Dom Blanki

Adam

Adam roześmiał się głośno.
- Świetnie się składa - powiedział pseudo groźnie - ze mnie kawał sadysty...

Blanka

-Zadatki masz na sadystę niezłe....- westchnęła, masochizm tak, ale sadyzm to już jej sie średnio podobał. Spięła się z lekko, nawet jak by się wygłupiał, to ona tego tematu nie lubiła.

Adam

- Hej... - trącił ją lekko nosem pochylając się nad nią - Co jest? - spojrzał zaniepokojony.

Blanka

-Nic.- przytuliła się do niego.
-Ja po prostu jestem dziwna.- westchnęła mu do ucha.
-Była taka piosenka... O mnie sie nie martw... Ja sobie radę dam...

Adam

- Nie słyszałem.. Bzdurna jakaś... Ja tu jestem od tego zeby się o Ciebie martwić, wiesz? - przygarnął ją ramieniem ochronnym gestem - I jesteś kochana, a nie dziwna...

Blanka

-Zapiszę sobie, że jesteś od martwienia się o mnie.- lubiła być blisko niego. Ciepło, spokojnie, przyjemnie....
-Nie słuchasz radia, mój drogi.

Adam

- Niewiele... - westchnął. - wuj mi starcza za radio... A sfora za telewizję - zachichotał zwalając się na łóżko obok niej. Nie pękło! Jęknęło moze tylko odrobinkę XD

Blanka

-To z radiem rozumiem, a tego z telewizją nie...- usiadła obok niego po turecku. Lubiła tak siedzieć, siedziała tak zawsze z rodzicami w łóżku. Ten jęk łózka był złowrogi jak dla niej, ale cóż...

Adam

- Mniejsza z tym... - głaskał ją po nodze. Ucałował w kolano... po czym bezczelnie się obrócił i położył swoją głowę na jej udzie. I tak sobie patrzył radośnie na nią z tej perspektywy. To było całkiem przyjemne... Wsadził łapkę pod koszulkę i delikatnie gładził jej skórę.

Blanka

-No mów...- szturchnęła go lekko, ciekawe czy w ogóle poczuł to co zrobiła. Palnie go w łapę za chwilę, ma an to czas. Ale z niego przylepa.... Pewnie był synkiem mamusi Razz

Adam

Może i był synkiem mamusi, ale nie pamięta... Zginęło się biedaczce jak miał 4 lata Razz

- Bo to jest tak.. - łapką nadal ją smyrał po plecach - gdy jesteśmy w wilczych postaciach to czasem dzielimy te same mysli, odczucia... czasem trudno nam ukryc przed innymi co sie dzieje... szczegolnie pod wpływem silnych emocji.. - westchnął - Mówię ci... to istny cyrk.

Blanka

Historie w pigułce poproszę.
-O matko... Faceci to najwięksi plotkarze podobno, jak wy tak bez jakiegokowliek ograniczenia jakim jest na przykład prędkość mówienia to... ehhh...- wywróciła oczyma. Już czując co to musi być.

Adam

- Mam skrót wiadomości z całego tygodnia w 30 sekund - zaśmiał się wtulając nos w jej brzuch.

Blanka

-Adam....- zwątpiła, spojrzała na niego krzywo odsuwając się.
-Oni będą wszystko wiedzieli?- zapowietrzyła się opierając rękoma za sobą.

Adam

- Nie - mruknął. Był alfą... mógł ich zblokować. - Jestem alfą Blann... nie zobaczą nic poza tym co chcę im pokazać. A to... - musnął językiem jej skórę - Wybacz.. ale to zostawię tylko dla siebie, wiesz?

Blanka

-Ulżyło mi.- odetchnęła z ulgą.
-Wiesz, ja nie jestem zbytnio świadoma w tym wszystkim.- rozłożyła bezradnie ręce.
-Lubisz być wilkiem?- zebrało jej sie na wywiad...

Adam

- Różnie bywa. - zanurkował nosem znów przy jej skórze. Wciągnął jej zapach, który uwielbiał. - Nie zastanawiałem się nad tym nigdy. Po prostu nim jestem... To ma swoje plusy... Ma też minusy... - wsadził nosek w jej pępek.

Blanka

-To łaskocze!- odsunęła się jeszcze bardziej do tyłu.
-Jakie plusy są?- spytała po prostu ciekawa. Spodziewała się, że zaraz Adaś się wkurzy i powie "koniec przesłuchania".

Adam

Jęknął cicho gdy się odsunęła. Jak na sznureczku przysunął się do niej.
- Szybko się leczę. Jestem silniejszy, szybszy, wytrzymalszy... Mam wyczulone zmysły... - zaciągnął się jej zapachem - uwielbiam to jak pachniesz - mruknął znów z nosem przy jej skórze.

Blanka

-Nie wiem czym pachnę... Nie będę sie zastanawiać.- pokiwała głową.
-Mark też?- skrót myślowy, wszyscy wiedzą o co kaman.

Adam

- Mark? Nie... Mój ojciec tak. - uśmiechnął się spoglądając jej w twarz - A pachniesz sobą. Uwielbiam ten zapach, wiesz? Oszałamia kompletnie.

Blanka

-Tego mi nikt nigdy nie powiedział.- wywróciła oczami. Umknęło jej, że Mark nie był jego ojciem... Ehhh.... Przygryzła lekko wargę.
-Jakie są wady bycia wilkiem?

Adam

- Bywam gwałtowny, łatwo się denerwuję... - westchnął ciężko - Bywam zazdrosny, irytujący i apodyktyczny... - odsunął się trochę. Wcale nie był to dla niego przyjemny temat. Właściwie i tak się wykazywał zdumiewającą cierpliwością. Ale cóż.. przecież to Blanka pytała.

Blanka

-Jak na razie zauważyłam zazdrość tylko.- uśmiechnęła się szeroko. Przejechała dłonią po jego policzku. Chyba grzała dłoń xD

Adam

- To? To nie była zazdrość kochanie.. - przytrzymał jej rękę - to była ledwie namiastka... - ucałował wnętrze jej dłoni.

Blanka

-Ojej... To moje drzwi już nie przeżyją, jak nimi trzaśniesz.- westchnęła ciężko. Teraz dopiero się zastanowiła... a co, jeżeli faktycznie jest apodyktyczny w takim dziwnym wymiarze... Na razie starała się odgonić złe myśli i skupić na tym co robi Adam.

Adam

- Obiecuję się kontrolować... - westchnął równie ciężko. Generalnie cała dyskusja zeszła na niemiłe dla niego tory. - Możemy skończyć temat? - zapytał trochę mrukliwie - Bo jeszcze jedno słowo a się przestraszysz i zaczniesz rozważać na poważnie to żeby mnie wywalić. A mi taki stan rzeczy nie bardzo pasuje... - usiadł na łóżku. Oparł się o ścianę.

Blanka

-Amelia by mnie pogryzła, nie ma bata, nie wyrzucę Cię. - uśmiechnęła się szeroko.
-Jestem neu... -zabrakło jej słowa. Spojrzała w sufit 'po pomoc'.
-Ciekawska.- w końcu wymyśliła.

[neugierig - ciekawski po niemiecku]

Adam

- Czyli nie wyrzucisz mnie tylko ze względu na Amelię, tak? - nie mówił kłótliwie. Raczej spokojnie, chociaż z nim to nigdy nic nie wiadomo.... Na końcu języka miał słowo: neurotyczna? Ale z rozbawieniem ugryzł sie w język.
- Ciekawska... - jakoś się z tym pogodzę.

Blanka

-Znalazłoby się jeszcze parę powodów, dla których Cię nie wyrzucę. Ale ten z Amelią jest taki najbardziej oddziałujący an wyobraźnię, przynajmniej moją.- usiadła obok niego.
-No niestety będziesz musiał się pogodzić z tym, że jestem ciekawską istotą. Ale to chyba dolegliwość każdej kobiety.

Adam

- Do mnie akurat przemawia najmniej - westchnął - może w takim razie powinienem się sam wyrzucić - zastanawiał się głośno - Bo gdybyś jeszcze chciała mnie tu z własnego powodu... ale z powodu siostry.. Rozumiem, ze mój status z pana przyszłego męża uległ zmianie na niańkę do dziecka - mruknął wpatrując się w sufit. W sumie pseudo się obruszał...

Blanka

-Ja bardziej od niej potrzebuję niańki. Tak mi powiedział ojciec w szpitalu....- wywróciła oczami.
-Adam, coś nie tak? Jak by mi an Tobie nie zależało, to byś na pewno nie siedział w moim łóżku. Uwierz mi, że pilnuję swojej prywatności.- oparła się o jego ramie głową.

Adam

- Dlaczego ma być nie tak? - spojrzał na nią ubawiony. Przecież on się na nią nie umiał złościć... - Wymyślasz sobie coś, wiesz? - przygarnął ją do siebie nagłym ruchem i pocałował spokojnie.

Blanka

-To zaraz będzie...- westchnęła ciężko. Jak by mu to powiedzieć.
-Muszę się zabrać do pracy. - ta wiadomość była jak zwykle bardzo niepożądana, gdy Adaś był w okolicy,a le cóż. Takie życie. o tym, ze będzie musiała się przedromaderowac do Forks juz w ogóle wolała mu nie mówić. Pójdzie i tyle...

Adam

- To miał być koniec pracy na dziś, tak? - Uśmiech mu wyparował.

Blanka

-Ale ja muszę wysłać teksty do redakcji... Ze spisem błędów. To już jest inna praca,a potem muszę odręczne notatki jeszcze podrzucić....- no niestety. mimo jakiegoś tam poczucia winy wobec Adasia istniało w niej jeszcze coś takiego, jak obowiązkowość.

Adam

- Podrzucić gdzie? - zapytał od niechcenia. Humor mu nie wrócił, ale cóż.. on tak ma i tyle.

Blanka

-W centrum...- kiwnęła głową W Forks... dopowiedziała sobie w myślach.
-Kocham Cię, nawet jak się nie uśmiechasz.- cmoknęła go w policzek wstając z łóżka. Zajrzała do swojej szafy wyjmując juz bluzkę bardziej w jej rozmiarze. Chwila zastanowienia i powolutku ruszyła do łazienki, zeby się przebrać. Cnotka jedna...

Adam

Poczłapał za nią.
- Centrum czego? La Push? Port Angeles? Seattle? - zapytał opierając się o ścianę.

Blanka

-Nie... Niedaleko mam. W Forks.- rzuciła w końcu, nie była pewna czemu ludzie tutaj na wieść o Forks dostawali jakiejś nerwicy. Co tam było? Epidemia? Psychopaci? Wyszła z łazienki i oddała mu jego koszulkę. Sama była w zwykłym, ciemnym podkoszulku.