóch zdań. Pięknie...
- Blann? - zaprzestał pocałunków i położył się obok niej. Przygarnął ją ramieniem jednocześnie przykrywając jakimś kocem - wszystko w porządku?

Blanka

-A dlaczego by miało być nie w porządku?- teraz to sie zgubiła, ona nawet nie posądzała go o to, ze wyczuwa napięcie mięśni... Przytuliła si do niego, koc pies srał, Adaś jest cieplejszy ^^

Adam

- Wydawało mi się.. - mruknął pod nosem układając ją na sobie. Z tej perspektywy wyglądała równie uroczo. Uśmiechnął się szeroko i pocałował ją namiętnie w usta.

Blanka

Odwzajemniła pocałunek opierając się o jego klatkę piersiową rękoma.
-Co Ci się wydawało?- włosy opały jej z ramienia i wisiały taką firanką z boku...

Adam

- Że masz zamiar mnie stad wyrzucić - mruknął uogólniając. Zaczął owijać sobie wokół palca kosmyk jej włosów

Blanka

-Oj, dorabiasz sobie teorie...- pojechała nosem po jego policzku. Siedzenie na nim było całkiem przyjemne. Przejechała dłońmi po jego koszulce w dół, a potem ją podwinęła przejeżdżając po jego brzuchu długimi palcami.

Adam

- Czasem i mnie się zdarza, wiesz? - spiął lekko mięśnie pod wpływem jej dotyku. Czuł się błogo. Jak dla niego to mogła nie przestawać.

Blanka

-No tak... Ja nie mam zdolności takie jak Twoje, wiesz?- pozbawiła go koszulki bardziej po ludzku. Wodziła dłońmi w górę i w dół, delikatnie, niby muskając jego skórę.

Adam

- I całe szczęście - odrzucił własną koszulkę w drugą cholerę. Jakby mógł to by się przykleił do tych jej palców, tak mu się podobało.

Blanka

-Dlaczego?- z ciekawości pytała. Lubiła, jak on coś tłumaczył, lubiła jak mówił w ogóle cokolwiek, jego głos działał na nią kojąco.

Adam

- Bo mógłbym skończyć z połamanymi żebrami - zaśmiał się - jesteś nieobliczalna gdy się złościsz. Ale i tak urocza- musnął ustami jej ramię.

Blanka

-Dziwisz się, że mnie wtedy zdenerwowałeś?- przejechała nosem po jego policzku.
-Adam... mogę Ci coś powiedzieć?- stwierdziła, ze miło by było mu coś powiedzieć, coś ważnego, ale ważność to pojęcie względne.

Adam

- Nie dziwię się - mruknął. - Jasne że mozesz - odpowiedział na drugie pytanie. Zdziwiony uniósł brew i spojrzał na nią uwaznie.

Blanka

-Adam... Ja no...- Blanka się nie umiała wysłowić? *pstryk* to trzeba uwiecznić.
-Raz mnie ktoś z lekka zmusił, potem nigdy się nie odważyłam. - czuła się jak idiotka, ufała mu, ale stwierdziła, że lepiej jak będzie wiedział.

Adam

Oczy mu się zwęziły pod napływem gwałtownej złosci. Warknął zupełnie odruchowo. Jak ją ktoś w ogóle śmiał zmusić?! Jakby dostał go w łapy, to.... Opanował się.
- Blann... - przytulił ją delikatnie ale tak jakby chciał ją chronić przed całym światem. - Nie musimy się z niczym spieszyć wiesz? A ja nie pozwolę nigdy nikomu cię skrzywdzic. Przenigdy... - wtulił ją w siebie i pocałował czule.

Blanka

-Ja Ci coś mówiłam o warczeniu...- mruknęła.
-Dzięki. I według mnie wcale się nie śpieszysz, jest ok.- bez koszulki był jeszcze cieplejszy, to jak przytulanie się do grzejnika.

Adam

- Do warczenia musisz się chyba przyzwyczaić - westchnął przesuwając dłonie wzdłuż jej kręgosłupa. - To bywa silniejsze ode mnie... - pocałował ją w czubek noska

Blanka

-Nie lubię jak warczysz, jesteś wtedy inny.- przejechała dłońmi po jego brzuchu i oparła je o jego spodnie.
-Albo tylko dla mnie jesteś inny. Jak by nie było, to ja lubię tę Twoją wersję przeznaczoną specjalnie dla mnie.

Adam

- Blann... Warczę bo jestem wilkiem ,wiesz? Czasem ta część mojej natury bierze górę. Szczególnie gdy coś mnie wkurzy... - przejechał dłońmi wzdłuż jej ramion.
- Lubię, ze lubisz gdy jestem jaki jestem - stwierdził filozoficznie.

Blanka

-Mam nadzieję, że na mnie nie będziesz nigdy warczał.- wywróciła oczyma. Jego dłonie były przyjemnym dodatkiem na ramionach.
-O skłonnościach filozoficznych nic nei wspominałeś.

Adam

- Nie wspomniałem o jeszcze wielu rzeczach - mruknął zadowolony przesuwając dłonie na jej pośladki. Wyszczerzył się masując je lekko. To mu się podobało.

Blanka

Przemogła się, ufała Adamowi.
-Dobra, wycisnę to z Ciebie jutro pewnie...- mruknęła mu do ucha. Delikatnie pozbawiła go spodni. Musnęła jego wargi swoimi, mimo wszystko lekko jej oddech przyśpieszył.

Adam

- Będziesz na to potrzebowac więcej czasu, wiesz? - pocałował ją czule. Lekko zachłannie.. ale się pohamował troszkę. Przyciągnął ją do siebie. Jego całe ciało wołało do niej. Pragnął jej. Całym sobą...

Blanka

-Wygospodaruje się go trochę...- zaśmiała się. Jego zachłanność była miła. To naprawdę jej podnosiło morale. Popadnie bidulka w narcyzm. Przejechała paznokciami delikatnie po jego ramionach wczuwając się w pocałunek.

Adam

Mimo wszystko poczuł jej paznokcie. To bylo szalenie miłe. Przyciągnął ją do siebie mocniej i pocałował namiętniej. Gwałtownie moze nieco. Zjechał rękoma na jej biodra i przycisnął je do swoich. Płonął żywym ogniem czując ją tak blisko siebie.

Blanka

Z jednej strony wzbudzanie takich reakcji u faceta jest miłe. To taki niemy komplement, na pewno szczery. Wędrowała rękoma gdzieś po jego szyi i klatce piersiowej. Aż dziw, ale nie speszyła się ani nie spięła, gdy pocałunki stały się gwałtowniejsze.